Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 129/25 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2025-04-11

Sygn. akt II Ka 129/25

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2025r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

przy udziale prokuratora Tomasza Pniewskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2025 r.

sprawy J. P.

oskarżonego z art. 244 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 14 stycznia 2025 r. sygn. akt II K 372/24

I.  wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 140 zł kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 129/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 14 stycznia 2025 r. w sprawie II K 372/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

1. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i polegającego na bezpodstawnym i błędnym uznaniu, że zeznania świadków A. P., P. I. (1) oraz inne dowody tj. wyjaśnienia oskarżonego, odpis wyroku w sprawie II K 1363/22 stanowią, że stopień winy, społecznej wysokości jest znaczny, co spowodowało orzeczenie wobec oskarżonego kary rażąco niewspółmiernie surowej w wymiarze 5 miesięcy pozbawienia wolności, bez warunkowego zawieszenia jej wykonania oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 5 lat, podczas gdy należyte uwzględnienie występujących w sprawie okoliczności dotyczących właściwości osobistych oskarżonego, w szczególności to że oskarżony przyznał się do winy, a jego wina oraz całokształt materiału dowodowego nie budzi wątpliwości powinny skutkować ustaleniem pozytywnej prognozy i orzeczeniem niższej kary z tj. samoistna kara grzywny w kwocie 5000 zł;

2. zarzut art. 7 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 37a k.k. § 1, poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadków A. P. i P. I. (2) oraz innych dowodów tj. odpis wyroku w sprawie II K 1363/22 przejawiające się w bezpodstawnym uznaniu, że dowody te wskazują na fakt, iż oskarżony powinien odbyć karę 5 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia kary, podczas gdy takie fakty nie zachodzą w tymi samym wątpliwości te winny zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy po zapoznaniu się z aktami postępowania w świetle złożonego środka odwoławczego, uznał podniesione w nim zarzuty za niezasadne i skutkujące jego nieuwzględnieniem.

Formułując szereg zarzutów, skarżący w rzeczywistości nie wskazuje dostatecznie jakie okoliczności miałyby przemawiać za złagodzeniem wymiaru kary poza tym, że oskarżony przyznał się do winy i że „oskarżony nigdy nie był skazany na karę w całości pozbawiającą go wolności (w zakładzie karnym). Zarzucając obrazę art. 7 k.p.k. czy 5 § 2 k.p.k., w żadnym stopniu nie argumentuje swoich zarzutów, nie wskazuje na czym ta obraza miałaby polegać, przyczyn z jakich zeznania wymienionych świadków miałyby być uznane jako ocenione wbrew zasadzie swobodnej oceny dowodów i w jaki sposób miałyby świadczyć na korzyść oskarżonego w przypadku dokonania ich odmiennej oceny, a jedynie przedstawia swoje przeciwne stanowisko, co nie jest wystarczające do uznania ich za skuteczne. Sąd Okręgowy nie dostrzegł uchybień, na jakie powołuje się skarżący, gdyż ocena tego materiału dowodowego została przeprowadzona prawidłowo, zeznania funkcjonariuszy Policji były logiczne, obiektywne i korespondowały z całokształtem uwzględnionego materiału dowodowego, który jednoznacznie wskazywał na niezastosowanie się oskarżonego do obowiązującego go zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczonego na okres 2 lat wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 19 stycznia 2023 r. w sprawie II K 1363/22. Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie dokonał prawidłowych ustaleń, w pełni uzasadniających zasądzenie wobec oskarżonego kary bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 5 miesięcy, który jest niemalże minimalnym wymiarem, przewidzianym ustawowo za popełnienie przedmiotowego czynu. Szczególną uwagę trzeba było zwrócić na umyślne działanie oskarżonego, albowiem miał pełną świadomość orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Ponadto, oskarżony wykazuje się dużym lekceważeniem porządku prawnego, które nie tylko polega na bagatelizowaniu zapadłego wyroku i orzeczonego środka karnego, co jest przedmiotem sprawy niniejszej, lecz jak wynika z karty karnej, był on już dotychczasowo karany za przestępstwa różnego rodzaju, w tym także z art. 244 k.k. Jego naganne zachowanie nie miało charakteru incydentalnego i brak jest zasadnych przesłanek do uznania, że wobec oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna. Wobec powyższego, nie można było dopatrzeć się zasadności zastosowania zarówno art. 37a, jak i warunkowego zawieszenia wykonania kary. Zwrócić uwagę należało na to, że dotychczasowo wymierzane oskarżonemu kary nie spełniły swoich funkcji prewencyjnych oraz wychowawczych, toteż bezzasadnym byłoby orzekać karę takiego samego rodzaju, skoro nie przynoszą one wymiernych efektów, a więc nie odpowiadają dyrektywom z art. 53 k.k. Wbrew twierdzeniom skarżącego nie można było przeceniać faktu przyznania się oskarżonego do winy, skoro nie ma to odbicia w jego rzeczywistych działaniach, a ponadto gdy materiał dowodowy świadczący o jego sprawstwie nie pozostawiał w sprawie żadnych wątpliwości, czego oskarżony musiał mieć świadomość już od początkowego etapu postępowania. Podsumowując powyższe rozważania stwierdzić należało, że Sąd Rejonowy przy przedmiotowym rozstrzygnięciu kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., dostosowując rodzaj i wymiar kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia sprawcy, bacząc na funkcje jakie ona ma spełnić, zwłaszcza w wymiarze prewencyjnym. Pamiętać przy tym należy, że zmiana wyroku z powodu rażącej niewspółmierności kary mogłaby mieć miejsce dopiero wtedy, gdy wykazana zostałaby wyraźna dysproporcja między karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary, przy czym w przedmiotowej sytuacji taka dysproporcja nie została wykazana.

Wniosek

Wniosek o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary pozbawienia wolności w wysokości 5 miesięcy z warunkowym zawieszeniem na okres próby dwóch lat;

2. zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie samoistnej kary grzywny w kwocie 5000 zł;

3. z ostrożności procesowej - o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzuty apelacyjne obrońcy okazały się niezasadne i skutkowały nieuwzględnieniem przedmiotowych wniosków.

Co do wniosku z punktu 3 zwrócić uwagę należało na to, że obrońca zaskarżył przedmiotowy wyrok jedynie w części co do kary. W takim przypadku, częściowe zaskarżenie wyroku co do kary skutkuje tzw. horyzontalną prawomocnością wyroku, a tym samym rozstrzygnięcie co do winy co do zasady nie podlega kontroli odwoławczej. Rolą sądu odwoławczego w sytuacji, gdy w sprawie stronę reprezentuje obrońca nie jest totalna ocena wyroku, a jedynie te rozstrzygnięcia, które są kontestowane przez skarżącego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2018 r. II AKa 445/17).

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wniesiony środek odwoławczy okazał się bezzasadny. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji obrońcy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 zł tytułem kosztów postępowania odwoławczego, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz w § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części dotyczącej kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Olewińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Agnieszka Karłowicz
Data wytworzenia informacji: