Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 111/25 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2025-09-11

Sygn. akt II Ka 111/25

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2025r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Sędziowie:

SO Karol Troć

SO Paweł Mądry (spr.)

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

przy udziale prokuratora Marcina Mucharzewskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2025 r.

sprawy skazanego Ł. G. (1)

na skutek apelacji, wniesionej przez skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Garwolinie

z dnia 20 listopada 2024 r. sygn. akt II K 356/24

I.  w zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zwalnia skazanego od zapłaty wydatków za postępowanie odwoławcze określając, że ponosi je Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 111/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 20 listopada 2024 r., sygn. akt II K 356/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------

--------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

Ł. G. (1)

wobec skazanego zachodzą okoliczności uzasadniające zmianę wyroku poprzez obniżenie wysokości kary łącznej pozbawienia wolności

- opinia z zakładu pracy

- zaświadczenie

- zaświadczenie

- opinia o skazanym

- wykaz ocen

- k. 108

- k. 109

- k. 110

- k. 165-168

- k. 176

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

- opinie

- zaświadczenia

- wykaz ocen semestralnych

treść dokumentów ujawnionych na rozprawie odwoławczej wskazuje na poprawną postawę skazanego w czasie wykonywania kary pozbawienia wolności, w tym na sumienne wypełnianie przez niego obowiązków w miejscu pracy czy wolę zdobywania nowych kwalifikacji zawodowych. Niemniej te okoliczności nie miały zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż poprawne zachowanie skazanego w jednostce penitencjarnej jest jedną z wielu okoliczności mających znaczenie podczas dokonywania rozważań co do wysokości kary łącznej

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

skazany jako podmiot wnoszący apelację we własnym imieniu, zgodnie z
art. 427 § 2 kpk, nie miał obowiązku formułowania zarzutów stawianych skarżonemu rozstrzygnięciu. Niemniej jednak skarżący w treści apelacji (k. 106-107v) kwestionowanemu wyrokowi łącznemu zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na braku wzięcia pod uwagę
art. 91 kk, albowiem rozstrzygnięcia objęte wyrokiem łącznym dotyczyły czynów popełnionych w bliskich odstępach czasu, a postępowania przygotowawcze w tych sprawach były prowadzone równolegle wobec siebie,

- niewspółmierność wymierzonej kary łącznej, pomimo iż wszystkie czyny zawarte w orzeczeniach cechuje bliski związek czasowy, a gdyby został sformułowany jeden akt oskarżenia do wszystkich czynów opisanych w łączonych wyrokach to wymierzona kara najprawdopodobniej zostałaby wymierzona w dużo mniejszej wysokości,

- brak wzięcia pod uwagę, że orzeczone obowiązki naprawienia szkody we wszystkich orzeczeniach w ponad 80% zostały wykonane,

- brak wystąpienia o nadesłanie opinii z miejsca pracy, którą skazany wykonuje, a także brak wzięcia pod uwagę, iż skazany ukończył kurs zawodowy, a także, że obecnie jest na etapie uczęszczania na drugi kurs zawodowy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja skazanego jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Faktem jest, iż wyroki podlegające łączeniu dotyczyły zachowań podobnych, podjętych w bliskiej od siebie odległości czasowej, jednak bezpodstawne są twierdzenia skarżącego, iż gdyby wszystkie ujawnione dotychczas czyny objęto jednym aktem oskarżenia, to wymierzona za nie kara łączna byłaby niższa niż ta orzeczona w wyroku z dnia 20 listopada 2024 r. Jak wynika z treści karty karnej oskarżonego oraz wyroków podlegających łączeniu, oskarżony od 2018 do 2020 roku popełnił ponad 60 czynów na szkodę różnych osób, wyrządzając tym osobom znaczną szkodę majątkową.

- analiza akt sprawy, w szczególności treści wyroków wydanych wobec skazanego, doprowadziła Sąd Okręgowy do przekonania, iż postąpienie zgodnie z wnioskiem skazanego, tj. obniżenie wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności z 9 lat do 8 lat doprowadziłoby do sytuacji, w której część kar orzeczonych w wyrokach jednostkowych uległoby całkowitej absorpcji. W szczególności absorbcji uległby ostatni chronologicznie wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 12 stycznia 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 284/23, bowiem wymiar kary proponowany przez skazanego, tj. 8 lat pozbawienia wolności jest niższy niż wymiar kary orzeczonej w wyroku łącznym Sądu Rejonowego w Działdowie z dnia 11 września 2023 r., sygn. akt II K 508/22, tj. 10 lat i 3 miesiące, obniżonej następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 11 stycznia 2024 r., sygn. akt VI Ka 454/23 do 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

- kara łączna stanowi całościową ocenę zachowań skazanego i powinna być także racjonalną z prewencyjnego punktu widzenia, reakcją za popełnione przestępstwa, nie zaś przejawem bliżej nieuzasadnionej i wręcz niezrozumiałej, ze społecznego punktu widzenia, pobłażliwości. Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku łącznego doprowadziła Sąd Okręgowy do przekonania, że Sąd Rejonowy trafnie ocenił związek czasowy oraz przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy przestępstwami, za które Ł. G. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami podlegającymi łączeniu. Sąd Rejonowy właściwie uwzględnił wszystkie okoliczności wynikające z kodeksowych dyrektyw wymiaru kary łącznej i brak było podstaw do ingerencji w zaskarżone rozstrzygnięcie w postulowanym przez skazanego kierunku.

- nawiązując do dalszych postulatów skarżącego dodać wypada, iż indywidualizacja kary łącznej w każdym konkretnym przypadku należy do ferującego dany wyrok Sądu, który orzekając w granicach nakreślonych przez ustawę ram, poza stosowaniem ogólnych dyrektyw i zasad wymiaru kary, uwzględnieniem oceny całokształtu czynów przestępnych i podmiotowo - przedmiotowych relacji między nimi, winien mieć na uwadze okoliczności, które ujawniły się po wydaniu poprzednich wyroków oraz wzgląd na prewencyjne cele karania zarówno w indywidualnym, jak i społecznym aspekcie. Przez powyższe wyraźnie rozumieć należy, iż obowiązujące przepisy prawa nie wprowadzają automatyzmu w zakresie kształtowania kary łącznej i nie dają podstaw w każdej sytuacji do zastosowania zasady pełnej absorpcji (czy też per analogiam pełnej kumulacji), a zwłaszcza tylko dlatego że takie rozstrzygnięcie jawiłoby się jako słuszne w oczach skazanego. Przypomnieć należy, iż naczelną zasadą wymiaru kary łącznej w praktyce jest na ogół zasada asperacji, a zasadę absorpcji, zresztą jak i kumulacji, stosuje się wyjątkowo i tylko w sytuacjach nietypowych, szczególnie uzasadnionych. Sytuacja przedstawiona przez skarżącego zdaniem Sądu Okręgowego taką nie jest, a więc nie było powodów, aby Sąd I instancji stosował postulowaną przez skarżącego zasadę przy wydawaniu zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z 16.12.2020 r., I KK 181/20, LEX nr 3177870).

- jak wynika z akt sprawy, po wydaniu wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Działdowie z dnia 11 września 2023 r., sygn. akt II K 508/22, Sąd Rejonowy w Garwolinie w dniu 12 stycznia 2024r., wydał kolejny wyrok skazujący wobec Ł. G. (2) o sygn. akt II K 284/23, co jednoznacznie świadczy o tym, że pomimo zakończenia aktywnej przestępczej działalności – ze względu na osadzenie w zakładzie karnym, toczyło się kolejne postępowanie karne co do działań oskarżonego w latach 2018-2020.

- w ocenie Sądu Okręgowego, ujawnianie kolejnych przestępstw, których dopuścił się skazany jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej niż wynikającej z zasady absorpcji, gdyż wskazuje na daleko posunięty stopień demoralizacji skazanego, dla którego wejście w konflikt z prawem nie miało jednorazowego, przypadkowego charakteru, a niekiedy wręcz przeciwnie stanowi swego rodzaju codzienność. Wymierzenie skazanemu kary łącznej w zaproponowanym przez niego wymiarze zostałoby odczytane jako przejaw pobłażliwości dla sprawców wielokrotnie naruszających porządek prawny.

- odnosząc się do zarzutu niewspółmierności orzeczonej kary należy wskazać, że aby kara rzeczywiście miała taki charakter, musi zachodzić znaczna, wyraźna, nie dająca się zaakceptować dysproporcja między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, zasłużoną na podstawie ustalonych okoliczności sprawy relewantnych dla wymiaru kary. Tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeżeli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska skazanego, iż powyższe pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie o wymiarze kary łącznej spełnia kryteria z art. 438 pkt 4 kpk. Stanowiska tego nie może zmienić okoliczność, iż skazany już po osadzeniu w zakładzie karnym wykazuje się właściwym zachowaniem, pracuje i spełnia orzeczone przez Sądy obowiązki naprawienia szkody oraz poszerza swoje kwalifikacje zawodowe. W odniesieniu do powyższego pamiętać należy, iż bezproblemowe funkcjonowanie w warunkach więziennych powinno być normą i wcale nie skutkuje koniecznością obniżenia kary łącznej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 25 stycznia 2018 r., II AKa 215/17, LEX nr 2463383.).

- puentując całość powyższych rozważań stwierdzić należy, iż Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się przesłanek przemawiających za dalszym złagodzeniem orzeczonej wobec skazanego w pierwszoinstnancyjnym postępowaniu kary łącznej. Sankcja karna zaproponowana przez Sąd Rejonowy jest sprawiedliwa, słuszna i nie nosi cech o jakich stanowi art. 438 pkt 4 kpk. Stąd nie było podstaw, by w tym zakresie podjąć ingerencję w treść zaskarżonego wyroku. Kontrola instancyjna nie wykazała również podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania go do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Garwolinie.

Wniosek

- o zmianę wyroku łącznego i złagodzenie kary łącznej poprzez zmniejszenie jej wymiaru z 9 lat pozbawienia wolności do 8 lat pozbawienia wolności,

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Garwolinie i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów, na uwzględnienie nie zasłużyły także sformułowane wnioski apelacyjne

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy, w myśl art. 624 § 1 kpk, pomimo nieuwzględnienia apelacji skazanego w całości, zwolnił go, ze względu na sytuację finansową i wymiar kary pozbawienia wolności, którą będzie wykonywał, od wydatków za postępowanie odwoławcze ustalając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

skazany

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Olewińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Agnieszka Karłowicz,  Karol Troć
Data wytworzenia informacji: