Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Karol Troć (spr.)

Sędziowie:

SO Agata Kowalska

SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 215/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 21 stycznia 2025 r. w sprawie II K 776/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, niezgodną z zasadami logiki, prawidłowego rozumowania i uznaniu że zeznania A. D. i A. I. korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, co doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych i uznania w sposób niebudzący wątpliwości, że oskarżony groził pokrzywdzonej, nachodził ją w miejscu, śledził i nękał pracy, podczas gdy z ich zeznań tych świadków wynika, że podczas pobytu w pracy zachowywał się spokojnie, nie wyzywał pokrzywdzonej, co doprowadziło do wadliwego ustalenia że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu, a z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy po zapoznaniu się z aktami niniejszej sprawy, w tym treścią pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w świetle złożonego przez obrońcę oskarżonego środka odwoławczego, uznał podniesione przez niego zarzuty za niezasadne.
Zdaniem Sądu II instancji, Sąd meriti przeprowadził postępowanie w sposób właściwy, z poszanowaniem przepisów je regulujących, w tym art. 7 kpk i art. 410 kpk. Zebrany
w sprawie materiał dowodowy, w aspekcie jego wiarygodności, w tym w postaci
zeznań świadków A. D. i A. I., poddał rzetelnej, wszechstronnej, obiektywnej ocenie, co pozwoliło na ustalenie zgodnego z rzeczywistością stanu faktycznego sprawy, prowadzącego do słusznego przypisania oskarżonemu sprawstwa i winy za zarzucony mu czyn, wypełniający znamiona art. 190a § 1 kk w zb. z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Z kolei argumenty sformułowane przez obrońcę w złożonej przez niego apelacji mają w istocie charakter stricte polemiczny i opierają się na wybiórczej i subiektywnej ocenie w/w świadków, bez skutecznego wykazania nieprawidłowości oceny Sądu co do tych dowodów, a tylko w takim przypadku zarzuty wywiedzione w oparciu o art. 438 pkt 2 i 3 kpk, zgodnie z ich istotą mogłyby zostać uwzględnione.

Odpowiadając na zarzut dokonania błędnej oceny, w tym również wymowy, zeznań świadków A. D. i A. I. należy na wstępie podnieść, że sytuacja,
w której sąd swoje ustalenia opiera również na zeznaniach osób, które nie były bezpośrednimi obserwatorami zdarzeń, nie dyskwalifikuje automatycznie wartości dowodowej depozycji, o ile zostały uznane za wiarygodne. Sąd może bowiem dokonywać zabezpieczenia i oceny zarówno bezpośrednich jak i pośrednich źródeł dowodowych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2022 r.,
II AKa 34/21). Nie kwestionując ustaleń Sądu Rejonowego zważyć należy, że stan faktyczny ustala się na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który jest oceniany przy zastosowaniu zasady swobodnej oceny dowodów,
wyrażonej w art. 7 kpk, na gruncie konkretnej sprawy. Stwierdzenia skarżącego są zaś nadinterpretacją, opartą na fragmentach zeznań w/w osób, bez należytego przeanalizowania ich całości pod kątem tego, co chciały przekazać, dokonaną na potrzebę poparcia obranego stanowiska, korzystnego dla oskarżonego. Należy podkreślić, że w/w świadkowie zeznawali logicznie, rzeczowo, ich zeznania wzajemnie ze sobą korespondowały, przy czym zachowywali należytą ostrożność informując Sąd o tym, jakie okoliczności zaobserwowali bezpośrednio, a które nie, co wskazuje na to, że nie chcieli bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Jednoznacznie wskazywali na okoliczność wielokrotnego wykonywania przez oskarżonego połączeń telefonicznych do pokrzywdzonej w miejscu jej pracy oraz jej niechęci do ich nawiązywania.
A. D. podała, że w trakcie tych połączeń padały wyzwiska ze strony oskarżonego w kierunku pokrzywdzonej. Zbieżnie w/w świadkowie relacjonowali również okoliczność pojawienia się oskarżonego w miejscu jej pracy.
Świadek A. D. podniosła także, że z tego, co przekazała jej pokrzywdzona, pojawił się on również pod jej domem. Z kolei A. I. wskazała, że pokrzywdzona mówiła jej, że każe on jej wracać do niego, by znowu razem zamieszkali, niepokoi ją, grozi jej, że skończy jak jej kuzynka, przy czym boi się go, gdyż jest agresywny i nieobliczalny. Te twierdzenia znajdują odzwierciedlenie w przekazie pokrzywdzonej, która jak widać, nie ukrywała wielu faktów z jej życia, faktu rozwodu z oskarżonym, jego cech osobowościowych czy też jego zachowań podejmowanych wobec niej przed koleżankami z pracy, a jak uwidacznia się w ich zeznaniach, nawet czasami dążyła, pomimo ich niechęci, by się przed nimi wyżalić, zapewne by choć trochę odreagować stres, jaki jej towarzyszył, którego źródłem był właśnie oskarżony. Jej stan psychiczny dostrzegły, przebywając przez długi czas w jej otoczeniu, A. D. i A. I., zgodnie określając wpływ osoby oskarżonego na nią. Dowody te we wzajemnym powiązaniu, dawały podstawy do pozytywnego zweryfikowania relacji pokrzywdzonej co do niewłaściwych, karygodnych zachowań, jakie wobec niej podejmował oskarżony, notabene potwierdzonej również dokumentami, a więc dowodami bezwpływowymi. Okoliczność, że oskarżony w obecności obcych osób hamował się, nie ujawniał w pełni swoich emocji i uchodził za spokojnego, opanowanego, nie świadczy o tym, że w taki sam sposób zachowywał się na osobności względem pokrzywdzonej. Sprawca nie będzie dążył do ujawniania swoich niezgodnych z prawem działań przed światem zewnętrznym, chociażby z obawy o poniesienie za nie odpowiedzialności karnej. Argument ten, poparty wyszczególnionymi w apelacji fragmentami zeznań, nie zyskał zatem aprobaty Sądu odwoławczego. W tym aspekcie zważyć chociażby należy na sytuację, w której oskarżony skierował do pracodawcy pokrzywdzonej pismo z prośbą o zwolnienie z pracy A. D., po sytuacji związanej z żądaniem przekazania dla pokrzywdzonej paczki, którą dostarczył do jej miejsca pracy, co ukazuje odmienny jego wizerunek, styl bycia.

W związku z tym, co wykazano powyżej, zarzuty skarżącego należało uznać za nietrafne. Sąd a quo słusznie w oparciu o zgromadzony w sprawie, właściwie oceniony, materiał dowodowy, w tym relacje świadków A. D. i A. I., uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu. Apelacja obrońcy oskarżonego nie zawierała zaś przekonujących argumentów, by uznać, że poczynione przez Sąd ustalenia są wadliwe.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę oskarżonego na uwzględnienie nie zasługiwał w/w wniosek apelacyjny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się żadnych uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu, ponad sformułowane zarzuty apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy, z uwagi na nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego, nie znajdując podstaw z art. 624 § 1 kpk, w oparciu o treść art. 636 § 1 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 200 zł kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663 z późn. zm.).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana