Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak (spr.)

Sędziowie:

SO Karol Troć

SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

sekr. sądowy Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 47/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 5 października 2023 roku sygn.. akt II K 1024/21.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

zarzuty zawarte w pkt. 1-5 apelacji obrońcy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W przedmiotowej sprawie wywiedzione zostały wprawdzie środki odwoławcze przez dwóch obrońców, jednakże w sytuacji, gdy wniosek został złożony tylko przez pełnomocnika oskarżonego A. W., Sąd Okręgowy ograniczy zakres uzasadnienia do wskazania motywów jakimi kierował się nie podzielając zarzutów i wniosków odwoławczych zawartych w apelacji obrońcy tego oskarżonego.

W ocenie Sądu Okręgowego apelacja, jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie potwierdziła bowiem, by postępowanie w niniejszej sprawie obarczone było uchybieniami wskazanymi przez skarżącą.

Sąd Okręgowy skonfrontował zarzuty obrazy przepisów postępowania,
tj. art. 7 kpk i art. 201 kpk z przebiegiem pierwszoinstancyjnego postępowania oraz pisemnymi motywami zaskarżonego wyroku, stwierdzając, iż nie znalazły one potwierdzenia w realiach niniejszej sprawy. Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena zgromadzonego w sprawie pełnego materiału dowodowego nie budzi zastrzeżeń Sądu II instancji, gdyż nie wykracza poza ramy swobodnej jego oceny wyznaczonej granicami art. 7 kpk, jest wnikliwa i nie wykazuje błędów logicznych. Nie można tego samego powiedzieć o ocenie przedstawionej przez obrońcę oskarżonego zawartej w apelacji, opartej jedynie na części zgromadzonego materiału dowodowego, tj. fragmentach wyjaśnień oskarżonego będących wynikiem przyjętej przez niego linii obrony oraz fragmentach opinii biegłych, które wyrwane z kontekstu nie oddają pełnej i rzeczywistej treści opinii . Tym samym, taka subiektywna i korzystna dla oskarżonego ocena dowodów nie spełnia wymogu art. 410 kpk, który nakazuje uwzględniać przy rozstrzyganiu całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Wymóg ten bowiem obowiązuje nie tylko sąd przy rozstrzyganiu konkretnej sprawy, ale także powinien być przestrzegany w środkach odwoławczych wnoszonych przez skarżących. Bez jego zachowania zawarte w nich rozważania zawsze będą oceniane jako nieuprawnione, a więc i dowolne.

Wbrew stanowisku skarżącego są pełne podstawy do uznania, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób prawidłowy, wyprowadzając ze zgromadzonego materiału dowodowego w pełni trafne wnioski końcowe. Tok rozumowania i sposób wnioskowania Sądu I instancji przedstawiony w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku jest prawidłowy pod względem logicznym i zgodny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Przedstawiona w uzasadnieniu tego wyroku ocena dowodów, w tym wyjaśnień A. W., jest zdaniem Sądu Okręgowego prawidłowa i nie sposób doszukać się najmniejszych podstaw do zakwestionowania jej trafności, a tym samym i ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego.

Doświadczenie zawodowe Sądu Okręgowego wynikające z rozpoznawania analogicznych spraw jak niniejsza wskazuje, że podsądni, którym zarzucane jest popełnienie błędu w sztuce lekarskiej starają się wykorzystać swoją wiedzę i doświadczenie zawodowe w celu zdyskredytowania opinii biegłych, który to dowód jest praktycznie regułą w tego typu sprawach. W przedmiotowej sprawie mamy właśnie do czynienia z taką samą sytuacją, gdyż nie ma praktycznie sporu co do zaistnienia faktów, zdarzeń, co musiałoby zostać wykazane stosownym postępowaniem dowodowym,
a kwestia sporna dotyczy oceny, pod względem sztuki medycznej, prawidłowości, względnie nieprawidłowości działań, czy zaniechań podejmowanych przez oskarżonego w dniu 27 maja 2018 roku w stosunku do pokrzywdzonego J. K.. Oskarżony A. W. niewątpliwie z racji długoletnio wykonywanego zawodu lekarza chirurga dysponuje szeroką wiedzą medyczną (z urzędu wiadomym jest Sądowi Okręgowemu, że w postępowaniach karnych występował w charakterze biegłego), nie można jednak zapominać w jakim charakterze występuje on przedmiotowej sprawie. To właśnie rola podsądnego determinowała treść jego wyjaśnień, w których starał się wykazać prawidłowość swoich działań, a jednocześnie zakwestionować i zdyskredytować wnioski wynikające z opinii biegłych. Jednak biegli do wszystkich kwestii podnoszonych w wyjaśnieniach oskarżonego ustosunkowali się w obszerny, wnikliwy sposób, czy to w opinii głównej opracowanej jeszcze w postępowaniu przygotowawczym, czy też opiniach uzupełniających-pisemnej oraz ustnej składanej na rozprawie. Autorzy opinii są lekarzami określonych specjalności, wykonującymi swoje obowiązki w ramach Zakładu Medycyny Sądowej, a więc jednostce standardowo zajmującej się opracowywaniem tego rodzaju opinii. Dlatego można uznać, że dysponują odpowiednią, wiedzą, kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym do sporządzenia opinii w zakresie oceny działań podejmowanych przez oskarżonego. Tym samy brak jest podstaw do podzielenia zarzutu apelacji, jakoby sąd meriti miał się dopuścić obrazy art. 201 kpk poprzez oddalenie wniosku o dopuszczenie kolejnej opinii lekarzy - chirurga, radiologa i z zakresu medycyny sądowej, w sytuacji, gdy zdaniem skarżącej dotychczasowa opinia jest niejednoznaczna, sprzeczna wewnętrznie i niespójna. Jednakże Sąd Okręgowy nie podzielił takiej oceny tego dowodu, o czym była już mowa wcześniej. Dodać jedynie należy, że gdyby faktycznie biegli widzieli potrzebę udziału w wydaniu opinii któregoś ze wskazanych przez obronę lekarzy specjalistów to zapewne uzupełniliby o nich skład opiniujący. Skoro nie podjęta została taka decyzja, to uznać należy, że biegli mieli właściwe i wystarczające kompetencje do wydania ekspertyzy w takim składzie jaki opiniował.

Jeżeli chodzi o szczegółowe zarzuty zawarte w uzasadnieniu apelacji, a odnoszące się do poszczególnych fragmentów opinii biegłych, to generalnie uznać należy, że do zdecydowanej ich większości odpowiedź zawarta jest w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, gdzie sąd I instancji dokonał wnikliwej i obszernej analizy tej opinii w odniesieniu do wyjaśnień składanych przez oskarżonego. Dotyczy to również wielokrotnie podnoszonej w wyjaśnieniach oskarżonego kwestii dokonanego przez radiologa błędnego opisu badania tomografii komputerowej przeprowadzonej u J. K.. I tak, we fragmencie uzasadnienia zawartego na k 563 sąd bardzo obszernie i szczegółowo odniósł się do tej okoliczności, słusznie uznając, za opinią biegłych, że fakt ten nie miał wpływu na prawno-karną ocenę zachowania oskarżonego. Biegli wadliwość tego opisu podnosili już w pierwszej opinii, co dotyczy również bezpodstawnego zakwalifikowania stwierdzonego u pacjenta płynu jako „przesiękowego”, skoro nie zostały przeprowadzone badania biochemiczne, które pozwoliłyby ustalić rodzaj tego płynu. Co istotne, w tym zakresie, odnośnie konieczności przeprowadzenia badań pozwalających ustalić rodzaj płynu obecnego w obrębie prawej jamy opłucnej, takie samo stanowisko jak biegli prezentował A. W.. Dlatego, nie można dać wiary jego wyjaśnieniom, że był przekonany o zgodności ze stanem faktycznym opisu zamieszczonego przez radiologa, a stwierdzającego obecność płynu przesiękowego. Zresztą w opinii ustnej, a następnie pisemnej uzupełniającej, biegli wprost stwierdzili, że rozważana okoliczność (błędne wpisanie rodzaju płynu w opisie bania TK) nie miała wpływu na uznanie, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu błędnych działań. Wynika to stąd, że oprócz badania radiologicznego, które wykazywało istotne odchylenia od normy, były również wyniki badań laboratoryjnych, które powinny oskarżonego skłonić do dalszej hospitalizacji pacjenta i bezzwłocznego wdrożenia antybiotykoterapii, nawet w ciągu godziny od rozpoznania. Biegli wykluczyli także aby do powstania wysięku mogło dojść w następstwie ucisku wola zamostkowego, co sugerował w swoich wyjaśnieniach oskarżony. Biegli, zwłaszcza w pierwszej opinii, podkreślali znaczenie wyników badań laboratoryjnych krwi ,w których stwierdzono obecność tzw. markerów stanu zapalnego pod postacią podwyższonej liczby białych krwinek, podwyższonego stężenia białka c-reaktywnego oraz nieco podwyższonej liczby płytek krwi. Przy czym wzrost markerów stanu zapalnego był znaczący i niecharakterystyczny dla chorób nowotworowych i przy uwzględnieniu wyników badań obrazowych nie pozwalał na wykluczenie obecności zmian zapalnych w obrębie płuc. Innym objawem wskazującym na możliwość zapalenia płuc był obraz rozdętych pętli jelit z poziomami płynów opisany w RTG jamy brzusznej sugerującymi występowanie niedrożności, co przy braku patologii w tomografii komputerowej jamy brzusznej wskazywało na niedrożność jelit o charakterze porażennym, który to stan może występować w przypadku zapalenia płuc i opłucnej, zwłaszcza w zakresie ich dolnych płatów. Dlatego, w zaistniałej sytuacji klinicznej w jakiej znalazł się pacjent J. K. prawidłowym postępowaniem medycznym ze strony oskarżonego było bezzwłoczne wdrożenie antybiotykoterapii i hospitalizowanie pacjenta na oddziale internistycznym lub oddziale chorób płucnych celem kontynuacji leczenia i ewentualnego rozważenia również leczenia torakochirurgicznego. Zaniechanie przez oskarżonego opisanych wyżej działań należy uznać za błędne, niezgodne ze sztuką medyczną i doprowadziło to do dalszego zdynamizowania i pogłębienia się stanu niebezpieczeństwa w jakim znajdował się pokrzywdzony w związku z rozwojem zmian zapalnych w płucach. I bez znaczenia dla ustalenia winy oskarżonego jest podnoszona w apelacji okoliczność, że w kolejnych dniach pokrzywdzony miał wizyty u kilku lekarz, którzy nie dostrzegli niebezpieczeństwa dla jego życia i zdrowia (aczkolwiek prawomocnie skazanej współoskarżonej udzielającej pokrzywdzonemu porady lekarskiej przypisany został również czyn z art.160§3 kk w zw. z art. 160§2 kk). Istotne jest bowiem to, że A. W. w danym miejscu i czasie wskazanym w treści przypisanego mu czynu, pomimo dysponowania stosownymi wynikami badań, dopuścił się błędu diagnostycznego, nie rozpoznał u pokrzywdzonego zmian zapalnych w obrębie prawego płuca oraz obecności płynu w całej prawej jamie opłucnej i w konsekwencji nie wdrożył właściwego procesu leczenia, albowiem już z chwilą dopuszczenia się tych nieprawidłowości nastąpiło zdynamizowanie i pogłębienie stanu niebezpieczeństwa w jakim znajdował się pacjent.

Za pozbawione merytorycznych podstaw uznać należy również zarzuty zawarte w pkt. 4 i 5 apelacji.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (k564-565) sąd meriti, można powiedzieć, że we wzorcowy sposób dokonał wykładni pojęcia „bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu” odwołując się do bogatego orzecznictwa Sąd Najwyższego, sądów powszechnych oraz poglądów doktryny i odnosząc je do realiów przedmiotowej sprawy słusznie uznając, że przytoczone znamię występku zart. 160 §3 kk zrealizowane zostało działaniem i zaniechaniem przez oskarżonego A. W.. Sąd Okręgowy w zupełności aprobuje stanowisko zajęte przez Sąd I instancji, jak i uzasadnienie przytoczone na jego poparcie odsyłając do przywołanego wyżej fragmentu uzasadnienia wyroku nie widząc potrzeby powielania przywołanej tam argumentacji. Apelacja nie zawiera zarzutów tego rodzaju, aby były w stanie ją skutecznie zakwestionować. Uzupełniająco jedynie dodać należy, że o znajdowaniu się pokrzywdzonego w bezpośrednim zagrożeniu utraty życia świadczy chociażby to, że zmarł on po zaledwie 11 dniach od wizyty u oskarżonego. Wprawdzie biegli nie dopatrzyli się skutku działania oskarżonego w postaci zgonu pokrzywdzonego, niemniej okoliczność ta wskazuje w jak ciężkim stanie i przy jakim zaawansowaniu choroby znajdował się on w dniu 27 maja 2018 roku, kiedy badanie przeprowadzał oskarżony. Błędne postępowanie medyczne oskarżonego szczegółowo opisane w treści przypisanego mu czynu spowodowało dalsze zdynamizowanie i pogłębienie stanu w jakim się już pacjent znajdował, natomiast wdrożenie odpowiednich czynności diagnostyczno-leczniczych zwiększyłoby szanse na uchronienie go przed śmiercią.
O tym jakie znaczenie w tej konkretnej sytuacji miał czas podjęcia właściwych działań leczniczych świadczy wypowiedź biegłych wskazująca, że opóźnienie podjęcia takich działań o ponad godzinę od rozpoznania, znacznie pogarsza rokowania pacjenta.
W realiach przedmiotowej sprawy „opóźnienie” to wyniosło aż 10 dni, ponieważ dopiero 6 czerwca 2018 roku w szpitalu w S. dokonano właściwej diagnozy i wprowadzono prawidłowe leczenie, dlatego oczywistym jest, że fakt ten miał istotny wpływ na pogorszenie stanu zdrowia pacjenta

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od stawianego zarzutu, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów podniesionych w apelacji skutkowała niezasadnością wywiedzionego w ramach apelacji wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z z dnia 5 października 2023 roku sygn. akt II K 1024/21-w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność wniesionej apelacji oraz brak występowania w sprawie okoliczności uwzględnianych z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II., III.,

Sąd Okręgowy, na podstawie art. 636 §1 kpk, obciążył oskarżonego kosztami sądowymi za II instancję tj. połową wydatków postępowania odwoławczego oraz opłatą za II instancję. Wprawdzie w procesie występowała oskarżycielka posiłkowa ale z uwagi na fakt, że jej pełnomocnik nie wystąpił ze stosownym wnioskiem, Sąd Okręgowy odstąpił od orzekania o kosztach wynikających z ustanowienia zastępców procesowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana