Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ka 234/20 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2020-06-25

Sygn. akt II Ka 234/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia SO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

przy udziale prokuratora Agnieszki Sobczak

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2020 r.

sprawy P. K.

oskarżonego z art. 178 a §4 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 18 grudnia 2019 r. sygn. akt II K 633/19

I.  w zaskarżonej części utrzymuje wyrok w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 140 zł kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 234/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 18 grudnia 2019 r. sygn. akt II K 633/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego materialnego, mianowicie art. 178a § 4 kk i art. 76 § 1 kk poprzez nieuprawnione zakwalifikowanie czynu przypisanego oskarżonemu jako przestępstwo z art. 178a § 4 kk z uwagi na uznanie, że P. K. był wcześniej karany za czyn z art. 178a § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 16.10.2017 r. sygn.. akt II K 275/17, pomimo iż przywołany wyżej wyrok w dacie orzekania przez Sąd meriti uległ zatarciu z mocy prawa, co implikowało możliwość skazania wymienionego za czyn z art. 178a § 1 kk,

II.  Błędu w ustaleniach faktycznych polegający na zaniechaniu zastosowania w sprawie art. 37a kk w sytuacji, gdy zaistniały ku temu przesłanki tak formalne, jak i wynikające z okoliczności podmiotowo-przedmiotowych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad I. Wbrew twierdzeniu apelacji, podstawą uznania oskarżonego za winnego zarzuconego mu czynu w kształcie i z kwalifikacją prawną, przedstawioną w akcie oskarżenia nie było wyłączne stwierdzenie, że kierował pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, będąc uprzednio skazanym za czyn z art. 178a § 1 kk – bowiem w zarzucie wskazano, że podstawą kwalifikowania jego czynu z art. 178a § 4 kk było jego popełnienie w okresie zakazu prowadzenia pojazdów, orzeczonego przez Sąd za poprzednie przestępstwo. Prawdą jest, że w orzecznictwie SN wskazuje się (jak w przytoczonym w apelacji wyroku z dnia 8 stycznia 2019 r. III KK 699/18), że przesłanką surowszej kwalifikacji czynu jest stwierdzenie, że wcześniejsze prawomocne skazanie sprawcy nie uległo zatarciu w dacie wyrokowania, jednakże dotyczy to wyłącznie takiej sytuacji, gdy właśnie wcześniejsze skazanie jest kwantyfikatorem surowszej kwalifikacji. Jak wskazał SN w przytoczonym w uzasadnieniu Sądu I instancji wyroku z dnia 21 sierpnia 2012 r. w sprawie IV KK 59/12 czy ostatnio w wyroku z dnia 2 lipca 2019 r. (V KK 364/18), „nie stanowi przeszkody do przyjęcia odpowiedzialności za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. zatarcie w dacie wyrokowania skazania za przestępstwo, którego częścią było orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jeżeli będący przedmiotem osądu czyn określony w art. 178a § 1 k.k. został popełniony w okresie obowiązywania tego zakazu” (LEX nr 2744141). Mimo zatarcia skazania P. K. za czyn z art. 178a § 1 kk w sprawie II K 275/17 Sądu Rejonowego w Siedlcach, nie zostało zakwestionowane to, że w dacie popełnienia czynu w sprawie niniejszej, oskarżonego obowiązywał do 23 lipca 2019 r. orzeczony w tamtej sprawie zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, jakim kierował w dacie czynu. Tym samym zarzutu obrazy art. 178a § 4 kk nie można było uznać za trafny.

Ad II. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w ocenie Sądu należało odczytać jako zarzut niedokonania ustaleń faktycznych, przemawiających za zastosowaniem dobrodziejstwa instytucji z art. 37a kk. Przepis ten nie przewiduje materialnych przesłanek, będących podstawą jego stosowania, tym niemniej należy stwierdzić, że sięgać do niego należy mając na uwadze celowość orzekania kary, określoną w art. 53 kk i nast. Jako argumenty apelacji, mające przemawiać za orzeczeniem wobec oskarżonego kary grzywny zamiast przewidzianej w art. 178a § 4 kk kary pozbawienia wolności, wskazano stan faktyczny związany z tym, że oskarżony ma dzieci (i obowiązek alimentacyjny) oraz szereg umów o prace geodezyjne, których niewykonanie w konsekwencji konieczności odbycia kary pozbawienia wolności wiązać się będzie z karami. Tymczasem wbrew zarzutowi Sąd I instancji dokonał takich ustaleń faktycznych i brał pod uwagę jako okoliczności łagodzące to, że oskarżony „prowadzi działalność gospodarczą w dziedzinie geodezji” (mając na uwadze zgromadzone w tym przedmiocie dowody z dokumentów) , ma dziecko i że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny, a mimo to dając prymat prewencyjnej funkcji kary uznał, że jedynie przewidziana w art. 178a § 4 kk jako wyłączna sankcja w postaci kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania pozwoli funkcję tę zrealizować. Przedstawiona tam argumentacja nie została przez skarżącą podważona i zasługuje na akceptację (pomijając tę, powiązaną z wcześniejszą karalnością oskarżonego, która jest niedopuszczalna w sytuacji ustalenia zatarcia wcześniejszego skazania), bowiem rzeczywiście posiadanie dzieci, pracy zawodowej czy zobowiązań umownych itp. nie wyróżnia oskarżonego z grona innych sprawców podobnych występków na tyle, by na tym jedynie budować tezę o potrzebie jego wyjątkowego potraktowania i orzeczenia kary grzywny. Na aprobatę zasługuje również stwierdzenie Sądu Rejonowego o konieczności orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Kierowanie samochodem osobowym na jednej z bardziej ruchliwych, wylotowych ulic w mieście, mimo późnej pory, w tak znacznym stanie nietrzeźwości, mimo nadal obowiązującego zakazu prowadzenia takich pojazdów, orzeczonego za przestępstwo, niezależnie od postawy procesowej, nie przekonuje o pozytywnej prognozie co do oskarżonego, a okoliczności łagodzące znalazły wystarczające odzwierciedlenie w niskim wymiarze kary. Słusznie też Sąd I instancji zauważył, że oskarżony ma możliwość ubiegania się o odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego, co pozwoli na pogodzenie celów kary z wykonywaniem obowiązków zawodowych i rodzinnych. Z tego względu Sąd uznał za nietrafny zarzut z pkt II apelacji obrońcy oskarżonego.

Wniosek

1.  O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,

2.  O zmianę wyroku poprzez przyjęcie jako kwalifikacji prawnej art. 178a § 1 kk i zmianę orzeczenia o zakazie prowadzenia pojazdów i świadczeniu pieniężnym,

3.  O zmianę wyroku przy kwalifikacji z art. 178a § 4 poprzez wymierzenie oskarżonemu na podstawie art. 37a kk samoistnej kary grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych po 10 zł,

4.  O zmianę wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności (uzupełnienie na rozprawie odwoławczej)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postępowanie przed Sądem I instancji nie wymagało uzupełnienia i nie było przesłanek do uchylenia zaskarżonego wyroku. Niezasadny był zarzut dotyczący prawidłowości kwalifikacji prawnej czynu, więc niezasadny musiał okazać się wniosek o jej zmianę. Sąd podzielił stanowisko Sądu I instancji co do braku podstaw do zastosowania instytucji z art. 37a kk i co do wymiaru kary, dlatego też za niezasadne musiały zostać uznane wnioski o zmianę również i w tym zakresie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku skazującego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność apelacji i brak przesłanek działania z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Nie została uwzględniona apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego na jego korzyść, wobec czego ponosi on koszty sądowe postępowania odwoławczego – opłatę jak za I instancję (120 zł) i 20 zł ryczałtu za doręczenia.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku skazującego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Agnieszka Walerczak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Karol Troć
Data wytworzenia informacji: