Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Grażyna Orzechowska

Protokolant:

stażysta Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 337/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 13 lutego 2020 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt II K 837/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Rażąca niewspółmierność orzeczonej kary, przez zaniechanie orzeczenia wobec A. S. kary pozbawienia wolności, podczas gdy wzgląd na wysoką społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu, w szczególności zaś na wysokość stwierdzonego stężenia alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu oraz we krwi pobranej od oskarżonego bezpośrednio po zdarzeniu drogowym z jego udziałem, zaistniałym w związku z prowadzeniem przez niego pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo tego samego rodzaju oraz warunki osobiste sprawcy skazanego za przestępstwo umyślne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji prowadzi do wniosku, że całokształt orzeczenia o karze, w tym wybrany przez Sąd rodzaj kary w postaci kary ograniczenia wolności jest niewspółmiernie łagodny, a karą adekwatną i odzwierciedlają powyższe elementy czynu oraz odpowiadają wymogom indywidualnego oddziaływania na oskarżonego wymogom prewencji ogólnej w jego środowisku byłyby kara co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżyciela publicznego okazał się zasadny.

W kontekście omawianego zarzutu, nadmienić należy, iż przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wówczas, jeżeli z punktu widzenia nie tylko zainteresowanej strony procesowej, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt łagodna, niestanowiąca realnej dolegliwości dla sprawcy. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, czyli niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza zatem znaczną dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

W myśl regulacji zawartych w art. 53 kk, Sąd wymierzając karę, winien baczyć, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy sprawcy, uwzględniać stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a także mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które winna sprawować kara, jak również potrzeby wynikające z prewencyjnych dyrektyw. Nadto, Sąd ferując wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze powinien zwrócić uwagę na właściwości i warunki osobiste sprawcy.

W istocie, Sąd ferujący wyrok, nie winien także tracić z pola widzenia także dyrektyw o charakterze szczególnym, w tym tej określanej mianem prymatu kar wolnościowych, jednakże – wbrew odmiennej ocenie Sądu meriti - w realiach niniejszej sprawy nie zachodzą przesłanki przemawiające za jej zastosowaniem. Art. 37a kk umożliwia wymierzenie kary innej niż pozbawienia wolności także w sytuacji, gdy przepis części szczególnej kodeksu karnego przewiduje za dany czyn wyłącznie karę pozbawienia wolności. Jest to przepis modyfikujący ustawowe zagrożenie każdego przestępstwa, zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat ośmiu, poprzez poszerzenie jego sankcji o kary nieizolacyjne. Istotą przywołanej regulacji jest jednak uznanie, że w danej sprawie kary o charakterze wolnościowym są wystarczającą dolegliwością dla sprawców, których nie trzeba - choćby warunkowo - izolować od społeczeństwa. Analizując tę instytucję wskazać należy, iż znamienne jest, że jej zastosowanie ma charakter fakultatywny - co wynika z brzmienia samego przepisu. Analogicznie zatem uznać należy, iż to na etapie wymiaru kary, Sąd każdorazowo wybiera, według własnego uznania, kierując się przy tym dyrektywami wymiaru kary z art. 53 kk, jedną z trzech różnorodzajowych kar grożących za popełnienie danego przestępstwa i wymierza ją – w odpowiednim wymiarze - jego sprawcy. Orzeczenie kary grzywny albo kary ograniczenia wolności nie jest obowiązkiem Sądu.

Odnosząc te uwagi o charakterze ogólnym do realiów przedmiotowej sprawy nadmienić należy, iż w ocenie Sądu Odwoławczego, nie sposób odmówić słuszności twierdzeniom apelującego prokuratora, iż orzeczona przez Sąd pierwszej instancji kara nosi przymiot rażącej łagodności. W zakresie rozstrzygnięcia o karze, nie mogły skutecznie przekonać Sądu Okręgowego wywody zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Wprawdzie, w treści tychże pisemnych motywów, Sąd Rejonowy przekonywał, iż przy wymiarze wobec oskarżonego kary, w pierwszej kolejności kierowano się przywołanymi powyżej dyrektywami płynącymi z treści art. 53 kk, analizując jednocześnie zarówno okoliczności łagodzące jak i obciążające A. S., jednakże analiza całokształtu niniejszej sprawy doprowadziła Sąd Okręgowy do przeciwnej konkluzji. Wszak, jak zauważył skarżący, Sąd meriti ferując rozstrzygnięcie o karze, w niedostatecznym stopniu uwzględnił okoliczności takie jak wysokość stwierdzonego u oskarżonego stężenia alkoholu, tak w wydychanym powietrzu jak i następnie we krwi, które doprowadziło do tego, że A. S. nie był w stanie chociażby względnie prawidłowo kierować pojazdem, powodując tym samym, nie hipotetyczne, acz niezmiernie realne zagrożenie dla siebie i pozostałych uczestników ruchu drogowego. Dla wymiaru względem oskarżonego kary znamienny powinien być nadto fakt, iż ten powodując zdarzenie drogowe, które doprowadziło do ujawnienia jego zachowania, nie tylko znajdował się w stanie nietrzeźwości, lecz nadto będąc już uprzednio karanym przez Sąd za przestępstwo podobnego rodzaju i w czasookresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Pomimo to, Sąd Rejonowy błędnie uznał, iż orzeczona na podstawie 178a § 4 w zw. z art. 37a kk, kara ograniczenia wolności, jest adekwatna do stopnia winy sprawcy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, stanowiąc należytą reakcję karną.

W ocenie Instancji Odwoławczej, zgodzić należy się z apelującym prokuratorem, iż tak orzeczona kara nie spełniłaby swoich celów, tak w zakresie prewencji ogólnej, jak i oddziaływania indywidualnego. Na uznanie zasługują przekonania oskarżyciela publicznego, iż analiza okoliczności sprawy, w tym przede wszystkim postawy oskarżonego, winna prowadzić do konkluzji, iż kara ograniczenia wolności, orzeczona nawet w najwyższym możliwym wymiarze, jest sankcją niewspółmiernie łagodną. Zdaniem Sądu Okręgowego, przede wszystkim przez wzgląd na stopień winy oskarżonego oraz społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu, adekwatną sankcję karną stanowić będzie postulowana przez skarżącego kara 6 miesięcy pozbawienia wolności. Tak orzeczona kara uwzględnia cele, jakie powinna spełniać, czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dowodząc jednocześnie braku bezprawności dla zachowań prezentowanych przez oskarżonego. Wymierzenie kary izolacyjnej będzie odpowiednie dla osiągnięcia odpowiedniego oddziaływania w zakresie prewencji specjalnej, związanego z tą sankcją. Wykonanie tejże kary ma na celu wzbudzenie w oskarżonym woli kształtowania jej społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności za swoje czyny oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec A. S. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności zamiast orzeczonej kary 2 lat ograniczenia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze względu na zasadność prokuratorskiego zarzutu, na uwzględnienie zasłużył wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 13 lutego 2020 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt II K 837/19 – w niezaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bacząc na zakres prokuratorskiego zarzutu, przy jednoczesnym braku przesłanek z art. 440 kpk, należało utrzymać w mocy wyrok Sądu Rejonowego - w niezaskarżonej części.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 13 lutego 2020 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt II K 837/19 – w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach zmiany

Wobec zasadności zarzutu wywiedzionego przez oskarżyciela publicznego, zaistniała konieczność częściowej zmiany zaskarżonego orzeczenia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zasądzono od oskarżonego 120 złotych opłaty od kary pozbawienia wolności i 20 złotych wydatków postępowania odwoławczego, tj. ryczałt za doręczenia pism w sprawie, orzeczone na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw przemawiających za zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania. Oskarżony jest osobą posiadającą stałe zatrudnienie, regularnie uzyskuje dochody. Nadto, jest właścicielem gospodarstwa rolnego.

7.  PODPIS