Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 412/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 17 lutego 2023 r. w sprawie II K 1215/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

--------------

------------------------------------------------------------------

-------------------

-----------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

--------------

------------------------------------------------------------------

----------------------

-----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------------

-------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------------

--------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

a) art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1a k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. w zw.
z art. 6 k.p.k. wyrażającą się w niezasadnym oddaleniu wniosku obrońcy oskarżonego o dopuszczenie dowodu z:

- informacji z KPP w M. na temat tego ile razy świadek Ł. P. (1) od 2017 r. legitymował J. B.,

- informacji Wspólnoty Mieszkaniowej D. 4 czy wejście jest objęte monitoringiem, czy nagranie zostało zabezpieczone i czy ewentualnie w jaki sposób można wejść na teren Wspólnoty,

z uwagi na to, iż dowody te nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, co skutkowało nie wyjaśnieniem wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym okoliczności istotnych dla ustalenia czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, a w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego skazania J. B. za zarzucany mu występek,

b) art. 4 k.p.k.; art. 5 k.p.k., art. 7 k.p.k. , art. 410 k.p.k. art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k. polegającą na nie wzięciu pod uwagę przy ferowaniu wyroku wszystkich ujawnionych w toku przewodu sądowego
i mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie okoliczności, oparciu poczynionych ustaleń faktycznych na dowolnie przeprowadzonej ocenie dowodów oraz wbrew zasadom prawidłowego rozumowania, wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, niedostatecznym uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy w tym okoliczności dla oskarżonego ewidentnie korzystnych, rozstrzygnięciu niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, nienależytej analizie
i ocenie poszczególnych dowodów, w szczególności zaś dowodów z: obiektywnej dowodowe i badawczo opinii Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji w W. z zakresu badania zapisów wizualnych i antropometrii oraz konsekwentnych wyjaśnień oskarżonego, w których nie przyznawał się w do zarzuconego czynu
w zestawieniu z subiektywnymi zeznania funkcjonariuszy Policji,
a w szczególności Ł. P. (1), A. Ł. i D. M., uznaniu za udowodnione faktów nie mających wystarczającego oparcia w dowodach i nie wskazaniu w sposób należyty dlaczego Sąd nie uznał dowodów przemawiających przeciwko sprawstwu i winie oskarżonego, co doprowadziło do niesłusznego skazanie J. B. za zarzucone mu przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Zaskarżony wyrok zapadł bez uchybienia przepisom proceduralnym, co skutkowało słusznym przypisaniem oskarżonemu winy w odniesieniu do zarzuconego mu czynu.

Skarżący w swoim środku odwoławczym nie zgodził się z oddaleniem wniosków dowodowych, sformułowanych podczas rozprawy w dniu 14 grudnia 2022 r. oraz 04 lutego 2023 r., a które Sąd Rejonowy uznał za niemające znaczenia w sprawie. Sąd Okręgowy zważył, iż Sąd meriti w obu przypadkach postąpił słusznie oddalając je. W niniejszym postępowaniu zebrany materiał dowodowy jednoznacznie pozwala na prawidłowe wyjaśnienie okoliczności sprawy, toteż nie istniała uzasadniona potrzeba dokonywania dodatkowych ustaleń, w tym tych, na które wskazywał obrońca oskarżonego. Należy zauważyć, iż to sąd jest gospodarzem postępowania jurysdykcyjnego, dlatego w jego gestii pozostaje ostateczna decyzja o dopuszczeniu dowodu. Sąd nie ma obowiązku uwzględniania wszystkich wniosków dowodowych składanych przez strony i może je oddalić na podstawach wskazanych w art. 170 § 1 k.p.k. (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2022 r., V KK 164/22). Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, kwestia, ile razy świadek Ł. P. (1) legitymował oskarżonego, nie jest kluczowa w przedmiotowej sprawie, a ponadto niniejszy świadek w swoich zeznaniach udzielił dostatecznych informacji na temat jego wcześniejszych styczności z J. B.. W przypadku drugiego wniosku dowodowego na uwagę zasługuje fakt, że przy zarzucie popełnienia czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. nie jest istotny sposób dostania się oskarżonego na teren Wspólnoty Mieszkaniowej, skąd z niezamkniętego garażu dokonał kradzieży roweru i nie doszło do usunięcia żadnego zabezpieczenia, przeszkody materialnej. Na podstawie całości zebranego materiału w sprawie, zwłaszcza zapisu monitoringu niewątpliwym jest to, że oskarżony J. B. znalazł się na terenie garażu podziemnego, bez względu na sposób, który mu to umożliwił. Jak już wspomniano wcześniej, Sąd ferujący pierwszoinstancyjny wyrok zasadnie oddalił przedmiotowe wnioski dowodowe obrońcy, słusznie oceniając je jako niemające znaczenia w sprawie, powołując się przy tym na zapisy art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. Skarżący w żaden sposób, prócz prostego stwierdzenia o niezasadności stanowiska sądu, nie wykazał przy tym, by dowody takie (czy ich brak) miały jakikolwiek wpływ na ocenę pozostałych dowodów, na ustalenia faktyczne i rozstrzygnięcie o winie oskarżonego, dlatego nie sposób zarzutu tego w świetle brzmienia art. 438 pkt 2 kpk uznać za uzasadniony.

Następnie obrońca zarzucił naruszenie szeregu przepisów proceduralnych wyrażonych
w art. 4 k.p.k.; art. 5 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k. Sąd Okręgowy zauważył, że podstawę wyrokowania stanowi całokształt materiału dowodowego, który został zgromadzony w sposób pełny i prawidłowo oceniony przez Sąd Rejonowy. Zeznania poszczególnych świadków różnią się pomiędzy sobą na poszczególnych etapach postępowania, lecz przy ich właściwej analizie w świetle art. 7 k.p.k., co Sąd meriti niewątpliwie uczynił, można jednoznacznie zauważyć, w jakim zakresie są wiarygodne, a w jakim tylko mają na celu intencjonalnie, ale niewiarygodnie, wpisać się w linię obrony oskarżonego. Sąd I instancji słusznie dostrzegł niejasności w zeznaniach świadków – T. K., L. B., B. B. oraz w wyjaśnieniach oskarżonego, które przeczą ich szczerości w przywołanych w uzasadnieniu częściach. Nie można zgodzić się z argumentacją skarżącego odnośnie przecenienia wiarygodności treści zeznań przesłuchiwanych świadków - funkcjonariuszy Policji, którzy rzekomo w swoich zeznaniach kierowali się pobudką udowodnienia skuteczności podejmowanych czynności służbowych czy też w rezultacie zwyczajnej, szczerej pomyłki w swoich spostrzeżeniach, na co wskazuje skarżący. Depozycje wspomnianych świadków są na przestrzeni całego postępowania w sprawie niezmienne, spójne i logiczne, w przeciwieństwie do relacji bliskich oraz kolego oskarżonego, stąd zasadnie zostały ocenione jako wiarygodne w całości. Świadkowie ci nie są skonfliktowani z oskarżonym, nawet jeśli znają go z czynności służbowych jako osobę potencjalnie wchodzącą w konflikt z prawem, a nie można bez żadnej podstawy zakładać, że celowo ukierunkowali swe zeznania po to, by bezpodstawnie doprowadzić do skazania niewinnego J. B.. Obrońca uzasadniając swoje zarzuty odnosi się także do wniosków płynących z uznanej za wiarygodną opinii z zakresu cyfrowych nośników danych oraz antroposkopii wydanej przez biegłych z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji, z których to wynika niemożliwość przeprowadzenia antroposkopijnych badań porównawczo-identyfikacyjnych i w ich rezultacie stwierdzenia, czy osobą widoczną na nagraniach z monitoringu jest J. B. (k. 168). W nawiązaniu do wspomnianego argumentu zważyć należy, iż nie można podnosić powyższego wniosku do rangi dowodu o niewinności oskarżonego, czego obrońca próbuje dokonać. Jak wskazano w tej samej opinii, przedmiotowe nagrania monitoringu mogą okazać się wystarczające do rozpoznania zarejestrowanej osoby, gdyż jest to proces wrażeniowy i subiektywny (k. 167). Biegli jako materiałem porównawczym dysponowali jednie zdjęciem sygnalitycznym, a więc jedynie rysami twarzy, podczas gdy człowiek, jego indywidualne cechy w zakresie nie tylko rysów twarzy, ale i kształtu sylwetki, gestykulacji, sposobu chodzenia, trzymania głowy itd. to znacznie większa liczba elementów charakterystycznych na tyle, że osoby bliskie (czy zwierzęta) są w stanie rozpoznać go nawet w warunkach ograniczonej widzialności, z daleka, w masce na twarzy itd. Na tej właśnie zasadzie oskarżonego rozpoznali na owym zapisie wideo nie tylko znający go zawodowo policjanci, w tym bardzo stanowczo Ł. P. (2) i A. Ł., ale także jego ojciec L. B. oraz znajomy T. K.. Co do tych dwóch ostatnich świadków słusznie Sąd I instancji krytycznie ocenił wersję ich zeznań z rozprawy głównej, gdzie zdecydowanie, ale nielogicznie, wyraźnie tendencyjnie, przeczyli jasnym zapisom protokołów swoich wcześniejszych przesłuchań twierdząc np., że zapisano coś odwrotnego, niż mówili. Dlatego też nie sposób uznać za zasadny zarzutu, że wskazana opinia pozostaje w sprzeczności z zeznaniami świadków – biegli nie byli w stanie empirycznie wykazać zbieżności wizerunków ze zdjęcia i z zapisu wideo, ale nie stwierdzili bynajmniej, że osoba na filmie to nie oskarżony.. Odnosząc się do zarzutu niezastosowania art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 4 k.p.k. należy wskazać, że wbrew temu co podnosi obrońca, Sąd I instancji słusznie nie dostrzegł podstaw do zastosowania zasady in dubio pro reo wyrażonej w art. 5 § 2 k.k. W przepisie tym mowa jest wyłącznie o wątpliwościach, których nie da się usunąć. Równie istotnym, co wskazanie kierunku rozstrzygania istniejących wątpliwości, elementem tej zasady jest zatem zobowiązanie organów do podjęcia wszelkich czynności zmierzających do rozwiania pojawiających się obiekcji. Dopiero stwierdzenie, że wszystkie dopuszczalne przez prawo środki dowodowe zostały wyczerpane i podjęto wszelkie próby wyjaśnienia pojawiających się rozbieżności, uprawnia do skorzystania z art. 5 § 2 (J. Kosonoga [w:] Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz do art. 1-166, red. R. A. Stefański, S. Zabłocki, Warszawa 2017, art. 5). Na podstawie tego co zostało już wykazane w niniejszym akapicie, przy braku sprzeczności w materiale dowodowym, żadne, a więc i zwłaszcza nieusuwalne, wątpliwości w przedmiotowej sprawie nie występują.

Reasumując, opierając się na powyższych okolicznościach stwierdzić należy, że Sąd meriti nie uchybił zasadom obiektywizmu i swobodnej oceny dowodów, materiał dowodowy jest kompletny i wystarczający do stwierdzenia winy oskarżonego w zakresie popełnionego czynu, przy czym nie zachodziły wątpliwości, których nie można by było usunąć i które mogłyby być rozstrzygane na jego korzyść, a tym samym zarzuty skarżącego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Wniosek

- uniewinnienie J. B. od zarzucanego mu czynu,

ewentualnie:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutów podniesionych przez obrońcę, żaden wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie, Sąd Okręgowy nie dopatrzył się istnienia uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Okręgowy ze względu na sytuację majątkową i rodzinną oskarżonego, w tym rodzaj orzeczonej kary, skutkujący ograniczeniem możliwości zarobkowania, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze stwierdzając, że jego wydatki ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana