Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Protokolant:

stażysta Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 24/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 1 października 2019 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt II K 500/17.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Nieuwzględnienie dowodu z dokumentów wskazanych we wniosku dowodowym z dnia 23 września 2019 roku, opisanych w pkt od (i) do (x), jako nie mających związku ze sprawą, podczas gdy teza dowodowa wskazuje na to, iż oskarżony mógł przyznać się do popełnienia zarzucanych mu czynów, tylko po to, aby jak najszybciej wrócić do swojej partnerki, która znajdowała się w stanie głębokiej depresji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się bezzasadny.

Sąd Rejonowy dołączył do akt sprawy dokumenty złożone przez obronę podczas rozprawy w dniu 24 września 2019 roku, jednocześnie oddalając wniosek dowodowy o przesłuchanie w charakterze świadka żony oskarżonego, argumentując, iż ta nie była bezpośrednim świadkiem zdarzeń objętych zarzutem. Wskazywana przez obronę okoliczność, jakoby żona miała prosić oskarżonego, by ten miał jej dać znać w przypadku, gdyby miał dłużej pozostać poza domem, ma się nijak dla ustalenia czy P. B. swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona zarzucanych mu czynów.

W ocenie Sądu Odwoławczego, wyrażony w treści zarzutu pogląd, jakoby oskarżony mógł przyznać się do popełnienia zarzucanych mu czynów, tylko po to, aby jak najszybciej wrócić do swojej partnerki, która znajdowała się w stanie głębokiej depresji, został stworzony wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania, w celu realizacji prawa do P. B. i z tego względu nie zasługuje na uznanie. Tym bardziej, iż twierdzenia oskarżonego w zakresie rzekomych przyczyn jego pierwotnego przyznania się do winy są niekonsekwentne, nielogiczne i nie poparte żadnymi obiektywnymi źródłami dowodowymi, wobec czego nie sposób oprzeć się wrażeniu, iż sam P. B. pogubił się już w wykreowanym przez siebie obrazie zdarzeń. Wszak, należy mieć na względzie, iż oskarżony w treści omawianego zarzutu wskazał, iż przyznał się do winy, motywowany chęcią szybszego powrotu do żony, cierpiącej na depresję i nie wskazał jednocześnie, jakoby ktokolwiek inny wywarł bezpośredni wypływ na podjęcie przezeń takiej a nie innej decyzji. Z kolei, w uzasadnieniu do zarzutu trzeciego apelujący przekonywał, jakoby to przez funkcjonariuszy Policji został zmuszony do wzięcia odpowiedzialności za zarzucane mu czyny i przyznania się do winy.

Jednocześnie, na okoliczność hipotetycznej głębokiej depresji żony, P. B. nie przedłożył dowodu z dokumentacji leczenia psychiatrycznego K. B. czy chociażby z przebytych przez nią konsultacji psychologicznych, lecz dowód w postaci dokumentacji dotyczącej przebiegu wszystkich przebytych przez K. B. ciąż i okresu tuż po porodzie córki Z. - z którego bynajmniej nie wynika, aby ta miała problemy ze zdrowiem psychicznym. Wbrew dorozumianym postulatom skarżącego, zdarzenia takie jak zagrożona ciąża, komplikacje wynikające z cesarskiego cięcia czy nawet poronienie, pomimo iż niewątpliwie są przykre, to nie mogą być bezrefleksyjnie utożsamiane ze stwierdzeniem, iż osoba, której dotyczyły, wskutek ich wystąpienia, zachorowała na depresję. Oskarżony w żaden sposób nie uprawdopodobnił, aby jego żona rzeczywiście cierpiała na depresję, a okoliczności bezpośrednio wynikające z przedłożonych dokumentów, same w sobie, pozostają bez znaczenia dla ustalenia sprawstwa oskarżonego.

Nadto, w ocenie Instancji Odwoławczej, oskarżony winien zdawać sobie sprawę z faktu, iż jego postawa wyrażająca się w przyznaniu do winy, przyniosłaby skutek odmienny do zamierzonego, wskazanego w treści omawianej tezy dowodowej. Wszak, bacząc na ciężar gatunkowy zarzucanych mu czynów i wielokrotną karalność P. B., orzeczenie względem niego kary pozbawienia wolności i to bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, jawiło się jako nad wyraz realne. Z tych względów, przyznanie się do winy nie mogło być przezeń postrzegane jako antidotum na rozłąkę z żoną, która w dalszej perspektywie i tak byłaby nieunikniona.

Wniosek

Wniosek oskarżonego o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach, celem przeprowadzenia zgłoszonych dowodów albo zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec oczywistej bezzasadności zarzutu, na uwzględnienie nie zasłużył żaden z wniosków apelacyjnych.

Lp.

Zarzut

2. 

Pominięcie dowodu z przesłuchania świadka w osobie S. Z., a tym samym nierozpatrzenie całokształtu materiału dowodowego, polegającego na tym, że w okresie od 10 listopada 2016 roku do dnia 15 listopada 2016 roku (to jest w okresie, kiedy oskarżonemu zarzucono popełnienie czynów w miejscowości M., objętych pkt od I do III aktu oskarżenia), przebywał w zupełnie innym miejscu, a tym samym nie mógł być ich sprawcą.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego okazał się niezasadny.

Na wstępie należy zasugerować skarżącemu, iż pominięcie dowodu oznacza, że ten został przeprowadzony na rozprawie głównej, lecz Sąd zaniechał jego oceny. Natomiast z pominięciem dowodu nie może być utożsamiana sytuacja procesowa, w której Sąd nie dał wiary takiemu dowodowi, uznał go za niewiarygodny, ani tym bardziej, gdy ów dowód nie został w ogóle przeprowadzony.

W realiach przedmiotowej sprawy, nieprzeprowadzenie dowodu z zeznań świadka w osobie S. Z. nie może być poczytywane jako uchybienie Sądu pierwszej instancji. Wszak, to obrońca oskarżonego złożył wniosek o przeprowadzenie rzeczonego dowodu, wobec czego to w jego interesie leżało, by ów świadek stanął przed Sądem. Tymczasem – co skarżący zdaje się ignorować - S. Z. była wielokrotnie wzywana przez Sąd Rejonowy do stawiennictwa w charakterze świadka – każdorazowo wezwanie nie zostało jej doręczone. W konsekwencji, Sąd Rejonowy zobowiązał obronę do wskazania prawidłowego adresu zamieszkania świadka. Podczas rozprawy w dniu 11 września 2018 roku, obrońca oświadczył, iż wobec faktu, że nie jest w stanie ustalić tegoż adresu, wycofuje wniosek o przesłuchanie S. Z. w charakterze świadka. Sąd Rejonowy z uwagi na niemożność przeprowadzenia dowodu, prawidłowo uwzględnił rzeczony wniosek dowodowy.

W ocenie Instancji Odwoławczej, w świetle całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, sprawstwo oskarżonego w zakresie wszystkich zarzucanych mu w niniejszym postepowaniu czynów, nie budzi wątpliwości. Dlatego też, wywody apelującego, jakoby to właśnie S. Z. i rzekomo powyżej wskazani przez niego świadkowie, mieli potwierdzić, iż w czasookresie czynów wskazanych w pkt I-III aktu oskarżenia, znajdował się on w innym miejscu, a zatem nie mógł być ich sprawcą, uznać należy za kolejną próbę realizacji przyjętej przezeń linii obrony. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zeznań świadków obrony w osobach K. Z. i P. Z., dokonując ich konfrontacji z pozostałą częścią materiału dowodowego i w konsekwencji uznając je za niewiarygodne.

Wniosek

Wniosek oskarżonego o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach, celem przeprowadzenia zgłoszonych dowodów albo zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec oczywistej bezzasadności zarzutu, na uwzględnienie nie zasłużył żaden z wniosków apelacyjnych.

Lp.

Zarzut

3. 

Błędna ocena zabranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w zakresie wyjaśnień oskarżonego co do stosowania przez funkcjonariuszy Policji przemocy psychicznej, celem wymuszenia przyznania się do popełnienia czynów określonych w pkt od I do VIII aktu oskarżenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się bezzasadny.

Nie przekonały Instancji Odwoławczej zarówno obszerne wywody oskarżonego o charakterze ogólnym odnośnie do problematyki procesu poszlakowego, jak i - wyrażone w sposób lakoniczny - przekonanie, jakoby został on zmuszony przez funkcjonariuszy Policji do przyznania się do przestępstw z pkt I – III aktu oskarżenia.

W istocie, materiał dowodowy zgromadzony w toku niniejszego postępowania składał się m. in. z uznanych za wiarygodne zeznań pokrzywdzonych – tj. osób, które nie były naocznymi świadkami zajścia, jednakże samo tylko stwierdzenie, iż część dowodów miała charakter pośredni, nie jest tożsame ze stwierdzeniem, iż niniejsze postępowanie miało charakter poszlakowy i dowodzenie faktów winno przebiegać wg ściśle określonych zasad. Wszak, jak zauważył sam skarżący za poszlakę uznaje się fakt uboczny, co do którego nie zachodzą wątpliwości, nie wskazujący wprost, że przestępstwa dokonała dana osoba, jednakże pozwalający na wnioskowanie co do tej okoliczności. Tymczasem, kwestionowane przez skarżącego dowody z zeznań pokrzywdzonych dotyczą tzw. faktu głównego, a zatem samego sprawstwa oskarżonego, a analiza ich treści – we wzajemnym powiązaniu - pozwala na przypisanie oskarżonemu winy w zakresie wszystkich zarzucanym mu czynów. Zeznania te są bowiem spójne, konsekwentne i logiczne, a nadto znalazły odzwierciedlenie w pozostałych uznanych za wiarygodne dowodach osobowych i nieosobowych. Dlatego też, przywołanych źródeł dowodowych nie sposób uznać za niepełne, a całości zgromadzonego w toku niniejszego postępowania materiału dowodowego za niejednoznaczny. Wobec powyższego, uznać należy, iż sprawstwo P. B. w zakresie wszystkich zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości.

W tym miejscu marginalnie należy wskazać skarżącemu, iż nawet ewentualny brak bezpośrednich dowodów nie zobowiązuje Sądu do wydania wyroku uniewinniającego. W orzecznictwie podkreśla się, że nie ma żadnych podstaw do traktowania dowodu pośredniego jako mniej wartościowego czy mniej przekonującego od dowodu bezpośredniego.

W ocenie Sądu Odwoławczego, zaprezentowana przez oskarżonego w uzasadnieniu wywiedzionego środka zaskarżenia, relacja stanowi wyłącznie realizację przyjętej przezeń linii obrony. Wszak, nie sposób zaaprobować gołosłownych przekonań skarżącego, jakoby został on niejako zmuszony przez funkcjonariuszy Policji do przyznania się do zarzucanych mu czynów, w sytuacji gdy chociażby nie uprawdopodobnił on powyższej wersji zdarzeń, która de facto pozostaje nie tylko w sprzeczności z elementarnymi zasadami życiowego doświadczenia i w sprzeczności z wskazaniem wiedzy, ale również (jak wykazano powyżej) jest niespójna z twierdzeniami samego P. B., wyrażonymi w treści apelacji. Oskarżony, nie wskazał żadnego racjonalnego argumentu, przemawiającego za uznaniem, iż to funkcjonariusze Policji skłonili go do przyznania się do winy, ograniczając się jedynie do nieostrego i ogólnikowego stwierdzenia, iż w mediach (…) coraz częściej wskazuje się na sytuacje, w których funkcjonariusze Policji dopuszczają się złamania przepisów prawa wobec zatrzymanych i świadków. Nadto, przywołanej powyżej wersji zdarzeń kategorycznie przeczy relacja z zeznań świadka w osobie funkcjonariusza Policji R. S., który jednoznacznie wskazał, iż wyjaśnienia oskarżonego złożone przed organami ściągania były dobrowolne. Sąd Odwoławczy nie znalazł żadnych obiektywnych podstaw, dla których ów świadek – jako osoba zaufania publicznego, rzetelnie wykonująca obowiązki służbowe – miałby zeznawać niezgodnie z prawda, tylko po to, by w ten sposób obciążyć oskarżonego.

Puentując tę część rozważań wyraźnie dopowiedzieć należy, iż słusznie Sąd Rejonowy dał wiarę wyjaśnienia P. B., które ten złożył w toku postępowania przygotowawczego. Wówczas, oskarżony przyznał się do winy i jednocześnie szczegółowo opisał przebieg wydarzeń z jego udziałem. O wiarygodności pierwotnej relacji oskarżonego przemawia chociażby fakt, iż oskarżony wskazał nowe miejsca popełnienia przestępstw, o których funkcjonariusze Policji nie wiedzieli, co wyklucza możliwość zastosowania przez nich jakiejkolwiek formy przymusu.

Wniosek

Wniosek oskarżonego o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach, celem przeprowadzenia zgłoszonych dowodów albo zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec oczywistej bezzasadności zarzutu, na uwzględnienie nie zasłużył żaden z wniosków apelacyjnych.

Lp.

Zarzut

4. 

Błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia, a polegający na niezasadnym przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia czynów opisanych w akcie oskarżenia, pomimo iż wyjaśnienia w tym zakresie zostały cofnięte, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przypisania oskarżonemu winy za popełnienie w/w przestępstw.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut podniesiony przez oskarżonego okazał się bezzasadny.

Poddając zaskarżony wyrok kontroli instancyjnej Sąd Okręgowy nie stwierdził błędu dowolności, który wynikałby z przekroczenia przez Sąd Rejonowy wytycznych oceny dowodów zawartych w art. 7 kpk w odniesieniu do sprawstwa oskarżonego P. B.. Zarzut z art. 438 pkt 3 kpk powinien bowiem wskazywać nieprawidłowości w rozumowaniu Sądu ferującego dany wyrok w zakresie istotnych ustaleń, czego skarżący nie uczynił, ograniczając się do prostej polemiki - sprowadzającej się do zanegowania jego sprawstwa - która skonfrontowana z doświadczeniem życiowym, racjonalnym rozumowaniem i logiką oraz zgromadzonymi w tej sprawie dowodami pozostaje nieuzasadniona. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, iż istota zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych nie może opierać się na odmiennej ocenie materiału dowodowego, innymi słowy mówiąc na forsowaniu własnego poglądu strony na daną kwestię. Stawiając tego rodzaju zarzut należy wskazać, jakich uchybień w świetle zgodności (lub niezgodności) z treścią dowodu, zasad logiki (błędność rozumowania i wnioskowania) czy sprzeczności (bądź nie) z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy dopuścił się w dokonanej przez siebie ocenie dowodów Sąd pierwszej instancji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2005 roku w sprawie o sygnaturze akt WA 10/05) .

W świetle powyższego uznać należy, iż ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę orzeczenia dokonane w niniejszej sprawie przez Sąd pierwszej instancji w zakresie sprawstwa oskarżonego P. B. są pozbawione jakiegokolwiek błędu, trafne, prawidłowe oraz mające pełne i mocne oparcie w wiarygodnym materiale dowodowym, a zatem nie noszą cech błędu. Analiza całości zebranego w sprawie materiału dowodowego słusznie doprowadziła Sąd pierwszej instancji do przekonania, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona przypisanych mu czynów. Wobec powyższego, przekonania oskarżonego uznać należy wyłącznie za bezowocną i irracjonalną polemikę z prawidłowymi ustaleniami poczynionymi przez Sąd Rejonowy.

Wniosek

Wniosek oskarżonego o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach, celem przeprowadzenia zgłoszonych dowodów albo zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec oczywistej bezzasadności zarzutu, na uwzględnienie nie zasłużył żaden z wniosków apelacyjnych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 1 października 2019 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt II K 500/17.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności zarzutów wywiedzionych przez oskarżonego, jego obrońcę oraz oskarżyciela publicznego, przy jednoczesnym braku przesłanek z art. 440 kpk, Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 kpk w zw. z art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk.

Oskarżony nie posiada majątku, będzie odbywać długą karę pozbawienia wolności, dlatego Sąd Okręgowy uznał za zasadne zwolnić go ponoszenia wydatków postępowania.

7.  PODPIS