Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

sekr. sądowy Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 192/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

6.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 19 grudnia 2023r. w sprawie II K 985/23

6.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

6.3.  Granice zaskarżenia

6.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

6.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

6.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

6.5.  Ustalenie faktów

6.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

-------------------

---------------------------------------------------------

------------

---------------

6.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

--------------------

----------------------------------------------------------

------------

---------------

6.6.  Ocena dowodów

6.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------

-------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

6.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------------------------------------

----------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia:

- art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów i nie obdarzenie walorem wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał on, że trzymał w ręku kluczyki od samochodu wraz z podłużnym, metalowym brelokiem w sytuacji, gdy oskarżony w rzeczywistości posiada taki brelok przypięty do kluczy, a konstrukcja samochodu oskarżonego umożliwia opuszczenie samochodu z kluczykami w ręku bez gaszenia silnika;

- art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zeznań świadka H. M. i uznanie ich za wiarygodne w zakresie, w którym świadek zeznał, że oskarżony trzymał w ręku nóż w sytuacji, gdy zdarzenie miało charakter bardzo dynamiczny, a świadek ma słaby wzrok, ponadto jest silnie skonfliktowany z oskarżonym, a zatem prawidłowa ocena dowodów winna prowadzić do ustalenia, że oskarżony w chwili zajścia trzymał w ręku klucze do samochodu z brelokiem;

które to uchybienia skutkowały błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, iż oskarżony przystawił H. M. nóż do szyi w sytuacji, gdy oskarżony trzymał w ręku klucze do samochodu z przypiętym do nich srebrnym brelokiem;

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętego za podstawę orzeczenia poprzez ustalenie, iż oskarżony miał zamiar wypowiadania gróźb w stosunku do H. M. w sytuacji, gdy oskarżony chciał jedynie wyjaśnić sytuację, która była napięta pomiędzy stronami od dłuższego czasu

(zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd Okręgowy nie uznaje za trafne wywodów obrońcy dotyczących tego, że H. M. pomylił przedmiot w postaci noża z brelokiem do kluczy, którego używał oskarżony. Obrońca w tym zakresie odwołał się do tego, że zdarzenie miało charakter dynamiczny, zaś pokrzywdzony ma słaby wzrok i nosi mocne okulary. Powołując się na fakt, że oskarżony mógł opuścić swój samochód z kluczykami w ręku bez skutku w postaci zatrzymania pracy silnika samochodu oraz na twierdzenia co do "poręczności" takiego breloka obrońca stwierdził, że zgodne z zasadami logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego jest przyjęcie stwierdzenia, że pokrzywdzony pomylił wystającą z dłoni końcówkę breloku z nożem. W ocenie Sąd Okręgowego, argumentacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie wytrzymuje konfrontacji nie tylko z zasadami logicznego rozumowania, ale także wiarygodnymi zeznaniami pokrzywdzonego. Pokrzywdzony nie tylko widział przedmiot trzymany przez oskarżonego z bliskiej odległości (zatem nie ma znaczenia fakt noszenia przez pokrzywdzonego okularów korekcyjnych), ale przede wszystkim z jego zeznań wynika, iż oskarżony przystawił mu ten przedmiot do szyi mówiąc, że go "zaszlachtuje". Pokrzywdzony miał zatem dość czasu i warunki do pełnego rozeznania się co do właściwości przedmiotu trzymanego przez oskarżonego w ręku. Dodatkowo należy uwzględnić zeznania pokrzywdzonego złożone na rozprawie, z których wynika, że pokrzywdzony widział wcześniej ten nóż, gdy oskarżony przynosił go do siedziby straży. Nadto świadek opisał wygląd noża wskazując na zakończenie jego ostrza, które nie mogło zostać pomylone z brelokiem, o którym wyjaśnia oskarżony.

- z tych powodów, uznając zeznania pokrzywdzonego za wiarygodne, nie doszło w sprawie do postulowanego przez obrońcę błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie przedmiotu, którym posługiwał się sprawca kierując groźby pozbawienia życia. Nadto zupełnie bezpodstawne jest oczekiwanie obrońcy, aby z opisu czynu przypisanego oskarżonemu wyeliminować stwierdzenie, że oskarżony dusił pokrzywdzonego za szyję. Obrońca nie uzasadnił swego wniosku w tym zakresie jakimkolwiek argumentem.

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu z pkt I aktu oskarżenia,

- ewentualnie, usunięcie z opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia słów " dusząc go przy tym za szyję i przykładając mu nóż do szyi" i wymierzenie oskarżonemu za ten czyn kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 20 zł każda

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała brakiem podstaw do uwzględnienia wniosków apelacji

zarzut obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny, z przekroczeniem zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazań doświadczenia życiowego, co skutkowało bezzasadnym przyjęciem, iż oskarżony M. P. zachowaniem swoim nie wyczerpał znamion czynu z art. 190 § 1 kk zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia, i w konsekwencji uniewinnieniem go od dokonania tego czynu, podczas gdy swoboda, a nie dowolna, ocena zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności zeznań D. D. (1), K. M. vel K. oraz protokołu oględzin nagrania rozmowy telefonicznej prowadzi do wniosku, iż oskarżony zachowaniem swoim dopuścił się czynu wyczerpującego dyspozycję art. 190 § 1 kk na szkodę D. D. (1)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- prokurator kwestionując zasadność wyroku w części uniewinniającej odniósł się do rozważań Sądu I instancji stanowiących podstawę przyjęcia ustaleń, że czyn oskarżonego nie wyczerpał znamion przestępstwa z art. 190 § 1 kk. Prokurator zakwestionował zarówno ustalenie Sądu o tym, że zamiarem sprawcy nie było, aby adresat groźby dowiedział się o ich treści oraz zakwestionował ustalenie, aby groźby kierowane przez oskarżonego wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione.

- prokurator odnosząc się do kwestii zamiaru sprawcy trafnie, zdaniem Sądu Okręgowego, argumentuje, iż rozmowa pomiędzy oskarżonym i K. M. vel K., dotyczyła konfliktu wewnątrz członków OSP, zaś oskarżony prezentował w tej rozmowie skrajnie niechętną D. D. (1) postawę, więc oskarżony nie tylko liczył (jak uważa prokurator), ale nawet oczekiwał (zdaniem Sądu Okręgowego), że treść tej rozmowy dotrze do adresata, gdyż oskarżonemu zależało na tym, aby wywierać presję na pokrzywdzonego w związku z jego działalnością w OSP. Trafnie prokurator zauważa, że oskarżony w czasie tej rozmowy nie zastrzegł, by jego rozmówca zachował treść tej rozmowy wyłącznie dla siebie. Zatem dla oceny zamiaru sprawcy nie miało znaczenia to, że oskarżony nie wiedział, że rozmowie przysłuchuje się D. D. (1).

- w zakresie rozważań Sądu I instancji o skutkach upływu czasu na przyjęcie ustalenia o powstaniu uzasadnionej obawy po stronie pokrzywdzonego, prokurator zasadnie odwołuje się do poglądu wyrażonego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu, który uznał, że skutek w postaci powstania u pokrzywdzonego obawy spełnienia groźby jest oderwany od samego działania sprawcy, zaś lęk pokrzywdzonego mogą katalizować okoliczności zaistniałe już po zakończeniu działania przez sprawcę. Sąd Okręgowy zgadza się z prokuratorem, iż w przedmiotowej sprawie zachowanie oskarżonego wobec druhów z OSP eskalowało, zatem wiarygodnie brzmi stwierdzenie pokrzywdzonego o tym, że lęk pokrzywdzonego pojawił się po zdarzeniu z udziałem H. M..

- niemniej, Sąd Okręgowy przychyla się do stanowiska Sądu I instancji, iż działanie sprawcy nie wyczerpało znamion strony przedmiotowej przestępstwa z art. 190 § 1 kk. Jak trafnie argumentował obrońca na rozprawie odwoławczej, oskarżony w czasie rozmowy z K. M. vel K. używał wyłącznie sformułowania „ dostanie po łbie”. W żadnym z wypowiedzianych zdań oskarżony nie zamienił tego sformułowanie na inne sugerujące, iż sprawca zamierza użyć przemocy wobec pokrzywdzonego. Jak wyjaśnił oskarżony w swych wyjaśnieniach, nie miał zamiaru nikomu wyrządzić krzywdy, czy pobić, zaś mówiąc o tym, że K. M. vel K. może dostać „ rykoszetem” miał na myśli konsekwencje wtrącania się w sprawy pomiędzy oskarżonym a H. M.. Dodatkowo w protokole oględzin płyty z zarejestrowaną rozmową oskarżonego (k. 82-83) nie zapisano, istotnego dla zrozumienia intencji oskarżonego, sformułowania. Mianowicie oskarżony powtarzając o tym, że „ D. dostanie po łbie” dodał, że w ostateczności doprowadzi do wyrzucenia D. D. (1) z OSP. Zatem, tak jak wyjaśniał oskarżony, zamiarem oskarżonego było poinformowanie swego rozmówcy o tym, że D. D. (1) poniesie konsekwencje swej działalności w OSP, że „ dostanie po łbie”. Ze słowników synonimów wynika, iż to sformułowanie jest równoznaczne z takimi jak: „dostać baty, dostać po uchu, dostać w skórę, dostać po nosie, oberwać, dostać po głowie, dostać po uszach, dostać lanie, dostać po łapach”. Zatem, zdaniem Sądu Okręgowego, oskarżony chciał przekazać swemu rozmówcy, iż D. D. (2) poniesie konsekwencje swego działania za pomocą dozwolonych prawnie środków podjętych przez oskarżonego. Sprawca nie może bowiem ponosić odpowiedzialności karnej w sytuacji, gdy adresat słów skierowanych przez sprawcę dokonuje własnej, niekorzystnej dla sprawcy, interpretacji, oderwanej od intencji sprawcy.

Wniosek

wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej pkt V dotyczącego uniewinnienia oskarżonego od popełnienia czynu z art. 190 § 1 kk z pkt II aktu oskarżenia i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

6.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność zarzutów apelacji i brak okoliczności uwzględnianych przez sąd odwoławczy z urzędu skutkujących zmianą bądź uchyleniem zaskarżonego wyroku

6.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

6.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

obie apelacje okazały się bezzasadne, zatem zgodnie z art. 633 kpk w zw. z art. 636 § 2 kpk kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze powinny zostać obciążony obie strony w częściach równych. Z tych powodów zasądzono od oskarżonego opłatę (300 zł) i 10 zł tytułem połowy wydatków związanych z doręczaniem korespondencji sądowej uznając, że nie ma podstaw do zwolnienia oskarżonego od zapłaty tych kosztów

III

- zgodnie z art. 636 § 1 kpk wydatki związane z apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa

- Sąd Okręgowy działając z urzędu (art. 16 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych) dokonał korekty wysokości opłaty zasądzonej od oskarżonego w pkt IV wyroku Sądu Rejonowego, ponieważ opłata od kary 5 miesięcy pozbawienia wolności wynosi 120 zł, zaś opłata od kary grzywny wymierzonej na podstawie art. 71 § 1 kk wynosi 10 % (tj. 200 zł).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia w zakresie czynu z

pkt I aktu oskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia w zakresie czynu z

pkt II aktu oskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana