Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Sędziowie:

SSO Agata Kowalska (spr.)

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

st. sekretarz sądowy Paulina Jarczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 408/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 20 grudnia 2019 r., sygn. II K 649/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

--------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------

---------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Apelacja obrońcy

Obraza przepisów postępowania, a mianowicie:

- art. 4 kpk, art. 5 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk, polegająca na niewzięciu pod uwagę przy ferowaniu wyroku wszystkich ujawnionych w toku przewodu sądowego i mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie okoliczności, oparciu poczynionych ustaleń faktycznych na dowolnie przeprowadzonej ocenie dowodów oraz wbrew zasadom prawidłowego rozumowania, wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, niedostatecznym uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, w tym okoliczności dla oskarżonego korzystnych, rozstrzygnięciu niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, nienależytej ocenie poszczególnych dowodów, w szczególności dowodu z wyjaśnień samego oskarżonego, nienależytej ocenie poszczególnych dowodów, w szczególności dowodu z wyjaśnień samego oskarżonego, jak również z zeznań świadka w osobie adw. I. O., uznaniu za udowodnione faktów nie mających wystarczającego oparcia w dowodach i niewskazaniu w sposób należyty, dlaczego Sąd nie uznał dowodów przemawiających przeciwko sprawstwu i winie oskarżonego, co w oczywisty sposób wpłynęło na poczynienie błędnych ustaleń faktycznych, prowadzących w efekcie do niesłusznego umorzenia postępowania w stosunku do M. W., podczas gdy zasadnym było uniewinnienie go od zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Poddając zaskarżony wyrok kontroli odwoławczej Sąd Okręgowy nie stwierdził obrazy przepisów art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk. Pierwszy zapadły w tej sprawie wyrok uniewinniający oskarżonego o sygn. II K 408/20 został uchylony do ponownego rozpoznania– w wyroku Sądu Okręgowego o sygn. II Ka 408/20 znalazły się już uwagi, które niejako wyprzedzały argumentację przedstawioną przez obrońcę w apelacji podlegającej obecnie rozpoznaniu. Przekazanie oskarżonemu dokumentów z akt sprawy prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Mińsku Mazowieckim pod sygn. PR 1 Ds. 118.2016.Sp(c) w formie papierowej i elektronicznej, a następnie zeznanie przez oskarżonego nieprawdy co do tej okoliczności w postępowaniu przygotowawczym o sygn. PR Ds. 615.2016.Sw nie zostało skutecznie podważone przez skarżącego. W ocenie Sądu Okręgowego, powyższe ustalenie faktyczne Sąd Rejonowy poczynił w następstwie oceny dowodów, która spełniła wymogi art. 7 kpk. Niemożliwe jest jednoczesne naruszenie art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk. Mnogość i dostępność judykatów Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, jak również trwałość poglądów prezentowanych w orzecznictwie i doktrynie, dotyczących wzajemnych relacji art. 7 kpk i art. 5 § 2 kpk powodowała, iż przytaczanie kolejnego orzeczenia, przy uwzględnieniu, iż skarżący jest podmiotem profesjonalnym, uznano za niepotrzebne. W przedmiotowej sprawie brak było podstaw do zastosowania przez Sąd Rejonowy zasady in dubio pro reo. Wątpliwości, o których stanowi przepis art. 5 § 2 kpk nie stwierdził również Sąd Odwoławczy. Wykorzystane przez obrońcę argumenty miały charakter poboczny i polemiczny, nie odnoszący się stricte do wpływu uchybienia na treść wyroku. Kilkukrotnie przesłuchiwane w tej sprawie osoby składały zeznania w sposób ostrożny, doskonałym przykładem w tym względzie jest chociażby relacja I. O., niemniej jednak nie były w stanie zaprzeczyć kluczowym okolicznościami dla rozpoznania tej sprawy, takim jak wydanie oskarżonemu dokumentów w rozumieniu art. 115 § 14 kk, czy też konkretna treść zeznań złożonych przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym o sygn. PR 1 Ds. 615.2016.Sw. Zasady logiki, doświadczenia życiowego i znajomość procedur związanych z obrotem dokumentami wskazanymi w treści zarzutu stawianego oskarżonemu w tej sprawie zostały w pełni uwzględnione przez Sąd Rejonowy w pierwszoinstancyjnej ocenie dowodów. W ocenie Sądu Okręgowego, obrońca wskazując w uzasadnieniu apelacji na k. 353, iż I. O. jednoznacznie dopuścił możliwość przekazania oskarżonemu materiałów w formie cyfrowej, jednocześnie powołując się przy tym na awarię drukarki w Kancelarii, usiłował bezskutecznie wywieść wątpliwości co do pierwszoinstancyjnych ustaleń, które z relacji w/w świadka w ogóle nie wynikają. Nieodparta logika sytuacji przeczy zasadności zastosowania art. 5 § 2 kpk i przyjęciu, iż do wydania dokumentów w formie cyfrowej nie doszło. W tym stanie sprawy, wejście oskarżonego M. W. w posiadanie dokumentów z akt sprawy PR 1 Ds. 118.2016.Sp w wyniku uzyskania ich od adw. I. O. nie budzi jakichkolwiek wątpliwości Sądu Okręgowego. Do obrazy art. 410 kpk może dojść tylko wówczas, gdy Sąd I instancji co prawda przeprowadzi dowody, ale następnie dokona ustaleń faktycznych, które nie będą rezultatem analizy całokształtu tychże dowodów, lecz wyłącznie ich części, bądź też oprze się na materiale dowodowym w ogóle nieujawnionym na rozprawie. Zaskarżony wyrok nie jest obarczony żadną z powyższych form naruszenia normy art. 410 kpk. Respektowanie zasady obiektywizmu gwarantowane jest w przepisach szczegółowych i dopiero wykazanie ich obrazy, czemu obrońca nie sprostał, mogłoby uzasadnić i tym samym uskutecznić zarzut naruszenia przez Sąd I instancji ogólnej normy art. 4 kpk.

Wniosek

- o uniewinnienie oskarżonego M. W. od zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

2.

- art. 332 § 1 ust. 2 kpk, polegającej na pominięciu w opisie czynu zarzuconego w a/o M. W. elementów mających znaczenie dla jego prawidłowej kwalifikacji prawnej poprzez niewskazanie w treści zarzutu okoliczności, którymi cechowało się zachowanie oskarżonego, mające wyczerpywać dyspozycję z art. 233 § 1 kk i poprzestanie na stwierdzeniu „zeznania nieprawdy co do okoliczności otrzymania od swojego pełnomocnika dokumentów z akt sprawy” w sytuacji, gdy okoliczność ta nie została w żaden sposób opisana, a sama treść zarzutu nie pozwala na stwierdzenie na czym okoliczności te polegały;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma skarżący, iż opis czynu powinien zawierać wszystkie elementy, które należą do jego istoty, a zatem uwzględniać znamiona typu czynu zabronionego. Opis zawarty w akcie oskarżenia oraz w komparycji wyroku, zdaniem Sądu odwoławczego jest natomiast w pełni wystarczający i prawidłowy dla odzwierciedlenia istoty popełnionego czynu z art. 233 § 1 kk. Zaznaczyć należy także, że przepis art. 332 § 1 pkt 2 kpk, którego naruszenie zarzuca skarżący, odnosi się do elementów aktu oskarżenia. Treść wyroku określa natomiast przepis art. 413 kpk, a w przypadku wyroku umarzającego postępowanie - art 414 kpk odsyłający m.in. do przepisu art. 322 § 2 i 3 kpk. Opis czynu zawarty w komparycji wyroku stanowi integralną część orzeczenia, albowiem rozważeniu przez pryzmat zasadności umorzenia wobec oskarżonego postępowania karnego podlegały okoliczności wynikające właśnie z tego zachowania. Podniesiony zarzut, w kontekście realizacji i wyczerpania znamion przestępstwa z art. 233 § 1 kk, wskazujący na konieczność uzupełnienia opisu czynu uznać należy ponadto za chybiony, chociażby z uwagi na rodzaj zapadłego rozstrzygnięcia, tj. umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk wobec stwierdzenia, że czyn oskarżonego z aktu oskarżenia cechuje się znikomą społeczną szkodliwością.

Wniosek

- o uniewinnienie oskarżonego M. W. od zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

3.

Apelacja prokuratora

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na niezasadnym uznaniu, że czyn zarzucany oskarżonemu M. W. był społecznie szkodliwy w stopniu znikomym, następstwem czego było umorzenie przedmiotowego postępowania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu M. W. - rozumiana jako należycie zważona wypadkowa elementów składających się in concreto na społeczną szkodliwość czynu zabronionego - spotkała się z aprobatą Sądu Okręgowego. Sąd Rejonowy w rubryce 3.4 tabelarycznego uzasadnienia wyjaśnił powody umorzenia postępowania wobec M. W., wskazując, iż o znikomym stopniu społecznej szkodliwości decydowało w tej sprawie łącznie wystąpienie mniejszej wartości zaatakowanego dobra, brak wymiernej szkody, zachowanie się sprawcy, które nie zasługiwało na szczególne potępienie oraz jego sytuacja motywacyjna utrudniająca podjęcie właściwej decyzji wobec istniejącego między oskarżonym, a T. P. konfliktu. Sąd Rejonowy słusznie zwrócił także uwagę, iż fałszywe zeznania oskarżonego nie dotyczyły wielu okoliczności zawartych w jego zeznaniach, tylko jednej i nie aż tak istotnej, dotyczącej sposobu przekazania dokumentów, co zdecydowanie obniżyło stopień jego społecznej szkodliwości. Prokurator we wniesionym środku odwoławczym wyeksponował wyłącznie wybrane kwalifikatory wskazanych w treści art. 115 § 2 kk elementów warunkujących ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Nie jest jednak właściwe ferowanie oceny stopnia społecznej szkodliwości, jakim nacechowane ma być dane zachowanie, wyłącznie o ocenę cząstkową, opartą na pojedynczych elementach. Nawet przy przyjęciu przez Sąd Odwoławczy trafności argumentacji prokuratora odnośnie braku znaczenia dla rozstrzygnięcia konfliktu między oskarżonym a T. P. oraz uwag odnośnie motywacji oskarżonego (zainicjowanie kolejnej kontroli skarbowej), w przekonaniu Sądu Okręgowego, w składzie orzekającym w tej sprawie, nie były to argumenty tej wagi, która skutecznie podważyłaby całościową ocenę społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. W powyższym kontekście dodać można, iż zachowanie oskarżonego, którego dotyczyło przedmiotowe postępowanie, finalnie nie wyrządziło szkody T. P., nie spowodowało również ujemnych skutków w obrocie prawnym. W ocenie Sądu Okręgowego, niniejsze kilkuletnie postępowanie karne miało charakter dyscyplinujący i wdrażający oskarżonego w przestrzeganie porządku prawnego, jak również uświadomiło mu ewentualne skutki czynów przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, nawet tych, zawierających stosunkowo niewielki ładunek społecznej szkodliwości.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Garwolinie do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność obu wniesionych w tej sprawie apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

- na podstawie art. 11 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz.U. z 1983 r., nr 49 z późn. zm.) zasądzono od oskarżonego M. W. na rzecz Skarbu Państwa 30 zł opłaty za postępowanie odwoławcze;

III.

- na podstawie art. 634 kpk i art. 636 § 1 kpk Sąd Okręgowy stwierdził, że wydatki postępowania odwoławczego poniesie Skarb Państwa;

7.  PODPIS