Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia SO Paweł Mądry

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 185/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 17 stycznia 2025 r., sygn. akt II K 796/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

---------------------

--------------------------------------------------------------

-------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----------------

-------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

----------------------------------

------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. zarzut obrazy art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka B. M. przejawiające się w bezpodstawnym uznaniu, że z tych zeznań wynika, iż oskarżony T. N. w dniu 9 maja 2024 r w miejscowości D., gm. M. (...), w woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,21 mg/1, 1,24 mg/1, 1,268 mg/1, 1,20 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym ciągnik rolniczy marki U. (...) nr. VIN (...) podczas, gdy prawidłowa analiza dowodów zgromadzonych w sprawie w szczególności zeznań R. M. oraz Ł. C. wskazuje, że oskarżony nie prowadził pojazdu w stanie nietrzeźwości w dniu 9 maja 2024 r natomiast w stan znacznego upojenia alkoholowego wprowadził się po zaprzestaniu prowadzenia w/w pojazdu - zdarzenie prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu widział tylko jeden świadek B. M., natomiast policjant Ł. C. widział tylko zaparkowany pojazd, co doprowadziło do w/w błędnych i nieuzasadnionych ustaleń Sądu I instancji;

2. zarzut obrazy art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka R. M. zakresie w jakim Sąd odmówił im wiary, z których to zeznań jednoznacznie wynika, że w dniu 9 maja 2024 r w miejscowości D., gm. M. (...), w woj. (...) oskarżony T. N. wprawił się w stan nietrzeźwości z R. M. już po zaprzestaniu jazdy ciągnikiem rolniczym marki U. (...) nr. VIN (...) na jego posesji (...), ponadto z zeznań świadka w/w złożonych w trakcie całego postępowania w tym także postępowania przygotowawczego wynika, że ciągnik rolniczy był uszkodzony dlatego oskarżony T. N. kierując nim jechał środkiem drogi, co widziała świadek B. M. oraz jej dwoje dzieci, o których w swoich zeznaniach nie wspomniała natomiast wspomniał o tym świadek R. M., co doprowadziło do błędnych i nieuzasadnionych ustaleń Sądu I instancji i prowadzi do uzasadnionych wątpliwości co do rzetelności jej zeznań;

3. zarzut obrazy art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka Ł. C. zakresie w jakim Sąd odmówił im wiary, z których to zeznań jednoznacznie wynika, że w dniu 9 maja 2024 r w miejscowości D., gm. M. (...), w woj. (...) oskarżony T. N. wprawił się w stan nietrzeźwości z R. M. już po zaprzestaniu jazdy ciągnikiem rolniczym marki U. (...) nr. VIN (...) na jego posesji O. (...) - świadek nie widział całego przebiegu zdarzenia tylko ciągnik zaparkowany na poboczu drogi, dopiero po badaniu alkomatem ujawniła się okoliczność, iż oskarżony był nietrzeźwy, co doprowadziło do błędnych i nieuzasadnionych ustaleń Sądu I instancji;

4. zarzut obrazy art. 7 kpk, art. 193 kpk, art. 201 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny opinii lekarskiej przejawiające się w bezpodstawnym uznaniu, że z tej opinii wynika, iż oskarżony T. N. w dniu 9 maja 2024 r w miejscowości D., gm. M. (...), w woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził w ruchu lądowym ciągnik rolniczy marki U. (...) nr podczas, gdy opinia nie jest sporządzona przez biegłego specjalistę z zakresu toksykologii tylko poprzez lekarza chirurga i w tym wypadku powinna zostać wydana opinia uzupełniająca lub opinia nowa przez osobę z danej dziedziny medycznej, co doprowadziło do błędnych i nieuzasadnionych ustaleń Sądu I instancji;

5. obrazy art. 7 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 193 kpk, art. 201 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny opinii lekarskiej z dnia 02.06.2024 r. przejawiające się w bezpodstawnym uznaniu, że z tej opinii wynika, iż oskarżony T. N. w dniu 9 maja 2024 r w miejscowości D., gm. M. (...), w woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości podczas, gdy opinia biegłego jest niejasna nie pełna zawiera wewnętrzne sprzeczności tj. brak rachunku retrospektywnego, ponadto według tej opinii oskarżonemu pięć razy w dniu 09.05.2024r. oznaczano poziom alkoholu w wydychanym powietrzu, ale wyniki te podane są w po przeliczeniach na poziom występujący w surowicy krwi przy czym nie podane są wartości, od których były te wartości przeliczane, a ponadto nie ma wskazanego przelicznika oraz konkretnych wyliczeń danej zawartości alkoholu w surowicy krwi, co doprowadziło do błędnych i nieuzasadnionych ustaleń Sądu I instancji, a wszystkie te wątpliwości powinny zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego;

6. obrazy art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego, w zakresie w jakim Sąd odmówił im wiary, z których to zeznań jednoznacznie wynika, że oskarżony w dniu 9 maja 2024 r. spożywał alkohol już na posesji u świadka R. M. w (...), po zaprzestaniu kierowania ciągnikiem rolniczym marki U. (...) nr. VIN (...), czyli po zaparkowaniu pojazdu, co doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych w sprawie;

7. obrazy art. 7 kpk i art. 440 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny całokształtu materiału dowodowego, w postaci stwierdzenia, że zachodzi możliwość orzeczenia przepadku ciągnika rolniczego marki U. (...) nr VIN (...) na podstawie art. 178a § 5 w zw. z art. 44b § 1 kk, podczas gdy orzeczenie to jest rażąco niesprawiedliwe i nie powinno zostać utrzymane w mocy;

w konsekwencji obrazy ww. przepisów postępowania

8. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, mającego wpływ na treść orzeczenia, polegającego na uznaniu, iż zebrany oraz ujawniony w toku postępowania materiał dowodowy doje podstawy do uznania, iż oskarżony T. N. w dniu 9 maja 2024 r w miejscowości D., gm. M. (...), w woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,21 mg/l, 1,24 mg/l, 1,268 mg/l, 1,20 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym ciągnik rolniczy marki U. (...) nr VIN (...) będąc wcześniej prawomocnie skazanym przez Sąd Rejonowy w Siedlcach w sprawach o sygnaturach akt VII K 35/16, VIIK 686/16 i IIK 159/21, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów orzeczonego dożywotnio w związku ze skazaniem za przestępstwo w sprawie o sygn. akt II K 159/21 oraz w ciągu 5 lat po obyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, co w konsekwencji doprowadziło do stwierdzenia winy oskarżonego, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie prowadzi do tego że oskarżony nie prowadził w/w pojazdu w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, przez co nie wypełnił znamion przestępstwa z art 178a kk w zw. z art. 64 § 1 kk;

III. z ostrożności procesowej, na podstawie art. 438 pkt 1 kpk skarżący wyrokowi zarzucił:

9. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 178a § 5 kk w zw. z art. 44b § 1 kk poprzez ich niezasadne zastosowanie polegające na orzeczeniu przepadku pojazdu - ciągnika rolniczego (...), podczas gdy oskarżony nie jest jedynym właścicielem tego pojazdu na co wskazywał w treści zeznań ujawnionych w protokole z dnia 10.05.2025 r. „ traktor nie jest moją własnością. Jest to rodzinny traktor po ojcu”

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- wniesiony środek odwoławczy był bezzasadny i nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd Okręgowy nie podzielił żadnego z argumentów przytoczonych przez obrońcę oskarżonego w uzasadnieniu zarzutów podnoszonych w apelacji.

- należy stwierdzić, iż w ocenie Sądu II instancji, Sąd Rejonowy w Siedlcach rozpoznając sprawę w sposób prawidłowy i wyczerpujący rozważył wszelkie okoliczności i dowody ujawnione w toku rozprawy głównej, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, dokonując następnie na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych. Wbrew twierdzeniom obrońcy zawartym w apelacji, ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji dotyczące winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu są prawidłowe, gdyż stanowią wynik właściwie przeprowadzonego postępowania dowodowego. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji nie wykazuje błędów natury logicznej, nie była stronnicza, jak również nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk, której to wyniki w sposób wyczerpujący zostały wyeksponowane w uzasadnieniu tegoż wyroku. Taki stan rzeczy pozwolił na przypisanie oskarżonemu winy za zarzucony mu czyn oraz wymierzenie współmiernej i adekwatnej do okoliczności sprawy kary, przewidzianych przepisami środków karnych oraz obligatoryjnego przepadku.

- apelacja obrońcy opiera się na negowaniu wiarygodności zeznań świadka B. M. (zarzut 1.), które posłużyły Sądowi Rejonowemu do przypisania oskarżonemu winy, przy jednoczesnej próbie uwiarygodnienia wyjaśnień oskarżonego (zarzut 6.) wraz z depozycjami R. M. przemawiającymi na korzyść oskarżonego (zarzut 2.). Jednocześnie obrońca zarzuca Sądowi meriti dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka Ł. C. w zakresie, w którym wskazywał, że nie widział całego przebiegu zdarzenia, a jedynie ciągnik zaparkowany na poboczu drogi (zarzut 3.).

- stosując się do dyrektyw wynikających z treści art. 7 kpk w aspekcie oceny osobowego materiału dowodowego na względzie mieć należy, że świadectwo procesowe pochodzące od osoby, by uznane zostało za wiarygodne, cechować musi przede wszystkich stałość relacji, logika narracji i możliwość potwierdzenia w innych dowodach (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2012 r., II AKa 172/12). Takich cech słusznie nie dopatrzył się Sąd I instancji w korzystnych dla oskarżonego źródłach dowodowych. Do takiej konstatacji niewątpliwie prowadzi treść depozycji oskarżonego, w których wskazywał, że kierował ciągnikiem będąc trzeźwym, a alkohol spożywał po zdarzeniu. Jak słusznie podkreślił Sąd Rejonowy, twierdzenia oskarżonego stoją w jaskrawej sprzeczności z jego zachowaniem podczas interwencji funkcjonariuszy, zeznaniami świadka B. M., która szczegółowo opisała sposób kierowania ciągnika przez oskarżonego oraz nieosobowym materiałem dowodowym w postaci protokołów badań trzeźwości oskarżonego i opinii biegłego (k. 49). Sąd meriti również słusznie odmówił wiary depozycjom świadka R. M., którego relacja w toku postępowania znacząco się zmieniała. Jak wynika z akt sprawy, świadek w toku dochodzenia zeznał, że oskarżony nie pił w jego obecności żadnego alkoholu, natomiast stając przed Sądem świadek stwierdził, że po przyjeździe do niego, wraz z oskarżonym pił wódkę, spożywając ją z butelki, co stoi w sprzeczności nie tylko z jego własnymi zeznaniami, lecz także z wyjaśnieniami oskarżonego, który w postępowaniu przygotowawczym stwierdził, że u sąsiada wypił tylko jedno piwo, a następnie w postępowaniu sądowym wyjaśnił, że u świadka R. M. wypił 3 kieliszki wódki oraz jedno piwo. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd meriti dokonując oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka R. M. w sposób wyczerpujący i logiczny uzasadnił swoje stanowisko szczegółowo wypunktowując niespójności tych depozycji oraz ich sprzeczności wewnętrzne, dlatego niezasadny jest zarzut skarżącego, w którym kwestionuje tę ocenę.

- odnosząc się do oceny zeznań świadka Ł. C. należy wskazać, że wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd meriti depozycjom tym przyznał wiarę w całości. Faktem jest, że świadek nie widział całego przebiegu zdarzenia. Jak wynika z jego zeznań, zatrzymanie oskarżonego odbyło się na drodze przed posesją R. M., pojazd – ciągnik stał na poboczu, nie był w ruchu. Wbrew twierdzeniom skarżącego, treść tych zeznań w żaden sposób nie świadczy o niewinności oskarżonego, bowiem jak wynika z całokształtu materiału dowodowego, funkcjonariusze policji o godz. 13:20 udali się na miejsce wezwania, a już o godzinie 13:40 wykonywane były pierwsze zaprotokołowane czynności z kierującym ciągnikiem, w tym badanie trzeźwości oskarżonego o godz. 13:48, które dało wynik 1,22 mg/l. Mając na względzie tak wysoki wynik stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu (odpowiadający stężeniu około 2,5 ‰ alkoholu we krwi) oraz wnioski z opinii biegłego należy zgodzić się z oceną dokonaną przez Sąd meriti, iż wręcz niemożliwym jest, aby oskarżony wprawił się w taki stan spożywając alkohol już po zaprzestaniu kierowania pojazdem, czyli przez około 20 minut od chwili wezwania policji przez świadka B. M. do momentu pierwszego badania. Wobec powyższego, bezpodstawny jest zarzut skarżącego, w którym kwestionuje ocenę zeznań świadka Ł. C. jako niezgodną z zasadami wyrażonymi w art. 7 kpk.

