Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Karol Troć

Sędziowie:

SO Anita Kowalczyk- Makuła

SO Paweł Mądry (spr.)

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 65/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 31 października 2024 r., sygn. akt II K 80/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

A. M. (2)

po wydaniu wyroku oskarżony podjął zatrudnienie na stanowisku robotnika budowlanego

zaświadczenie o zatrudnieniu

k. 859

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------

---------------------

------------------------------------------------

--------------------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

zaświadczenie

wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

---------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut z apelacji prokuratora

1.

I. obrazy przepisu prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej, tj. art. 56 ust. 3 upn poprzez uznanie, że zachowanie A. M. (1) opisane w pkt I aktu oskarżenia wyczerpuje jedynie znamiona art. 62 ust. 2 upn z uwagi na to, że art. 56 ust. 3 upn dotyczy jedynie „działalność o charakterze hurtowej, a nie detalicznej” podczas, gdy w świetle poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym zasadność wyczerpania znamion pojęcia uczestnictwa w obrocie w ogóle nie jest uzależnione od ilości narkotyków będących przedmiotem przestępstwa, a przyjęcie substancji zabronionych z zamiarem ich dalej sprzedaży zarówno kolejnym uczestnikom obrotu jak i konsumentom jest jednym z rodzajów zachowań wyczerpujących znamiona art. 56 ust. 3 upn, co uzasadniało zastosowanie opisu czynu i kwalifikacji prawnej wskazanych w pkt I aktu oskarżenia;

II. obrazy przepisu prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej, tj. art. 56 ust. 3 upn poprzez uznanie, że zachowanie A. M. (1) opisane w pkt II aktu oskarżenia wyczerpuje jedynie znamiona art. 59 ust. 1 upn z uwagi na to, że art. 56 ust. 3 upn dotyczy jedynie „działalność o charakterze hurtowej, a nie detalicznej” podczas, gdy w świetle poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym zasadność wyczerpania znamion pojęcia uczestnictwa w obrocie w ogóle nie jest uzależnione od ilości narkotyków będących przedmiotem przestępstwa, a sprzedaż substancji zabronionych osobie, co do której zbywca posiada wiedzę lub przewiduje i godzi się z tym, że będzie ona sprzedawała te substancje osobom trzecim jest jednym z rodzajów zachowań wyczerpujących znamiona art. 56 ust. 3 upn, co uzasadniało zastosowanie opisu czynu i kwalifikacji prawnej wskazanych w pkt II aktu oskarżenia;

III. obrazy przepisu prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej, tj. art. 56 ust. 3 upn poprzez uznanie, że zachowanie W. B. opisane w pkt I aktu oskarżenia wyczerpuje jedynie znamiona art. 59 ust. 1 upn z uwagi na to, że art. 56 ust. 3 upn dotyczy jedynie „działalność o charakterze hurtowej, a nie detalicznej” podczas, gdy w świetle poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym zasadność wyczerpania znamion pojęcia uczestnictwa w obrocie w ogóle nie jest uzależnione od ilości narkotyków będących przedmiotem przestępstwa, a przyjęcie substancji zabronionych z zamiarem ich dalej sprzedaży zarówno kolejnym uczestnikom obrotu jak i konsumentom jest jednym z rodzajów zachowań wyczerpujących znamiona art. 56 ust. 3 upn, co uzasadniało zastosowanie opisu czynu i kwalifikacji prawnej wskazanych w pkt I aktu oskarżenia;

IV. obrazy przepisu prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej, tj. art. 65 § 1 kk poprzez uznanie, że dokonane przez A. M. (1) w zakresie zarzutu opisanego w pkt II aktu oskarżenia na przestrzeni kilku miesięcy nie mniej niż 10-krotne zbycie ziela konopi innych niż włókniste w ilości łącznej nie mniejszej niż 300 gramów i przyjęcie zapłat w kwocie nie mniejszej niż 7 500 zł nie mieści się w pojęciu osiągnięcia z popełnionego przestępstwa stałego źródła dochodu podczas, gdy w świetle ugruntowanych poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym tak regularne zbywanie narkotyków nastawione na stałe osiąganie przez jak najdłuższy czas regularnego chociażby ubocznego dochodu obliguje do zastosowania kwalifikacji prawnej z art. 65 § 1 kk

V. obrazy przepisu prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej, tj. art. 65 § 1 kk poprzez uznanie, że dokonane na przestrzeni kilku miesięcy wielokrotne zbycie ziela konopi innych niż włókniste nie mniej niż 8 osobom w ilości łącznej nie mniejszej niż kilkadziesiąt gramów i przyjęcie zapłat w kwocie nie mniejszej niż 4 250 zł nie mieści się w pojęciu osiągnięcia z popełnionego przestępstwa stałego źródła dochodu podczas, gdy w świetle ugruntowanych poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym tak regularne zbywanie narkotyków nastawione na stałe osiąganie przez jak najdłuższy czas regularnego chociażby ubocznego dochodu obliguje do zastosowania kwalifikacji prawnej z art. 65 § 1 kk

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja prokuratora jako zasadna zasługiwała na uwzględnienie. Trafność zarzutów w niej zawartych skutkowała koniecznością zmiany zaskarżonego wyroku.

- należy zgodzić się ze skarżącym, że Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy przepisu prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej, tj. art. 56 ust. 3 upn poprzez błędne uznanie, że zachowanie oskarżonych (czyny z pkt I i II aktu oskarżenia zarzucone A. M. i czyn z pkt I aktu oskarżenia zarzucony W. B.) nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 56 ust. 3 upn z uwagi na to, że ten rodzaj przestępstwa obejmuje jedynie „działalność o charakterze hurtowej, a nie detalicznej” podczas, gdy w świetle poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym zasadność wyczerpania znamion pojęcia uczestnictwa w obrocie w ogóle nie jest uzależnione od ilości narkotyków będących przedmiotem przestępstwa, a przyjęcie substancji zabronionych z zamiarem ich dalej sprzedaży zarówno kolejnym uczestnikom obrotu jak i konsumentom jest jednym z rodzajów zachowań wyczerpujących znamiona art. 56 ust. 3 upn, co uzasadniało zastosowanie opisu czynu i kwalifikacji prawnej tak, jak wskazał to prokurator w akcie oskarżenia zarówno w odniesieniu do zachowania oskarżonego A. M. (1) (pkt I i II aktu oskarżenia) jak i oskarżonej W. B. (pkt I aktu oskarżenia).

- w orzecznictwie sądowym wskazuje się, że uczestniczenie w obrocie w rozumieniu art. 56 ust. 3 upn polega na odpłatnym lub nieodpłatnym przyjęciu środków odurzających lub substancji psychotropowych w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, która nie jest ich konsumentem. Sprawcą tego przestępstwa jest zatem każda osoba, która aktywnie lub choćby biernie uczestniczy w ich zbywaniu, nabywaniu, wywozie, przywozie czy dostawie, a więc ma do odegrania choćby niewielką rolę w procesie wprowadzania do obrotu takich środków czy substancji (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 29 września 2022 r., II AKa 88/22, LEX nr 3563485.) Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że z wyjaśnień W. B. (k. 170-172) uznanych przez Sąd za wiarygodne w całości wynika, że przez kilka miesięcy nabywała ona regularnie, nie mniej niż 10 razy, w ilości nie mniejszej niż 300 g substancję zabronioną od oskarżonego A. M. (1). Z jej wyjaśnień wynika, że za każdym razem kupowała od niego ziele konopi innej niż włókniste w ilości 30 g. Ponadto oskarżona wyjaśniła, że oskarżony A. M. (2) wiedział, że ona sama nie zażywa narkotyków, więc jej zdaniem podejrzewał, że nie kupowała tego na własny użytek. W ocenie Sądu Okręgowego, już ilości kupowanych narkotyków w tej sprawie uzasadnia wniosek, że będą one dalej odsprzedawane konsumentom.

- nie ulega wątpliwości, że materiał dowodowy jednoznacznie przemawia za uznaniem, że zarówno oskarżony A. M. (2) jak i oskarżona W. B. byli kolejnymi ogniwami łańcucha dostawy substancji zabronionych dla ostatniego odbiorcy, jednakże oni sami nie byli tymi ostatnimi odbiorcami. Zdaniem Sądu Odwoławczego, zasady logiki i doświadczenia życiowego pozwalają nawet przyjąć, że posiadacz tak znacznej ilości substancji zabronionych (57,77 g ziela konopi innych niż włókniste oraz 60,35 g amfetaminy) oraz narzędzi typowych dla obrotu narkotykowego (trzy wagi, często zmieniany numer telefonu oraz aparat telefoniczny), nie jest ostatnim dystrybutorem, udzielającym następnie tej substancji konsumentowi, a posiada ją w celu przekazania osobom prowadzącym dopiero dalszą jej sprzedaż konsumentom. Jednocześnie dla wyczerpania znamienia uczestniczenia w obrocie bez znaczenia jest ilość sprzedanego środka, a co za tym idzie, czy działalność oskarżonych miała charakter detaliczny czy hurtowy. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 18 czerwca 2020 r., II KK 94/20, LEX nr 3277120.)

- w ocenie Sądu Okręgowego, należy w pełni podzielić stanowisko prokuratora, że zachowanie oskarżonych (czyny z pkt I i II aktu oskarżenia zarzucone A. M. i czyn z pkt I aktu oskarżenia zarzucony W. B.) wyczerpuje znamiona przestępstwa uczestnictwa w obrocie z art. 56 ust 3 upn, co skutkowało koniecznością dokonania zmiany skarżonego orzeczenia w tym zakresie.

- przechodząc do zarzutów sformułowanych w pkt IV i V apelacji prokuratora, przypomnieć należy, iż znamię osiągnięcia z przestępstwa „stałego źródła dochodu” jest wypełnione zarówno w sytuacji, gdy działalność przestępcza jest jedynym źródłem dochodu sprawcy, jak i wówczas, gdy stanowi ono dodatkowe, ale regularne źródło dochodu, co oznacza pewną trwałość oraz ciągłość osiąganego dochodu (tak m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt II AKa 92/19). Jednocześnie wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, dla ustalenia, że sprawca osiągał z przestępstwa stałe źródło dochodu nie jest istotna jego wysokość, w szczególności nie ma jakiegokolwiek znaczenia okoliczność, że dochód ten stanowi minimalny odsetek wszystkich dochodów sprawcy w okresie objętym zarzutem.

- przenosząc powyższe na okoliczności przedmiotowej sprawy należy wskazać, że jak wynika z materiału dowodowego, oskarżony A. M. (2) regularnie, nie mniej niż 10-krotnie, na przestrzeni kilku miesięcy sprzedał oskarżonej W. B. ziele konopi innych niż włókniste o łącznej wadze nie mniej niż 300 gramów, za cenę 25-30 złotych za 1 gram narkotyku. Natomiast oskarżona W. B. sprzedawała zakupione u oskarżonego narkotyki konsumentom, biorąc tym samym udział w łańcuchu obrotu jako ogniwo pośrednie. Oskarżona w wyjaśnieniach opisała dokładnie jakim osobom sprzedała narkotyki oraz w jakich ilościach wskazując jednocześnie, że za 1 gram narkotyku w postaci tzw. marihuany brała zawsze 50 złotych.

- mając na uwadze wyżej opisane zachowania obu oskarżonych, Sąd Okręgowy ocenił zarzuty sformułowane w pkt IV i V jako zasadne i trafnie uargumentowane, co skutkowało zmianą zaskarżonego orzeczenia również w zakresie tych ustaleń. Nie ulega wątpliwości, że oskarżeni w odniesieniu do czynu II dot. A. M. (1) i czynu I dot. W. B. uczynili sobie z zarzucanych im przestępstw stałe źródło dochodu.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. uchylenie rozstrzygnięć zawartych w pkt 1-2 i 4-7 wyroku,

2. przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk uznanie A. M. (3) za winnego:

- czynu zarzuconego mu w pkt I aktu oskarżenia i wymierzenie na podstawie art. 56 ust. 3 upn kary 2 lat pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda stawka

- czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia dodatkowo ustalając, że oskarżony z popełnionego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu i przyjmując, że swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 56 ust. 3 upn w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i wymierzenie na podstawie art. 56 ust. 3 upn w zw. z art. 57b kk w zw. z art. 65 § 1 kk kary 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda stawka,

- czynu zarzuconego w pkt III aktu oskarżenia i wymierzenie na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z 57b kk kary 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk oraz 86 § 1 kk połączenie orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywien i wymierzenie kar łącznych 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 250 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda stawka;

3. uznanie W. B. za winną:

- czynu zarzuconego jej w pkt I. aktu oskarżenia i wymierzenie na podstawie art. 56 ust. 3 upn w zw. z art. 60 § 4 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3 kk w. zw. z art. 60 § 7 kk oraz w zw. z art. 57 § 6 kk kary 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- czynu zarzuconego w pkt II aktu oskarżenia i wymierzenie kary 3 miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk oraz 86 § 1 kk połączenie orzeczonych kar pozbawienia wolności i wymierzenie kary łącznej roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk na okres 3 lat próby oddając na podstawie art. 73 § 2 kk oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora sądowego i zobowiązując na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk do informowania kuratora o przebiegu okres próby

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- zasadność zarzutów apelacji skutkowała zasadnością wniosków bezpośrednio ich dotyczących. Kontrola instancyjna skarżonego wyroku skutkowała jego zmianą co do zasady zgodnie z wnioskami prokuratora, które powiązane były z zasadnością przyjęcia, że oskarżeni swoim zachowaniem wypełnili znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 upn. Jednocześnie mając na uwadze, że czyny zarzucane oskarżonym zostały przez nich popełnione przed dniem 1 października 2023 r., kiedy weszła w życie zmiana regulacji art. 64 § 2 kk, do której odsyła art. 65 § 1 kk, a która obliguje do wymierzenia kary powyżej dolnej granicy określonej ustawowo powiększonej o połowę, koniecznym było zastosowanie art. 4 § 1 kk. Wobec powyższego, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk i A. M. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt I aktu oskarżenia, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn na podstawie tego przepisu skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł. Określając wymiar kary, Sąd Okręgowy miał na względzie dyrektywy jej wymiaru określone w art. 53 kk, fakt wcześniejszej karalności za przestępstwo związane z obrotem substancjami odurzającymi, a także ilość ujawnionych przy oskarżonym narkotyków. W ocenie Sądu, wymiar kary spełnia wymogi w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej. Obok kary pozbawienia wolności orzeczona została także obligatoryjna kara grzywny, której wymiar powinien uświadomić oskarżonemu nieopłacalność popełniania tego rodzaju czynów zabronionych.

- w zakresie czynu opisanego w pkt II aktu oskarżenia, zasadnym było uznanie oskarżonego A. M. (1) za winnego jego popełnienia przyjmując, że oskarżony z popełnionego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56 ust. 3 upn w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za ten czyn na podstawie tych przepisów skazanie go, zaś na podstawie art. 56 ust 3 upn w zw. z art. 57b kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierzył mu karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 20 złotych. W ocenie Sądu Okręgowego, kara wymierzona za czyn z pkt II aktu oskarżenia uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do oskarżonego zgodnie z dyrektywami określonymi 56 kk. Jednocześnie proponowana przez prokuratora kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 3 miesięcy w ocenie Sądu Odwoławczego jawi się jako rażąco surowa.

- wniosek dotyczący czynu zarzuconego w pkt III aktu oskarżenia nie został uwzględniony, bowiem jak słusznie wskazał prokurator, w tym zakresie nie został sformułowany odrębny zarzut. Ponadto, kara wymierzona oskarżonemu za ten czyn jest zgodna z regulacją zawartą w art. 57b kk.

- Sąd Okręgowy uznając ostatni – dotyczący oskarżonego A. M. (1) - wniosek prokuratora za częściowo zasadny, na podstawie art. 85 § 1 kk w zw. z art. 86 § 1 kk połączył orzeczone wobec oskarżonego A. M. (1) kary i wymierzył mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 250 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł. Wymiar łącznej kary pozbawienia wolności zaproponowany przez prokuratora w wysokości 3 lat i 6 miesięcy nie zasługiwał na aprobatę jako rażąco surowy.

Lp.

Zarzut z apelacji obrońcy oskarżonego A. M. (1)

2.

1. w zakresie czynu z pkt 1 wyroku (pkt I a/o)

a) obrazy przepisów postępowania to jest art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk i art. 366 kpk mającej wpływ na treść orzeczenia poprzez błędną interpretację treści opinii z zakresu badań fizykochemicznych polegającej na wyrażeniu poglądu, iż treść tego dokumentu pozwala na zaliczeniu zabezpieczonego materiału dowodowego w postaci środków odurzających w ilości znacznej.

b) rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności poprzez nieuwzględnienie w należytym stopniu okoliczności łagodzących to jest jego uzależnienia od środków odurzających, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, jego postawy, a które to okoliczności przemawiają za orzeczeniem kary w łagodniejszym wymiarze.

2. w zakresie czynu z pkt 1 wyroku (pkt II a/o)

a) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na jego treść polegającego na wyrażeniu poglądu, że zebrane w sprawie dowody sprowadzające się w zasadzie wyłącznie do wyjaśnień współoskarżonej W. B. składanych na etapie postępowania przygotowawczego pozwalają na przypisanie oskarżonemu winy w zakresie czynu wypełniającego dyspozycję z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r.o przeciwdziałaniu narkomanii w związku z art. 12 § 1 kk, w sytuacji gdy prawidłowa ocena dowodów w tym przede wszystkim wyjaśnień oskarżonego pozwala na zakwalifikowanie jego zachowania z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

b) rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności poprzez nieuwzględnienie w należytym stopniu okoliczności łagodzących, to jest jego uzależnienia od środków odurzających, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, jego postawy, a które to okoliczności przemawiają za orzeczeniem kary w łagodniejszym wymiarze.

3. w zakresie czynu z pkt 1 wyroku (pkt III a/o)

a) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na jego treść polegającego na błędnym przyjęciu, że społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie jest nieznaczna podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego i całokształt okoliczności działających na korzyść oskarżonego na takiej treści wnioski nie pozwala.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja obrońcy jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd meriti w sposób prawidłowy ocenił dowód z opinii z zakresu badań fizykochemicznych. Jak wynika z jej treści (k. 270-277), u oskarżonego znaleziono 56,70 g ziela konopi innych niż włókniste oraz łącznie 56,68 g proszków zawierających w swym składzie amfetaminę. Zabezpieczona ilość ziela konopi innych niż włókniste jest wystarczająca do sporządzenia od 56 do 113 działek handlowych, a oznaczona zawartość delta-9-THC i kwasu (...) w dowodowym suszu, tj. 9809mg, wystarczy po wypaleniu do odurzenia od 653 do 980 osób. Również zabezpieczona ilość amfetaminy jest wystarczająca do sporządzenia od 56 do 113 działek handlowych, a oznaczona zawartość tej substancji w dowodowych proszkach, tj. 6295 mg wystarczy do odurzenia 629 osób. W sytuacji, gdy pojęcie „znacznej ilości” zabronionej substancji nie posiada definicji legalnej, jego rozumienie może nastręczać wątpliwości. Tym niemniej w oparciu o dotyczący tego zagadnienia dorobek orzeczniczy, w tym Sądu Najwyższego, można wyprowadzić kryteria pozwalające na przyjęcie, czy ilość posiadanych przez daną osobę narkotyków jest znaczna (w rozumieniu ustawy). W tym względzie należy przywołać utrwalone orzecznictwo sądów powszechnych wskazujące, że ilość „znaczna” środka odurzającego to taka, która wystarcza do odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób (wyroki Sądów Apelacyjnych: w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 r., II AKa 430/12; we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2019 r., II AKa 97/19; w Łodzi z dnia 7 lipca 2020 r., II AKa 353/19; w Warszawie z dnia 25 lutego 2022 r., II AKa 353/20). W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że u oskarżonego znaleziono substancje w ilości znacznej, bowiem jak wynika z opinii biegłych z zakresu badań fizykochemicznych, ujawniona przy oskarżonym ilość jest wystarczająca do odurzenia ponad 653 osób w przypadku ziela konopi innych niż włókniste oraz 629 osób w przypadku amfetaminy. Jednocześnie należy wskazać, że wbrew twierdzeniom skarżącego, sporządzona przez biegłych opinia spełnia wymogi z art. 201 kpk, tj. jest ona pełna, jasna i nie zawiera sprzeczności. Jak wynika z treści opinii, biegli przyjęli, że działka handlowa to 0,5-1 g narkotyku. Założenie to jest prawidłowe, bowiem oskarżona W. B. wyjaśniała, że takie ilości zazwyczaj jednorazowo sprzedawała. W związku z tym, że u oskarżonego znaleziono 56,70 g ziela konopi innych niż włókniste i 56,68 g amfetaminy, logicznym wnioskiem jest, że ta ilość narkotyku była wystarczająca do sporządzenia od 56 do 113 działek handlowych, a co za tym idzie, do jednorazowego odurzenia ponad kilkudziesięciu osób. Skarżący w apelacji twierdzi, że dwie z trzech ujawnionych w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego wag elektronicznych nie należały do niego, natomiast trzecia waga – kuchenna nie działała. Odnosząc się do tych rażąco dowolnych twierdzeń obrony należy wskazać, że z protokołu oględzin rzeczy ujawnionych u oskarżonego nie wynika, aby funkcjonariusz przeprowadzający czynność sprawdzał czy kwestionowane przedmioty działają oraz czy znajdują się na nich jakiekolwiek, nawet śladowe ilości substancji, których wprowadzanie do obrotu jest zakazane przez ustawę. Ustalenia takie nie mają znaczenia biorąc pod uwagę całokształt ustalonych okoliczności. Jak wynika z materiału dowodowego, oprócz kwestionowanych wag, u oskarżonego znaleziono także ponad 56 g suszu konopi innych niż włókniste oraz ponad 56 g amfetaminy. Oceniając fakt ujawnienia u oskarżonego narkotyków oraz trzech elektronicznych wag różnej wielkości z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego, prawidłowy jest wniosek, że wagi te służyły oskarżonemu do wprowadzania do obrotu substancji zabronionych. Z powyższych względów, zarzut z pkt 1 lit. a apelacji sformułowany w zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia należało uznać za niezasadny. Sąd meriti nie dopuścił się zarzucanego mu naruszenia art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk i art. 366 kpk.

- odnosząc się do zarzutu z pkt 2 lit a. apelacji (dot. czynu z pkt II aktu oskarżenia) należy wskazać, że w ocenie Sądu Okręgowego, zachowanie oskarżonego A. M. (1) wypełnia znamiona przestępstwa określonego w art. 56 ust 3 upn, bowiem oskarżony przyjął środki odurzające w celu późniejszego ich przekazania innej osobie (procesowo udowodniono, że przekazywał je oskarżonej W. B., która nie była ich konsumentem, bowiem oskarżona W. B. po kilkukrotnym zakupieniu substancji od oskarżonego A. M. (1), łącznie ok. 300 g, nakładała następnie swoją marżę i odsprzedawała je konsumentom zazwyczaj w porcjach 1 g). Materiał dowodowy jasno wskazuje, że oskarżony A. M. (2) był kolejnym ogniwem łańcucha dostawy substancji zabronionych, które dopiero przechodząc przez ręce oskarżonej W. B. trafiały docelowo do ostatniego odbiorcy – konsumenta.

- wobec powyższego, niezasadny jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych sformułowany w apelacji obrońcy oskarżonego. Wbrew jego twierdzeniom, zachowania oskarżonego nie można zakwalifikować jako spełniającego znamiona przestępstwa z art. 58 ust. 1 upn. Taka kwalifikacja nie uwzględniałaby chociażby faktu, że oskarżony ze swojego działania uzyskiwał korzyść majątkową. Ustalenie, że zachowanie A. M. (1) wypełnia znamiona przestępstwa z art. 59 ust 1 upn w zw. z art. 12 § 1 kk (tak jak to zrobił Sąd meriti), tudzież przestępstwa z art. 58 ust. 1 upn (tak jak to sugeruje skarżący) stanowiłoby błąd w subsumpcji prawnej.

- niezasadny jest również zarzut z pkt 3 lit. a apelacji (w zakresie czynu z pkt III aktu oskarżenia). W ocenie Sądu Okręgowego, społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu, tj. wypełniającego znamiona z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk nie jest nieznaczna. Jak wynika z zeznań świadków, oskarżony wielokrotnie osobiście oraz poprzez wiadomości SMS i nagrania na pocztę głosową, a także za pośrednictwem osób trzecich groził K. O. i M. G. pobiciem, pozbawieniem życia i spowodowaniem uszkodzenia ciała. Uważna lektura akt sprawy nie pozostawia wątpliwości, że groźby te wzbudziły u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, zwłaszcza mając na uwadze właściwości osobiste oskarżonego i jego sposób zachowania. Zachowanie jakiego dopuścił się oskarżony cechuje się znaczną społeczną szkodliwością, bowiem groźbom formułowanym w stronę pokrzywdzonych towarzyszyła agresja słowna i fizyczna. Podczas jednego z powtarzających się zachowań, oskarżony zagroził pokrzywdzonym, że podjedzie pod przedszkole ich syna i więcej go już nie zobaczą. Jak wynika z materiału dowodowego, tj. zeznań B. O. (k. 235-236) oraz M. C. (k.238-239), oskarżony częściowo spełnił swoją groźbę i przyjechał pod siedzibę przedszkola, do którego uczęszcza dziecko pokrzywdzonych i chciał uzyskać informację, czy dziecko nadal się tam znajduje. Gdy po dziecko przyjechała jego babcia, świadek B. O., oskarżony podszedł do jej samochodu i zaczął wygrażać jej córce. Jak wynika z relacji świadka, dyrektora przedszkola, pozostały personel oraz dzieci przebywające w przedszkolu były przestraszone całym zajściem. Wobec powyższego, w sytuacji gdy zachowanie oskarżonego tak silnie oddziałuje na pokrzywdzonych, ich kilkuletnie dziecko oraz osoby zupełnie postronne, nie można zgodzić się ze skarżącym, że szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu jest nieznaczna.

- odnosząc się zbiorczo do zarzutów dotyczących rażącej niewspółmierności kary, na wstępie należy zaznaczyć, że stały się one bezprzedmiotowe wobec zmiany wyroku Sądu meriti dokonanej przez Sąd II instancji. Sąd Okręgowy zmieniając zaskarżony wyrok uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynów zarzuconych mu w akcie oskarżenia, tj. czynów wyczerpujących dyspozycję art. 56 ust 3 upn (pkt I a/o) oraz art. 56 ust. 3 upn w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk (pkt II a/o) i za te czyny na podstawie tych przepisów skazał go i wymierzył karę z uwzględnieniem dyrektywy jej wymiaru z art. 53 kk. Szerzej o powodach zmiany oraz o rozstrzygnięciu w zakresie kary w pkt 3.1 niniejszego uzasadnienia.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku:

- w zakresie czynu z pkt 1 (czyn z pkt I a/o) i przyjęcie, że czyn ten stanowi występek określony w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności,

- w zakresie czynu z pkt 1 wyroku (czyn z pkt II a/o) poprze zmianę kwalifikacji prawnej czynu i przyjęcie, że czyn ten stanowi występek określony w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie oskarżonemu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności,

- w zakresie czynu z pkt 1 wyroku (czyn z pkt III a/o) o zmianę zaskarżonego wyroku i w oparciu o treść art. 17 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 1 § 2 kk umorzenie postępowania

i w konsekwencji zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie kary łącznej w łagodniejszym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 31 października 2024 r., sygn. akt II K 80/24 w części niewymienionej w pkt 5.2

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

skarżony wyrok w tym zakresie jako słuszny i odpowiadający prawu należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy w pkt I wyroku zmienił zaskarżony wyrok w części dotyczącej oskarżonego A. M. (1) w ten sposób, że stosując na podstawie art. 4 § 1 kk przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 października 2023r.:

1. A. M. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt I aktu oskarżenia, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn na podstawie tego przepisu skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł,

2. A. M. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia przyjmując, że z popełnionego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za ten czyn na podstawie tych przepisów skazał go, zaś na podstawie art. 56 ust. 3 ww. ustawy w zw. z art. 57b kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierzył mu karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 20 zł,

3. na podstawie art. 85 § 1 kk w zw. z art. 86 § 1 kk połączył orzeczone wobec oskarżonego A. M. (1) kary i wymierzył mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 250 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł;

Sąd Okręgowy ponadto w pkt II wyroku zmienił zaskarżony wyrok w części dotyczącej oskarżonej W. B. w ten sposób, że:

1. W. B. uznał za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt I aktu oskarżenia, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 59 ust. 1 ww. ustawy w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za ten czyn na podstawie tych przepisów skazał ją, zaś na podstawie art. 56 ust. 3 ww. ustawy w zw. z art. 60 § 4 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3 kk w zw. z art. 60 § 7 kk w zw. z art. 57 § 6 kk wymierzył jej karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 85 § 1 kk w zw. z art. 86 § 1 kk połączył orzeczone wobec oskarżonej W. B. kary pozbawienia wolności i wymierzył jej karę jednego roku pozbawienia wolności,

3. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec W. B. kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 lat tytułem próby,

4. na podstawie art. 73 § 2 kk oddał W. B. pod dozór kuratora sądowego w okresie próby,

5. na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał W. B. do pisemnego informowania sądu co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby.

Zwięźle o powodach zmiany

zasadność apelacji prokuratora skutkowała częściową zasadnością postulowanych w niej wniosków. Szerzej o motywach zmiany w rubryce 3.1 niniejszego uzasadnienia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

- Sąd Okręgowy na podstawie art. 635 kpk w zw. z art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego A. M. (1) kwotę 1400 zł tytułem opłaty za obie instancje (400 zł opłaty od kary pozbawienia wolności i 1000 zł opłaty od kary grzywny) oraz kwotę 10 zł tytułem wydatków za postępowanie odwoławcze.

- Sąd Okręgowy na podstawie art. 635 w zw. z art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonej W. B. kwotę 180 zł tytułem opłaty od kary pozbawienia wolności za obie instancje oraz kwotę 10 zł tytułem wydatków za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana