Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekr. sądowy Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 254/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 13 stycznia 2025 r. w sprawie II K 527/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

1. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, iż M. R. (1) w okresie od 3 maja 2020 roku do 17 maja 2020 roku poza granicami Polski, ze skutkiem w T. , w gminie L., w powiecie (...) w krótkich odstępach czasu, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 320 litrów oleju napędowego o wartości 1 680 zł na szkodę (...) sp. z o.o., w sytuacji gdy nie ma żadnych dowodów wskazujących, iż oskarżony w sposób nielegalny sprzedawał by zatankowane paliwo innym osobą a także jaka ilość paliwa faktycznie mogła zostać zużyta podczas wykonywania zlecenia;

2. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, iż M. R. (2) w dniu 17 maja 2020 r. poza granicami Polski, ze skutkiem w T., w gminie L., w powiecie (...), w województwie (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mu telefonu komórkowego marki R. (...) na szkodę (...) sp. z o.o., w sytuacji gdy jak wskazywał oskarżony w związku z silnym wzburzeniem oraz faktem, iż pokrzywdzony nie wypłacił mu należnego wynagrodzenia wyrzucił przedmiotowy telefon znajdując się M. w Holandii oraz wskazał, iż jest w stanie zwrócić przedmiotowe pieniądze pokrzywdzonemu na rozprawie;

3. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, iż w okresie od 1 do 10 sierpnia 2021 r. w C., w gminie J. w powiecie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. S. (1) w ten sposób, że nie wywiązał się z ustnej umowy naprawy okna dachowego, pomimo uzyskania 2 600 zł, w sytuacji gdy sam pokrzywdzony wskazał, iż osoba z którą się umawiał na naprawę okna dachowego to ktoś inny niż oskarżony którego widział na rozprawie, a także w sytuacji, gdy część prac została wykonana, zostały zakupione materiały, a także nie ma żadnego potwierdzenia przekazania przedmiotowych środków oraz nie ma pewności co do zakresu robót, umówionego wynagrodzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy przeanalizował akta postępowania w świetle złożonej apelacji i nie dopatrzył się uchybień, na jakie wskazuje skarżący.

Sąd meriti słusznie uznał oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów z pkt 1 i 3 aktu oskarżenia, mając za podstawę rzeczywisty stan faktyczny sprawy, ustalony wskutek prawidłowo ocenionego materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu. W związku z czym, zarzuty podniesione przez skarżącego okazały się chybione i nie mogły wpłynąć na postać zaskarżonego orzeczenia. Zarzut odnoszący się do czynu z pkt 2 aktu oskarżenia stał się zaś bezprzedmiotowy, albowiem zasadnym było dokonanie zmiany na korzyść oskarżonego z uwagi mna zaistnienie bezwzględnej przesłanki procesowej i uchylenie wyroku w części dotyczącej tegoż czynu oraz umorzenie postępowania w tym zakresie, o czym szerzej w rubryce 4. niniejszego uzasadnienia.

Materiał dowodowy nie pozostawił wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego w stosunku do czynu zarzucanego mu w pkt 1 aktu oskarżenia. Sąd I instancji wyczerpująco i trafnie uzasadnił swoje stanowisko, co podlegało aprobacie Sądu Okręgowego. Świadek A. B. wypowiadał się spójnie, jasno i rzeczowo w kwestii transportu jaki miał wykonać oskarżony jako kierowca, jego terminu, odległości przejechanej przez oskarżonego, czynności tankowania użytkowanego pojazdu, jak i informacji związanych z szacowanym zużyciem oleju napędowego podczas wykonywanej trasy. Przedstawiane przez niego informacje miały swoje odzwierciedlenie także w doręczonych przez niego dokumentach. Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach na etapie postępowania przygotowawczego w prawdzie nie przyznał się do popełnienia omawianego czynu, jednak też nie kwestionował większości okoliczności, na które z kolei wskazuje w apelacji jego obrońca. Zwrócić uwagę należy, że fakt późniejszego sprzedawania przywłaszczonego oleju napędowego nie jest istotny przy samym sprawstwie czynu z art. 278 § 1 k.k. Jak wynika z raportów tankowania, w dniu wydania oskarżonemu pojazdu, był tankowany olejem napędowym w ilości ok. 79 l, co odpowiada temu, że oskarżony odebrał pojazd zatankowany do pełna, o czym zeznał świadek, bowiem pojemność baku wynosi 80 l. Zauważyć również można, że w dniu 17 maja 2020 r. na stacji paliwowej w B. oskarżony zatankował samochód olejem napędowym w ilości ok. 116 l, co znacznie przekracza podaną powyżej maksymalną pojemność baku i tym samym niewątpliwie wyklucza wersję, że oskarżony będąc w trasie wlewał paliwo jedynie do baku pojazdu. Nie można również zgodzić się z tezą skarżącego, że parametry średniego zużycia oleju napędowego, podawane przez A. B. nie uwzględniają m.in. jazdy w trudnych warunkach czy też postoju w korkach, podane przez świadka wielkość spalania odpowiadają zużyciu paliwa w tego typach samochodach dostawczych, którym poruszał się oskarżony. Odnośnie ogrzewania kabiny to mieć należy na uwadze, że jazda odbywał się w maju, kiedy panują zazwyczaj wysokie temperatury, zwłaszcza w Europie zachodniej, stąd nie sposób żeby oskarżony zmuszony był do używania systemu ogrzewania paliwa. Świadek zajmując się zawodowo omawianymi kwestiami, podał wiarygodną normę spalania paliwa przez ten konkretny pojazd, poruszający się wraz z załadunkiem, a więc uwzględniając użytkowanie w warunkach mających zazwyczaj miejsce. Nie ujawniono jakichkolwiek okoliczności, aby zasadnym było uznać, że użytkowanie samochodu przez oskarżonego odbywało się w warunkach nad wyraz odbiegających od sposobu jego przeciętnego użytkowania i tym samym skutkujących tak znacznie wyższym średnim spalaniem paliwa aniżeli to, wskazywane przez świadka. Dlatego Sąd Okręgowy nie widział podstaw do wznawiania przewodu sądowego i przeprowadzania dowodów wskazanych w piśmie obrońcy złożonym już po zamknięciu przewodu sądowego, albowiem dowody te należało uznać za zbędne w sprawie i zmierzające w oczywisty sposób do przedłużenia postępowania. Skarżący kwestionując ustalenia Sądu prowadzi bezzasadną polemikę, przedstawiając swoje przeciwne stanowisko, które jednak nie jest poparte żadnymi konkretnymi okolicznościami. Z zeznań świadka A. B. wynika nadto, że oskarżony porzucił auto poza granicami Polski i świadek musiał sam go odbierać. Pomimo tego nie wysuwał wobec oskarżonego żadnych roszczeń (chociażby z tytułu porzucenia samochodu), a zapewne gdyby chcieć mu chcieć przypisać złą wolę mógłby pomawiać oskarżonego o inne straty jak np. kradzież wyposażenia samochodu. Skoro nie dopuścił się takich działań, to świadczy to o wiarygodności świadka, który w sposób obiektywny i zgodny z prawdą przedstawił przebieg zdarzeń i opisał jakich na jego szkodę czynów dopuścił się M. R. (1).

Nawiązując zaś do czynu z pkt 3 wyroku i zarzutu jego dotyczącego należało zwrócić uwagę na zmiany stanowiska zajmowanego przez oskarżonego, a świadczące o nikłej wiarygodności składanych przez niego depozycji. Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do jego popełnienia, natomiast w postępowaniu przed Sądem najpierw się przyznał, po czym po przesłuchaniu pokrzywdzonego S. S. (1), który- po 3 latach od zdarzenia, nie rozpoznał oskarżonego jako pracownika, który rozpoczął wykonywanie zleconej naprawy, oskarżony podjął próbę obarczenia winą R. L.. Sąd Rejonowy właściwie jednak zauważył i zaznaczył w uzasadnieniu, że bez znaczenia jest kto fizycznie pojawił się u pokrzywdzonego, skoro informacje uzyskane z Grupy (...), jak również dane z O. (...) i firmy (...) jednoznacznie wskazują, że to oskarżony nawiązał kontakt z pokrzywdzonym i zawarł z nim umowę na wykonanie naprawy. Oskarżony na
k 64 podał w protokole przesłuchania numer (...), który wskazuje pokrzywdzony S. jako numer, z którego zadzwonił mężczyzna oferując naprawę okna. Użytkownikom tego numeru była M. M., na której konto wpłynęły pieniądze za wykonanie usługi wpłacone przez S. S. (2), u tej osoby miał czasowo zamieszkiwać oskarżony. Powyższe okoliczności świadczą o wiarygodności przyznania się oskarżonego do winy i powodują, że na wiarę nie zasługują późniejsze jego depozycje. Okoliczności wskazywane przez oskarżonego nie mają zaś potwierdzenia w żadnym materiale dowodowym i pozostają gołosłowne, gdyż stanowią one polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu, poczynionymi na podstawie wiarygodnych dowodów, w tym zeznań pokrzywdzonego S. S. (1), którego depozycje zostały właściwie ocenione jako jasne, spójne i logiczne oraz korelujące z pozostałymi uwzględnionymi dowodami, m.in. pozyskanymi danymi, o których wspomniano powyżej. Bez znaczenia jest fakt, że naprawa przeciekającego okna została rozpoczęta, skoro umowa dotyczyła całej usługi, a zakres dotychczasowo dokonanych robót był marginalny. Zauważyć należy, że już od początku zamiarem oskarżonego było doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, skoro już sama nazwa firmy wskazywana przez wykonawcę miała wprowadzić w błąd pokrzywdzonego (oskarżony „podszył się pod legalnie działające przedsiębiorstwo), a rozpoczęcie prac miało jedynie doprowadzić do otrzymania zapłaty za jeszcze niewykonaną usługę. Ponadto, późniejsze zachowanie charakteryzujące się przekładaniem terminu wykonania naprawy, „zbywaniem” i zwodzeniem pokrzywdzonego, nieodbieraniem jego telefonów (przy czym oskarżony odbierał połączenia z innych numerów abonenckich), wpisuje się w częsty schemat zachowań sprawców tego typu przestępstw. Oczywistym jest dla Sądu, że samo przyznanie się do winy na pewnym etapie postępowania nie jest wystarczające do skazania oskarżonego za ten czyn, bowiem musi za tym przemawiać całokształt okoliczności ustalonych w trakcie prowadzonego postępowania karnego, a to, o czym wypowiedziano się powyżej, miało miejsce w niniejszej sprawie. Z tych powodów, również w odniesieniu do tego czynu Sąd Okręgowy nie widział potrzeby uwzględnienia wniosków dowodowych zawartych w piśmie obrońcy, które wpłynęło do sądu w formie maila dniu 23 maja 2025 roku.

Z uwagi na powyższe rozważania, wbrew twierdzeniom obrony, przypisanie oskarżonemu winy za oba czyny nie było dokonane w wyniku uchybień, na które wskazał w apelacji, bowiem swoje uzasadnienie miało w wiarygodnym materiale dowodowym, który Sąd I instancji prawidłowo ocenił i na jego podstawie ustalił rzeczywisty stan faktyczny sprawy. Subiektywne zaś przeświadczenie strony o wątpliwościach, które miałyby być w sprawie pozostawione, nie uzasadnia zastosowania art. 5 § 2 k.p.k., albowiem nieusuwalne wątpliwości musi mieć Sąd, jako organ orzekający. Zebrany w sprawie materiał dowodowy jest dla Sądu Okręgowego jednoznaczny i niewątpliwie wskazuje na sprawstwo oskarżonego, co do obydwu przypisanych mu czynów.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. R. (1) od zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność podniesionych zarzutów w apelacji obrońcy, wnioski apelacyjne nie zasługiwały na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nastąpiło przedawnienie orzekania co do czynu zarzucanego w pkt 2 aktu oskarżenia, a przypisanego w pkt IV zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Rejonowy, mając na względzie wartość przywłaszczonego mienia w postaci telefonu komórkowego marki R. (...), określoną na kwotę 700 zł, słusznie zakwalifikował czyn zarzucany w pkt 2 aktu oskarżenia jako wykroczenie z art. 119 k.w. Bacząc na datę popełnienia przedmiotowego czynu, tj. dzień 17 maja 2020 r. oraz treść art. 45 § 1 k.w. uznać należało, że doszło do przedawnienia orzekania. Zasadnym zatem było, kierując się art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. i art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w., dokonanie zmiany na korzyść oskarżonego i uchylenie wyroku w części dotyczącej czynu zarzucanego w pkt 2 aktu oskarżenia.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 13 stycznia 2025 r. w sprawie II K 527/23, za wyjątkiem rozstrzygnięcia opisanego w rubryce 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wniesiona w sprawie apelacja obrońcy nie była zasadna i w całości nie podlegała uwzględnieniu. Sąd Okręgowy poczynił zmiany w przedmiotowym wyroku jedynie w zakresie wskazanym w dalszej części uzasadnienia. Innych uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu Sąd odwoławczy nie stwierdził.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 13 stycznia 2025 r. w sprawie II K 527/23 w zakresie uchylenia na podstawie art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. i art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. wyroku w części dotyczącej czynu zarzucanego w pkt 2 aktu oskarżenia, a przypisanego w pkt IV wyroku i umorzenia postępowania w tej części z uwagi na przedawnienie orzekania oraz uchylenia zawartego w pkt V rozstrzygnięcia o opłacie.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany opisano szerzej w rubryce 4. niniejszego uzasadnienia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., art. 634 k.p.k. i art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 600 złotych opłaty za obie instancje (po 300 zł za każdą z instancji), zgodnie ze stawkami wskazanymi w art. 2 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana