Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Paulina Jarczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 358/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 22 lutego 2023 r. sygn. akt II K 602/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Błąd w ustaleniach faktycznych, mogący mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, a polegający na przyjęciu, iż w niniejszej sprawie są zgromadzone wystarczające dowody, które w sposób nie budzący wątpliwości pozwalają uznać, że oskarżeni dopuścili się zarzucanego im aktem oskarżenia czynu, w sytuacji gdy pokrzywdzony R. W. nie był świadkiem zdarzenia, nie rozpoznał oskarżonych w momencie pojawienia się dwóch mężczyzn w wieku ok. 18 lat zaraz po zdarzeniu, nie obciążał oskarżonych przed Sądem a wręcz przeciwnie, za dokonanie kradzieży obarczył S. S. (1), którego rozpoznał jako jednego z dwóch mężczyzn w wieku ok. 18 lat

- naruszenie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, tj. Dz. U. z 2019 poz. 18, a mianowicie nieuwzględnienia faktu, że obrona z urzędu dotyczyła dwóch oskarżonych, a nie jednego oraz że po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego Sąd powinien zastosować opłatę za obronę z urzędu przed Sądem Rejonowym w postępowaniu zwyczajnym tak jak za obronę z wyboru w kwocie 840 zł plus podatek VAT od jednego oskarżonego ponadto plus 25% tej stawki za każdą rozprawę

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy okazała się zasadna jedynie w części, tj. co do oskarżonego P. K. oraz w części dotyczącej orzeczenia o kosztach obrony z urzędu. Obrońca wprawdzie podniósł argumenty wspólne dla obu oskarżonych, jednakże co do T. K. okazały się one całkowicie nietrafne, bo były zasadniczo sprzeczne z zebranymi dowodami. Tezę aktu oskarżenia popierały bowiem takie dowody, jak zeznania pokrzywdzonego R. W. (w tym złożone w trakcie okazania m.in. tablic poglądowych), zeznania S. S. (1) i powiązany z nimi wynik przeszukania samochodu, użytkowanego przez tego ostatniego. Pokrzywdzony bowiem, wbrew tezom apelacji, rozpoznał T. K. jako jednego z dwóch mężczyzn, którzy niespodzianie zjawili się pod jego drzwiami tuż po stwierdzeniu włamania i którzy na wieść o wzywaniu policji oddalili się w pośpiechu (nie widział tam natomiast, ponownie wbrew treści apelacji, znanego sobie S. S. (1) (zdecydowanie k. 31v, k. 48v), podejrzewając jedynie, że jako potencjalny inicjator mógł być w samochodzie, ale się w nim położyć, by nie było go widać - k. 360v). Oskarżeni wg fotografii wyglądają dość młodo, wobec czego określanie wieku tych mężczyzn przez osobę znacznie starszą mogło być obarczone pewnym błędem. Dodatkowo wskazać należy, że pokrzywdzony na rozprawie głównej precyzował, że widział tylko dwóch mężczyzn, żadnego z nich wcześniej nie znał (a S. znał) i jedynie z późniejszych rozmów, nieokreślonego „dogadywania się” (w tym z matką S. S.), z wzajemnych nienajlepszych relacji oraz z umiejętności gry na gitarze wyciągał niekoniecznie uzasadniony logicznie wniosek, że mózgiem operacji musiał być właśnie S. S. (1). Zeznania te z niewiadomych przyczyn dały sądowi I instancji asumpt do zmiany opisu czynu i przyjęcia, że sprawców kradzieży z włamaniem było trzech oraz do przyjęcia, że prócz rozpoznanego T. K. byli nimi nierozpoznany P. K. oraz nie widziany na miejscu zdarzenia S. S.. Drugi ze wskazanych dowodów, tj. zeznania S. S. (1), w ogóle nie wskazywały na jego wiedzę o jakiejkolwiek kradzieży z włamaniem – świadek opisał tylko trzydniowy ciąg alkoholowy, w trakcie którego pił kolejno z różnymi osobami, w tym z braćmi K., wskazując, że w dniu zdarzenia P. K. dysponował jego samochodem - rano przed zdarzeniem, przed wykrytym przez pokrzywdzonego włamaniem, gdy w samochodzie był również T. K. – podobnie jak kilka godzin później, gdy jadąc nim, nietrzeźwego spotkali go w lesie. S. S. wskazał jeszcze, że znalezioną w innym jego samochodzie gitarę pokrzywdzonego podał mu któryś z braci K., by na niej grał, ale nie pamięta który. Tym samym zeznania tego świadka wskazują jedynie na dysponowanie przez oskarżonych samochodem, który zauważył pod swym domem pokrzywdzony, obaj byli też obecni, gdy S. S. miał grać na kradzionej gitarze. Obaj oskarżeni mieli więc sposobność, by udać się do pokrzywdzonego i dokonać kradzieży, obaj też „dysponowali” pochodzącą z tej kradzieży gitarą, jednakże jeden z nich nie został rozpoznany przez pokrzywdzonego, który przecież widział obu sprawców na swym progu. Faktem jest, że pokrzywdzony wskazał, że drugi ze sprawców się nie ozywał i on mu się bardzo nie przyglądał, jednakże zdaniem Sądu sama tylko sposobność i pokrewieństwo oskarżonych nie wystarczają, by uznać, że jeśli oskarżeni są braćmi i razem pili alkohol w samochodzie S. S. przed zdarzeniem, a kilka godzin później razem jechali tym samochodem, to cały czas pomiędzy tymi zdarzeniami musieli spędzić razem i wspólnie popełnić w tym czasie przestępstwo i żadna inna wersja, w tym wersja P. K., że nie popełnił tego czynu, nie jest prawdopodobna.

Dlatego też apelacja obrońcy, o ile kwestionowała prawidłowość ustaleń faktycznych, dokonanych na podstawie należycie ocenionego materiału dowodowego w zakresie sprawstwa rozpoznanego przez pokrzywdzonego T. K., została uznana za niezasadną, natomiast słusznie skarżący ten podniósł, że materiał dowodowy nie wskazuje na obecność P. K. na miejscu zdarzenia ok. godz. 11.00 – jako że materiał ten wskazywał jedynie na jego obecność pod domem obu oskarżonych, w użytym podczas zdarzenia samochodzie S. S. około godzinę wcześniej oraz w tymże samochodzie kilka godzin później i ponownie pod ich domem, gdzie już była pochodząca z kradzieży gitara.

Słuszny był też zarzut dotyczący wynagrodzenia za obronę z urzędu, ponieważ Trybunał Konstytucyjny już przed wydaniem wyroku wprost stwierdził niezgodność z ustawą zasadniczą przepisu, dającego podstawę orzekania o należności obrońcy z urzędu na rozprawie przed Sądem Rejonowym. Obrońcy przysługiwało wynagrodzenie na większej liczbie terminów rozprawy głównej - za reprezentowanie dwóch oskarżonych.

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od zarzutu popełnienia zarzucanego im czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a także o zmianę rozstrzygnięcia o kkosztach zastępstwa procesowego z urzędu

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Częściowa zasadność apelacji z powodów wskazanych powyżej musiała skutkować zmianą wyroku i uniewinnieniem P. K. od stawianego mu zarzutu. Jak też już wskazano, nieuzasadnione były ustalenia o współsprawstwie trzech osób, stąd konieczna była zmiana opisu czynu poprzez wskazanie, że T. K. działał wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, a nie osobami. Z tego też względu solidarny obwiązek naprawienia szkody obciążyć musiał tylko T. K.. Niezasadność zarzutu wobec T. K. skutkowała nietrafnością wniosku o jakąkolwiek zmianę wyroku w zakresie jego sprawstwa, w szczególności poprzez uniewinnienie oskarżonego. Całkowicie niezasadny był wniosek alternatywny o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. W obecnie obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z treścią art. 437 § 2 kpk, uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1 kpk (zaistnienie bezwzględnej przesłanki odwoławczej), art. 454 kpk (przy potrzebie kasacji wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie) lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości. Żadnej z tych przesłanek skarżący nie przywołał, wobec czego złożenie takiego wniosku nie mogło spotkać się z aprobatą Sądu odwoławczego. Rozstrzygnięcie o kosztach zastępstwa procesowego nie uwzględniało reprezentowania nie jednego, a dwóch oskarżonych na wszystkich terminach rozprawy głównej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w części skazującej T. K. w całości - tak w zakresie winy i kwalifikacji prawnej, jak i wymierzonej mu kary, jak również w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji w wyżej wymienionym zakresie i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

- Skazanie P. K. i związane z tym rozstrzygnięcia,

- Ustalenie współdziałania z trzecią, ustaloną osobą

Zwięźle o powodach zmiany

Jak w rubryce 3.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II, III

Zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej wyłącznie przez oskarżonego (jego obrońcę), koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. W części dotyczącej uniewinnionego P. K. koszty procesu zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk ponosi Skarb Państwa. Na koszty postępowania odwoławczego w stosunku do T. K. składają się zaś opłata w wysokości należnej za I instancję (180 zł), wynagrodzenie obrońcy za tego oskarżonego (840 zł) oraz w połowie ryczałt za doręczenia korespondencji – 10 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana