Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

stażysta Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 323/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 20 marca 2024 r. w sprawie II K 117/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

1)  na podstawie art. 438 pkt 3 kpk przedmiotowemu wyrokowi zarzucono dokonanie błędnych ustaleń faktycznych polegających na zaniechaniu dokonania przez Sąd ustaleń faktycznych w zakresie ewentualnego zatarcia skazania wyroku wydanego przez SR w Węgrowie, II Wydział Karny, sygn. akt II K 551/12 i uznaniu, iż w momencie popełnienia zarzucanego czynu oskarżony był osobą uprzednio skazaną za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, podczas gdy w świetle prawa wyrok skazujący za to przestępstwo uległ zatarciu już 28 listopada 2014 r., co w konsekwencji doprowadziło do obrazy prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, tj. art. 178a § 4 kk, poprzez błędne jego zastosowanie w sytuacji gdy, wobec braku uprzedniej karalności za takie przestępstwo (zatarciu skazania), popełniony czyn zabroniony stanowiący przedmiot niniejszego postępowania powinien zostać zakwalifikowany przez Sąd jako czyn z art. 178a § 1 kk,

2)  na podstawie art. 438 pkt 1a kpk przedmiotowemu wyrokowi zarzucono obrazę prawa materialnego w zakresie innym niż kwalifikacja prawna czynu, polegającą na niezastosowaniu przez sąd art. 107 § 4a kk w zw. z art. 106 kk i uznaniu, że w momencie popełnienia zarzucanego skarżącemu czynu był uprzednio karany za przestępstwo wskazane w art. 178a § 1 kk, podczas gdy zgodnie z ww. przepisami, uprzedni wyrok skazujący za to przestępstwo uległ zatarciu z mocy prawa 28 listopada 2014 r. i powinien on być traktowany jako niebyły i zostać usunięty z rejestru karnego,

3)  na podstawie art. 438 pkt 1 kpk zarzucono obrazę prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, tj. art. 178a § 4 kk, poprzez błędne jego zastosowanie w sytuacji gdy, popełniono czyn zabroniony wskazany w art. 178a § 1 kk,

ewentualnie (w przypadku nieuwzględnienia przez Sąd zarzutów wskazanych w pkt. 1-3) przedmiotowemu wyrokowi na podstawie art. 438 pkt 4 kpk zarzucono rażącą niewspółmierność zasądzonej kary poprzez zaniechanie uwzględnienia wielu okoliczności przemawiających za wymierzeniem minimalnej kary pozbawienia wolności za zarzucany czyn lub nadania tym okolicznościom zbyt małej wagi, przy jednoczesnym nadaniu zbyt dużej wagi okolicznościom obciążającym, co doprowadziło do wymierzenia przez Sąd rażąco niewspółmiernej kary pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego skarżący skutecznie podniósł zarzut błędnego ustalenia, że czyn zarzucany i przypisany należy zakwalifikować z art. 178 § 4 kk, a nie z art. 178a § 1 kk. Dokładna analiza akt sprawy Sądu Rejonowego w Węgrowie sygn. akt II K 551/12 wskazuje, że oskarżony wyrokiem z dnia 1 października 2012 roku został skazany na karę grzywny oraz orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat za czyn z art. 178a § 1 kk. Grzywna została uiszczona w dniu 28 listopada 2013 roku, zaś środek karny został wykonany w dniu 8 października 2014 roku.

Artykuł 21 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, który wszedł w życie 21 marca 2015 roku normował zagadnienia międzyczasowe w zakresie zmian w przepisach o zatarciu skazania. Stosownie do tego przepisu do skazań prawomocnymi wyrokami, wydanymi przed dniem wejścia w życie noweli z dnia 20 lutego 2015 r., w przedmiocie zatarcia skazania stosuje się przepisy nowe, tj. w brzmieniu nadanym tą nowelą, chyba że okres zatarcia skazania przed tym dniem już upłynął. Jeżeli jednak według przepisów nowych okres zatarcia skazania upłynąłby przed dniem wejścia w życie noweli z dnia 20 lutego 2015 r., zatarcie skazania następuje z tym dniem. Stosując się więc do unormowania art. 21 noweli z dnia 20 lutego 2015 r., aby ustalić, czy doszło do zatarcia skazania prawomocnym wyrokiem wydanym przed 21 marca 2015 r., a jeżeli tak, to kiedy. W przedmiotowej sprawie wyrok wydano przed 21 marca 2015 roku. Według dotychczasowych przepisów okres zatarcia skazania nie upłynął przed 21 marca 2015 r., a więc należy zbadać, czy upłynął on już według przepisów nowych. W przedmiotowej sprawie według nowych przepisów upłynąłby przed 21 marca 2015 r. – należy przyjąć, że do zatarcia skazania doszło z dniem 21 marca 2015 r. Należy podkreślić, że kolejny wyrok skazujący zapadł wobec oskarżonego dopiero 20 września 2017 roku i uprawomocnił się 28 września 2017 roku (k.27v). Takie ustalenia spowodowały przyjęcie zmiany opisu czynu i kwalifikacji prawnej na czyn z art. 178a § 1 kk, co spowodowało odmienne ukształtowanie rodzaju i rozmiaru kary.

W niniejszym postępowaniu Sąd Okręgowy zastosował się do dyrektyw wymiaru kary z art. 53 kk, orzekając karę oraz środki karne adekwatnie do okoliczności sprawy. Sąd wziął pod uwagę wszelkie okoliczności łagodzące, jak przyznanie się do winy, jak i obciążające, a w szczególności miejsce popełnienia przestępstwa, sposób poruszania się po drodze, poziom nietrzeźwości oskarżonego, który znaczenie przekraczał normę określoną w art. 115 § 16 kk, czym godził tym samym w bezpieczeństwo innych uczestników tego ruchu, co skutkowało orzeczeniem kary grzywny (czyli najłagodniejszy rodzaj kary, która jest dostosowana do jego aktualnych dochodów, warunków osobistych i rodzinnych, stosunków majątkowych i możliwości zarobkowych), pięcioletniego (przy minimalnie trzyletnim) zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 złotych (orzeczone w minimalnej wysokości), które nie mogą być uznane za rażąco niewspółmierne. W ocenie Sądu Okręgowego orzeczona wobec oskarżonego kara oraz środki karne są adekwatne do rangi popełnionego przez oskarżonego czynu oraz spełnią cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego. Należy podkreślić, że nie zaistniały żadne szczególne okoliczności uzasadniające zachowanie oskarżonego, a wersja o spożywaniu alkoholu poprzedniego dnia wydaje się jedynie przyjętą linią obrony. W tym miejscu przypomnieć wypada jaki poważny problem stanowią aktualnie na drogach nietrzeźwi kierowcy. W ostatnich latach tego typu patologiczne zachowania mnożyły się, doprowadzając do coraz to większej ilości, znamiennych w swych skutkach, wypadków. Oczywiście, tym razem do takiego zdarzenia nie doszło, ale najpewniej tylko dlatego, że zachowanie oskarżonego zostało dość szybko udaremnione przez osoby postronne, a następnie funkcjonariuszy Policji. Z tego względu faktu, iż na gruncie przedmiotowej sprawy tak naprawdę nie wystąpiły negatywne skutki nieodpowiedzialnego zachowania oskarżonego absolutnie nie należało poczytywać jako zasługi samego zainteresowanego, a raczej rozpatrywać w kategoriach pomyślności losu. Tak czy inaczej, bez wątpienia osoba świadoma i dorosła winna zdawać sobie sprawę z niezwykle realnych możliwych konsekwencji jazdy pod wpływem alkoholu, zwłaszcza gdy problem ten w ostatnim czasie został nagłośniony na tak dużą skalę . Jednocześnie, w ocenie Sądu Okręgowego dla niemal każdego oczywistym winno się być i to, że zdolności do bezkolizyjnego, bezpiecznego prowadzenia pojazdu ulegają znacznej deformacji już wskutek spożycia niewielkiej ilości alkoholu, zaś wraz z wzrostem jego stężenia we krwi niemalże całkowicie zanikają. Z tych wszystkich względów zachowania tego rodzaju winny być piętnowane nie tylko w powszechnym odbiorze, ale także spotykać się z odpowiednią reakcją karną. Nietrzeźwy kierowca niewątpliwie stanowi zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, a zdrowie i życie człowieka są wartościami najwyższymi, które bezwzględnie należy chronić. Wysokość stężenia alkoholu, sposób poruszania się oskarżonego pojazdem po drodze publicznej wykluczały możliwość orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w rozmiarze 3 lat.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu na art. 178a § 1 kk i wymierzenie kary grzywny w wymiarze nieprzekraczającym równowartości 2-miesięcznego wynagrodzenia uzyskiwanego z tytułu wykonywanej pracy lub wymierzenie kary ograniczenia wolności, na podstawie art. 37a § 1 kk,

- w przypadku uwzględnienia zarzutów apelacji wskazywanych w pkt 1-3) oraz zmiany kwalifikacji prawnej czynu, wnosi o orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów w wymiarze 3 lata oraz nałożenie obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 zł,

- w przypadku uwzględnienia zarzutu wskazanego w pkt 4) wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie wymierzonej kary poprzez wymierzenie kary 3 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Częściowa zasadność podniesionych zarzutów warunkowała częściową zasadność wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 20 marca 2024 roku został zmieniony poprzez przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu z art. 178a § 1kk, orzeczono karę grzywny, środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 5 lat i orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Zwięźle o powodach zmiany

Zarzuty i wnioski podniesione przez oskarżonego częściowo okazały się zasadne, co w konsekwencji doprowadziło do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 10 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późń. z.m) obciążono oskarżonego kosztami sądowymi za II instancję w wysokości 260 złotych, określając na nowo opłatę, gdyż osiąga dochód i nie posiada osób małoletnich na utrzymaniu.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 20 marca 2024r. sygn. akt II K 117/24

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana