Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st. sekr. sądowy Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 331/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 15 lutego 2024 r. w sprawie II K 250/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

W zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt V aktu oskarżenia

1. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7, 410 kpk, poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania oceny dowodu w postaci zeznań świadka K. B. oraz dowodu w postaci protokołu okazania rzeczy w/w. i w konsekwencji tej wadliwej oceny uznanie winy oskarżonego za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn, podczas gdy dowodowy te nie wskazują na sprawstwo oskarżonego,

2. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 kpk, polegająca na błędnym uznaniu, że oskarżony M. T. w okresie od dnia 11 marca 2022 r. do dnia 12 marca 2022 r. w S. przy ul. (...) woj. (...) na terenie ogródków działkowych (...) dokonał włamania do domku letniskowego na działce nr (...) po uprzednim przecięciu mocowania kłódki przy furtce oraz mocowania kraty zabezpieczającej drzwi wejściowe, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia zastawy stołowej, sztućców, czajnika elektrycznego, 3 garnków, walizki podróżnej, 12 sztuk przedłużaczy elektrycznych, drabinki metalowej, odzieży, ponadto z niezabezpieczonej komórki dokonał kradzieży narzędzi ogrodniczych w postaci grabi, łopaty, wideł, dwóch węży ogrodowych oraz z terenu działki drewnianej skrzyni ze złomem powodując łączne straty w kwocie 2000 zł na szkodę K. B., podczas gdy poza dowodem w postaci protokołu okazania rzeczy w/w., brak jest innych obiektywnych dowodów potwierdzających tą okoliczność, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na treść orzeczenia, a polegającego na błędnym ustaleniu, że oskarżony M. T. w okresie od dnia 11 marca 2022 r. do dnia 12 marca 2022 r. w S. przy ul. (...) woj. (...), na terenie ogródków działkowych (...) dokonał włamania do domku letniskowego na działce nr (...) po uprzednim przecięciu mocowania kłódki przy furtce oraz mocowania kraty zabezpieczającej drzwi wejściowe, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia zastawy stołowej, sztućców, czajnika elektrycznego, 3 garnków, walizki podróżnej, 12 sztuk przedłużaczy elektrycznych, drabinki metalowej, odzieży ponadto z niezabezpieczonej komórki dokonał kradzieży narzędzi ogrodniczych w postaci grabi, łopaty, wideł, dwóch węży ogrodowych oraz z terenu działki drewnianej skrzyni ze złomem powodując łączne straty w kwocie 2000 zł na szkodę K. B..

W zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt VIII aktu oskarżenia:

1. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7, 410 kpk, poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania oceny dowodu w postaci zeznań świadka M. M., a w konsekwencji tej wadliwej oceny uznanie winy oskarżonego za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn, podczas gdy w/w., zeznania nie wskazują na sprawstwo oskarżonego,

2. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 kpk, polegająca na błędnym uznaniu, że oskarżony M. T. w okresie od dnia 11 marca 2022 r. do dnia 12 marca 2022 r. w S. przy ul. (...) woj. (...) na terenie ogródków działkowych (...) usiłował dokonać włamania do skrzynki elektrycznej po uprzednim podważeniu drzwiczek, skąd nie dokonał zaboru mienia z uwagi na brak przedmiotów będących w zainteresowaniu na szkodę ROD „(...), podczas gdy brak jest obiektywnych dowodów potwierdzających tą okoliczność, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętego za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na treść orzeczenia, a polegającego na błędnym ustaleniu, że oskarżony M. T. w okresie od dnia 11 marca 2022 r. do dnia 12 marca 2022 r. w S. przy ul. (...) woj. (...) na terenie ogródków działkowych (...) usiłował dokonać włamania do skrzynki elektrycznej po uprzednim podważeniu drzwiczek , skąd nie dokonał zaboru mienia z uwagi na brak przedmiotów będących w zainteresowaniu na szkodę ROD(...).

W zakresie czynów zarzuconych oskarżonemu w pkt. I, II, III, IV, VI, VII aktu oskarżenia

orzeczenie wobec oskarżonego M. T. niewspółmiernie surowej kary za poszczególne czyny jednostkowe, jak i kary łącznej w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności, przy której orzeczeniu Sąd w sposób ujemny i niekorzystny dla oskarżonego ocenił wszystkie dyrektywy sądowego wymiaru kary.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w apelacji należy stwierdzić, że Sąd I instancji w prawidłowy sposób przeprowadził postępowanie dowodowe w zakresie czynów z pkt I-VII aktu oskarżenia i w tej części dokonał trafnej z punktu widzenia dyrektyw, wyrażonych w treści art. 7 kpk, oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wyciągając właściwe wnioski o winie oskarżonego co do przypisanych mu zaskarżonym wyrokiem czynów. Tok rozumowania i sposób wnioskowania Sądu Rejonowego w tym zakresie został przekonująco umotywowany w pisemnym uzasadnieniu, spełniającym wymogi z art. 424 kpk, co pozwoliło na prawidłową kontrolę odwoławczą zaskarżonego orzeczenia. Nie można jednak tego samego stwierdzić w zakresie ustaleń Sądu I instancji dotyczących czynu z pkt VIII aktu oskarżenia, o czym szerzej w dalszej części niniejszych wywodów.

Z uwagi na to, że obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok co do winy oskarżonego jedynie w zakresie czynów z pkt V i VIII aktu oskarżenia, Sąd Okręgowy odniesie się do przedstawionych przez obrońcę zarzutów z art. 438 pkt 2 i 3 kpk wyłącznie co do tych czynów.

I tak należy wskazać, że Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił depozycje świadków K. B. oraz M. M.. K. B. konsekwentnie podnosiła, że po telefonicznym powiadomieniu przez Prezesa ROD o dokonaniu włamania, udała się na teren swej działki, oznaczonej numerem (...), położonej przy ulicy (...), gdzie stwierdziła, że mocowanie kłódki przy furtce oraz karty zabezpieczającej drzwi wejściowe do domku letniskowego zostało przecięte. Opisała dokładnie jakie przedmioty zostały skradzione. Podczas rozprawy w dniu 27 czerwca 2023 r. potwierdziła uprzednio złożone zeznania w sprawie, dodając, że została jej skradziona również wiertarka o wartości ok. 150 zł, po czym określiła wartość szkody jaką poniosła z tego tytułu na kwotę 2000 zł, wskazując, że nie została naprawiona. Podczas okazania zaś w dniu 10 października 2022 r. była całkowicie pewna, że okazane jej łyżki koloru srebrnego (szt. 11), widelce koloru srebrnego (szt. 6), noże koloru srebrnego (szt. 3) oraz przedłużacz na zielonym zawijaku są jej własnością. Protokół okazania w tej sprawie został sporządzony przez uprawnioną osobę, w zakresie jej działania i brak było podstaw do podważenia wiarygodności tego dokumentu. Nadto podkreślić należy, że w toku postępowania przed Sądem Rejonowym strony nie kwestionowały jego autentyczności i rzetelności. W tych okolicznościach słusznie nadano przymiot wiarygodności relacjom świadka, natomiast odmówiono wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części w jakiej nie przyznał się do popełnienia czynu z pkt V aktu oskarżenia, ze wskazaniem, że stanowią one jedynie linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za ten właśnie czyn. Ujawnienie w toku przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego w/w przedmiotów, bezspornie należących do pokrzywdzonej, przy uwzględnieniu, że oskarżony w tym samym czasie dokonał szeregu włamań do domków letniskowych znajdujących się w tej samej okolicy, w podobny sposób, świadczy o tym, że rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego w zakresie przypisania mu włamania do domku letniskowego na działce nr (...) i dokonania zaboru ustalonych w zaskarżonym wyroku rzeczy jest prawidłowe.

Sąd Okręgowy mając na uwadze poczynione rozważania i ustalenia przyjął również, że zarzut odwoławczy obrazy prawa procesowego, tj. art. 5 § 2 kpk był nieuzasadniony. Zgromadzone w sprawie dowody poddawały się ocenie i pozwalały na niebudzące wątpliwości uznanie winy oskarżonego co do zarzucanego mu w pkt V aktu oskarżenia, a przypisanego w pkt I zaskarżonego wyroku czynu. Przypomnieć w tym miejscu należy, iż zasada in dubio pro reo wyrażona w wyżej wskazanym przepisie ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pomimo przeprowadzenia wszystkich dostępnych dowodów, w dalszym ciągu pozostają w sprawie niewyjaśnione okoliczności. Zdaniem Sądu II instancji w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły żadne takie wątpliwości, które miałyby charakter nieusuwalnych i które należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego M. T. w sposób podany przez apelującego obrońcę.

Z kolei jeśli chodzi o czyn z pkt VIII aktu oskarżenia, Sąd Rejonowy pomimo, iż właściwie ocenił zeznania świadka M. M., to jednak na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wywiódł błędne ustalenia faktyczne co do sprawstwa oskarżonego. Nie sposób bowiem przypisać oskarżonemu usiłowania włamania do skrzynki elektrycznej w celu dokonania zaboru nieokreślonego w treści zarzutu mienia, opierając się wyłącznie o sposób działania, jaki prezentował oskarżony włamując się do domków letniskowych. Należy zauważyć, że skrzynka elektryczna znajdowała się w miejscu, do którego dostęp był nieograniczony. W tej sytuacji nie można wykluczyć, że to inna osoba odgięła zamek wewnętrzny drzwiczek omawianej skrzynki elektrycznej. W oparciu o zgromadzone dowody, zbyt daleko idący jest także wniosek, że celem sprawcy była kradzież elementów znajdujących się wewnątrz skrzynki. Nie można wykluczyć, że sprawca dokonał jedynie odgięcia elementów skrzynki. W sytuacji zaś, gdy, jak wynika z oświadczenia M. M., w wyniku powyższego nie powstała żadna szkoda majątkowa, przypisanie oskarżonemu winy za dokonanie tego czynu było błędne. Wniosek ten jest o tyle uzasadniony, że żaden dowód w sprawie nie wskazuje w sposób niebudzący wątpliwości, że do tego przestępstwa doszło w okresie od 11 marca 2022 r. do 12 marca 2022 r., kiedy to M. T. przebywał w S., przy ulicy (...) na terenie ogródków działkowych (...). Wywiedzione przez Sąd Rejonowy wnioski o charakterze przeciwnym do powyższych były zatem zbyt daleko idące i raziły dowolnością - zwłaszcza, w kontekście treści art. 5 § 2 kpk. Wszakże, w myśl reguły „in dubio pro reo”, wywodzącej się z przytoczonego przepisu, niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Zdaniem Sądu II instancji, na gruncie przedmiotowej sprawy okoliczności tego typu zaszły, a jednocześnie, organy procesowe pozbawione zostały możliwości oraz środków dowodowych, które mogłyby te obiekcje wyeliminować. Wątpliwości te jednakże Sąd I instancji zbagatelizował i kierując się zasadami uproszczonej dedukcji wydał wyrok skazujący. W tej sytuacji Sąd Okręgowy powziął ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia i uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt XVIII aktu oskarżenia.

Odnosząc się do kwestii wymiaru kar jednostkowych pozbawienia wolności, jak i kary łącznej pozbawienia wolności, pomimo, iż uniewinniono oskarżonego od czynu z pkt VIII aktu oskarżenia, to w ocenie Sądu Okręgowego należało uznać, że rozstrzygnięcia w tym zakresie są prawidłowe, słuszne i zasadne. Wymierzone oskarżonemu kary, nie tylko uwzględniają dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, ale są wręcz karami łagodnymi, z uwagi na to, że jak wykazało ostatecznie postępowanie odwoławcze M. T. dopuścił się w ramach dwóch ciągów przestępstw aż siedmiu czynów (trzech z art. 278 § 1 kk oraz czterech z art. 279 § 1 kk). Sąd Rejonowy miał możliwość wymierzenia mu za przypisane czyny kary w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę, co w przypadku czynów z art. 278 § 1 kk oraz art. 279 § 1 kk oznacza odpowiednio karę pozbawienia wolności do 7 lat i 6 miesięcy oraz do lat 15. Tymczasem wymierzył kary pozbawienia wolności w wymiarze roku i 2 miesięcy oraz 8 miesięcy pozbawienia wolności. Są to zatem kary, które tylko nieznacznie przekraczają najniższe możliwe do orzeczenia za te przestępstwa, tj. 3 miesiące i rok. Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób ustalił i wyeksponował w pisemnym uzasadnieniu oraz ocenił wszystkie okoliczności mające wpływ na wybór rodzaju i rozmiaru jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz kary łącznej. Kary jednostkowe zostały w należytym stopniu dostosowane do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia szkodliwości społecznej popełnionych występków. Kara łączna trafnie odzwierciedla zakres przedmiotowych i podmiotowych zbieżności pomiędzy wszystkimi występkami M. T. i realizuje dyrektywy z art. 85a kk. Żadna z orzeczonych kar nie nosi cech rażącej i niewspółmiernej surowości, o jakiej mowa w treści art. 438 pkt 4 kpk. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz wynikających z niego okoliczności faktycznych, z faktu przyznania się oskarżonego do znacznej ilości zarzucanych mu czynów i prezentowania takiego stanowiska na przestrzeni całego postępowania nie można upatrywać okazji do nadmiernego łagodzenia sankcji karnych. Pomimo, iż Sąd Rejonowy nie ujął tych okoliczności w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku to nie sposób przyjąć, wobec wymiaru kar jakie orzekł (w dolnej granicy ustawowego zagrożenia), iż nie zostały one wzięte pod uwagę przy ich ferowaniu. Należy jednak podkreślić, że to okoliczności obostrzające przeważały w tej sprawie w sposób wręcz przytłaczający nad okolicznościami łagodzącymi. Niewątpliwie takimi na kanwie przedmiotowej sprawy są: uprzednia karalność oskarżonego za podobne przestępstwa umyślne (k. 437-444), z których to wymierzonych kar, w tym wolnościowych, nie wyciągnął on właściwych wniosków i ponownie wkroczył na ścieżkę przestępczą, zamiar bezpośredni kierunkowy jaki towarzyszył działaniom oskarżonego, które podejmował w sposób przemyślany, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a także brak naprawienia szkód, jakie w następstwie tych działań ponieśli pokrzywdzeni.

Sąd Rejonowy zasadnie także orzekając o karze łącznej miał na względzie związek przedmiotowy, jak i podmiotowy pomiędzy popełnionymi przez oskarżonego przestępstwami. Czyny przypisane oskarżonemu popełnione zostały w zbliżonym czasie, stanowią rodzajowo podobne umyślne przestępstwa przeciwko mieniu, na szkodę różnych osób pokrzywdzonych. Uznając zatem istniejący i dość ścisły związek pomiędzy przypisanymi oskarżonemu przestępstwami, Sąd meriti orzekł słusznie wobec oskarżonego karę łączną pozbawienia wolności, tj. roku i 6 miesięcy na zasadzie asperacji, zbliżonej jednak do absorpcji.

Także orzeczony środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz ośmiu pokrzywdzonych jest słuszny, spełniając swe cele kompensacyjne, ale i wychowawcze.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. uniewinnienie oskarżonego od czynów przypisanych mu w pkt. V i VIII aktu oskarżenia,

2. uznanie oskarżonego za winnego wyłącznie czynów przypisanego mu w pkt. od I do III aktu oskarżenia oraz IV, VI, i VII aktu oskarżenia i obniżenie orzeczonych za nie poszczególnych kar jednostkowych jak i kary łącznej,
tj. orzeczenie kary łącznej w niższym wymiarze niż w zaskarżonym wyroku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzuty obrońcy były słuszne jedynie w zakresie czynu z pkt VIII aktu oskarżenia,
w pozostałym zakresie były niezasadne i jako takie skutkowały w tej części utrzymaniem w mocy zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 15 lutego 2024 r. w sprawie II K 250/23 – w części niewymienionej w podsekcji 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W zakresie tych rozstrzygnięć zaskarżony wyrok – jako słuszny i odpowiadający prawu – należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 15 lutego 2024 r. w sprawie II K 250/23 zmieniono w pkt I w ten sposób, że oskarżonego M. T. uniewinniono od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt VIII aktu oskarżenia

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany zostały przedstawione w rubryce 3.1.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III., IV.

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się w dużej części niezasadna, zatem w oparciu o przepisy art. 627 w zw. z art. 634 kpk, należało w tej części obciążyć M. T. kosztami sądowymi postępowania odwoławczego. Sąd Okręgowy, mając jednakże na uwadze konieczność odbycia przez oskarżonego wymierzonej mu zaskarżonym wyrokiem łącznej kary pozbawienia wolności w wymiarze roku i 6 miesięcy oraz jego sytuację majątkową, uznał na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk, że względy słuszności przemawiają za tym, aby zwolnić go od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Z uwagi na to, że oskarżony reprezentowany był przez obrońcę ustanowionego z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1184 z późn. zm.), a także § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. D. kwotę 1033, 20 (w tym 193,20 zł podatku VAT) za obronę z urzędu wykonywaną w imieniu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W zakresie czynów z pkt V i VIII aktu oskarżenia co do winy, co do pozostałych czynów zawartych w akcie oskarżenia co do kar jednostkowych, jak też w zakresie kary łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana