Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2016r. w S.

odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 stycznia 2016 r. Nr I- (...)

w sprawie M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia 30 czerwca 2018 roku.

Sygn. akt IV U 241/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 stycznia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 748 ze zm.), odmówił M. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 stycznia 2016r., powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 20 stycznia 2016r., która ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony M. P., wnosząc o przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, że wcześniej przez 3 lata pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, bowiem choruje na łuszczycowe zapalenie stawów, które to schorzenie ogranicza jego możliwości ruchowe, co z kolei powoduje trudności w wykonywaniu pracy spawacza. Obecnie wnioskodawca pracuje w zakładzie pracy chronionej z uwagi na umiarkowany stopień niepełnosprawności. Ubezpieczony wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzy dermatologa i reumatologa (odwołanie, k. 1 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 3-4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony M. P., ur. (...), w dniu 14 grudnia 2015r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek, k. 49 a.r.). W chwili złożenia w/w wniosku ubezpieczony miał przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 grudnia 2015r. (decyzja z 24.01.2014r. o ponownym ustaleniu renty, k. 33 a.r.).

Rozpoznając wniosek, organ rentowy skierował M. P. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 08.01.2016r. stwierdził, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 52 a.r.). Na skutek sprzeciwu od w/w orzeczenia złożonego przez wnioskodawcę sprawa została przekazana Komisji Lekarskiej Zakładu, która po przeprowadzeniu badania rozpoznała u ubezpieczonego łuszczycowe zapalenie stawów, łuszczycę z niewielkim nasileniem zmian skórnych, nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie, a także przebytą w lipcu 2015r. hemoroidektomię z powodu guzków krwawniczych z pseudopolipem kanału odbytu. Orzeczeniem z dnia 20 stycznia 2016r. Komisja Lekarska ZUS nie uznała ubezpieczonego za niezdolnego do pracy (k. 54 a.r.). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 26 stycznia 2016r. odmawiającej ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 stycznia 2016r. (k. 55 a.r.).

Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych lekarzy dermatologa i reumatologa, którzy uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30 czerwca 2018r., przy czym jako datę powstania niezdolności do pracy wskazano 24 grudnia 2012r. U wnioskodawcy rozpoznano łuszczycę prostą plackowatą oraz łuszczycowe zapalenie stawów pod postacią aktywnego zapalenia pochewek ścięgnistych i błony maziowej stawów rąk i stóp potwierdzone USG i podwyższonymi wskaźnikami zapalnymi. Biegli nie mieli wątpliwości, iż schorzenia te kwalifikują ubezpieczonego nadal do częściowej niezdolności do pracy jako pracownika fizycznego – spawacza. Ponadto wymaga on intensywnego leczenia i rehabilitacji. Biegli nie podzielili opinii lekarzy orzeczników ZUS, którzy w trakcie badania poprzedzającego wydanie orzeczenia z dnia 20 stycznia 2016r. nie dysponowali szczegółowymi badaniami specjalistycznymi. Zwrócono uwagę, że dopiero w USG stawów rąk i stóp z dnia 26 lutego 2016r. stwierdzono wysięki w stawach i pochewkach ścięgnistych oraz przerost błony maziowej z cechami aktywnego stanu zapalnego oraz podwyższone wskaźniki zapalne (opinia biegłych lekarzy dermatologa i reumatologa, k. 10 a.s.).

Analizując sporządzoną w sprawie opinię Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie. Opinia została wydana przez biegłych o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego, jest logiczna, spójna i należycie uzasadniona. Strony postępowania nie kwestionowały stanowiska biegłych lekarzy, w tym również organ rentowy nie złożył żadnych zastrzeżeń ani uwag do opinii.

Co za tym idzie, Sąd – za dowodem z opinii biegłych lekarzy dermatologa i reumatologa – uznał ubezpieczonego M. P. w dalszym ciągu za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia 30 czerwca 2018r., tym samym został spełniony warunek przyznania świadczenia rentowego z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej. Niewątpliwie ubezpieczony spełnił także pozostałe przesłanki do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ujęte w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, co było okolicznością bezsporną.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.