Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

stażysta Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 148/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 27 września 2022 r. w sprawie II K 811/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------

---------------------------------------------------

---------------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

P. K.

brak obiektywnej możliwości wykonania obowiązku alimentacyjnego

wyjaśnienia oskarżonego

313v

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----

--------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd Okręgowy uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne w zakresie twierdzeń oskarżonego co do obiektywnego braku możliwości wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego. Zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak też i w postępowaniu odwoławczym oskarżony podnosił, że po opuszczeniu zakładu karnego podjął pracę, nadto utrzymywał żonę i córkę. W fazie przygotowawczej przyznał, iż utrzymanie córki było dla niego ważniejsze, co potwierdził w toku postępowania odwoławczego. Z informacji o długu dłużnika (k. 10), a także z zaświadczeń o dokonanych wpłatach nie wynika, aby dokonywał wpłat tytułem alimentów w 2019 roku, poza jednym przypadkiem w czerwcu 2019 roku, lecz nie była to wpłata w wysokości ustalonej wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 29.09.2010 roku. Ostatnie zaś dobrowolne wpłaty według tego dowodu datowane były na 2013 i 2014 r. Jednocześnie, jak ukazuje zaświadczenie wydane przez Powiatowy Urząd Pracy w S. (k. 13-16) od 19 lutego 2019 r. posiadał on status bezrobotnego, bez prawa do zasiłku, a w dniu 21 lutego 2019 r. nie stawił się w PUP i nie powiadomił w okresie do 7 dni o uzasadnionej przyczynie swojego niestawiennictwa.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść wyroku:

1. art. 4 KPK, art. 7 KPK, art. 410 KPK przez dokonanie nieprawidłowej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego i zbytnią dowolność w zakresie jego oceny, a w szczególności przez oparcie ustaleń Sądu jedynie na podstawie okoliczności obciążających oskarżonego bez zebrania dowodów przeciwnych, w szczególności nie przesłuchanie oskarżonego w toku postępowania sądowego i skonfrontowania jakie dokładnie kwoty łożył na małoletniego;

2. art. 5 § 2 KPK, przejawiającą się rozstrzyganiem wszelkich niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, a w szczególności na przyjęciu, iż pokrzywdzony nie mógł zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych małoletniego, co skutkowało błędnym uznaniem że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu;

3. art. 7 KPK, art. 172 KPK oraz art. 366 KPK przejawiającą się niewyjaśnieniem wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności nie skonfrontowaniem oskarżonego i pokrzywdzonego (przedstawicielki ustawowej) w sytuacji wniosku obrońcy o wezwanie oskarżonego na rozprawę, co skutkowało dokonaniem przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych w sprawie.

4. mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w zakresie ustalenia postaci zamiaru oskarżonego oraz na nietrafnym uznaniu, iż zebrane w toku postępowania karnego dowody pozwalają na przypisanie oskarżonemu winy w zakresie popełnienia przestępstwa z art. 209 § 1a kk, podczas gdy obiektywna i wszechstronna ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego winna prowadzić do wniosku, iż oskarżony swoim zachowaniem nie wyczerpał ustawowych znamion przestępstwa, a to znamienia narażenia osoby uprawnionej na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, co skutkowało bezpodstawnym przypisaniem oskarżonemu odpowiedzialności za popełnienie przestępstwa z art. 209 § 1a kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- obrońca oskarżonego nie był w stanie skutecznie przekonać o słuszności swoich twierdzeń wyrażonych w treści zarzutów, bowiem nie zostały one w logiczny i racjonalny sposób uargumentowane. Wprawdzie skarżący wskazał jakich rzekomych uchybień dopuścił się Sąd I instancji, to jednak intencjonalnych i nieobiektywnych wywodów, sprowadzających się w zasadzie do zanegowania materiału niekorzystnego dla oskarżonego, nie można było uznać za zasadnych.

- w uzasadnieniu wniesionego środka zaskarżenia forsowano tezę, że oskarżony nie miał obiektywnej możliwości wykonania obowiązku alimentacyjnego; nadto, iż starał się go wypełniać. Z takim twierdzeniem nie sposób się zgodzić. Przeczą temu nie tylko dowody z dokumentów, zeznania M. K., ale co należy podkreślić także wyjaśnienia oskarżonego, który konsekwentnie wskazywał, zarówno w fazie przygotowawczej, jak i sądowej, że nie płacił na syna alimentów. Warto w tym miejscu przytoczyć fragmenty jego wyjaśnień, aby udobitnić to stanowisko: „ wiedziałem o tym, że nie opłacam alimentów na syna E., ale nie byłem w stanie pogodzić tego z opieką nad córką i było to dla mnie ważniejsze” (k. 77), „ ja nie płaciłem na E. (…) Ja utrzymywałem w tym czasie również córkę” (k. 313v). Co można zauważyć, w informacji o długu dłużnika, a także zaświadczeniach o dokonanych wpłatach (k. 18-20, 25-27, 211) i zaświadczenia komornika sądowego (k. 211) nie wskazano, aby oskarżony dokonywał wpłat tytułem alimentów w 2019 roku, poza jednym przypadkiem w czerwcu 2020 roku. W tym świetle zeznania M. K., słusznie obdarzono przymiotem wiarygodności w całości. Drobne sprzeczności, nie przekreślają wartości tego dowodu dla ustalenia stanu faktycznego sprawy, gdy ów świadek nie zmieniał zeznań co do kwestii zasadniczej, tj. że oskarżony nie płacił alimentów na rzecz syna. Niewątpliwie zaś, jak wynika z zaświadczenia wydanego przez Powiatowy Urząd Pracy w S. (k. 13-16) od 19 lutego 2019 r. posiadał on status bezrobotnego, bez prawa do zasiłku, a w dniu 21 lutego 2019 r. nie stawił się w PUP i nie powiadomił w okresie do 7 dni o uzasadnionej przyczynie swojego niestawiennictwa. Tym samym, posiadając obiektywną możliwość spełnienia obowiązku alimentacyjnego, nie wypełniał go na skutek złej woli. W tej sytuacji, zarzut obrońcy jest nieuzasadniony.

- w tych okolicznościach sprawy i wobec wymowy zgromadzonych w sprawie dowodów należy stwierdzić, że teza obrońcy o istnieniu w sprawie wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego, jest nieuzasadniona. Właściwie ocenione dowodowy stanowią podstawę do przyjęcia jednego wniosku, tj. wniosku o celowym unikaniu przez oskarżonego wywiązywania się z łożenia na utrzymanie syna.

- bezzasadny jest także zarzut obrońcy, iż Sąd Rejonowy zaniechał wszechstronnego rozpoznania sprawy, w tym zaniechał wezwania oskarżonego na rozprawę czy przeprowadzenie konfrontacji pomiędzy oskarżonym a matką pokrzywdzonego. Odpowiadając na te zarzuty obrońcy należy stwierdzić, że obecność oskarżonego na rozprawie nie była obligatoryjna, zaś oskarżony nie odebrał przesyłki sądowej zawierającej zawiadomienie o terminie rozprawy, zatem sam zrezygnował z prawa do złożenia wyjaśnień w sprawie. Obrońca nie wykazał nadto, aby w sprawie istniała potrzeba dokonania konfrontacji oskarżonego z matką pokrzywdzonego, zwłaszcza w sytuacji nieobecności oskarżonego na rozprawie i zgodności treści zeznań matki pokrzywdzonego z pozostałym materiałem dowodowym.

- powyżej wskazane rozważania prowadzą zatem do odmiennego niż obrońca wniosku, iż zgromadzony materiał dowodowy stanowi podstawę do przyjęcia ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego orzeczenia w zakresie wszystkich znamion czynu przypisanego oskarżonemu

Wniosek

o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego czynu,

ewentualnie

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów skutkowała brakiem podstaw do uwzględnienia wniosków apelacji

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Sąd Okręgowy działając z urzędu dokonał zmiany w zaskarżonym wyroku poprzez obniżenie wysokości kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu oraz ograniczył czas popełnienia przypisanego mu czynu

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

- Sąd Okręgowy ograniczył czas popełnienia czynu przypisanego mu wyrokiem, gdyż względy jedności czynu przemawiały za uznaniem, iż działanie oskarżonego traktowane jako jeden czyn zakończyło się w dniu 30 czerwca 2019 r. Jak wiadomo, w sprawie II K 639/20 oskarżony został skazany na tożsamy czyn popełniony w okresie od 01 lipca do 31 października 2019r., zatem działanie oskarżonego objęte aktem oskarżenia w tej sprawie zakończyło się z dniem 30 czerwca 2019r. Odnośnie zachowania oskarżonego w okresie od 01 do 10 listopada 2019r. należy stwierdzić, że działanie to nie było objęte tym samym zamiarem co działanie przed 01 lipca 2019r., zatem nie mogło zostać przyjęte jako dalsza część czynu zakończonego w dniu 30 czerwca 2019r.

- wobec ograniczenia czasookresu czynu przypisanego oskarżonemu w tej sprawie należało obniżyć wysokość kary pozbawienia wolności do 7 miesięcy. W tym miejscu należy jednak podkreślić, że w sprawie nie zaistniały podstawy do dalszego złagodzenia kary wymierzonej oskarżonego, a tym bardziej do wymierzenia kary łagodniejszego rodzaju. Warto w tym zakresie wskazać działanie oskarżonego w warunkach art. 64 § 1 kk, które stanowi podstawę do wymierzenia oskarżonemu kolejnej kary pozbawienia wolności, gdyż kary łagodniejszego rodzaju nie wywierają na oskarżonym oczekiwanego celu, tj. nakłonienia oskarżonego do łożenia na utrzymanie syna

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

rozstrzygnięcie w zakresie winy oskarżonego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

apelacja obrońcy okazała się w całości bezzasadna, zaś w sprawie nie ujawniły się okoliczności uwzględniane z urzędu przemawiające za dalszą zmianą lub uchyleniem zaskarżonego wyroku

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że:

1.  ograniczono czas popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu do okresu od 18 lutego 2019 r. do 30 czerwca 2019 r.,

2.  obniżono do 7 miesięcy wymierzoną oskarżonemu karę pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

motywy rozstrzygnięcia omówiono w sekcji 4 uzasadnienia

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd Okręgowy uwzględniając wniosek obrońcy zasądził na jego rzecz wynagrodzenie za sprawowanie obrony oskarżonego w postępowaniu odwoławczym

IV.

wprawdzie apelacja obrońcy oskarżonego okazała się w całości bezzasadna, zatem oskarżony winien ponieść koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w całości, to jednak z uwagi na jego sytuację majątkową, zadłużenie komornicze, Sąd Okręgowy uznał, że zachodzą w sprawie podstawy do zwolnienia oskarżonego z kosztów sądowych w całości

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana