Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2019r. w S.

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 21 marca 2018 r. Nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 384/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 21 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że lekarz rzecznik ZUS orzeczeniem z 27 lutego 2018r. ustalił, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 28 lutego 2019r., jednakże ubezpieczona nie spełnia pozostałych przesłanek wymaganych do nabycia renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż w 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy i przed zgłoszeniem wniosku o rentę nie udowodniła łącznie 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a niezdolność do pracy nie powstała w czasie zatrudnienia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła A. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona zarzuciła organowi rentowemu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę decyzji, a mianowicie błędne przyjęcie, że nie jest ona całkowicie niezdolna do pracy oraz że niezdolność do pracy nie powstała w okresie ubezpieczenia. W uzasadnieniu stanowiska wskazała, że jest niezdolna do pracy z powodu schorzeń narządu ruchu. Wyjaśniła, że przez wiele lat opiekowała się niepełnosprawną córką, co uniemożliwiło jej kontynuowanie zatrudnienia (odwołanie wraz z załącznikami k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż nie wnosi ono do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji i pozwoliłyby uwzględnić odwołanie (odpowiedź na odwołanie k.6 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. K. w dniu 22 stycznia 2018r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1-3 akt rentowych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 27 lutego 2018r. stwierdził, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 28 lutego 2019r., a jako datę powstania tej niezdolności do pracy wskazał 29 grudnia 2017r. (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 27 lutego 2018r. k.32 akt rentowych). Ubezpieczona nie wniosła sprzeciwu od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika. W oparciu o to orzeczenie oraz po ustaleniu, że w okresie dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę ,tj. na przestrzeni od 22 stycznia 2008r. do 21 stycznia 2018r., jak i w dziesięcioleciu poprzedzającym datę powstania niezdolności do pracy, tj. w okresie od 29 grudnia 2007r. do 28 grudnia 2017r. ubezpieczona nie legitymuje się co najmniej 5-letnim okresem ubezpieczenia, a stwierdzona u niej przez lekarza orzecznika częściowa niezdolność do pracy nie powstała w czasie ubezpieczenia ani w ciągu 18 miesięcy od ustania okresu ubezpieczenia – okres 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia upłynął z dniem 30 października 2014r., zaskarżoną decyzją z 21 marca 2018r. organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (zaskarżona decyzja z 21 marca 2018r. k.36 akt rentowych).

Ubezpieczona ma 58 lat i wykształcenie zawodowe – tkacz maszynowo ręczny. W wyuczonym zawodzie ubezpieczona pracowała przez okres 2 lat (wyjaśnienia ubezpieczonej k.69 akt sprawy oraz świadectwo pracy z 20 grudnia 1979r. wystawione przez (...) Spółdzielnię Pracy (...)w W. za okres od 1 września 1979r. do 20 grudnia 1979r. k.6 akt rentowych). W okresie od 8 lutego 1988r. do 28 lutego 1991r. ubezpieczona była zatrudniona w Gminnej Spółdzielni (...) w Ł. jako pomoc ciastkarza (świadectwo pracy z 25 lutego 1991r. k.7 akt rentowych). W latach 1992-1994 ubezpieczona współpracowała z mężem przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Wówczas ubezpieczona zajmowała się pracami porządkowymi oraz dostawą towaru. W 1997r. A. K. urodziła córkę K. K.. Od urodzenia córka ubezpieczonej jest osobą niepełnosprawną. Po urodzeniu córki ubezpieczona nie kontynuowała pracy zarobkowej (wyjaśnienia ubezpieczonej k.69v akt sprawy). W okresie od 20 września 1999r. do 19 czerwca 2002r. i od 21 czerwca 2002r. do 30 kwietnia 2004r. ubezpieczona pobierała zasiłek stały z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Następnie w okresie od 1 maja 2004r. do 30 września 2006r. oraz od 1 sierpnia 2009r. do 30 kwietnia 2013r. ubezpieczona pobierała zasiłek pielęgnacyjny z tytułu niepełnosprawności córki K. K. i z tego tytułu podlegała ubezpieczeniu społecznemu (poświadczenia okresów ubezpieczenia k.27, 30 akt rentowych).

Ubezpieczona od około 20 lat leczy się na cukrzycę typu 2. Następnie dołączyły się dolegliwości bólowe stawów i kręgosłupa, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie tętnicze oraz otyłość. W grudniu 2014r. ubezpieczona w podjęła leczenie z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów. W lipcu 2016r. ubezpieczona przebywała na Oddziale Chorób Wewnętrznych z powodu niedostatecznych efektów dotychczasowego leczenia zapalenia stawów. W trakcie trwania cukrzycy nie stwierdzono ciężkich niedocukrzeń, przebieg schorzenia jest lekki. Obecnie ubezpieczona przyjmuje insulinę. W przebiegu schorzenia pojawiły się jednak późne powikłania mikroangiopatyczne w postaci polineuropatii cukrzycowej. Z tego powodu ubezpieczona była leczona gabapentyną. Aktualnie ubezpieczona pozostaje pod kontrolą Poradni Diabetologicznej, wymaga systematycznego leczenia i przestrzegania diety cukrzycowej. U ubezpieczonej występują cechy angiopatii nadciśnieniowej I/II stopnia. Powyższe schorzenia diabetologiczne i kardiologiczne w aktualnym stanie ich zaawansowania nie naruszają sprawności organizmu ubezpieczonej w stopniu powodującym niezdolność do pracy. W badaniu reumatologicznym stwierdzono u ubezpieczonej wyraźne zmniejszenie siły uścisku ręki prawej, nieznaczny niedobór wyprostu palców od II do IV ręki prawej oraz niepełne formowanie pięści prawej. Nie stwierdzono ograniczenia ruchomości w zakresie innych stawów, zaników mięśniowych, deformacji stawów oraz zmian destrukcyjnych stawów. Obecny stopień zaawansowania schorzenia układu ruchu narusza sprawność organizmu ubezpieczonej w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy zawodowej do dnia 28 lutego 2019r. Datę początkową powstania u ubezpieczonej częściowej niezdolności do pracy stanowi 29 grudnia 2017r. ,tj. data wystawienia zaświadczenia o stanie zdrowia ubezpieczonej przez lekarza reumatologa (opinia biegłych reumatologa, diabetologa i kardiologa k.25-27 akt sprawy oraz opinie uzupełniające tych biegłych k.36 oraz k.79-79v akt sprawy, zaświadczenie o stanie zdrowia ubezpieczonej k.25 akt rentowych –tom dokumentacji medycznej).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej A. K. nie mogło być uwzględnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 w zw. z art.58 ust.1 pkt 5 i ust.2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy - który w przypadku gdy niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat wynosi 5 lat i powinien przypadać w ciągu dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, a nadto niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Odnosząc ustalenia faktyczne w sprawie do powyższych uregulowań wskazać należy, że ubezpieczona nie spełniła wszystkich przesłanek do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, które to przesłanki powinny być ustalone łącznie. Z materiału dowodowego wynika, że ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy (vide: opinie biegłych), a niezdolność ta powstała w dniu 29 grudnia 2017r. Z kolei ostatni okres ubezpieczenia A. K. upłynął z dniem 30 kwietnia 2013r. (vide: poświadczenie okresu ubezpieczenia k.30 akt rentowych). W tych okolicznościach stwierdzić należy, że orzeczona u ubezpieczonej częściowa niezdolność do pracy powstała później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia. Co do daty powstania u ubezpieczonej częściowej niezdolności do pracy, określonej przez lekarza orzecznika na 29 grudnia 2017r., wskazać należy, że w celu zweryfikowania tego ustalenia Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej. I tak, w złożonych opiniach biegli z zakresu reumatologii, diabetologii i kardiologii stwierdzili, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy, a datą początkową istnienia u ubezpieczonej niezdolności do pracy jest dzień 29 grudnia 2017r., czyli data wskazana uprzednio przez lekarza orzecznika ZUS. Biegłe z zakresu diabetologii i kardiologii wskazały, iż rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia w aktualnym stanie ich zaawansowania nie naruszają sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Z kolei biegły reumatolog wyjaśnił, że od grudnia 2014r. ubezpieczona leczy się z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), jednakże w dokumentacji z dotychczasowego leczenia, w tym dokumentacji z wizyt w Poradni Reumatologicznej brak jest danych pozwalających na przyjęcie daty powstania niezdolności do pracy przed dniem 29 grudnia 2017r., gdyż samo powstanie schorzenia nie jest równoznaczne z powstaniem niezdolności do pracy (opinie uzupełniające biegłych reumatologa, diabetologa i kardiologa k.36, 79-79v akt sprawy). Powyższe opinie biegłych Sąd ocenił jako miarodajny dowód w sprawie. Opinia te są spójne, logiczne i należycie uzasadnione.

Zauważyć ponadto należy, iż ubezpieczona nie spełniła drugiej z przesłanek do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, tj. nie wykazała przewidzianego w art.58 ust.1 pkt 5 i ust.2 tej ustawy 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego przypadającego w ciągu ostatniego 10-lecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Należy wskazać, iż w 10-leciu przed powstaniem niezdolności do pracy, tj. w okresie od 29 grudnia 2007r. do 28 grudnia 2017r., jak również w okresie dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę ,tj. w okresie od 22 stycznia 2008r. do 21 stycznia 2018r. ubezpieczona udokumentowała 3 lata i 9 miesięcy okresów składkowych (vide: karta przebiegu zatrudnienia k.34 akt rentowych oraz zaskarżona decyzja k.36 akt rentowych).

Reasumując wskazać należy, że ubezpieczona nie spełnia wszystkich przesłanek, które muszą zostać spełnione łącznie w celu nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.