Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 797/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 18 września 2024 r. sygn. akt II K 1340/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  w zakresie czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt I i II aktu oskarżenia:

1.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk, poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania oceny dowodu w postaci zeznań świadka D. B. i błędne uznanie tych zeznań za wiarygodne w części jakiej miały wskazywać na winę oskarżonego P. K. za zarzucone mu w pkt I i II aktu oskarżenia czyny, podczas gdy szczegółowa analiza treści całości zeznań świadka budzi wątpliwości w kwestii dokonanego rozpoznania tożsamości oskarżonego,

2.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk, poprzez dokonanie, poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania oceny dowodu w postaci zeznań świadka A. R. poprzez błędne przyjęcie, iż w/w zeznała, że rozpoznania jako kierującego pojazdem miał dokonać drugi z policjantów D. B., podczas gdy szczegółowa analiza treści zeznań tegoż świadka okoliczności tej z całą stanowczością nie potwierdza,

3.  co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na wynik sprawy, a polegającego na błędnym przyjęciu, iż:

a)  świadek A. R. zeznała, że oskarżonego rozpoznał drugi z policjantów , podczas gdy z treści zeznań świadka wynika, że kierujący mógł zostać rozpoznany na podstawie numerów rejestracyjnych pojazdu lub mógł zostać rozpoznany przez drugiego z policjantów,

b)  oskarżony w dniu 18 października 2022 r. w Ł., gmina Ł. nie zatrzymał się niezwłocznie do kontroli drogowej oraz kontynuował jazdę prowadząc pojazd marki V. nr rej. (...) pomimo wydania przez osobę uprawnioną nakazu zatrzymania się przy użyciu sygnałów dźwiękowych i świetlnych oraz w tym samym miejscu i czasie prowadził samochód marki V. nr rej. (...) nie stosując się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach sygn. akt II K 110/22 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

II.  w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt III aktu oskarżenia:

1.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk, poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania oceny dowodu w postaci zeznań świadka D. B. i błędne uznanie tych zeznań za wiarygodne w części jakiej miały wskazywać na winę oskarżonego P. K. za zarzucany mu w pkt III aktu oskarżenia czyn, podczas gdy szczegółowa analiza treści zeznań świadka wskazuje na to, że w/w nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia z udziałem oskarżonego, zaś będąca na miejscu zdarzenia kobieta zaobserwowała wyłącznie jak oskarżony wysiadał z pojazdu, co nie jest tożsame z przyjęciem kierowania pojazdem przez oskarżonego,

2.  co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na wynik sprawy, a polegającego na błędnym przyjęciu, iż:

a)  oskarżony w dniu 15 grudnia 2022 r. w W., gm. S. prowadził samochód osobowy marki V. nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości 2,67 promila alkoholu we krwi będąc skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sadu Rejonowego w Siedlcach, sygn. akt II K 110/22.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty podniesione przez obrońcę oskarżonego okazały się niezasadne, wskutek czego apelacja nie została uwzględniona. Wbrew twierdzeniom zawartym w złożonym środku odwoławczym, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie nie naruszając przy tym żadnych norm regulujących przebieg postępowania karnego, w tym określonych w art. 7 kpk. Ustalenia Sądu I instancji odtwarzające poszczególne zdarzenia z udziałem oskarżonego znajdują oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Należy podkreślić, że wynikające z art. 7 k.p.k. prawo swobodnej oceny dowodów jest jedną z najistotniejszych prerogatyw sądu. Zarzut obrazy tego przepisu może być skuteczny tylko wtedy gdy zostanie wykazane, że sąd orzekający oceniając dowody naruszył zasady logicznego rozumowania, nie uwzględnił przy ocenie dowodów wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień w procedowaniu Sądu Rejonowego skarżący nie wykazał. W złożonej apelacji przedstawił własną, subiektywną interpretację poszczególnych stwierdzeń świadków, polemizując z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego. Zauważyć należy, że świadek D. B. stanowczo twierdził, że znał P. K., tj. kojarzył go i wiedział jak mężczyzna ma na nazwisko. Był także konsekwentny co do tego, że rozpoznał go zarówno podczas zdarzenia z dnia 14 października 2022 r., jak też w trakcie zatrzymania go w dniu 15 grudnia 2022 r., gdy oskarżony stwierdził, że nazywa się W. W.. Świadek A. R. zeznając na rozprawie nie pamiętała wprawdzie szczegółów zdarzenia z dnia 14 października 2022 r., jednak potwierdziła uprzednio złożone zeznania, z których wynika, że po bezskutecznym pościgu za pojazdem marki V. (...) udali się do miejsca zamieszkania P. K., gdyż, jak stwierdziła, to on kierował tym pojazdem. Koresponduje to z konsekwentną relacją świadka D. B., że rozpoznał oskarżonego, jako kierowcę pojazdu, którego usiłowali zatrzymać do kontroli drogowej. To, że A. R. nie była stanowcza na rozprawie co do tego, czy kolega z patrolu rozpoznał P. K., jak sama wskazała, było wynikiem zatarcia w pamięci szczegółów interwencji, co niewątpliwie spowodowane było znacznym upływem czasu od tego zdarzenia. Nie wskazuje natomiast, jak twierdzi skarżący, iż w sprawie zaistniały wątpliwości czy P. K. został rozpoznany przez D. B. jako kierujący pojazdem. Wynika to bowiem z jego stanowczych zeznań, jak też całokształtu dowodów zgromadzonych w sprawie, w tym okoliczności zatrzymania go przez tego funkcjonariusza w dniu 15 grudnia 2022 r., gdy również nie miał wątpliwości, iż ma do czynienia z P. K., a nie osobą o danych wskazanych przez mężczyznę na miejscu zatrzymania. Wszystko to wskazuje, że D. B. kojarzył P. K. już wcześniej, chociaż w sprawie nie ustalono, czy miało to związek w uprzednimi czynnościami służbowymi funkcjonariusza, czy też wynikało z innych okoliczności. Niezasadny okazał się także zarzut dotyczący niewłaściwej, dowolnej oceny zeznań tego świadka w odniesieniu do czynu popełnionego przez oskarżonego w dniu 15 grudnia 2022 r. Zeznania D. B. są w tym zakresie spójne, stanowcze i zostały ocenione przez Sąd I instancji w sposób prawidłowy i zgodny ze wskazaniami zawartymi w art. 7 kpk, w powiazaniu z całokształtem zgromadzonych dowodów. Zauważyć należy, że kobieta, która zauważyła mężczyznę, który wysiadł ze znajdującego się w rowie pojazdu marki V. (...), wskazała, że oddalił się od pojazdu do pobliskiego lasu. Funkcjonariusze udali się w tym kierunku niezwłocznie, po śladach widocznych na śniegu i dokonali zatrzymania P. K., który przyznał, że stracił panowanie nad pojazdem i wjechał do rowu, podał, że był sam. Był nietrzeźwy, co potwierdziło przeprowadzone w toku postępowania badanie na zawartość alkoholu we krwi zatrzymanego. Zarówno te okoliczności, jak też przekazana przez świadka relacja kobiety, z którą rozmawiali wskazują, że na miejscu zdarzenia nie było innych osób, z samochodu wysiadł jeden mężczyzna, a zatem prezentowaną w apelacji wersję jakoby nie ustalono, że pojazdem marki V. (...) kierował P. K., należy odrzucić.

Bezzasadność zarzutów obrazy prawa procesowego sformułowanych przez obrońcę oskarżonego, czyniła niezasadnym także wtórny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji, który miałby być następstwem uchybień w zakresie postępowania dowodowego oraz wadliwej oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów osobowych, generującej ustalenia faktyczne. Dla skuteczności zarzutu błędu w ustaleniach niezbędne jest wykazanie nie tylko wadliwości ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd, ale i wykazanie konkretnych uchybień w ocenie materiału dowodowego, jakich dopuścił się Sąd (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. II AKa 112/04, KZS 2004 nr 8, poz. 60, str. 33, Prok. i Pr. 2005 nr 4, poz. 27, str. 15, Legalis Numer 69935). Skarżący w tej sprawie nie wykazał tego rodzaju uchybień. W dochodzeniu do prawdy obiektywnej Sąd może posługiwać się nie tylko dowodami bezpośrednimi, którymi aktualnie dysponuje, ale również dowodami pośrednimi i prawidłowym logicznie rozumowaniem, wspieranym przesłankami natury empirycznej, nasuwającymi jednoznaczny wniosek, iż dane zdarzenie, czy też okoliczność, rzeczywiście miały miejsce.

Reasumując, Sąd Okręgowy w Siedlcach dokonując kontroli instancyjnej uznał, iż ustalenia faktyczne dokonane w niniejszej sprawie przez Sąd I instancji są pozbawione błędu, trafne, prawidłowe oraz mają pełne oraz logiczne oparcie w materiale dowodowym.

Wniosek

O zmianę wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu w pkt I, II i III aktu oskarżenia czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów warunkowała niezasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 18 września 2024 r.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów podniesionych w apelacji oraz brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późń. zm.), zasądzono od oskarżonego P. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, tj. 180 złotych tytułem opłaty i 20 złotych wydatków.

7.  PODPIS