- odnosząc się do zarzutu art. 7 kpk, art. 193 kpk i art. 201 kpk w odniesieniu do oceny opinii lekarskiej sporządzonej przez biegłego sądowego lekarza F. M. (1), Sąd Okręgowy prezentuje stanowisko, że opinia ta została oceniona w sposób czyniący zadość zasadom wyrażonym w art. 7 kpk. Wbrew twierdzeniom skarżącego, w świetle art. 194 kpk i art. 200 § 1 kpk, opinia uzyskuje przynależny jej kodeksowo status tego rodzaju, gdy sporządzona została przez osobę będącą biegłym, powołaną do tego na podstawie odpowiedniej decyzji sądu lub organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze. W przedmiotowej sprawie, decyzja o powołaniu biegłego została wydana przez uprawniony do tego organ, a osobą sporządzającą opinie jest biegły sądowy – lekarz. Natomiast zgodnie z art. 195 kpk, biegłym może być każda osoba, o której wiadomo, że ma odpowiednią wiedzę w danej dziedzinie. Decydującym kryterium jest zatem posiadana wiedza, wynikająca m.in. z doświadczenia zawodowego, a nie specjalizacja. Nie ma takiego wymogu, aby biegły lekarz, który został wyznaczony do sporządzenia opinii w sprawie wartości alkoholu na podstawie protokołów badań trzeźwości, posiadał specjalizację z zakresu toksykologii w sytuacji, gdy biegły miał do swojej dyspozycji jedynie dowody z dokumentów i protokół przesłuchania, a nie próbki krwi oskarżonego, które mógłby poddać specjalistycznemu badaniu. Nie ulega wątpliwości, że lekarz F. M. (2) jako biegły sądowy posiada wiadomości specjalne, dlatego organ postępowania nie dopuścił się naruszenia art. 193 kpk powołując właśnie tego biegłego do sporządzenia opinii w sprawie. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 201 kpk należy wskazać, że dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej jest możliwe jedynie wówczas, gdy dotychczasowa opinia jest niepełna lub niejasna albo, gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie. Natomiast jeżeli opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, że opinia taka nie jest przekonywująca (jest niepełna) dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia kolejnej opinii w oparciu o przepis art. 201 kpk. W przedmiotowej sprawie, biegły sądowy po przeanalizowaniu protokołów badania stanu trzeźwości oskarżonego i protokołu jego przesłuchania kategorycznie stwierdził, że w dniu 09 maja 2024 r. o godzinie 13:15 oskarżony T. N. miał we krwi nie mniej niż 2 promile alkoholu. Proces dochodzenia biegłego do tych wniosków jest jasny i logiczny dla organu procesowego, a opinia nie zawiera w sobie jakichkolwiek sprzeczności, dlatego nie można jej uznać za niepełną, niejasną bądź sprzeczną wewnętrznie. Przepis art. 5 § 2 kpk, którego naruszenie zarzuca skarżący dotyczy wyłącznie wątpliwości, które rzeczywiście powziął sąd rozpoznający sprawę i nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Nie chodzi zaś w tym przepisie o wątpliwości którejś ze stron co do prawidłowości rozstrzygnięcia dokonanego przez ten sąd. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zatem zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do stanu dowodów, czy tak jak w przedmiotowej sprawie – sposobu dochodzenia biegłego do wniosków wyrażonych w opinii.

- odnosząc się łącznie do zarzutu nr 7 oraz alternatywnego zarzutu nr 9 apelacji, należy wskazać, że przepis art. 178a § 5 kk w zw. z art. 44b § 1 kk przewiduje obligatoryjny przepadek pojazdu mechanicznego prowadzonego w ruchu lądowym przez kierowcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości. Okolicznościami wyłączającymi orzeczenie przedmiotowego przepadku jest prowadzenie pojazdu mechanicznego przez kierowcę u którego zawartość alkoholu w organizmie jest niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm3 w wydychanym powietrzu albo nie prowadzi do takiego stężenia. W przedmiotowej sprawie, zgodnie z prawidłowymi ustaleniami, oskarżony w dniu 09 maja 2024 r. prowadził pojazd mechaniczny – ciągnik w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością alkoholu w organizmie osiągającą 1,24 mg/l. Ponadto, w ocenie Sądu Okręgowego, w przedmiotowej sprawie nie zaistniał wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami, który również uzasadniałby odstąpienie od orzeczenia obligatoryjnego przepadku pojazdu. W zakresie tych ustaleń, Sąd Rejonowy dokonując oceny materiału dowodowego wykształtował swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Mając na względzie całokształt okoliczności sprawy, nie można zgodzić się ze skarżącym, że wyrok Sądu I instancji utrzymany w mocy wraz z rozstrzygnięciem dotyczącym przepadku jest rażąco niesprawiedliwy. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, popełnione przez oskarżonego przestępstwo cechuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. T. N. prowadząc ciągnik w ruchu lądowym, na drodze publicznej stwarzał realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu, w tym poruszających się rowerem świadka B. M. i jej dziecka. Ponadto, wobec oskarżonego istnieje jednoznacznie negatywna prognoza kryminologiczna, bowiem był on wielokrotnie karany za czyny podobne, a dotychczas orzeczone kary, w tym bezwzględna kara pozbawienia wolności nie nauczyły T. N. szacunku do porządku prawnego.

- skarżący podnosząc alternatywny zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, tj. art. 178a § 5 kk w zw. z art. 44b § 1 kk wskazuje, że w przedmiotowej sprawie przepadek pojazdu nie powinien zostać orzeczony, bowiem ciągnik który prowadził oskarżony w stanie nietrzeźwości nie jest jego wyłączną własnością. Jak wynika z akt sprawy, oskarżony oświadczył funkcjonariuszom na miejscu zdarzenia, że ciągnik jest jego własnością, a ponadto w toku postępowania nie przedłożył jakiegokolwiek dokumentacji temu przeczącej. Zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w toku postępowania, prowadzony przez niego w dniu 09 maja 2024 r. ciągnik jest „rodzinnym traktorem po ojcu”, co sugerowałoby, że odziedziczył go w spadku. Jednocześnie, oskarżony nie wskazywał, aby miał jakiekolwiek rodzeństwo tudzież żyjącą matkę, z którymi wspólnie dziedziczyłby spadek po ojcu. Wobec powyższego, okoliczność wskazywana przez skarżącego, jakoby oskarżony nie był jedynym właścicielem pojazdu nie została procesowo udowodniona, a co za tym idzie, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany skarżonego wyroku w tym zakresie.

- skarżący w pkt 8 apelacji sformułował zarzut błędu w ustaleniach faktycznych będącego zarzutem wtórnym wobec zarzutów obrazy przepisów postępowania. Tym samym niezasadność zarzutów związanych z oceną zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego implikuje niezasadność zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd Okręgowy w Siedlcach dokonując kontroli instancyjnej uznał, iż ustalenia faktyczne dotyczące sprawstwa oskarżonego dokonane w niniejszej sprawie przez Sąd I instancji są pozbawione błędu, trafne, prawidłowe oraz mające pełne oraz logiczne oparcie w wiarygodnym materiale dowodowym, a zatem nie mogą być uznane za błędne.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu;

z ostrożności procesowej, mając na uwadze zarzuty opisane w pkt III, obrońca wniósł także o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie kary wolnościowej,

- uchylenie rozstrzygnięcia przepadku pojazdu mechanicznego ciągnika rolniczego marki U. (...) nr. VIN (...)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (180 złotych opłaty od kary pozbawienia wolności oraz 20 złotych ryczałtu za doręczenia pism w postępowaniu apelacyjnym).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana