Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Karol Troć

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz (spr.)

SO Dariusz Półtorak

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 293/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 27 grudnia 2024 r. w sprawie II K 364/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzut z apelacji obrońcy D. L.:

I. zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej w wymiarze 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, w sytuacji gdy zdaniem obrony kara łączna przekracza stopień winy oskarżonego, a jego postawa po popełnieniu przestępstwa polegająca na przyznaniu się do winy, wyrażeniu skruchy i dobrowolnym wzięciu udziału w terapii uzależnień, jednoznacznie wskazuje na podjęcie działań zmierzających do zmiany wcześniejszego postępowania, a zatem przy dotychczasowej niekaralności oraz ustabilizowanym trybie życia, wystarczającą represją zarówno w kontekście celów wychowawczych jak i prewencji indywidualnej oraz ogólnej, przy prawidłowym uwzględnieniu dyrektyw wymiaru kary, będzie złagodzenie jej wymiaru.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku nie wykazała, ażeby Sąd I instancji dokonał uchybień, na jakie wskazuje w środku odwoławczym obrońca oskarżonego D. L.. Twierdzenie skarżącego, iż kara łączna w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności, orzeczona za obydwa przypisane oskarżonemu czyny byłaby rażąco surowa, nie zyskało aprobaty Sądu Odwoławczego. Podnieść w tym miejscu trzeba, że ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary, która ma właśnie charakter rażący (art. 438 pkt 4 k.p.k.), a która zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2024 r. VIII AKa 60/24). Sąd Rejonowy orzekając o karze wobec D. L. w sposób adekwatny wykorzystał rozpiętość ustawowych granic kary, dostosowując wymierzoną podsądnemu represję karną do ustalonych okoliczności sprawy i dyrektyw wymiaru kary, wskazanych w art. 53 k.k.

Sąd Rejonowy orzekając w zakresie omawianego rozstrzygnięcia, wziął pod uwagę wszelkie okoliczności, jakie mogły mieć wymierny wpływ na postać orzeczonych kar jednostkowych, jak i kary łącznej, która stała się przedmiotem niniejszego zaskarżenia. Okoliczności na jakie wskazuje w apelacji obrońca, niewątpliwie przemawiały na korzyść oskarżonego D. L., jednakże nie można był ich przeceniać, zwłaszcza na tle okoliczności obciążających, o których słusznie wypowiedział się w swym uzasadnieniu Sąd meriti. Ilość środków odurzających i psychotropowych, które posiadał czy też których udzielał oskarżony, nie tylko skutkowała wypełnieniem znamiona „znacznej ilości” (w odniesieniu do czynu z pkt I), lecz miała także niebagatelny wpływ na ocenę stopnia społecznej szkodliwości obydwu czynów jako wysokiego, w tych konkretnych przypadkach. Sąd Rejonowy, wymierzając karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, przy karach jednostkowych – kolejno za obydwa czyny – 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzył karę łączną wyższą jedynie o 6 miesięcy względem kary jednostkowej, orzeczonej za czyn z pkt I zaskarżonego wyroku, czym zastosował zasadę częściowej absorpcji. Fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego, wyrażenie skruchy czy dobrowolne wzięcie przez niego udziału w terapii uzależnień, mogą wzmocnić skuteczność realizacji funkcji wymierzonej kary, tj. wychowawczej i prewencyjnej względem oskarżonego, który po jej odbyciu będzie miał szansę powrotu do przestrzegania porządku prawnego, powstrzymując się od przestępczych zachowań, godzących m.in. w tak ważne dobra prawem chronione jak życie i zdrowie publiczne, jak również konkretnych osób, w tym także swoje.

Podsumowując powyższe rozważania należało stwierdzić, iż Sąd Rejonowy orzekając w zaskarżonym zakresie stosował się do dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k., uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynów, stopień zawinienia sprawcy, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego, co czyni zarzut skarżącego chybionym.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku przez orzeczenie kary łącznej w wymiarze 18 miesięcy pozbawienia wolności, co dałoby oskarżonemu uprawnienie do ubiegania się o odbycie jej w systemie dozoru elektronicznego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność podniesionego przez obrońcę zarzutu, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Obydwie apelacje wniesione przez obrońców oskarżonych nie były zasadne i tym samym nie zasługiwały na uwzględnienie. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

Ze względu na złożenie wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego jedynie przez obrońcę D. L., Sąd, z uwagi na treść art. 423 § 1a k.p.k., ograniczył zakres uzasadnienia do tej części wyroku, której wniosek dotyczy, tj. rozstrzygnięcia o karze, orzeczonej względem oskarżonego D. L..

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na nieuwzględnienie obydwu apelacji, na podstawie art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k., Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonych D. L. i P. C. na rzecz Skarbu Państwa po 310 zł kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 4 oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego D. L.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części, tj. pkt III zaskarżonego wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana