Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania S. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 27 lipca 2016 r. Nr (...)

w sprawie S. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje S. P. prawo do emerytury od 1 lipca 2016 r.

Sygn. akt IV U 665/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016r. poz. 887) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił S. P. prawa do emerytury, albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu zatrudnienie od 7.06.1996r. do 31.12.1998r., tj. w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony S. P., wnosząc o zaliczenie okresu pracy od 18.11.1975r. do 30.09.1989r. w (...) w M. do kategorii prac w warunkach szczególnych, gdzie był zatrudniony jako kierowca samochodów ciężarowych. Na tę okoliczność powołał się na dowód z zeznań świadków (odwołanie, k. 1 a.s.; wyjaśnienia ubezpieczonego, k. 7v a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-2v a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. P., urodzony (...), w dniu 15 lipca 2016r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek o emeryturę. Dodatkowo we wniosku tym jako członek otwartego funduszu emerytalnego wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (wniosek, k. 1-3v a.e.). Na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999r. okres składkowy i nieskładkowy, uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolnym, w łącznym wymiarze 25 lat, w tym 22 lata i 17 dni okresów składkowych, 1 miesiąc i 21 dni okresów nieskładkowych oraz 2 lata, 9 miesięcy i 22 dni uzupełniającego okresu pracy w gospodarstwie rolnym. Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczono okres zatrudnienia od 7.06.1996r. do 31.12.1998r. na stanowisku kierowcy autobusu, tj. 2 lata i 6 miesięcy. Wobec braku wykazania przez ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999r. co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach zaskarżoną decyzją z dnia 27 lipca 2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury (decyzja z dnia 27.07.2016r., k. 26 a.e.).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w postaci spójnych zeznań świadków B. P. i A. K. (k. 8-8v a.s.), zeznań ubezpieczonego, a także świadectwa pracy znajdującego się w aktach organu rentowego (k. 16 a.e.), dał podstawy do ustalenia, że S. P. w okresie od 18 listopada 1975r. do 30 września 1989r. był zatrudniony w Państwowym Ośrodku (...) w M. na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Uprawnienia do kierowania takimi pojazdami ubezpieczony uzyskał w 1974r. Powołany zakład pracy zajmował się produkcją podzespołów do ciągników marki U.. Do obowiązków ubezpieczonego jako kierowcy należało przewiezienie wyprodukowanych części z (...) w M. do zakładów (...), a także transport odkuwek stalowych i pokryw aluminiowych do ciągników z fabryki w U. do (...) w M., gdzie były poddawane obróbce skrawaniem. Wnioskodawca realizował także przewozy do K.. Przewozy były wykonywane przeważnie za pomocą samochodów ciężarowych marki S.. Kursy z M. do fabryki (...) i z powrotem odbywały się codziennie. Zeznania świadków oraz ubezpieczonego Sąd ocenił jako spójne, logiczne i w pełni wiarygodne, ponadto korespondowały one z informacjami wynikającymi ze świadectwa pracy z dnia 29.09.1989r. znajdującego się w aktach organu rentowego, w którym jako stanowisko pracy ubezpieczonego wskazano „kierowca”.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe dało zatem podstawy do uznania, iż S. P. przez cały okres zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w M. od 18 listopada 1975r. do 30 września 1989r. (tj. 13 lat, 10 miesięcy i 12 dni) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w szczególnych warunkach ujęte w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale VIII poz. 2, tj. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Wobec powyższego po doliczeniu w/w okresu do stażu pracy w warunkach szczególnych uwzględnionego dotychczas przez organ rentowy (2 lata i 6 miesięcy), ubezpieczony wykazał ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Bezsporne jest, że w dacie złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczony spełniał pozostałe przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wymienione w § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., a także przesłanki z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał S. P. prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2016 r., tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek o emeryturę.