Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 223/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 12 lutego 2025 r. w sprawie II K 611/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

J. R.

Czyny I i II.

Oskarżonemu wykonano zastrzyk antyalkoholowy na 6 miesięcy, podjął próbę leczenia uzależnienia od alkoholu.

Kopia zaświadczenia lekarskiego z dnia 3 marca 2025 r.

92

2.

J. R.

Czyny I i II.

Oskarżony najmował lokal mieszkalny od 3 sierpnia 2024 r. do 31 października 2024 r.

Kopia umowy najmu lokalu mieszkalnego

93-95

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Kopia zaświadczenia lekarskiego z dnia 3 marca 2025 r.

Kopia dokumentu – zaświadczenia lekarskiego z Poradni Odwykowej (...) w M., informująca o tym, że w dniu 3 marca 2025 r. wykonano oskarżonemu zastrzyk antyalkoholowy, działający przez 6 miesięcy i tym samym podjął on próbę leczenia uzależnienia od alkoholu. Dokument złożony przez obrońcę oskarżonego, nie wzbudza wątpliwości co do jego wiarygodności i został uwzględniony w całości, w zakresie opisanych powyżej faktów, a dotyczących postawy oskarżonego po popełnieniu przestępstwa.

2.

Kopia umowy najmu lokalu mieszkalnego

Kopia dokumentu prywatnego w postaci umowy najmu lokalu mieszkalnego, złożona przez obrońcę oskarżonego, która informuje o tym, że oskarżony w okresie od 3 sierpnia 2024 r. do 31 października 2024 r. najmował lokal mieszkalny, toteż nie zamieszkiwał z małoletnim pokrzywdzonym oraz był zobowiązany do pokrywania kosztów najmu, wynikających z przedmiotowej umowy. Dokument został uwzględniony co do wskazanych faktów i nie budził żadnych zastrzeżeń w zakresie jego autentyczności.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

I. Zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu:

1) kary 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt I, 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt II — wymierzenie kary łącznej w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności;

2) środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

3) środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10 000 zł;

4) przepadku równowartości pojazdu F. (...) o nr rej. (...) w wysokości 3500 zł;

5) nawiązki na rzecz F. R. w wysokości 2 000 zł,

podnosząc, iż wskazane powyżej kary są rażąco niewspółmierne w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości czynów oraz winy, podczas gdy postawa oskarżonego przemawia za orzeczeniem kary w niższym wymiarze jak i środków karnych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie wykazała, ażeby Sąd I instancji dokonał uchybień, na jakie wskazuje w środku odwoławczym obrońca oskarżonego. Twierdzenie skarżącej, że wymierzone kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy za czyn z pkt I wyroku i 6 miesięcy za czyn II, oraz kara łączna 10 miesięcy pozbawiania wolności orzeczona za oba czyny, byłyby karami rażąco niewspółmiernymi, nie zyskało aprobaty Sądu Okręgowego. Podobne stanowisko Sąd odwoławczy przyjął co do rozstrzygnięć dotyczących wskazywanych przez skarżącą środków karnych, środka kompensacyjnego oraz przepadku równowartości pojazdu. Zdaniem Sądu Okręgowego, zarzuty podniesione przez obrońcę nie przemawiają za koniecznością dokonania modyfikacji wyroku w zaskarżonym zakresie.

Na wstępie zaznaczyć trzeba, że ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary (jak i środków karnych), która ma charakter rażący (art. 438 pkt 4 k.p.k.), a która zaistnieć może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wymierny wpływ na postać orzekanej kary, można byłoby przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaka powinna być wymierzona w instancji odwoławczej wskutek właściwego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k.

Okoliczności łagodzących, o jakich wspomina skarżąca i które wynikają również z dołączonych przez obrońcę dokumentów nie można przeceniać i tym samym nie mogły mieć wymiernego wpływu na orzeczenie kar jednostkowych czy też środków karnych w łagodniejszej postaci aniżeli w tej, wymierzonej przez Sąd Rejonowy. Oskarżony, w świetle zgromadzonego, ewidentnego materiału dowodowego oraz ustalonego na jego podstawie stanu faktycznego, który nie pozostawiał w sprawie żadnych wątpliwości, już od początkowego etapu postępowania musiał mieć świadomość o nieuchronności przyszłych sankcji karnych, toteż przyznanie się do winy, choć powinno być dostrzeżone, nie mogło w rzeczywistości wpłynąć na jego korzyść w takim stopniu, by skutkowało orzeczeniem kar oraz środków karnych o mniejszym stopniu dolegliwości. Oceniając stopień społecznej szkodliwości obydwu przypisanych oskarżonemu czynów, w szczególności należało mieć na względzie wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego, który realnie stwarzał duże zagrożenie dla wszystkich uczestników ruchu drogowego, zwłaszcza podróżującego z nim małoletniego pokrzywdzonego. Stopień zawinienia oskarżonego nie był niczym ograniczony i należało go uznać za znaczny. Kary jednostkowe orzeczone za każdy z czynów, są zbliżone do minimalnej granicy ustawowego zagrożenia, jakie Sąd mógł wymierzyć za ich popełnienia, natomiast kara łączna jest wynikiem częściowej ich absorpcji, toteż nie można wymierzonych kar poczytywać za surowe, a tym bardziej za rażąco surowe. Podsumowując powyższe rozważania należało stwierdzić, że Sąd Rejonowy stosował się do dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k., uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynów i zawinienia sprawcy, istotne okoliczności sprawy, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do oskarżonego, co czyni podniesione zarzuty bezzasadnymi. Zresztą w ogóle, nawet teoretycznie nie było możliwości orzeczenia wnioskowanej kary w sytuacji, gdy art. 178a§4 kk zagrożony jest jedynie karą pozbawienia wolności, a możliwość orzeczenia kary ograniczona wolności jest wykluczona (art. 37§2kk).

Art. 42 § 3 k.k. obliguje sąd do orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w razie popełnienia przestępstwa z art.174a§4 kk, przy czym nie zachodził wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami, który umożliwiłby odstąpienie od tegoż obowiązku. Biorąc pod uwagę takie fakty jak: uprzednią już karalność oskarżonego za kierowanie w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym, bardzo znaczny stan nietrzeźwości w jakim znajdował się w chwili popełnienia czynu z pkt. I -ego zaskarżonego wyroku, kierując samochodem w takim stanie naraził małoletniego pasażera na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, fakt wielokrotnego ukarania za wykroczenia drogowe, Sąd Okręgowy widział i tak podstawy do dożywotniego pozbawienia oskarżonego uprawnień do prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (nawet gdyby przytoczony wyżej przepis nie miał bezwzględnego charakteru), albowiem jego udział w ruchu drogowym mógłby nieść realne zagrożenie dla innych jego uczestników i to przez nieograniczony okres. Skarżąca także nie wykazała należycie okoliczności, pozwalających na rozważenie korzystniejszego dla oskarżonego rozstrzygnięcia. Nie było również zasadnych powodów do zasądzenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie niższej niż obecnie zasądzona-art.43a§3kk przewiduje najniższą wysokość świadczenia 10 000 w przypadku skazania za czyn
z art. 178a§4 kk. Sytuacja materialna oskarżonego także za tym nie przemawiała, bowiem ma stałą pracę i pomimo ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, czy zobowiązań pieniężnych wynikających chociażby z tytułu najmu lokalu, jest w stanie ponieść wynikające z zaskarżonego wyroku konsekwencje o wymiarze finansowym. Kwota 2 000 zł orzeczona tytułem nawiązki na rzecz małoletniego pokrzywdzonego odpowiada doznanej przez niego krzywdzie, która wbrew stanowisku skarżącej, nie musiała mieć charakteru obrażeń fizycznych. Jak można wywnioskować z zeznań świadka A. W., małoletni pokrzywdzony zareagował podczas zdarzenia bardzo emocjonalnie, zaczął płakać i krzyczeć, toteż czyn oskarżonego miał niewątpliwy negatywny wpływ na sferę psychiczną dziecka.

Zdaniem Sądu Okręgowego nie było zasadnym kwestionowanie ustalonej wartości samochodu F. (...), będącej podstawą do zasądzenia w myśl art. 44b § 1 i 2 k.k. przepadku jego równowartości, w kwocie 3 500 zł. Sąd II instancji rozpoznając na rozprawie apelacyjnej wniosek dowodowy obrońcy o wywołanie opinii biegłego rzeczoznawcy w celu wyceny tegoż pojazdu, wypowiedział się dostatecznie o braku wątpliwości co do określonej wartości przedmiotowego samochodu. Wycena została dokonana na podstawie danych pochodzących z systemu wyceny wartości pojazdów E., nadesłanych z urzędu skarbowego i nie wzbudziła zastrzeżeń w kwestii realnej wartości prowadzonego wówczas przez oskarżonego samochodu.

Z uwagi na powyższe, podniesione przez skarżącą zarzuty należało uznać za niezasadne, a wyrok Sądu I instancji w zaskarżonym zakresie utrzymać w mocy.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie:

a) kary ograniczenia wolności w wymiarze 10 miesięcy za czyn z pkt I, kary ograniczenia wolności w wymiarze 12 miesięcy, obydwie w postaci nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, następnie wymierzenie kary łącznej 14 miesięcy ograniczenia wolności w postaci kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, ewentualnie kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący jeden rok za czyn I, 6 miesięcy kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący rok za czyn z pkt II oraz wymierzenie kary łącznej w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowymi zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, poddanie oskarżonego obowiązkom okresu próby w postaci: zobowiązania oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu próby raz na 3 miesiące, zobowiązanie oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu;

b) orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat;

c) orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 zł;

d) orzeczenie na rzecz Skarbu Państwa wskazanej przez biegłego kwoty tytułem przepadku równowartości pojazdu F. (...) o nr rej. (...);

e) orzeczenie na rzecz F. R. nawiązki w wysokości 500 zł,

- zaproponowana kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia winy jak i spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze w zakresie jej społecznego oddziaływania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego jako bezzasadna nie została uwzględniona, co omówiono szerzej w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 200 złotych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zgodnie ze stawkami wskazanymi w art. 2 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części co do rozstrzygnięcia o karze, środkach karnych, środkach kompensacyjnych i orzeczonym przepadku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana