II Ka 13/25 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2025-02-13
Sygn. akt II Ka 13/25
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 lutego 2025r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Agata Kowalska |
|
Protokolant: |
p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel |
przy udziale Prokuratora Urszuli Gałązka-Szewczyk
po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2025 r.
sprawy R. C.
oskarżonego z art. 178a §1 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżyciela publicznego
od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach
z dnia 29 listopada 2024 r. sygn. akt II K 763/24
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. oskarżonego R. C. uznaje za winnego tego, że w dniu 5 czerwca 2024 r. w miejscowości S. D. w woj. (...) prowadził w ruchu lądowym na drodze publicznej samochód osobowy marki J. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,297 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, 0,267 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178 a §1 kk i za ten czyn na podstawie art. 178 a § 1 kk w zw. z art. 37 a § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej w kwocie 15 (piętnaście) złotych;
2. na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;
3. na podstawie art. 43 a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych;
II. w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od oskarżonego R. C. na rzecz Skarbu Państwa 225 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz 20 złotych wydatków za postępowanie odwoławcze.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 13/15 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 29 listopada 2024 r. w sprawie II K 763/24 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☐ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na wyrażeniu błędnego poglądu, że wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego oskarżonemu umożliwiają zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego prowadzonego przeciwko wymienionemu, w sytuacji gdy prawidłowa analiza całokształtu ustalonych okoliczności przedmiotowego zdarzenia, w tym stan nietrzeźwości oraz wpływ tego stanu na jego zdolności psychomotoryczne, a przede wszystkim wzgląd na cele prewencji generalnej, prowadzą nieodparcie do wniosku, iż społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu i wina R. C. nie mogą być traktowane jako nie będące znacznymi, a nadto uznanie, że wobec w/w zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna, w sytuacji gdy wobec R. C. stosowano uprzednio instytucję warunkowego umorzenia postępowania karnego w innej sprawie, co nie skłoniło go do przestrzegania porządku prawnego, co w konsekwencji wykluczają zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, o której mowa w art. 66 § 1 k.k. w stosunku do tegoż oskarżonego. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzut podniesiony przez prokuratora okazał się zasadny. Analiza akt sprawy oraz argumentów zawartych w złożonej apelacji, prowadzi do wniosku, iż rację ma skarżący, że Sąd Rejonowy niewłaściwie ustalił stopień społecznej szkodliwości czynu, jak i stopień winy oskarżonego, w wyniku czego doszło do nieuzasadnionego zastosowania wobec niego warunkowego umorzenia postępowania karnego. Sąd I instancji, jak wynika z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, przy ferowaniu tegoż rozstrzygnięcia miał na uwadze stopień nietrzeźwości oskarżonego, przekraczający
notabene nieznacznie minimalny ustawowy próg wynoszący 0,25 mg/l (art. 115 § 16 k.k.) i przyjął, że nie upośledzał on w znacznym stopniu jego zdolności do kierowania pojazdem mechanicznym, a co za tym idzie oskarżony nie stwarzał znacznego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu. Z takim rozumowaniem nie sposób się zgodzić. Należy pamiętać bowiem, że wpływ stanu nietrzeźwości na Jedną z przesłanek zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, która musi wystąpić łącznie z pozostałymi wymienionymi w art. 66 kk, jest pozytywna prognoza kryminologiczna, a więc przekonanie, że postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Sąd Rejonowy przy ferowaniu wyroku miał wprawdzie na uwadze, że wobec oskarżonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 13 października 2023 r. w sprawie II K 1443/22 warunkowo umarzono postępowanie o czyn z art. 207 § 1 kk, jednak błędnie ustalił, że określony na 3 lata okres próby przebiega prawidłowo, jak też niewłaściwie wywiódł pozytywną prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego. Wymaga zaznaczenia, że R. C. korzystając z możliwości jaką daje art. 66 k.k., mimo warunkowego umorzenia postępowania karnego opisanym wyżej wyrokiem, w okresie próby ponownie popełnił przestępstwo, będące przedmiotem niniejszego postępowania. Ponadto jego zachowanie w dniu zdarzenia wskazuje, że nie respektuje także przepisów ruchu drogowego, stwarzając istotne zagrożenie dla innych użytkowników dróg. Jak wynika z wywiadu kuratora, zachowanie oskarżonego w trakcie okresu próby było zmienne, a czynnikiem wyzwalającym jego negatywne reakcje był właśnie alkohol. Nie można zatem, w tych okolicznościach przyjąć, aby postawa oskarżonego i dotychczasowy sposób życia uzasadniały przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Nie sposób nie zgodzić się także ze skarżącym, gdy podkreśla cele jakie niniejsze postępowanie i kara mają wywrzeć nie tylko na sprawcy, ale i w społeczeństwie, mając chociażby na względzie nagminność tego rodzaju przestępstw. Wszystkie te okoliczności przemawiały za przyjęciem, że podniesiony w apelacji zarzut był słuszny, zaś wobec oskarżonego nie zaistniały przesłanki z art. 66 kk, pozwalające na warunkowe umorzenie wobec niego postępowania karnego w niniejszej sprawie. |
||
Wniosek |
||
o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez: 1. uznanie R. C. winnym zarzucanego mu czynu; 2. na podstawie art. 178a § 1 k.k. kary grzywny w wymiarze 180 stawek dziennych po 15 zł każda stawka; 3. orzeczenie środków karnych: - na podstawie art. 42 § 2 k.k. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat - na podstawie art. 43 a § 2 k.k., świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5 000 złotych, 4. zasądzenie od oskarżonego na podstawie art. 627 k.p.k. kosztów sądowych. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Wobec zasadności zarzutu podniesionego przez prokuratora, wniosek apelacyjny o skazanie oskarżonego za czyn z art. 178a § 1 k.k. zasługiwał na uwzględnienie, jednakże Sąd odwoławczy nie uwzględnił wniosku w pełnym zakresie co do proponowanego wymiaru kary grzywny. Sąd Okręgowy uznając oskarżonego R. C. za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk, na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 150 stawek grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 zł. Przy określaniu tej sankcji Sąd Okręgowy, kierując się treścią art. 53 k.k. i art. 56 k.k. uwzględnił wymienione powyżej okoliczności obciążające, a także uprzednią niekaralność oskarżonego oraz stan nietrzeźwości w dolnych granicach określonych w art. 115 § 16 k.k. Kara grzywny w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia oskarżonego. Środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym oraz w postaci świadczenia pieniężnego aczkolwiek zostały orzeczone w stosunku do oskarżonego w najniższym ustawowym wymiarze, to wzmocnią wychowawcze i zapobiegawcze oddziaływanie kary. W ocenie Sądu Okręgowego kara w takiej postaci spełni swe cele w stosunku do skazanego, jak też zadania w zakresie prewencji ogólnej i społecznego odziaływania. Z kolei kara grzywny w postulowanym przez prokuratora wymiarze, tj. 180 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 15 zł, w świetle realiów niniejszej sprawy byłaby nadmiernie surowa i tym samym niezgodna z dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 29 listopada 2024 r. w sprawie II K 763/24 – za wyjątkiem rozstrzygnięć wskazanych w rubryce 5.2. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
W zakresie rozstrzygnięć nieobjętych zmianą bądź uchyleniem, zaskarżony wyrok – |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 29 listopada 2024 r. w sprawie II K 763/24 zmieniono w ten sposób, że: - oskarżonego R. C. uznano za winnego tego, że w dniu 5 czerwca 2024 r. w miejscowości S. D. w woj. (...) prowadził w ruchu lądowym na drodze publicznej samochód osobowy marki J. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,297 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, 0,267 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178 a §1 kk i za ten czyn na podstawie art. 178 a § 1 kk w zw. z art. 37 a § 1 kk wymierzono mu karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej w kwocie 15 (piętnaście) złotych; - na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat; - na podstawie art. 43 a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych. |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Zasadność podniesionego przez prokuratora zarzutu, co szczegółowo zostało omówione w rubryce 3.1. |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
P unkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
III. |
Z uwagi na uwzględnienie apelacji prokuratora, Sąd Okręgowy na podstawie |
7. PODPIS |
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
prokurator |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
warunkowe umorzenie postępowania |
|||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
1.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację: Agata Kowalska
Data wytworzenia informacji: