Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		SSO Krystyna Święcicka
Sędziowie:		SSO Jerzy Kozaczuk (spr.) SSO Teresa Zawiślak
Protokolant:	st.sekr.sądowy Ewa Olewińska

przy udziale Prokuratora Bożeny Grochowskiej-Małek

po rozpoznaniu w dniach 24 października 2014r. i 9 stycznia 2015 r.

sprawy J. M., A. Z. i P. W.

oskarżonych z art. 159 kk i in.

na skutek apelacji, wniesionych przez oskarżonego P. W. i obrońców oskarżonych J. M. i A. Z.

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach

z dnia 7 sierpnia 2013 r. sygn. akt II K 57/09

1.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt I w ten sposób, iż ustala, iż oskarżeni J. M., A. Z. i P. W. wyrządzili szkodę w samochodzie należącym do R. i A. S. (1) w wysokości 4074 zł;

2.  w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy uznając wszystkie apelacje za oczywiście bezzasadne;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. M. w S. kwotę 619,92 zł (w tym 105,92 zł podatku VAT) za obronę oskarżonego A. Z. świadczoną z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4.  zwalnia oskarżonych od opłaty i wydatków postępowania odwoławczego, stwierdzając, że te ostatnie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 330/14

UZASADNIENIE

J. M. i A. Z. zostali oskarżeni o to, że:

I.  w nocy 26 kwietnia 2008 r. w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami poprzez zadawanie ciosów pięściami po całym ciele oraz używając innego podobnie do noża lub broni palnej niebezpiecznego przedmiotu w postaci kija typu bejsbol wziął udział w pobiciu R. S. (1), przez co naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k., a nadto uderzając kijem typu bejsbol, siekierą oraz kopiąc w samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...) stanowiący własność R. S. (1) i A. S. (1) spowodował uszkodzenie wymienionego samochodu powodując szkodę w wysokości 12.621,91 zł,

tj. o przestępstwo określone art. 159 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

nadto J. M. został oskarżony o to, że:

II.  w dniu 5 listopada 2008 r. w S. woj. (...) wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał środki

III.  odurzające w postaci marihuany zapakowanej w dwa woreczki foliowe z zapięciem strunowym, z których pierwszy ważył 1,03 grama brutto a drugi 0,55 grama brutto,

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 05.179.1485 z późn. zm.)

nadto P. W. został oskarżony o to, że:

IV.  w nocy 26 kwietnia 2008 r. w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami poprzez zadawanie ciosów pięściami po całym ciele wzięli udział w pobiciu R. S. (1), przez co narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k., a nadto uderzając kijem typu bejsbol, siekierą oraz kopiąc w samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...) stanowiący własność R. S. (1) i A. S. (1) spowodowali uszkodzenie wymienionego samochodu powodując szkodę
w wysokości 12.621,91 zł

tj. o przestępstwo określone w art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

nadto P. W. został oskarżony o to, że:

V.  w dniu 31 lipca 2008 r. w S. woj. (...) działając wspólnie
i w porozumieniu z inną osobą wziął udział w pobiciu E. C. (1) używając innego podobnie do noża lub broni palnej niebezpiecznego przedmiotu w postaci kija typu bejsbol w ten sposób, że uderzył E. C. (1) wymienionym kijem
w głowę, przez co naraził ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia
albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k.

tj. o przestępstwo z art. 159 k.k.

IV.  daty bliżej nieustalonej w październiku 2008 r. w S., woj. (...) w celu wywarcia wpływu na świadka E. C. (1) i w zamiarze, aby groźba
ta do nie dotarła za pośrednictwem jej matki W. C. groził E. C. (1) popełnieniem przestępstwa na jej szkodę i szkodę jej małoletnich dzieci,
a groźba ta wzbudziła w niej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona,

tj. o czyn z art. 245 k.k.

Wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt II K 57/09, Sąd Rejonowy
w Siedlcach:

I.  oskarżonych J. M., A. Z. i P. W. w miejsce
i w granicach zarzutów opisanych w p. I. i III aktu oskarżenia uznał za winnych tego, że w nocy 26 kwietnia 2008 r. w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu poprzez zadawanie ciosów pięściami po całym ciele wzięli udział w pobiciu R. S. (1), przez co narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156
§ 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k., a nadto uderzając kijem typu bejsbol, siekierą
oraz kopiąc w samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...) stanowiący własność R. S. (1) i A. S. (1) spowodowali uszkodzenie wymienionego samochodu powodując szkodę w wysokości 12.621,91 zł, co stanowi występek z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11
§ 3 k.k. wymierzył im kary: A. Z. - 1 roku pozbawienia wolności; J. M. - 10 miesięcy pozbawienia wolności; P. W. - 10 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego J. M. uznał za winnego dokonania czynu z p. II a/o, stanowiącego występek z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
i za czyn ten na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego P. W. uniewinnił od popełnienia czynu opisanego w p. IV aktu oskarżenia;

IV.  oskarżonego P. W. uznał za winnego dokonania czynu z p. V a/o (błędnie opisanego jako IV), stanowiącego występek z art. 245 k.k. i za czyn ten na podstawie art. 245 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego J. M. połączył i wymierzył mu łączną karę
1 roku pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego P. W. połączył i wymierzył mu łączną karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k.
i art. 70 § 1 p. 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 5 lat tytułem próby;
na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości
180 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych;

VII.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. M. 2169,72 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego A. Z., w tym 405,72 zł podatku VAT;

VIII.  zasądził od oskarżonych na rachunek Skarbu Państwa tytułem opłaty kwoty:
od oskarżonego J. M. 180 złotych, od oskarżonego A. Z.
180 złotych, od oskarżonego P. W. 360 złotych; zasądził od oskarżo­nych J. M., A. Z. i P. W. na rachunek Skarbu Państwa kwoty po 863,33 zł tytułem zwrotu części kosztów postępowania, pozostałe koszty przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Apelacje od przedstawionego wyżej wyroku wywiedli obrońcy oskarżonych J. M. i A. Z. oraz oskarżony P. W..

Obrońca oskarżonego J. M. zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego
w części dotyczącej punktu I. i II., zarzucając mu

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść orzeczenia, poprzez błędne przyjęcie, że oskarżony J. M. w nocy 26.04.2008 r. w S. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. Z. i P. W. poprzez zadawanie ciosów pięściami
po całym ciele wziął udział w pobiciu R. S. (1) przez co naraził
go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k., a nadto uderzając kijem typu bejsbol, w samochód marki (...) o nr rej. (...) stanowiący własność R. S. (1) i A. S. (1) wybił w tym samochodzie tylną szybę powodując tym samym szkodę na rzecz pokrzywdzonego R. S. (1),
gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego wskazuje
na ustalenia przeciwne.

Apelujący zarzucił zanegowanemu wyrokowi nadto obrazę art. 7 k.p.k. mającą wpływ na treść orzeczenia poprzez:

2.  dowolną i sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania ocenę dowodu
z zeznań świadka M. D. i nie obdarzenie tych zeznań walorem wiarygodności w sytuacji gdy zeznania te w części dotyczącej braku użycia kija bejsbolowego przez J. M. podczas rzekomego zniszczenia samochodu należącego do R. S. (1) są logiczne, nie zawierają sprzeczności
i korespondują z zeznaniami świadka M. L.,

3.  dowolną i sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania ocenę dowodu
z zeznań świadka M. L. poprzez przyjęcie, że zeznania
te są obarczone błędem w części dotyczącej braku uszkodzeń na pojeździe (...) w nocy 26.04.2008 r., który to pojazd znajdował się w/w nocy na ul. (...) w S. oraz poprzez nieobdarzenie przez Sąd pierwszej instancji walorem wiarygodności zeznań świadka, iż na miejscu nie widział żadnych niebezpiecznych narzędzi, podczas gdy zeznania te są logiczne, spójne i korespondują z zeznaniami świadka M. D.,

4.  dowolną i sprzeczną z zasadami prawidłowego rozumowania ocenę dowodu
z wyjaśnień oskarżonego w zakresie mechanizmu powstania obrażeń ciała M. D. gdy z opinii biegłego z zakresu chirurgii wynika, iż obrażenia
te mogły powstać w wyniku uderzenia samochodem osobowym, co logicznie koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego.

Ponadto wyżej wymieniony obrońca zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

5.  rażącą niewspółmierność orzeczonej kary poprzez wymierzenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, gdy adekwatną do czynu zarzucanego w pkt. II aktu oskarżenia będzie orzeczona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

W następstwie tak sformułowanych zarzutów odwołujący się wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego J. M.
od popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I. aktu oskarżenia
oraz o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 2 poprzez wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, ewentualnie zaś o uchylenie zaskarżonego wyroku w w/w części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca A. Z. zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości
w stosunku do wymienionego oskarżonego, orzeczeniu temu zarzucając:

1/ obrazę przepisów postępowania- art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k.
i art. 410 k.p.k.- poprzez dokonanie sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego, wyrażającej się w:

- bezzasadnej dyskwalifikacji wyjaśnień oskarżonego A. Z. w sytuacji,
gdy korespondują one z zeznaniami świadków M. L. i M. D.,

- dowolnej i wybiórczej ocenie relacji świadka M. L. w części dotyczącej, iż nie mógł on widzieć niebezpiecznych przedmiotów u oskarżonych
oraz że nie widział on aby samochód (...) miał wybitą szybę w sytuacji, gdy jego zeznania korespondują z treścią zeznań M. D. i oskarżonego A. Z.,

- nieuzasadnionym obdarzeniu walorem wiarygodności treści zeznań składanych przez pokrzywdzonego R. S. (1) w sytuacji, gdy jego relacja jest sprzeczna z innymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie,

- dowolnej i wybiórczej ocenie relacji świadka M. D..

2/ błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony działając wspólnie
i w porozumieniu poprzez zadawanie ciosów pięściami po całym ciele wziął udział
w pobiciu R. S. (1), a nadto uderzając kijem typu bejsbol, siekierą oraz kopiąc w samochód stanowiący własność R. S. (1) i A. S. (1) spowodowali uszkodzenie wymienionego samochodu powodując szkodę w wysokości 12.621,91 zł w sytuacji gdy zebrany materiał dowodowy nie pozwalał na poczynienie takich ustaleń faktycznych.

3/ rażącej niewspółmierności orzeczonej kary w stosunku do oskarżonego A. Z. w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia
jej wykonania.

Podnosząc tak postawione zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności z orzeczeniem odpowiednich środków probacyjnych
na zasadach i warunkach ustalonych przez Sąd Okręgowy.

Wyrok Sądu Rejonowego zaskarżył również oskarżony P. W., negując go w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach V, VI i VIII. Odwołujący
się podniósł, że nie popełnił czynu przypisanego mu w punkcie V. wyroku,
zaś ustalenia faktyczne w tym zakresie zostały poczynione na odstawie nieodpowiadających prawdzie zeznań W. C., złożonych pod wpływem jej córki, E. C. (2).

W następstwie powyższego oskarżony P. W. wniósł o uniewinnienie go od zarzucanego mu czynu z art. 245 k.k. Wymieniony wystąpił nadto o odstąpienie od obciążania go kosztami postępowania, wskazując iż jego udział w popełnieniu czynu objętego punktem I wyroku Sądu Rejonowego był znikomy.

W toku rozprawy odwoławczej obrońca oskarżonego J. M. poparł apelację i wnioski w niej zawarte. Obrońca oskarżonego A. Z. poparł apelację i wnioski w niej zawarte, wniósł o zasądzenia wynagrodzenia za obronę
z urzędu oświadczając, że jej koszty nie zostały uiszczone w całości, ani w części. Oskarżony A. Z. wniósł o uniewinnienie. Prokurator wniósł
o nieuwzględnienie wszystkich apelacji, wniósł natomiast o zmianę wyroku przez przyjęcie w zakresie czynu w pkt I wysokości szkody określonej w opinii biegłego. Oskarżeni J. M. i P. W. nie stawili się, mimo prawidłowego zawiadomienia o terminie rozprawy odwoławczej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje okazały się o tyle zasadne, że doprowadziły do uruchomienia kontroli instancyjnej, a w konsekwencji do zmiany zanegowanego orzeczenia w zakresie wskazanym w wyroku Sądu Odwoławczego. W związku z tym, że argumentacje podniesione we wniesionych środkach odwoławczych okazały się bezzasadne
i to w stopniu oczywistym, zaś do chwili opracowania niniejszego uzasadnienia skarżący nie wystąpili z wnioskami o jego sporządzenie Sąd Okręgowy, w oparciu
o treść art. 457 § 2 k.p.k., zaniechał sporządzenia uzasadnienia w części wykraczającej poza zmianę wyroku Sądu Rejonowego.

W nawiązaniu do powyższego i w wyprzedzeniu zasadniczej części rozważań zaakcentować należy, że skoro nawet środek odwoławczy wniesiony na niekorzyść oskarżonego może, zgodnie z art. 434 § 2 k.p.k., spowodować orzeczenie na jego korzyść, to wynika stąd, że obowiązkiem Sądu Odwoławczego jest zbadanie
w postępowaniu drugoinstancyjnym całości zaskarżonego wyroku w tym kierunku
i wykroczenie poza granice apelacji w każdej sytuacji, gdy z urzędu zostaną stwierdzone okoliczności nakazujące m.in. zmianę orzeczenia na korzyść ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 10 kwietnia 2012 r., II AKa 57/12, LEX
nr 1213914).

Analizując rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego, Sąd Okręgowy dostrzegł,
iż podstawą pierwszoinstancyjnego ustalenia wysokości szkody wyrządzonej przez oskarżonych w drodze działań skierowanych przeciwko samochodowi stanowiącemu własności R. S. (1) i A. S. (1) była kalkulacja naprawy pojazdu
(k. 242- 246). Zaznaczyć w tym miejscu trzeba, iż wspomniana kalkulacja objęła również koszty naprawy tych elementów wymienionego samochodu, które- w myśl pisemnych motywów wyroku (k. 1739- 1739v)- nie zostały zniszczone przez oskarżonych. W tym stanie rzeczy Sąd II instancji, na podstawie art. 452 § 2 k.p.k., uzupełnił przewód sądowy przez przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, który ustalił wysokość szkody wiążącej się z przypisanym J. M., A. Z. i P. W. wybiciem szyb i uszkodzeniem siekierą drzwi wzmiankowanego wyżej auta. Wobec ustalenia przez biegłego, iż całokształt szkody wyrządzonej przez oskarżonych wyraża się sumą 4.074 zł (k. 1835), Sąd Okręgowy, na podstawie art. 437 k.p.k. w zw. z art. 456 k.p.k., zmienił zaskarżony wyrok
w pkt I w ten sposób, że ustalił, iż oskarżeni J. M., A. Z.
i P. W. wyrządzili szkodę w samochodzie należącym do R.
i A. S. (1) w wysokości 4.074 zł. Nie dostrzegając w rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego jakichkolwiek innych uchybień Sąd Odwoławczy w pozostałej części zanegowany wyrok utrzymał w mocy, uznając wniesione apelacje za oczywiście bezzasadne.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 635 z późn. zm.) Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. M. w S. kwotę 619, 92 zł (w tym 105,92 zł podatku VAT) za obronę oskarżonego A. Z. świadczoną z urzędu w postępowaniu odwoławczym (§ 14 ust. 2 pkt 4 w zw.
z § 16 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu- tekst jedn.
Dz. U. z 2013 r., poz. 461).

Sąd Okręgowy, kierując się trudną sytuacją majątkową J. M., A. Z. i P. W., na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił oskarżonych od opłaty i wydatków postępowania odwoławczego, stwierdzając, że te ostatnie ponosi Skarb Państwa.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.