Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Sędziowie:

SO Agata Kowalska

SO Paweł Mądry (spr.)

Protokolant:

sekr. sąd. Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 292/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 21 stycznia 2025 r., sygn. akt II K 762/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

--------------------

------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

----------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut z apelacji obrońcy oskarżonego

1.

1. zarzut obrazy art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 kpk polegającej na tym, że Sąd I instancji nie odniósł się do istotnych w sprawie, ujawnionych w toku rozprawy okoliczności, nie wskazał, jak ocenił poszczególne dowody, jak również nie wziął pod uwagę okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, co nastąpiło z naruszeniem zasady swobodnej oceny dowodów, w szczególności wobec wybiórczego uzasadnienia wyroku i ustaleń poczynionych przez Sąd, skutkującym oparciem się w części na domniemaniach i poczynieniem całkowicie dowolnych ustaleń faktycznych, niezgodnych ze specjalistyczną wiedzą i okoliczności opartych na nieposiadających wiedzy z zakresu muzealnictwa i militariów zabytkowych biegłych polegających na tym, że Sąd:

a) uznał za bezdyskusyjnie wiarygodne opinie biegłego T. M., który jak sam przyznał zakresie replik i broni historycznej opiniował po raz pierwszy i wyłącznie w postępowaniu prowadzonym przez Łódzki Wydział Zamiejscowy Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej w Łodzi;

b) odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie jego motywacji, wiedzy i przekonania o zajmowaniu się wyłącznie replikami broni, co w świetle przepisów ustawy o broni i amunicji nie jest działaniem sprzecznym z prawem, a także w zakresie w jakim zaprzeczył depozycjom świadków U. i S., co skutkowało między innymi błędem w ustaleniach faktycznych, co do zamiaru oskarżonego popełnienia przestępstw zarzucanych mu w akcie oskarżenia.

c) uznał za niewiarygodne zeznania świadka P. U. złożone przed Sądem lI tylko z tego powodu, że są odmienne od tych złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w którym obciążał oskarżonego, a także z chęci umniejszania jego odpowiedzialności karnej w prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu karnym, pomimo iż jego zeznania złożone w charakterze świadka w tym postępowaniu nie mogą być wykorzystane w postępowaniu, gdzie występuje w charakterze podejrzanego/oskarżonego, abstrahując od faktu, że nie są bliżej znane szczegóły toczącego się wobec niego postępowania

2. naruszenia art. 201 kpk poprzez niesłuszne i niezasadne oddalenie na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2024 roku wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z dziedziny badania broni i amunicji, który posiadałby wiedzę specjalistyczną z zakresu badania broni historycznej i czarnoprochowej w odróżnieniu od biegłego T. M., który takowej nie posiadał.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja obrońcy oskarżonego jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Poddając wyrok kontroli instancyjnej, Sąd Okręgowy nie stwierdził, aby został on wydany w następstwie obrazy przepisów prawa procesowego zarzucanej przez skarżącego.

- skarżący w treści środka odwoławczego kwestionuje w pierwszej kolejności nie tyle samą treść opinii biegłego T. M. co jego kompetencje podnosząc, że biegły ten nie ma doświadczenia w opiniowaniu co do replik broni historycznej, a w konsekwencji, metodologia przez niego obrana budzi wątpliwości obrońcy oskarżonego.

- jak wynika z materiału dowodowego, biegły T. M. był obecny przy zabezpieczaniu przedmiotów ujawnionych u oskarżonego, a następnie dokonał ich sklasyfikowania i sprawdzenia. Spośród tych przedmiotów biegły wyodrębnił 6, które ocenił jako broń palną, co do której wymagane jest posiadanie pozwolenia. Podczas rozprawy głównej biegły był konfrontowany również z treściami opinii wstępnych, które sporządzał w toku postępowania. Opinie te dotyczą ujawnionych przedmiotów, które oskarżony sprzedał osobiście lub za pośrednictwem portalu Allegro oznaczonym osobom. Zdaniem Sądu Okręgowego, każda z opinii zawiera precyzyjny opis przedmiotu badania oraz jego analizę. Biegły analizując przedmioty wyodrębniał i opisywał konkretne ich cechy, które pozwalały na stwierdzenie, że do posiadania danej jednostki, zgodnie z obowiązującym prawem, konieczne jest pozwolenie. Ponadto biegły T. M., badając egzemplarze broni, utrwalał dokonane czynności za pomocą dokumentacji fotograficznej, na której zamieszczał opisy istotnych elementów badanej broni (m.in. k. 25 tom P/171/I, k. 24 tom P/183/I, k. 10-11 tom P/184/I, k. 32-38 tom P/186/I, k.20-25 tom P/187/I), co tym bardziej sprawia, że opinie te są jasne i pełne, nie pozostawiając wątpliwości co do wniosków biegłego. Ponadto, jak wynika z protokołu rozprawy głównej, biegły opiniując ustnie oraz składając pisemną uzupełniającą opinię rzetelnie, szczegółowo i przekonująco odniósł się do zgłaszanych przez oskarżonego i jego obrońcę zastrzeżeń podtrzymując swoje wcześniejsze wnioski.

- w ocenie Sądu Okręgowego, zarzut skarżącego sprowadza się do polemiki z prawidłową oceną opinii biegłego dokonaną przez Sąd Rejonowy. Obrońca oskarżonego w uzasadnieniu apelacji w celu umocnienia swojej argumentacji i wywołania wątpliwości co do rzetelności opinii biegłego używa stwierdzeń o „dominującym poglądzie wśród fachowców” i „literaturze przedmiotu i materiałach historycznych”, które to stwierdzenia, jak wynika z lektury całej apelacji, nie zostały poparte rzeczywistym odwołaniem do konkretnej literatury, a co za tym idzie - nie niosą za sobą żadnej wartości merytorycznej (na uwagę zasługuje chociażby to, że obrońca kwestionując wiedzę historyczną biegłego przywołuje nazwisko C. L., mimo że osoba o tak brzmiącym nazwisku nie istniała, co wypunktował biegły w jednej z opinii). W tym miejscu podkreślenia wymaga, że nie należy do kompetencji stron decydowanie o tym, jakie metody badawcze, dla stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, okażą się przydatne w razie konieczności wykorzystania wiadomości specjalnych posiadanych przez powołanego w sprawie biegłego. Decyduje o tym bowiem wyłącznie biegły mając na względzie podlegające ocenie okoliczności, zebrany w sprawie materiał dowodowy, aktualny stan nauki i stosowane w konkretnej dyscyplinie dostępne metody badawcze. Jednocześnie, dowód z opinii biegłego powinien być przystępny i przekonujący dla sądu, jako organu, który ostatecznie go weryfikuje przesadzając w wyroku o jego wartości dowodowej. Jeżeli zatem sąd swoje stanowisko w tym przedmiocie szczegółowo umotywował, to fakt, iż opinia taka nie jest przekonywująca dla stron, czy wręcz nie spełnia ich oczekiwań, nie może być podstawą skutecznego kwestionowania opinii biegłego jako wartościowego dowodu w sprawie.

- odnosząc się do wartości merytorycznej uzasadnienia apelacji obrońcy należy stwierdzić, że już pobieżna lektura apelacji wskazuje, że obrońca nie odnosi się w żadnym miejscu apelacji do konkretnej jednostki broni sprzedanej przez oskarżonego, a uznanej za broń palną, lecz jedynie snuje ogólne rozważania co do wiedzy biegłego z zakresu broni historycznej. Podczas gdy ustalenia biegłego są stanowcze (dla przykładu biegły w opinii uzupełniającej wskazał jednoznacznie, że w pisemnych zastrzeżeniach obrońcy co do treści pierwszej opinii nie przedstawiono namacalnego potwierdzenia występowania historycznych egzemplarzy broni rozdzielnego ładowania w typie i modelu posiadanym przez oskarżonego) obrońca w apelacji, w sposób sprzeczny ze stanowiskiem samego biegłego, przytacza rzekome twierdzenia biegłego o tym, że w XIX wieku nie występowała broń na amunicję rozdzielnego ładowania w formie odtylcowej, aby zdyskredytować kompetencje biegłego. Obrońca zamiast odnieść argumenty zawarte w apelacji do konkretnej sztuki broni opisanej w wyroku snuje na łamach apelacji ogólne rozważania dotyczące produkcji w XIX w. karabinów rozdzielnego ładowania czy też papierowych patronów. Brak natomiast w apelacji obrońcy odniesienia się do tez opinii biegłego, na podstawie których Sąd Rejonowy przyjął, że broń sprzedana przez oskarżonego była bronią palną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o broni i amunicji.

- mając powyższe rozważania na względzie, niezasadny okazał się również zarzut z pkt 2 apelacji, tj. naruszenia art. 201 kpk poprzez niesłuszne i niezasadne oddalenie na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2024 roku wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z dziedziny badania broni i amunicji, bowiem jeżeli opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, że opinia taka nie jest przekonywująca (ze względu na niedostateczne – w ocenie obrońcy oskarżonego – doświadczenie biegłego) dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia kolejnej opinii w oparciu o przepis art. 201 kpk.

- wracając do rozważań dotyczących treści zarzutu z pkt 1 apelacji należy wskazać, że jak wynika z lektury uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd meriti przeprowadził trafne, a przy tym rozbudowane rozważania w zakresie motywacji, wiedzy i przekonania, które towarzyszyły oskarżonemu, gdy posiadał i handlował bronią palną nie mając do tego uprawnienia. W toku postępowania, B. L. twierdził, że był przekonany co do legalności posiadanej i sprzedawanej broni, bowiem były to repliki. W ocenie Sądu Okręgowego, twierdzenia te są jedynie wyrazem przyjętej linii obrony. Stanowisko oskarżonego pozostaje bowiem sprzeczne z wiarygodną, pierwotną relacją P. U.. Ponadto z zeznań M. S. płynie wniosek, że oskarżony wyrabiał istotne części broni. Natomiast twierdzenia B. L., że na sprzedawaną przez niego broń rozdzielnego ładowania, ładowaną odtylcowo, nie jest wymagane zezwolenie, stoją w sprzeczności z wnioskami opinii biegłego.

- ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że B. L. wyrabiał broń palną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 485), a następnie bronią tą handlował. Broń sprzedawana przez B. L. została przez niego poddana tzw. konwersji wstecznej, polegającej na przerobieniu broni na amunicję scaloną na broń rozdzielnego ładowania. Jak wynika z opinii biegłego z zakresu broni i amunicji, broń ta nie ma jednak swojego historycznego odpowiednika i w prosty sposób może zostać dostosowana do strzelania amunicją zespoloną. Przedmioty sprzedawane przez oskarżonego nie mogą być zatem uznane za replikę, o której mowa w art. 11 pkt 10 u.b.a. Wobec powyższego bezsprzecznie na posiadanie wskazanej w wyroku broni wymagane było zezwolenie.

- Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że ocena postępowania oskarżonego, dokonywana przez pryzmat zasad logicznego myślenia i doświadczenia życiowego, nie pozwala na zaakceptowanie jego twierdzeń, jakoby był on przekonany o dopuszczalności posiadania bez zezwolenia broni, którą sprzedawał. Sąd meriti słusznie wziął pod uwagę, że oskarżony nie jest amatorem czy osobą, która zupełnie przypadkowo weszła w posiadanie broni o nieznanej sobie konstrukcji. Jak wynika z wiarygodnych depozycji P. U., oskarżony regularnie i osobiście nabywał od niego broń. Tak zakupywaną broń – przynajmniej część z nich - B. L. następnie samodzielnie przerabiał i sprzedawał ustalonym osobom, a zatem doskonale zdawał sobie sprawę z jej właściwości. Sąd Rejonowy dokonując kwestionowanej przez skarżonego oceny motywacji, wiedzy i przekonania B. L. miał na względzie, że oskarżony jest pasjonatem broni i prowadził przez wiele lat działalność gospodarczą, w ramach której zajmował się m.in. naprawą broni czarnoprochowej. Ponadto, oskarżony w toku postępowania sam silnie akcentował swoje wieloletnie doświadczenie i wiedzę w tym temacie. Wobec powyższego, w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd meriti słusznie odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie jego motywacji, wiedzy i przekonania o zajmowaniu się wyłącznie replikami broni, a stanowisko w tym zakresie trafnie i wyczerpująco uzasadnił.

- Sąd Rejonowy również słusznie odmówił waloru wiarygodności zeznaniom świadka P. U. złożonym w toku postępowania sądowego, w których zaprzeczył w całości swoim wcześniejszym depozycjom, twierdząc, że ich treść była wymuszona przez prokuratora. Sąd Okręgowy podziela ocenę, że zmiana ta podyktowana była chęcią umniejszenia odpowiedzialności świadka, który za udział w nielegalnym obrocie bronią również może odpowiadać karnie. Zasada swobodnej oceny dowodów nie wyklucza przyznania wiarygodności jedynie części depozycji danego osobowego źródła dowodowego oraz dyskwalifikacji pozostałego zakresu jego wypowiedzi, pod warunkiem, że wyprowadzone wnioskowanie, będzie uwzględniało treść dowodu, tak w aspekcie jego cech wewnętrznych, jak i w konfrontacji z treścią innych dowodów, a zarazem będzie logiczne, oparte na wiedzy i wskazaniach doświadczenia życiowego i w rezultacie zamykające pole dla ocen alternatywnych, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Fakt, iż dowody z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka P. U. zostały ocenione - w aspekcie ich wiarygodności - nie w taki sposób jak życzyłby sobie tego obrońca oskarżonego nie jest tożsamy ze stwierdzeniem, że w procesie ich weryfikacji doszło do naruszenia reguły płynącej z treści art. 7 kpk. Wskazać należy, że ustawa procesowa nie daje podstaw do preferowania lub dyskwalifikowania dowodów według kryterium, czy jest on korzystny, czy też obciążający dla oskarżonego. O wartości dowodu nie stanowi ocena z punktu widzenia interesów stron, lecz treść dowodu - tak w aspekcie jego wewnętrznej spójności, jak i w konfrontacji z treścią innych dowodów. Żaden bowiem dowód nie może być oceniany w oderwaniu od wymowy wszystkich pozostałych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 11 marca 2015 r., II AKa 47/15, LEX nr 1658992).

- kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie wykazała, ażeby ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została przeprowadzona przez Sąd I instancji wadliwie, jak wskazuje w środku odwoławczym obrońca oskarżonego B. L.. Przeciwnie, była ona prawidłowa i w sposób należyty uwzględniała dyrektywy płynące z treści art. 7 kpk. W tym miejscu należy podnieść, że istotą kontroli odwoławczej prowadzonej przez sąd drugiej instancji nie jest ponowne, merytoryczne rozpoznanie sprawy – przeprowadzenie oceny materiału dowodowego i dokonywanie ustaleń faktycznych, lecz ocena trafności skarżonego wyroku przez pryzmat zarzutów apelacyjnych i uchybień uwzględnianych z urzędu (postanowienie Sadu Najwyższego z 7 czerwca 2017 r., III KK 93/17, LEX nr 2375930). Ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego została już dokonana przez Sąd I instancji, a Sad Okręgowy - w zakresie opinii biegłego, odpowiedzialności oskarżonego B. L., jego motywacji, wiedzy i przekonania co do legalności posiadanej i sprzedawanej broni oraz częściowej tylko wiarygodności świadka P. U. - tę ocenę podziela.

- wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd meriti szeroko odniósł się do każdej istotnej kwestii i okoliczności ujawnionej w niniejszym postępowaniu oraz dokonał oceny każdego dowodu będącego podstawą ustaleń faktycznych czyniąc przy tym szczegółowe rozważania i dając im wyraz w rozbudowanym uzasadnieniu wyroku. Jak wynika z treści wyroku i jego uzasadnienia, Sąd meriti wziął pod uwagę okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego, co miało wyraz w ostatecznej zmianie opisu czynu przypisanego B. L..

- nie można zgodzić się ze skarżącym, że w toku procedowania, Sąd Rejonowy naruszył art. 410 kpk, bowiem z naruszeniem tego przepisu mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy sąd opiera swoje orzeczenie na materiale nieujawnionym na rozprawie głównej, bądź tylko na części materiału ujawnionego i jego rozstrzygnięcie nie jest wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności. W żadnej mierze dokonanie przez sąd oceny dowodów i oparcie się na określonych z nich, przy jednoczesnym odmówieniu wiary dowodom przeciwnym nie stanowi naruszenia dyspozycji tego przepisu. Skoro Sąd meriti prawidłowo ujawnił na rozprawie dowody, które pozwoliły na wydanie rozstrzygnięcia w sprawie i poddał je ocenie, zarzut naruszenia art. 410 kpk jest bezpodstawny.

- jak już wielokrotnie wskazano, ocena materiału dowodowego oraz rozważania dotyczące sprawstwa oskarżonego wyrażone w treści uzasadnienia wyroku pierwszoinstancyjnego są wyczerpujące. Wbrew twierdzeniom skarżącego, sposób wyrażenia oceny materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie nie nasuwa żadnych zastrzeżeń również z perspektywy art. 424 § 1 kpk.

Wniosek

wniosek o uchylenie orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku

Lp.

Zarzut z apelacji prokuratora

2.

1) zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia w pkt I wyroku, poprzez wyeliminowanie z opisu czynu podpunktu pierwszego - dotyczącego sprzedaży przez B. L. - w czasie od 1 stycznia 2014 roku do dnia 28 marca 2023 roku, dotychczas nieustalonym osobom, nabytych od P. U., nie mniej niż 72 jednostek broni palnej na amunicję scaloną, po uprzednim ich wyrobieniu - przerobieniu, za łączną kwotę nie mniejszą niż 43.200 zł, która to okoliczność wynika w szczególności z depozycji procesowych P. U. (tom P/185/I, k. 85-88), którym Sąd Rejonowy dał wiarę (vide karta 1 uzasadnienia orzeczenia),

2) a w konsekwencji, zarzut istotnej obrazy przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 45 § 1 kk, która polegała na nie orzeczeniu obligatoryjnego przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa dotyczącej sprzedaży przez B. L. - w czasie od 1 stycznia 2014 roku do dnia 28 marca 2023 roku, dotychczas nieustalonym osobom, nabytych od P. U., nie mniej niż 72 jednostek broni palnej na amunicję scaloną, po uprzednim ich wyrobieniu - przerobieniu, za łączną kwotę nie mniejszą niż 43.200 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja oskarżyciela publicznego jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Zarzuty podniesione w środku odwoławczym wraz z przytoczoną na ich poparcie argumentacją nie dostarczyły podstaw do uznania kontestowanego orzeczenia za nietrafne. W ocenie Sądu II instancji, w trakcie ferowania zaskarżonego wyroku, nie doszło do wskazanych w apelacji uchybień.

- wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd meriti nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Analiza całości akt sprawy doprowadziła Sąd Okręgowy do wniosku, że Sąd Rejonowy dokonał słusznej i prawidłowej korekty opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia. Prokurator w treści apelacji wywodzi, że skoro Sąd Rejonowy dał wiarę depozycjom P. U., złożonym na etapie postępowania przygotowawczego i uznał je za wiarygodne, to wyeliminowanie z opisu czynu ustaleń co do ilości i wartości nabytych od P. U. jednostek broni palnej, które zostały następnie przez oskarżonego sprzedane po uprzednim ich wyrobieniu-przerobieniu, jest nielogiczne i błędne.

- oceniając zasadność twierdzeń prokuratora należy na wstępie zauważyć, że autor apelacji w żaden sposób nie odniósł się do zasadniczej kwestii rozważanej przez Sąd Rejonowy, a mianowicie do kwestii tożsamości 72 sztuk broni palnej, opisanej w zarzucie z pkt I aktu oskarżenia, z bronią, której sprzedaż przypisano oskarżonemu w wyroku. Wnioskowanie zaprezentowane przez prokuratora w apelacji jest uproszczone i opiera się wyłącznie na przyjęciu, że skoro z zeznań P. U. wynika, iż sprzedał oskarżonemu bliżej nieokreśloną liczbę egzemplarzy broni palnej (zdaniem prokuratora było to 72 sztuki) to należy przyjąć, że była to broń, na której posiadanie niezbędne było otrzymanie pozwolenia oraz że nie była to broń, którą B. L. sprzedał osobom opisanym w pkt I wyroku. Tymczasem, zdaniem Sądu Okręgowego, oba założenia przyjęte przez prokuratora nie stanowią faktów udowodnionych w sprawie i pozostają jedynie nieudowodnioną hipotezą przyjętą przez prokuratora na potrzeby prowadzonego śledztwa, co przekonywująco wykazano w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

- odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii liczby sztuk broni sprzedanej przez P. U. oskarżonemu należy odwołać się do treści wyjaśnień świadka złożonych w postępowaniu przygotowawczym. Otóż P. U. podczas pierwszego przesłuchania nie stwierdził w spontanicznej wypowiedzi, aby sprzedał oskarżonemu 72 sztuk broni palnej, lecz jedynie ogólnikowo podał, że „ miesięcznie sprzedawałem mu około 1 sztuki broni” (k. 87 t. P/185/I). Liczba „ 72” została przyjęta przez prokuratora w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów P. U., zaś z faktu, że podczas pierwszego przesłuchania ówczesny podejrzany stwierdził, że do przedstawionego zarzutu przyznaje się, nie sposób wyprowadzić wniosku co do udowodnienia liczby sztuk broni sprzedanych oskarżonemu. Znamienne jest w tym zakresie stanowisko P. U. zaprezentowane na posiedzeniu w przedmiocie rozpoznania wniosku o zastosowanie wobec niego tymczasowego aresztowania. Otóż na posiedzeniu w dniu 01 września 2023r. P. U. wyjaśnił, że sprzedał B. L. „ trzydzieści sztuk” broni palnej dodając, że „ od 2014 roku do 2023 roku (…) przynajmniej dwa lata go nie widział” (k. 123v t. P/185/I). Jak wiadomo, w toku postępowania jurysdykcyjnego świadek złożył odmienne zeznania, zatem poddając analizie wszystkie depozycje tego świadka nie sposób zgodzić się z prokuratorem, że wiarygodne zeznania/wyjaśnienia tego świadka stanowią podstawę do przyjęcia, że P. L. sprzedał oskarżonemu nie mniej niż 72 sztuki broni palnej w okresie od 01 stycznia 2014 r. do 28 marca 2023r. Dodatkowo Sąd Okręgowy podziela rozważania Sądu meriti w omawianej kwestii dotyczące wniosków analizy pierwszych wyjaśnień B. L., bez potrzeby ponownego powoływania argumentów sformułowanych w uzasadnieniu wyroku.

- nadto należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, że wysoce prawdopodobne jest, że broń, do sprzedaży której przyznał się P. U., jest bronią, która została sprzedana przez oskarżonego ujawnionym w sprawie nabywcom. W tym zakresie prokurator nie przedstawił żadnych dowodów, na podstawie których należałoby odrzucić założenia przyjęte przez Sąd Rejonowy; w szczególności prokurator nie udowodnił, aby broń palną opisaną w wyroku oskarżony pozyskał z innych źródeł.

- za zakończenie należy dodać, że założenie poczynione przez prokuratora w akcie oskarżenia, iż broń sprzedana przez P. U. stanowiła „ broń palną na amunicję scaloną”, zostało przyjęte wyłącznie na podstawie pierwszych wyjaśnień P. U.. Świadek bowiem już na posiedzeniu aresztowym w dniu 01 września 2023r. odmiennie wyjaśnił, że przedmiotem jego działalności handlowej była broń, której posiadanie po 2012r. stało się „ dyskusyjne”, zaś oskarżony generalnie zajmował się handlem antykami i bronią wytworzoną przed 150 czy 200 laty, ładowaną czarnym prochem. Pomimo braku jakiegokolwiek innego dowodu wskazującego na to, że omawiana broń była bronią palną w rozumieniu ustawy, prokurator w złożonej apelacji domaga się zmiany wyroku na niekorzyść oskarżonego zapominając, że w przypadku jednostek broni, których sprzedaż przypisano B. L. w wyroku, ustalenie o charakterze tych jednostek broni jako broni palnej poprzedzało wywołanie przez prokuratora opinii biegłego posiadającego wiedzę specjalistyczną. Natomiast w przypadku omawianych 72 sztuk broni prokurator nie uznaje za konieczne przypisanie określonych cech broni z wykorzystaniem wiedzy biegłego stwierdzając, że dostatecznie tę kwestię wyjaśnił sam zainteresowany, tj. P. U. (mimo że w jego ocenie kwestia wymogu posiadania pozwolenia na tę broń jest dyskusyjna).

- reasumując Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji zawarte w uzasadnieniu wyroku, iż zgromadzone w sprawie dowody nie pozwalają na jednoznaczne i pewne zweryfikowanie twierdzeń P. U. i B. L. i ustalenie nawet minimalnej liczby broni palnej nabytej przez oskarżonego od P. U..

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego orzeczenia wobec P. U. i przyjęcie, iż przestępstwo opisane w punkcie I orzeczenia obejmuje również zachowanie polegające na sprzedaży przez B. L. - w czasie od 1 stycznia 2014 roku do dnia 28 marca 2023 roku, dotychczas nieustalonym osobom, nabytych od P. U., nie mniej niż 72 jednostek broni palnej na amunicję scaloną, po uprzednim ich wyrobieniu - przerobieniu, za łączną kwotę nie mniejszą niż 43.200 zł

- i w konsekwencji zmianę punktu (...) wyroku poprzez uwzględnienie korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia tego przestępstwa i orzeczenie na rzecz Skarbu Państwa łącznie kwoty 134.856 zł, tytułem przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionych apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 2 kpk w zw. z art. 633 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 420 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. Na sumę kosztów składa się kwota 400 zł opłaty od kary oraz kwota 20 zł ryczałtu za doręczanie pism w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana