Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz

SO Dariusz Półtorak (spr.)

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 105/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 13.12.2022 roku sygn.. akt II K 177/17

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zawarty w pkt I.1 i pkt. II.1

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W związku z tym, że wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku złożony został jedynie przez obrońcę oskarżonego I. N. (1), Sąd Okręgowy ograniczy zakres tego uzasadnienia do wskazania przyczyn, jakimi kierował się przy zmianie wyroku sądu I instancji w odniesieniu właśnie do tego oskarżonego.

I tak Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutów obrazy prawa procesowego, jaki został podniesiony w odniesieniu do oceny dowodów, które stanowiły oparcie ustaleń faktycznych obu czynów przypisanych oskarżonemu. W szczególności dotyczy to wyjaśnień i zeznań składanych przez R. L. (1) na etapie postępowania przygotowawczego, czy też postępowań sądowych. Świadek ten w szczegółowy, drobiazgowy wręcz sposób opisał proceder handlu środkami odurzającymi wskazując kto, kiedy, jakiego rodzaju i w jakiej ilości brał udział w ich dystrybucji. Depozycje te dotyczyły również m.in. I. N. (1), który nabył od M. O. w okresie od listopada 2005r. do dnia 12 września 2006r. w S. łącznie 1.100 gram marihuany za cenę 22.000 zł, a także nieustaloną ilość amfetaminy i tabletek exstazy. Autorka apelacji kwestionuje wprawdzie te twierdzenia R. L. (1), nie przedstawia jednak argumentacji, która przemawiałaby za tym, że świadomie, niezgodnie z prawdą pomawia on oskarżonego N.. Podnieść należy, że zeznania R. L. (1) wielokrotnie, w innych procesach już prawomocnie zakończonych, były obdarzone wiarą przez orzekające w nich sądy i stanowiły podstawę uznania winy innych oskarżonych. Oczywistym jest, że rozstrzygnięcia zapadłe w tych sprawach nie mają wiążącego charakteru z uwagi na zawartą w art. 8 § 1 kpk regułę samodzielności rozstrzygania przez sąd karny zagadnień faktycznych i prawnych, nie mniej nie pojawiły się do chwili obecnej fakty i okoliczności mogące osłabić wiarygodność depozycji składanych uprzednio przez R. L. (1). Naturalną natomiast konsekwencją upływu czasu (od opisywanych faktów upłynęło już prawie 20 lat) jest niepamięć i zapominanie szczegółów jednakże w żadnym razie świadek nie zaprzeczał, aby składał zeznania takiej treści, jakie zostały mu ujawnione. Zbyt dużego znaczenia nie można, jak chciałaby to obrona, przywiązywać do przebiegu konfrontacji jaka została przeprowadzona pomiędzy tymi osobami. Konsekwencją przyjętej przez I. N. (1) linii obrony (nie przyznawał się do popełnienia stawianego mu zarzutu) było wskazanie, że to właśnie R. L. (1) miał proponować mu zakup środków odurzających a to, że spotkał się z odmową wskazuje na nieuczestniczenie oskarżonego w obrocie narkotykami. Być może inni wymienieni w apelacji świadkowie (P. O., D. K.) nie wskazują bezpośrednio na winę oskarżonego, ale podawane przez nich fakty wskazują, że R. L. (1) uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi i to na znaczną skalę, co uwiarygadnia depozycje tego świadka dotyczące udziału I. N. w dystrybucji narkotyków.

W zakresie oceny zeznań R. L. (2) to apelacja również nie zawiera zarzutów i argumentacji pozwalającej uznać, że ocena tego dowodu jakiej dokonał sąd I instancji, jest niezgodna ze wskazaniami art. 7 kpk tj. zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Nie zostały ujawnione żadne okoliczności, które mogłyby wskazywać na stronniczość świadka, czy jego zaangażowanie w niekorzystnym dla oskarżonego rozstrzygnięciu sprawy. W swoich zeznaniach zrelacjonował on po prostu to, co pamiętał z okoliczności zakupu przez oskarżonego komputera w prowadzonej przez siebie firmie i w kategoryczny sposób wykluczył, aby w komputerze tym, w chwili jego wydawania znajdowały się programy komputerowe nielegalnego pochodzenia. Brak było podstaw do zakwestionowania depozycji takiej treści.

Wniosek

Wydanie wyroku uniewinniającego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała nieuwzględnienie wniosku

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Zarzut

Zawarty w pkt I.2 oraz z pkt II.2

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W sytuacji, gdy nie było podstaw do uwzględnienia pierwotnego zarzutu kwestionującego ocenę dowodów, która stanowiła podstawę ustaleń faktycznych Sąd Okręgowy nie widział przesłanek również do uznania pochodnych zarzutów podnoszących błąd w ustaleniach faktycznych

Wniosek

O wydanie wyroku uniewinniającego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała nieuwzględnienie wniosku

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zawarty w pkt 3 apelacji

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek jedynie częściowo zasługiwał na uwzględnienie, a mianowicie w zakresie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Jeżeli natomiast chodzi o kary jednostkowe to nie sposób uznać je za rażąco surowe. Za popełnienie występku z art.278 §2 kk orzeczona została kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, a więc wielokrotnie niższa od ustawowej, górnej granicy przewidzianej za to przestępstwo, a pamiętać należy, że czynu tego oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk. Fakt ten jest nie tylko istotną okolicznością obciążającą, ale daje również podstawę do orzeczenia kary wyższej od ustawowego zagrożenia i to aż o połowę.

Sąd Okręgowy nie widział również podstaw do obniżenia drugiej z orzeczonych kar jednostkowych, która orzeczona została za popełnienie występku z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w wysokości 2 lat pozbawienia wolności. Dokonując oceny tej kary należy mieć na względzie znaczny czasokres prowadzonej przez I. N. działalności przestępczej (prawie rok), rodzaj i ilość środków odurzających, w obrocie których oskarżony uczestniczył, marihuana w wielkości 1100 gramów, amfetamina, tabletki exstazy. Również i tego czynu dopuścił się w warunkach recydywy. Dlatego, uwzględniając przytoczone wyżej tak istotne okoliczności obciążąjące orzeczonej kary nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surową, a tylko to uzasadniałoby ingerencję w tę część orzeczenia.

Podzielić natomiast należało zastrzeżenia dotyczące wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności, która orzeczona została przez Sąd I instancji przy zastosowaniu zasady asperacji, ale z przewagą zasady kumulacji.

Dokonując modyfikacji tej kary i obniżając ją do 2 lat i 2 miesięcy Sąd Okręgowy miał na uwadze zbieżność czasową i miejscową obu przestępstw przypisanych I. N., jak również niekaralność oskarżonego od chwili popełnienia tych przestępstw. W ocenie Sądu Okręgowego taki wymiar kary jest adekwatny do całokształtu okoliczności obciążających i łagodzących, a także odpowiada celom kary przewidzianym w art. 53 kk. Uwzględniono również znaczny, bo prawie 20-letni okres, jaki upłynął od popełnienia przestępstw, w którym to czasie oskarżony był jeszcze młodym człowiekiem, być może o nie do końca ukształtowanej osobowości. Wydaje się, że w obecnych realiach wątpliwym wydaje się potrzeba ponownego osadzania oskarżonego w zakładzie karnym.

Wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności – powyżej 2 lat – wykluczał, nawet przy poprzednim stanie prawnych obowiązującym w czasie popełniania przestępstw, możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Wniosek

O orzeczenie kary 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności uniemożliwiał uwzględnienie wniosku o jej warunkowe zawieszenie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

Zwięźle o powodach zmiany

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Oskarżony został zwolniony z opłaty za II instancję oraz wydatków postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS