II Ka 345/23 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2023-09-07
Sygn. akt II Ka 345/23
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 września 2023r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący:
SSO Dariusz Półtorak
Protokolant:
st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz
przy udziale prokuratora Leszka Soczewki
po rozpoznaniu w dniu 7 września 2023 r.
sprawy W. R.
oskarżonego z art. 288 § 1 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim
z dnia 23 lutego 2023 r. sygn. akt II K 410/20
wyrok utrzymuje w mocy;
zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej P. W. 840 zł tytułem zwrotu poniesionych przez nią wydatków związanych z zastępstwem procesowym w postępowaniu odwoławczym;
zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 60 zł opłaty za II instancję oraz obciąża go wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł.
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 345/23 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 23 lutego 2023 r. w sprawie II K 410/20 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☒ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
----- |
|
-------------- |
------------------------------------------------------------------ |
------------------- |
----------- |
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
--------- |
-------------- |
------------------------------------------------------------------ |
---------------------- |
----------- |
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
-------------------- |
------------------------------------- |
-------------------------------------------------------------------------------- |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
--------------------- |
-------------------------------------- |
--------------------------------------------------------------------------- |
STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. |
I. Mająca wpływ na treść wyroku obraza przepisów postępowania, II. Mogąca mieć wpływ na treść wyroku obraza przepisów postępowania, a mianowicie: 1. art. 7, 193, 410 i 424 § 1 k.p.k. poprzez: 1) nienależyte rozważenie i ocenienie dowodu z wyjaśnień oskarżonego W. R. w korelacji z zeznaniami świadków M. M. (1), J. M. (1), G. M., T. T. i D. R., które należycie rozważone wskazywały, że od 7 czerwca 2020 r. do godzin popołudniowych w dniu 8 czerwca 2020 r. oskarżony wraz ze swoją partnerką byli na parapetówce zorganizowanej przez jej brata J. M. (1) w miejscowości K., co stanowczo wyklucza, aby oskarżony w dniu 8 czerwca 2020 r. około godz. 7:40 2) nienależyte rozważenie i ocenienie dowodu z zeznań pokrzywdzonej P. W. oraz świadka L. N. co do okoliczności zdarzenia i sposobu działania oskarżonego, które są nieszczere, niekonsekwentne i wewnętrznie sprzeczne, zaś ich należyta ocena wskazuje, że pokrzywdzona z każdym kolejnym przesłuchaniem i etapem sprawy podawała inną wersję wydarzeń pasującą do jej linii oskarżenia, zaś świadek L. N., który jest partnerem życiowym oskarżycielki posiłkowej P. W. za każdym razem dostosowywał swoje zeznania do treści depozycji pokrzywdzonej - co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnego uznania zeznań świadków P. W. 3) nienależyte rozważenie i ocenienie dowodu z zeznań pokrzywdzonej P. W. oraz świadków L. N. i G. W. w korelacji z dowodami 4) nienależyte rozważenie i ocenienie dowodu z opinii podstawowej 5) bezpodstawne odmówienie pełnej wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego W. R. poprzez przyjęcie, że oskarżony dokonał zarzucanego mu czynu w sytuacji, gdy w chwili zdarzenia był on na parapetówce w miejscowości K., a zeznania pokrzywdzonej P. W. i świadka L. N. co do okoliczności popełnienia przestępstwa są nieszczere, niekonsekwentne i wewnętrznie sprzeczne - co w konsekwencji doprowadziło do pominięcia powyższego dowodu przy ustaleniu stanu faktycznego sprawy i niesłusznego skazania oskarżonego za czyn z art. 288 § 1 k.k.; 2. art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 211 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego zawartego w piśmie procesowym obrońcy oskarżonego z dnia 3 stycznia 2023 r. o przeprowadzenie dowodu 3. art. 170 § 1 pkt 5 poprzez uznanie, że wnioski dowodowe zawarte w piśmie obrońcy oskarżonego z dnia 3 stycznia 2023 r., tj. 4. art. 201 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku zawartego w piśmie procesowym obrońcy oskarżonego z dnia 3 stycznia 2023 r. III. Mogący mieć wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego orzeczenia poprzez dowolne, nie poparte dowodami, niezgodne z zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania przyjęcie, iż: 1) w chwili zdarzenia właścicielką samochodu marki R. (...) nr rej. (...) była P. W. w sytuacji, gdy był nim G. W., co wynika z faktury zakupu samochodu z dnia 8 czerwca 2020 r. złożonej do Starostwa Powiatowego w S., informacji Starosty S. z dnia 15 lipca 2020 r., dokumentacji skarbowej i z zeznań świadka G. W., 2) oskarżony W. R. uszkodził samochód marki R. (...) nr rej. (...) poprzez zarysowanie i wgniecenie poszycia przednich prawych i przesuwanych drzwi tegoż pojazdu w sytuacji, gdy w dniu 8 czerwca 2020 r. w godzinach rannych, gdy miało dojść do zdarzenia znajdował się u brata swojej partnerki w miejscowości, gdzie przebywał na parapetówce od poprzedniego popołudnia i nie był obecny w swoim domu w W.; 3) samochód marki R. (...) nr rej. (...) przed zdarzeniem, tj. 8 czerwca 2020 r. nie posiadał żadnych uszkodzeń podczas, gdy z protokołu oględzin pojazdu wraz ze zdjęciami (k. 4-11) wynika, że przed zdarzeniem samochód posiadał na przednich drzwiach od strony pasażera pod lusterkiem wstecznym zarysowania lakieru, które według świadka L. N. nie miały związku ze zdarzeniem, a nadto z arkusza pomiarów grubości powłoki lakierowej załączonej do opinii podstawowej z dnia 1 lipca 2020 r. sporządzonej przez J. N. (1) wynika, że powłoka lakierowa maski (140-200), lewych przednich (110-150) i tylnych (160) drzwi, a przede wszystkim prawych przednich drzwi (130-150) jest grubsza niż pozostałych elementów, co świadczy o tym, że ww. elementy, w tym prawe przednie drzwi były wcześniej uszkodzone 4) wartość rynkowa pojazdu marki R. (...) nr rej. (...) oszacowana przez biegłego J. N. (1) na dzień 8 czerwca 2020 r. wynosiła 16 100 zł brutto, zaś wartość uszkodzeń powstałych w wyniku zdarzenia 8660,11 zł w sytuacji, gdy rodzaj i zakres uszkodzeń został nieprawidłowo ustalony przez biegłego, zaś wartość rynkowa samochodu i wartość szkody znacznie zawyżone, gdyż biegły nie wziął pod uwagę stanu technicznego, w jakim znajdował się pojazd w dniu 8 czerwca 2020 r., a w szczególności nie uwzględnił dowodu z protokołu oględzin pojazdu z dnia 8 czerwca 2020 r. wraz z wykonanymi zdjęciami i zeznań świadka G. W., z których wynikało, że przed zdarzeniem samochód posiadał na przednich drzwiach od strony pasażera pod lusterkiem wstecznym zarysowania lakieru, a nadto miał zepsutą klimatyzację, uszkodzoną prowadnicę w bocznych drzwiach od strony pasażera, niedziałający boczny zamek, zużyte hamulce i brak tylnych siedzeń, zaś w 2017 roku pojazd miał uszkodzony przód i był naprawiany, co dodatkowo potwierdzały dane zawarte w arkuszu pomiarów grubości powłoki lakierowej załączonym do opinii podstawowej biegłego J. N. (1) z dnia 1 lipca 2020 r., z którego wynikało, że powłoka lakierowa maski, lewych przednich i tylnych drzwi, a przede wszystkim prawych przednich drzwi jest grubsza niż pozostałych elementów, co świadczy o tym, że ww. elementy, w tym prawe przednie drzwi były wcześniej lakierowane, dlatego też nie było uzasadnione przyjęcie do wyceny przez biegłego zastosowania części zamiennych producenta pojazdu zgodnie z cenami oryginalnych części oferowanych w autoryzowanych serwisach (...), a części używanych z jednoczesnym pominięciem dowodów z zeznań świadków P. W., L. N. 5) zeznania świadków P. W. i L. N. są 6) zeznania świadków M. M. (3), J. M. (2), G. M., T. T. i D. R. są niewiarygodne ze względu na zawarte w nich liczne rozbieżności, które dotyczyły kwestii drugorzędnych i nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a wynikały ze znacznego upływu czasu (ponad 2 i pół roku), spożywania alkoholu i nie zwracania uwagi na zachowanie poszczególnych uczestników parapetówki 7) opinia podstawowa i opinia uzupełniająca biegłego rzeczoznawcy samochodowego J. N. (1) są logiczne, spójne, pełne, jasne i zgodne z doświadczeniem życiowym pomimo, że nie zostały wydane z uwzględnieniem wszystkich dowodów znajdujących się w aktach sprawy i zgłoszono do nich zastrzeżenia; 8) wyjaśnienia oskarżonego W. R. są w całości niewiarygodne w sytuacji, gdy należyta ich ocena potwierdza, że są one szczere, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków M. M. (1), J. M. (2), G. M., T. T. i D. R., a także IV. Rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego W. R. za przypisane mu przestępstwo wyrażające się wymierzeniem mu kary 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Apelacja obrońcy jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Zaskarżony wyrok zapadł w następstwie prawidłowych ustaleń faktycznych, zgodnie z przepisami proceduralnymi, co pozwoliło na przypisanie oskarżonemu winy w odniesieniu do zarzuconego mu czynu i wymierzenie adekwatnej kary i środka kompensacyjnego. Na wstępie należało odnieść się do zarzutu skarżącej dotyczącego naruszenia norm zawartych w art. 12 § 1 i art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. , jako najdalej idącego w swym zakresie, bowiem prowadzi do wywiedzenia negatywnej przesłanki procesowej, świadczącej Jak wynika z akt sprawy, P. W. nabyła pojazd R. (...) od G. W. w dniu 8 czerwca 2020 r., co potwierdza m.in. faktura datowana na ten dzień (k. 190). Niezależnie jednak od faktu zmiany właściciela pojazdu istotny jest stan faktyczny, który wskazuje kto jest posiadaczem (użytkownikiem) auta, gdyż również on, oprócz właściciela, jest osobą upoważnioną do złożenia wniosku o ściganie sprawcy przestępstwa przeciwko mieniu. Następnie w środku odwoławczym poniesiono szereg zarzutów związanych z rzekomo niewłaściwą oceną materiału dowodowego dokonaną przez Sąd meriti, w wyniku której nastąpiło błędne ustalenie stanu faktycznego dotyczącego wskazanych w apelacji okoliczności. Zdaniem Sądu II instancji, Sąd Rejonowy słusznie ocenił wiarygodność i przydatność materiału dowodowego zebranego w przedmiotowej sprawie, racjonalnie podchodząc z dużą dozą ostrożności do wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków, tj. M. M. (1), J. M. (1), G. M., T. T. i D. R., którzy zeznawali na okoliczność przebywania oskarżonego w poniedziałek 8 czerwca 2020 r. na „parapetówce”, która rzekomo miała trwać od dnia poprzedniego. Nieścisłości w ich depozycjach, które zauważył Sąd Rejonowy i wskazał w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego wyroku, również zdaniem Sąd odwoławczego dowodzą o próbie zapewnienia oskarżonemu alibi zgodnie z przyjętą linią obrony. Podobnie, właściwie zostały ocenione zeznania oskarżycielki posiłkowej i świadka L. N. jako wiarygodne, bowiem były spójne, logiczne, korespondujące ze sobą i z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Niewątpliwie znajdowali się oni na posesji L. N. w chwili uszkodzenia auta, wspólnie dokonali oględzin uszkodzeń i bezpośrednio potem zawiadomili Policję. Ponadto, L. N. widział oskarżonego na krótki czas przed zdarzeniem, natomiast oskarżycielka posiłkowa zaobserwowała jak W. R. podchodzi do samochodu i go uszkadza. Jak wynika z akt sprawy, zwłaszcza z załączonych zdjęć, P. W. miała sposobność dostrzec całą sytuację z okna pomieszczenia, w którym się znajdowała, co przeczy twierdzeniom obrońcy oskarżonego. Nie ma podstaw do przyjęcia za niewiarygodne zeznań oskarżycielki posiłkowej i L. N. dotyczących stanu technicznego samochodu sprzed 8 czerwca 2020 r., jednocześnie należy zaznaczyć, że nie musieli być świadomi napraw wcześniej przeprowadzanych w kilkunastoletnim pojeździe. Obrońca oskarżonego podważa wiarygodność zeznań oskarżycielki posiłkowej i L. N. przemawiających za uznaniem winy W. R., przywołując fakt wystąpienia różnic pomiędzy zeznaniami na poszczególnych etapach postępowania, a także pozostawania przez nich w związku, co miałoby świadczyć o braku obiektywizmu i dopasowywaniu treści depozycji do potrzeb linii oskarżenia. Sąd Okręgowy podziela stanowisko, iż nie wolno oceniać wiarygodności zeznań złożonych przez osoby najbliższe, tylko na podstawie osobistych powiązań. Jak słusznie zostało wyrażone m.in. przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu – „nie wolno a priori oceniać jako niewiarygodnych zeznań pokrzywdzonego, choćby był zainteresowany wynikiem postępowania. Tak samo nie należy oceniać zeznań świadków - powiązanych osobiście z pokrzywdzonym - istotą oceny dowodów jest bowiem ich treść, a nie pochodzenie” (wyrok SA w Poznaniu z 11.07.2013 r., II AKa 81/13, LEX nr 1363328). Gdyby nawet Sąd miałby kierować się przy ocenie dowodów takim sposobem na jaki wskazuje skarżąca, to należałoby spostrzec, iż w kontrze do zeznań oskarżycielki posiłkowej i jej partnera są zeznania osób bliskich dla oskarżonego, czego skarżąca już nie zauważa. Należy podkreślić, że treść depozycji P. W. i L. N., pomimo nieznacznych różnic koresponduje z całością materiału dowodowego i w sposób wiarygodny pozwala na rekonstrukcję stanu faktycznego. Podobnie Sąd odniósł się do zeznań G. W., który spójnie i konsekwentnie zeznawał na okoliczność stanu technicznego pojazdu i jego sprzedaży oskarżycielce posiłkowej. Natomiast krytycznie należało się odnieść do oceny wyjaśnień oskarżonego, co też Sąd Rejonowy słusznie uczynił. Wyjaśnienia oskarżonego służą jedynie przyjętej linii obrony, zapewnieniu sobie alibi i po zweryfikowaniu z pozostałym materiałem dowodowym należało uznać je jako niewiarygodne. Wyjaśnienia oskarżonego potwierdzić mogą jedynie wieloletni spór na tle rodzinnym i majątkowym pomiędzy nim a L. N. i swoim bratem S. R., mogącym być ewentualnym motywem do uszkodzenia samochodu. Skarżąca w swoim środku odwoławczym podważa także ustalenia poczynione i zawarte Następnie należy się odnieść do zarzutów dotyczących oddalenia wniosków dowodowych obrońcy, złożonych w piśmie z dnia 3 stycznia 2023 r. (k. 267). Sąd odwoławczy podziela stanowisko Sądu
metiti zarówno co do podjętych decyzji, jak i ich uzasadnienia. Przeprowadzenie wnioskowanych oględzin nieruchomości byłoby nieprzydatne do stwierdzenia okoliczności, które miałyby być wykazane, z uwagi na niemożliwość odtworzenia warunków chociażby zbliżonych do warunków panujących w dniu 8 czerwca 2020 r. i taka czynność procesowa byłaby całkowicie niecelowa i nieprzydatna. Kolejne wnioski dowodowe nawiązywały do podjęcia dodatkowych czynności mających ustalić inną wartość samochodu, niż ta określona przez biegłego. Sąd Rejonowy słusznie dopatrzył się przesłanki Ostatnim z podniesionych zarzutów, był zarzut rażącej niewspółmierności kary. Na wstępie należy zauważyć, że zarzut rażącej niewspółmierności kary może być uznany za trafny i zasadny wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to istotna, wyraźna "bijąca wręcz po oczach" różnica pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby orzec w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary. Drugi Oskarżony został uznany za winnego popełnienia czynu z art. 288 § 1 k.k., który jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W związku z tym należy zauważyć, że orzeczona wobec W. R. kara 3 miesięcy pozbawienia wolności, umiejscowiona jest na dolnej granicy ustawowego zagrożenia, natomiast zastosowanie art. 37a § 1 k.k. byłoby nieadekwatne zważywszy na okoliczności sprawy, wbrew temu o co wnosi skarżący. Zdaniem Sądu odwoławczego, Sąd
meriti właściwie dostosował dolegliwość kary, która nie przekracza stopnia winy oskarżonego, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz spełnia funkcje prewencji generalnej i indywidualnej. Sąd Rejonowy dopatrzył się Wobec oskarżonego orzeczono na podstawie art. 46 § 1 kk środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody. Został on zobowiązany do zapłaty kwoty 8660,11 zł na rzecz oskarżycielki posiłkowej P. W.. Kwota stanowi równowartość wyrządzonej szkody określonej przez biegłego, toteż zasadność nie podlega wątpliwości. |
||
Wniosek |
||
I. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i umorzenie postępowania, ewentualnie: II. zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego W. R. od czynu zarzucanego mu ewentualnie: III. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, alternatywnie (z ostrożności procesowej): IV. zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie. |
OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|
ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Całość wyroku. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się istnienia uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu. |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
----------------------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
4.1. |
----------------------------------------------------------------------------------- |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
---------------------- |
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||
Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II, III |
Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie ze stawkami określonymi w art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł tytułem opłaty za postępowanie odwoławcze i kwotę 20 zł tytułem wydatków postępowania odwoławczego oraz kwotę 840 zł na rzecz oskarżycielki posiłkowej P. W., tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego za postępowanie odwoławcze, określoną zgodnie z § 11 ust. 2 pkt 4 w zw. z ust. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. |
PODPIS |
|
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca |
||||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość wyroku |
||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||||
☐ |
co do kary |
||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||
☒ |
|||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||
1.4. Wnioski |
|||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację: Dariusz Półtorak
Data wytworzenia informacji: