Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 92/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 18 grudnia 2024 r. w sprawie II K 47/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

O. C.

posiadanie przez oskarżonego prawa jazdy kat. B i C

kopia prawa jazdy oskarżonego

285-286

2.

O. C.

oskarżony opiekuje się matką i
prawo jazdy jest mu niezbędne do wykonywania tej opieki

kopia orzeczenia o niepełnosprawności matki oskarżonego

302-302v

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

----------------------------------------------

-----------------------------

-------------

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.-2.

kopia prawa jazdy, kopia orzeczenia o niepełnosprawności

dowody wiarygodne co do stwierdzonych nimi okoliczności, jednakże pozostające bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Oskarżony może sprawować opiekę nad matką
bez posiadania prawa jazdy, tym bardziej, że nadal zamieszkuje w K..

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------

--------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

zarzut naruszenia art. 2 § 1 kpk, 4 kpk, 7 kpk, 366 § 1 kpk oraz 410 kpk polegającego na niewłaściwej i nieobiektywnej ocenie dowodów, dokonanej w sposób sprzeczny z zasadą ich swobodnej oceny, w szczególności poprzez uznanie:

a. za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego, w zakresie w jakim stwierdził, iż na posesję, na której zamieszkiwała jego żona z dziećmi przyjechał pojazdem kierowanym przez jego kolegę (...), w sytuacji gdy wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami Y. K., H. C., O. S., H. K., P. K. (1), M. Z.,

b. uznaniu za niewiarygodnie zeznań O. S. w zakresie w jakim stwierdził, iż na posesję, na której zamieszkiwał tj. przy (...) (26) oskarżony przyjechał z jakimś mężczyzną, a oskarżony wysiadł z miejsca pasażera, w sytuacji gdy zeznania te korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami Y. K., H. C., H. K., P. K. (1), M. Z.,

c. uznaniu za niewiarygodne zeznań H. C., w zakresie w jakim zeznała, że jej mąż nie kierował samochodem w dniu 27 sierpnia 2023 r., w sytuacji gdy zeznania te korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami Y. K., O. S., H. K., P. K. (1), M. Z.,

d. uznaniu za niewiarygodne zeznań H. K. w zakresie w jakim zeznała, że oskarżony podczas przesłuchania w dniu 28 sierpnia 2023 r. dobrowolnie poddał się karze tylko dlatego, aby nie było sprawy w sądzie, natomiast przez cały czas powtarzał, że to nie on kierował lecz jego znajomy, w sytuacji gdy zeznania te korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami Y. K., O. S., H. C., P. K. (2), M. Z.,

e. uznaniu za niewiarygodne zeznań P. K. (1) w zakresie w jakim zeznał, że żona pana C. powiedziała chyba, że on przyjechał samochodem, a nie kierował samochodem, w sytuacji zeznania te korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami Y. K., O. S., H. C., M. Z., H. K.,

f. uznania za niewiarygodne zeznań M. Z. złożonych na etapie postępowania sądowego, w sytuacji gdy świadek stwierdził, że nie widział aby oskarżony kierował pojazdem i zeznania te korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami Y. K., O. S., H. C., H. K.,

zarzut obrazy art. 332 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 337 § 1 kpk poprzez nieprawidłowe określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków, nie dokonanie zwrotu aktu oskarżenia, lecz jego sprostowanie w sytuacji, gdy pierwotny opis czynu nie pokrywał z przedstawionymi O. C. zarzutami, a sprostowanie stanowiło jego zmianę na inny opis czynu,

zarzut obrazy art. 6 kpk w zw. z art. 42 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez naruszenie prawa do obrony oskarżonego na etapie postępowania przygotowawczego poprzez niezapewnienie O. C. pomocy tłumacza i nieprzetłumaczeniu treści protokołów badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu, niepouczenie o możliwości poddania się badania analizatorem wydechu dokonującym pomiaru metoda spektrometrii wydechu ewentualnie przeprowadzenia badania krwi, uniemożliwienie zgłaszania uwag do przeprowadzonej czynności, braku wpływu oskarżonego na treść zapisanych w protokole informacji przy wyraźnym jego sprzeciwie, dokonywaniu przekreśleń przez funkcjonariuszy w różnym czasie

zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres czterech lat, w sytuacji gdy O. C. nie był w przeszłości karany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, jego dotychczasowy sposób życia daje gwarancję, iż nie popełni on przestępstwa w przyszłości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- żaden z zarzutów podniesionych przez obrońcę oskarżonego nie okazał się trafny, co skutkowało nieuwzględnieniem wniesionej apelacji.

- Sąd Okręgowy po zapoznaniu się z aktami niniejszej sprawy, w tym treścią pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, doszedł do wniosku, że Sąd meriti przeprowadził postępowanie w sposób właściwy, z poszanowaniem przepisów je regulujących, w tym art. 2 kpk, art. 4 kpk, art. 366 kpk i art. 410 kpk. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w aspekcie jego wiarygodności, poddał rzetelnej, wszechstronnej, obiektywnej ocenie, co pozwoliło na ustalenie zgodnego z rzeczywistością stanu faktycznego sprawy, prowadzącego do słusznego przypisania oskarżonemu sprawstwa popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk, w formie przyjętej w zaskarżonym wyroku, a także wymierzenia współmiernej i adekwatnej do okoliczności sprawy kary i środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Z kolei argumenty sformułowane w złożonej przez obrońcę apelacji mają w istocie charakter stricte polemiczny i opierają się m.in. na wybiórczej i subiektywnej ocenie zebranych dowodów, bez skutecznego wykazania nieprawidłowości rozumowania Sądu I instancji.

- za niezasadne należało uznać liczne zarzuty dokonania błędnej oceny dowodów osobowych, wymienionych przez skarżącego w petitum środka odwoławczego. Obrońca stawiając je, opiera się jedynie o korzystne dla oskarżonego dowody bądź
ich fragmenty, wpisując się w przyjętą przez niego w postępowaniu sądowym linię obrony, polegającą na twierdzeniu, że zarówno na posesję zamieszkiwaną przez żonę, jak i znajomych, został zawieziony przez kolegę narodowości gruzińskiej, który oddalił się przed przyjazdem Policji, po uprzednim przekazaniu mu kluczyków do jego samochodu. Już tylko z tej racji, wobec braku uwzględnienia przez apelującego powinności, wynikającej z treści art. 410 kpk, nie mogły zostać one uwzględnione. Niemniej jednak, odnosząc się wpierw do wyjaśnień oskarżonego należy wskazać, że składając je po raz pierwszy w sprawie, w znacznie bliższym odstępie czasowym od inkryminowanego zdarzenia, de facto przyznał się on do zarzucanego mu postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2023 r. (k. 17) czynu, tj. prowadzenia w ruchu lądowym w dnu 27 sierpnia 2023 r. w K., pow. (...), woj. (...) samochodu osobowego marki S. (...) o numerze rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem badania 1,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, wypełniającego dyspozycję art. 178a § 1 kk, czego wyrazem było dobrowolne poddanie się przez niego karze (k. 29). Oskarżony żałował wówczas swego postępowania, stwierdzając, że „ nie ma nic na swoją obronę”. Skarżący twierdząc, że przedmiotowe wyjaśnienia nie mogą - z afirmowanych w środku odwoławczym powodów - stanowić dowodu z uwagi na złożenie ich w warunkach określonych w art. 171 § 7 kpk, prezentuje wyłącznie subiektywny punkt widzenia. Przede wszystkim nie ma realnych podstaw teza, jakoby oskarżony składając wyjaśnienia, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniał „ z wyłączeniem swobody wypowiedzi”. Ten aspekt był analizowany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i Sąd Okręgowy przywołane przez Sąd Rejonowy co do tej materii argumenty w pełni podziela. Stanowisko to wynika przede wszystkim z treści tych wyjaśnień. Zawierają one szczegóły i zwroty, które nie znalazły by się tam, gdyby wyjaśnienia te były jedynie „ twórczością” przesłuchującego policjanta. Z protokołu przesłuchania oskarżonego wynika, że został on przez oskarżonego odczytany bez zgłaszania jakichkolwiek zarzutów względem jego treści, co potwierdza także własnoręcznie złożony przez niego podpis. Poza tym oskarżony chciał skorzystać z prawa do dobrowolnego poddania się karze, a bezspornym jest, że takie ustalenia nie zapadają na skutek decyzji policjanta, ale prokuratora. Tym samym okoliczność rzekomego wpływania przez przesłuchującego funkcjonariusza Policji na treść wyjaśnień oskarżonego wynika wyłącznie z własnych twierdzeń skarżącego, zaprezentowanych w apelacji. Natomiast w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu, który mógłby choćby częściowo to potwierdzić. Należy niemniej jednak pamiętać, że nawet oddziaływanie przesłuchującego na podejrzanego, polegające na skłanianiu go do złożenia prawdziwych wyjaśnień, na nakreśleniu przesłuchiwanemu jego sytuacji procesowej, w tym stanu dowodowego dochodzenia, a także możliwości skorzystania z nadzwyczajnego złagodzenia kary, nie pozbawia przesłuchiwanego prawa do wyboru zachowania - do podjęcia samodzielnej decyzji o złożeniu lub odmowie złożenia wyjaśnień, a równocześnie nie narusza gwarantowanej w przywołanym artykule prawnym swobody wypowiedzi. Wracając do sedna, stan w którym oskarżony przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, znalazł potwierdzenie w przekazie świadka M. Z., który jeszcze w dniu zdarzenia, jednoznacznie i kategorycznie podał, że widział jak oskarżony sam przyjechał należącym do niego samochodem marki S. na jego posesję oraz jak z niej nim odjeżdżał, przy czym wskazał kierunek w jakim się oddalił. Należy zauważyć, że znajdował się wówczas przy bramie wjazdowej do swojej działki, a więc miał możliwość dokładnego zaobserwowania, gdzie udaje się oskarżony, który notabene nie podważał, że właściwie zaraz po jego przybyciu na posesję podszedł do niego świadek M. Z., informując go, że zaraz zadzwoni na Policję. Miejsce w którym zatrzymali go funkcjonariusze Policji odpowiada wskazaniu tegoż świadka. Podniósł również, że po jego wyglądzie, sposobie zachowania i poruszania można było stwierdzić, że znajduje się on pod działaniem alkoholu. Analogicznie opisał zaistniałą sytuację dyspozytorowi Policji, a także przybyłym po zgłoszeniu na jego posesję funkcjonariuszom, tj. P. K. (1) i K. S., co znalazło odbicie w ich zbieżnych depozycjach, zasadnie uwzględnionych w podstawie dowodowej zaskarżonego orzeczenia. Nie mieli bowiem oni jako osoby obce dla oskarżonego powodu, aby wskazywać na odmienne okoliczności niż to miało miejsce w rzeczywistości, chcąc doprowadzić do jego bezpodstawnego skazania, mając chociażby na względzie grożącą im w takim przypadku m.in. odpowiedzialność dyscyplinarną. Z uwagi na upływ czasu od daty zdarzenia, ich zeznania mogą nie być pewne co do każdego szczegółu (co wskazuje na brak ich tendencyjności), w niniejszym przypadku niewątpliwie potwierdzały w istocie ustalony przez Sąd stan faktyczny, a także znajdowały odzwierciedlenie w treści sporządzonej dokumentacji, w tym protokołach z badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu, posiadającym skądinąd aktualne świadectwo wzorcowania, co do którego dowodu Sąd Okręgowy odniesie się przy okazji omawiania zarzutu naruszenia prawa do obrony oskarżonego. W związku z powyższym późniejsza wersja wydarzeń zaprezentowana przez oskarżonego, a mianowicie, że był on jedynie pasażerem należącego do niego samochodu osobowego, wobec nieprzystawania do realiów przedmiotowej sprawy, a także z uwagi na nieprzedstawienie przez oskarżonego na rozprawie przekonywujących powodów uzasadniających zmianę dotychczasowego stanowiska procesowego, słusznie została uznana za niewiarygodną. Należy wskazać, że ani po przybyciu funkcjonariuszy Policji na posesji jego znajomych, ani też w postępowaniu sądowym, nie potrafił podać bliższych danych osobowych rzekomego kierującego jego pojazdem kolegi. Oczywistym jest, że w jego interesie procesowym leżało przekazanie takich danych, z racji ciążącego na nim zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Zatem Sąd Rejonowy, kierując się m.in. zasadami doświadczenia życiowego, prawidłowo uznał forsowaną przez niego wersję wydarzeń jako linię obrony, nie znajdującą potwierdzenia w uznanych za wiarygodne, wspólnie uzupełniających się, dowodach sprawy. Z tej racji Sąd a quo zasadnie nie nadał przymiotu wiarygodności także relacji świadka M. Z. w tej części w jakiej pozostawała ona sprzeczna z tą przekazaną w fazie przygotowawczej postępowania oraz depozycjom świadków O. S., H. C. i Y. K. we wskazanym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zakresie. Na co słusznie Sąd I instancji zwrócił uwagę, w dacie składania przez świadka M. Z. zeznań w postępowaniu sądowym oskarżony od pewnego czasu ponownie zamieszkał na jego posesji wraz z żoną, którzy to mogli skłonić go zmiany zeznań na jego korzyść. Z kolei H. C. i O. S., a więc żona oskarżonego i jego kolega z pracy, niewątpliwie mieli powód, aby zeznawać po myśli oskarżonego z tym, że jak podkreślił Sąd I instancji, zeznania żony opierały się na przypuszczeniach, bowiem jak wynika z jej zeznań nie wychodziła ona z domu, na zewnątrz i nie sprawdzała, czy faktycznie jej mąż został przywieziony przez kolegę. Świadek Y. K. nie widział zaś w jaki sposób oskarżony dotarł na zamieszkiwaną przez niego posesję, w związku z czym jego zeznania, szczególnie w kontekście ustalonego stosownym badaniem stanu nietrzeźwości O. C., znacznie wykraczającego poza ustawowy próg wskazany w treści art. 115 § 16 kk, w żadnym razie nie mogły świadczyć o niewinności oskarżonego co do przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu. Co więcej obrona zwróciła się o przeprowadzenie dowodu z jego zeznań dopiero na zaawansowanym etapie postępowania sądowego, na co zasadnie zwrócił uwagę Sąd I instancji. Konkludując, w ocenie Sądu Okręgowego, decyzja o uznaniu szczerości tychże świadków tylko w ww. części jest uzasadniona. Została podjęta w wyniku konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, a także wobec rezultatów bezpośredniej styczności z nimi.

- aprobaty Sądu Odwoławczego nie mógł zyskać również zarzut naruszenia prawa do obrony oskarżonego. Obaj policjanci, tj. P. K. (1) i K. S. zgodnie podnieśli, że informację o tym jaki alkohol i w jakich ilościach spożywał oskarżony w ciągu ostatnich 24 godzin pochodziła od niego. Treść protokołu z k. 7-7v wskazuje na to, że policjanci pouczyli oskarżonego o jego uprawnieniach. Chociażby właśnie odmowa przez niego złożenia podpisu pod tym dokumentem na to wskazuje. Gdyby nie rozumiał tego, co do niego mówili policjanci, nie napisałby „nie zgadzam się” w miejscu przeznaczonym na podpis. Należy zważyć, że oskarżony przebywał od dłuższego czasu w Polsce, podejmował pracę, a jeden z funkcjonariuszy zwracał się do niego nie tylko po polsku, ale również po rosyjsku, który to jest bardzo zbliżony do ukraińskiego, gdyż należy do tej samej grupy języków wschodniosłowiańskich. Parafki funkcjonariuszy, wbrew temu co twierdzi obrona, świadczą zaś właśnie o chęci wiernego oddania przez funkcjonariuszy przebiegu dokonywanej czynności. Oskarżony otrzymał pouczenia o uprawnieniach zatrzymanego w postępowaniu karnym (k. 3-4), w tym o prawie do korzystania z pomocy tłumacza, z którego skorzystał podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego, przed którym również został pouczony o przysługujących mu uprawnieniach i obowiązkach w postępowaniu karnym (k. 19-27), z którymi się zapoznał i podpisał. W tym stanie rzeczy, nie może być mowy o naruszeniu prawa do obrony oskarżonego.

- odpowiadając na zarzuty obrazy art. 332 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 337 § 1 kpk, należy wskazać, że pozostawały one bez wpływu na zapadłe rozstrzygnięcie, dlatego też nie zasługiwały na uwzględnienie. Należy wskazać, że sąd, nawet jeżeli takie uchybienia nie zostaną usunięte w toku wstępnej kontroli oskarżenia, jest uprawniony do zmiany opisu czynu względem tego zawartego w akcie oskarżenia, przy czym nie ma wówczas obowiązku uprzedzenia o takiej możliwości. Co więcej, Sąd Rejonowy dokonując zmiany opisu czynu względem tego ujętego w akcie oskarżenia, m.in. w oparciu o przywołany w skardze prokuratorskiej materiał dowodowy i ustalony na jego podstawie stan faktyczny, niewątpliwie nie wyszedł poza granice zakreślone przez akt oskarżenia, gdyż poruszał się w ramach jednego zdarzenia historycznego. Istotne jest bowiem to, by opisy czynów zarzucanego i przypisanego miały jakiś wspólny obszar, wyznaczony cechami (znamionami) tych czynów i aby fragmenty obrazów tychże czynów, chociażby częściowo nakładały się, co też miało miejsce w niniejszej sprawie.

- odnosząc się zaś do zakresu orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w istocie rozważania obrońcy sprowadzały się do tezy, że w związku z tym, że oskarżony w chwili czynu kierował pojazdem, do którego kierowania uprawniało prawo jazdy kat. B, to też nie powinien zostać orzeczony wobec niego, wobec jego właściwości osobistych, w tym niekaralności, środek karny obejmujący zakaz kierowania wszelkimi kategoriami pojazdów. Zdaniem obrońcy, niecelowe jest orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów innych kategorii pojazdów, zaś zaskarżone rozstrzygnięcie ogranicza możliwości zawodowe oskarżonego. Z takim stanowiskiem nie sposób było się zgodzić. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził, że w sprawie nie zachodzą podstawy do wyłączenia z orzeczonego zakazu jakiekolwiek kategorii pojazdów. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, nie znajdując w argumentacji apelacji podstaw do uznania, że orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich kategorii pojazdów jest rażąco surowe, a tylko w takim przypadku zarzut ten mógłby zostać uwzględniony. Przede wszystkim należy wskazać, że zgodnie z art. 42 § 2 kk sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich kategorii albo pojazdów określonego rodzaju. Z treści tego przepisu wynika, że zasadą jest orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów tak jak w przedmiotowej sprawie. Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego nie wynikają żadne szczególne okoliczności uzasadniające stwierdzenie, że wobec oskarżonego należy orzec zakaz prowadzenia jedynie pojazdów kat. B. W ocenie Sądu Okręgowego, okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu wskazują wprost, że oskarżony kierował samochodem w stanie nietrzeźwości bez jakiegokolwiek uzasadnienia, że popełnił ten czyn wykazując się rażącym lekceważeniem dla norm prawnych, zaś uprawnienie do kierowania pojazdami mechanicznymi wielu kategorii nie ma dla niego żadnej wartości. Argument obrońcy, że orzeczony wyrokiem środek karny ograniczy na przyszłość możliwości wykonywania przez oskarżonego działalności zarobkowej jest zwykłym następstwem karnoprocesowym popełnienia przestępstwa z art. 178a kk i z tego powodu taka konsekwencja wyroku nie może przemawiać za uznaniem rażącej surowości orzeczonego środka karnego.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie O. C.

ewentualnie

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat z wyłączeniem kategorii „C”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność apelacji warunkowała brak podstaw do uwzględnienia powyższych wniosków

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1-------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

na podstawie art. 636 § 1 kpk, wobec braku istnienia przesłanek z art. 624 § 1 kpk, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 520 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS