Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 414/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 8 lutego 2025 r. w sprawie II K 90/25

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Oskarżony nie przedstawił konkretnych zarzutów wskazując, że nie miał świadomości, że w jego organizmie znajduje się alkohol na poziomie niedozwolonym, podniósł, że wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest zbyt surowa, podobnie zbyt wysokie jest świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 15.000 zł - gdzie w niniejszej sprawie wystarczającym byłoby orzeczenie wobec oskarżonego tego środka karnego w wysokości 5.000 zł, z uwagi na jego sytuację osobistą – w tym możliwości finansowe, a ponadto wartość pojazdu którym się poruszał nie wynosiła 4000 zł, a jedynie połowę tej kwoty.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza akt postępowania w świetle złożonego środka odwoławczego skutkowała uznaniem podniesionych przez oskarżonego zarzutów za niezasadne, a tym samym przemawiała za nieuwzględnieniem wniesionej apelacji.

Oskarżony skierował główne zastrzeżenia przeciwko rozstrzygnięciu co do wymierzonej kary i orzeczonych środków karnych, dopatrując się ich rażącej niewspółmierności (surowości). Skarżący podnosząc przedmiotowe zarzuty dotyczące zarówno kary, jak i orzeczonego środka karnego w postaci świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz wysokości orzeczonego przepadku równowartości pojazdu, swoje stanowisko argumentował przede wszystkim trudną sytuacją majątkową, ograniczonymi możliwościami uzyskiwania dochodów, a przede wszystkim brakiem skutecznego oddziaływania kary pozbawienia wolności. Skarżący w środku odwoławczym nawiązał także do okoliczności popełnienia przestępstwa, których jego zdaniem Sąd nie uwzględnił stwierdzając, że oskarżony nie miał świadomości, że alkohol spożyty poprzedniego dnia pozostał w jego organizmie w niedozwolonym stężeniu. Skarżący ponadto wskazał na takie kwestie jak przyznanie się do winy, złożenie przez niego wiarygodnych wyjaśnień oraz pozytywne wnioski płynące z postawy oskarżonego z toku postępowania. Biorąc pod uwagę powyższe zauważyć należało, że wskazywane przez oskarżonego okoliczności choć winny być dostrzeżone, toteż nie mogły być nadto przecenione i nie mogły skutkować złagodzeniem orzeczonej kary i zasądzonych środków karnych. Orzekając w kwestionowanym przez skarżącego zakresie, w polu widzenia trzeba było mieć zwłaszcza okoliczności obciążające, w tym znaczny stopień społecznej szkodliwości zarzuconego czynu, za którym przemawiał wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego (wyniki badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu I - 0,84 mg/l, II – 0,91 mg/l, który niewątpliwie miał wpływ na percepcję i taktykę jazdy oskarżonego, stwarzając realne zagrożenie w ruchu lądowym. Tłumaczenie się oskarżonego, że alkohol spożywał poprzedniego dnia jest bezzasadne, jeżeli stężenie alkoholu rosło, a do protokołu badania oskarżony podał, że spożywał piwo w dniu zdarzenia około 8.30. Na względzie mieć należy, że nawet niewielki przejechany dystans nie eliminuje ryzyka spowodowania wypadku, niosącego ze sobą poważne skutki. Odpowiadając zaś na wskazywane przez oskarżonego jego okoliczności osobiste, zważyć trzeba przede wszystkim na to, że winny być one w pierwszej kolejności czynnikiem motywacyjnym do postępowania zgodnie z prawem, a nie podnoszone dopiero przy wniosku o zmniejszenie orzeczonych sankcji prawnych za postępowanie wbrew niemu. Przyznania się oskarżonego do winy i złożenie wyjaśnień nie mogło mieć większej wartości jako okoliczność łagodząca z tego względu, że w sprawie był zgromadzony materiał dowodowy, który wyczerpująco i jednoznacznie przemawiał za sprawstwem oskarżonego, o czym miał on świadomość. Biorąc pod uwagę ustawowe zagrożenie wskazane w art. 178a § 4 k.k., tj. karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, orzeczonej kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie można poczytywać za karę surową, a tym bardziej rażąco surową, albowiem bliższa jest dolnej granicy ustawowego zagrożenia aniżeli chociażby jego połowie. Kara w takim rozmiarze może być odbywana w systemie dozoru elektronicznego. Oskarżony odbywał już karę bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 3 miesięcy orzeczoną za taki sam czyn, zatem nieracjonalne byłoby orzekanie wobec niego kary łagodniejszej, skoro poprzednia kara nie zadziałała na niego wystarczająco wychowawczo i odstraszająco. Tożsame okoliczności należało odnieść do orzeczonego środka karnego w postaci świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 15.000 zł. Brak było podstaw do zasądzenia go w jego minimalnym wymiarze, oskarżony posiada zawód, osiąga dochód w kwocie 5000 zł i ma możliwości uregulowania należności. Skarżący nie podniósł żadnych uzasadnionych okoliczności wskazujących, że przyjęta wartość pojazdu została zawyżona, a przez to orzeczony przepadek równowartości pojazdu powinien zostać skorygowany. Podsumowując powyższe rozważania wskazać należy, że orzeczona wobec oskarżonego kara, jak również środki karne odpowiadają prawu, są sprawiedliwie i adekwatne do okoliczności sprawy. Sąd Rejonowy rozstrzygając w tym zakresie miał na względzie dyrektywy z art. 53 k.k., dostosowując orzeczoną karę i środki karne do stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia zawinienia oraz do zrealizowania stawianych im celów, w tym prewencji ogólnej i indywidualnej.

Na koniec zaznaczyć trzeba, że podstawę ingerencji w rozstrzygnięcie sądu I instancji co do kary (i środków karnych) może stanowić jedynie ustalenie, że jej wymiar nie uwzględnia wszystkich okoliczności wiążących się z ustawowymi dyrektywami jej wymiaru bądź też wykracza poza granice swobodnego uznania sędziowskiego. Rażąca niewspółmierność kary, uzasadniająca jej zmianę, może zachodzić tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, że zachodziła wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji, a karą, która byłaby prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 10 lipca 2024 r. II AKa 111/24). Zgodnie z tym co już wykazano, w niniejszej sprawie nie zachodziła konieczność ingerencji w treść pierwszoinstancyjnego wyroku, nie było ku temu podstaw, co czyni środek odwoławczy oskarżonego niezasadnym.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu niższej kary pozbawienia wolności oraz orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 zł;

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzuty apelacyjne oskarżonego okazały się niezasadne i skutkowały nieuwzględnieniem przedmiotowych wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesione w apelacji zarzuty okazały się niezasadne i tym samym środek odwoławczy nie podlegał uwzględnieniu. Ponadto Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Wobec nieuwzględnienia środka odwoławczego, Sąd zasądził od oskarżonego koszty sądowe za postępowanie odwoławcze - 300 zł opłaty i 20 zł wydatków postępowania odwoławczego, tj. ryczałt za doręczenia pism w sprawie, orzeczone na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 83 r. z późń. zm.).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 8 lutego 2025r. sygn. akt II K 90/25

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana