Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 438/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

6.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 31 stycznia 2023r.

w sprawie II K 20/19

6.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

6.3.  Granice zaskarżenia

6.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

6.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

6.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

6.5.  Ustalenie faktów

6.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

--------------------

----------------------------------------------------------

-------------

----------------

6.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

--------------------

----------------------------------------------------------

-------------

----------------

6.6.  Ocena dowodów

6.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

--------------------------------------------------------------

------------------------------------------------

6.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

---------------------------------------------------------------

------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

(zarzut z pkt I apelacji obrońcy)

zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4 kpk, art. 5 kpk i art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, prowadzącą do uznania, że:

1) wyjaśnienia oraz zeznania P. Ś. (1) (k. 1395v-1396, 1423-1425, 200- 201, 202- 210, 219- 220, 228- 229, 606- 607,1376-1378,1594v-1596) stanowią wiarygodny dowód popełnienia przez J. J. czynów wskazanych w pkt I- VII, pomimo to, że:

a) świadek zeznał na rozprawie, że podpisał protokół podsunięty przez funkcjonariuszy policji bez zaznajamiania się z jego treścią, z uwagi na ekstremalnie złe samopoczucie powodowane nieotrzymaniem w dniu składania wyjaśnień dawki metadonu, którym był leczony od uzależnienia od heroiny;

b) świadek nie potrafił wskazać nawet kierunków, w których udawać miał się na włamania z J. J., gdzie miał w trakcie oględzin z funkcjonariuszami policji wskazywać budynki, do których się włamał wspólnie i w porozumieniu z innym sprawcą i szczegółowo opisywać przebieg zdarzeń;

c) na rozprawie przyznał, że w trakcie wizji lokalnych pokazywał to, co kazali mu pokazać policjanci, którzy podwozili go na miejsca zarejestrowanych zdarzeń, a samodzielnie nie był w stanie rozpoznać konkretnych budynków, a nawet miejscowości;

d) na rozprawie przyznał, że w czasie rzekomego popełniania czynów zabronionych z oskarżonym zażywał znaczne ilości narkotyków - heroiny oraz spożywał alkohol, co powodowało, że nie wiedział w jakim kierunku jeździ, a tym samym mało prawdopodobne jest, aby zapamiętał inne okoliczności zdarzeń;

e) świadek jest skonfliktowany z J. J., który obwinia świadka o śmierć swojego brata P. J.;

f) wedle wiedzy oskarżonego P. S. mógł dokonywać włamań z jego bratem P. J.;

g) wedle relacji P. Ś. (1) w czasie wszystkich zdarzeń sprawcy poruszać mieli się wyłącznie samochodem marki D. (...) w sytuacji, gdy z relacji oskarżonego potwierdzonej przez świadka S. Ś. (k. 1129) wynika, iż w dniu 17 lipca 2018 r. samochód marki D. (...) należący do oskarżonego uległ awarii, w związku z czym następnie oskarżony nabył samochód marki F. (...), a na nagraniach dotyczących zdarzeń wskazanych w pkt I i II wyroku pojawia się należący obecnie do oskarżonego samochód marki F. (...) oraz pojazd podobny;

h) P. Ś. (1) skorzystał z dobrodziejstwa art. 60 § 3 kpk, w tym celu zmuszony był wskazać informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa (co najmniej dwóch) oraz istotne okoliczności jego popełnienia, pomawiając o sprawstwo: D. D. (1), który został uniewinniony w sprawie oraz J. J., z którym pozostaje w konflikcie, gdzie nie mógł wskazać P. J., z którym się przyjaźnił, a który w dacie składania wyjaśnień przez P. S. już nie żył;

2) zeznania M. C. (1) (k. 140-142, 1106v-1107) stanowią wiarygodny dowód popełnienia przez J. J. czynów wskazanych w pkt IV- VI, pomimo to, że:

a) w tym czasie J. J. wykonywał kontrolowaną pracę w ramach kary ograniczenia wolności (k. 1080, 1134-1136), co prawda w postaci transportu własnym autem, załadunku i rozładunku książek, jednakże bezsprzecznie w formie wykonywania kontrolowanej pracy zgodnie z rygorami kkw w wymiarze 7 godzin, gdzie organ nadzorujący pracę rejestrował wszelkie nieprawidłowości;

b) świadek rozpoznał oskarżonego po bardzo ogólnych cechach wyglądu („okrągły") oraz charakterystycznym chodzie, dokonując rozpoznania na fotografii, a następnie nagraniu z innego zdarzenia, które biegły antropolog uznał za zbyt niskiej jakości, aby można na jego podstawie dokonać analizy twarzy (k. 1705-1709), gdzie nie okazano świadkowi zdjęcia brata oskarżonego- P. J. (k. 1394), który jest bardzo podobny do oskarżonego i zgodnie z relacją oskarżonego mógł dokonywać włamań wspólnie z P. Ś. (1), który został przez tego świadka rozpoznany;

c) świadek wskazał, że sprawcy poruszali się charakterystycznym samochodem marki D. (...), którego koloru nie pamięta, w sytuacji, gdy z relacji oskarżonego potwierdzonej przez świadka S. Ś. (k. 1129) wynika, iż 17 lipca 2018 r. samochód marki D. (...) należący do oskarżonego uległ awarii i w tym czasie nie mógł on poruszać się tym samochodem, ewentualnie samochodem F. (...) nabytym po awarii D. (...);

3) zeznania D. K. (k. 28- 30, 1104v) stanowią wiarygodny dowód zaistnienia i popełnienia przez J. J. czynu wskazanego w pkt V, pomimo:

a) ustalenia, iż sprawca dokonywał zaboru przedmiotów, które mógł zmieścić w małej torbie typu nerka (przewieszonej przez ramię), tj. pieniądze i biżuteria, zaś w wyniku zdarzenia rzekomo skradziono aparat fotograficzny marki N. oraz tablet marki M., których z całą pewnością nie można by zmieścić w takiej torebce;

b) celem dostania się do wnętrza domu wybito szybę, gdzie we wszystkich pozostałych przypadkach szyby nie zostały wybite;

c) szkła pochodzące z rozbitej szyby znalazły się na zewnątrz budynku, co świadczy o tym, iż szyba została wybita od środka, a więc ewentualnie zostałaby wybita w celu wydostania się z budynku (lub np. w celu upozorowania zdarzenia), a nie dostania do niego, gdzie racjonalnym działaniem jest otworzenie okna od wewnątrz, a nie wybijanie szyby

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- skarżący kwestionując ocenę wyjaśnień i zeznań P. Ś. (1) dokonaną przez Sąd Rejonowy wskazał jedynie na twierdzenia tego świadka złożone na rozprawie, zatem oparł swą argumentację w tym zakresie jedynie na odosobnionym fragmencie zeznań tego świadka nie uzasadniając w żaden sposób, że jedynie w tej części depozycje świadka zasługują na walor wiarygodności. Tendencyjność zarzutu obrońcy wynika chociażby z twierdzeń obrońcy, że świadek podczas eksperymentu procesowego „ nie potrafił wskazać nawet kierunków”, że świadek ” jedynie pokazywał to co kazali mu pokazać policjanci” czy to, że świadek „ zmuszony był wskazać informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa (co najmniej dwóch)”. Tymczasem na stronie podnoszącej zarzut obrazy przepisu art. 7 kpk ciąży obowiązek przedstawienia argumentacji stanowiącej wynik oceny całego materiału dowodowego w zgodzie z art. 7 kpk, w tym przypadku wyjaśnień i zeznań P. Ś. (1). W innym bowiem przypadku takiego rodzaju zarzut należy uznać wyłącznie za zarzut mający charakter polemiczny z prawidłowymi ocenami przeprowadzonymi przez sąd. W tej sprawie obrońca zdaje się nie dostrzegać, że świadek w tej sprawie składał wielokrotnie wyjaśnienia i zeznania, zaś jego depozycje zostały uznane za wiarygodne, gdyż w przeciwnym razie nie zostałby wydany wobec niego wyrok skazujący. Znamienne jest to, że świadek nie kwestionował własnej zdolności do składania wyjaśnień do czasu wydania wobec niego wyroku skazującego. Gdyby istotnie P. Ś. (1) nie znał szczegółowych okoliczności popełnienia przypisanych mu przestępstwa, nie znał miejsc popełnienia zarzuconych mu czynów i został „ zmuszony” do złożenia obciążających wyjaśnień, to rodzi się pytanie, dlaczego świadek nie ujawnił tych okoliczności na etapie postępowania karnego w swojej sprawie, a zdecydował się na ich ujawnienie dopiero na rozprawie w sprawie II K 20/19. W ocenie Sądu Okręgowego, zmiana postawy świadka nastąpiła w przedmiotowej sprawie jedynie w celu złożenia zeznań korzystnych procesowo dla oskarżonego J. J.. Sąd Okręgowy podziela w tym zakresie rozważania Sądu I instancji, który słusznie wskazał, że wyjaśnienia i zeznania P. Ś. (1) w wielu elementach znajdują potwierdzenie w zeznaniach innych świadków czy dowodach nieosobowych. Na zakończenie tych rozważań należy wskazać, że P. Ś. (1) w toku postępowania przygotowawczego został przesłuchany nie tylko przez funkcjonariusza policji, ale także przez prokuratora (k. 219-220) i Sąd Rejonowy (k. 228-229) i w żadnych z tych przesłuchań nie zgłaszał jakichkolwiek dolegliwości związanych ze stanem jego zdrowia, w tym zdrowia psychicznego (ówczesny podejrzany wręcz podał w protokole, że „ w trakcie czynności mój stan psychofizyczny był dobry” ­– k. 219v).

- niezrozumiałe jest także przypisywanie przez obrońcę nadmiernej wagi do nieudowodnionej sugestii, iż P. Ś. (1) przypisanych mu czynów mógł dokonać z P. J. (bratem oskarżonego J. J.). Po pierwsze, z zeznań (a wcześniej z wyjaśnień) tego świadka nie wynika, aby miał on jakiekolwiek wątpliwości co do tożsamości osoby, z którą dokonał przypisanych mu czynów. Absurdalne są zatem sugestie obrońcy, z których można byłoby wysnuć wniosek, że P. Ś. (1) znający od wielu lat, z wieku młodzieńczego jeszcze, J. J. mógł pozostawać w błędzie co do tego, że przypisanych mu czynów miał dokonać z oskarżonym.

- obrońca nie wykazał w żaden sposób, aby P. Ś. (1) był skonfliktowany z J. J.. Świadek w jednym z protokołów zeznań przyznał, że obawia się D. D. (1), lecz podczas tego postępowania nie sformułował żadnych obaw wobec drugiego z oskarżonych, ani nie wskazywał, aby pomiędzy nim a J. J. istniał konflikt.

- podobnie jak wyżej, także w zakresie zarzutu dotyczącego wadliwej oceny zeznań M. C. (1), obrońca posłużył się argumentacją nie mającą podstawy w wiarygodnym materiale dowodowym. Zdaniem obrońcy, rozpoznanie J. J. przez tego świadka nie jest wiarygodne, gdyż oskarżony w czasie zarzuconego mu czynu przebywał w innym miejscu wykonując kontrolowaną pracę na cele społeczne, gdy tymczasem obrona w toku procesu nie wykazał, aby J. J. w czasie popełnienia przypisanych mu czynów wykonywał pracę w ramach kary ograniczenia wolności. Obrońca zdaje się nie dostrzegać, że na monitoringu J. J. został rozpoznany nie tylko przez M. C. (1), ale także przez P. Ś. (1).

- podobnie nie sposób uznać za trafny argument obrońcy, że nie są wiarygodne zeznania M. C. (1) w zakresie wskazania, że sprawcy poruszali się samochodem marki D. (...), jedynie z tego powodu, że S. Ś. stwierdził, iż samochód ten w dniu 17 lipca 2018r. uległ awarii. Należy mieć na względzie, że M. C. (1) zeznawał na temat nieodległego zdarzenia i nie miał, jako osoba obca, żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań w zakresie samochodu, którym poruszali się sprawcy.

- obrońca kwestionując wartość dowodową zeznań pokrzywdzonego D. K. nie przedstawił żadnych przekonywujących argumentów przemawiających za uznaniem zeznań tego świadka za niewiarygodne. Sąd Rejonowy, a w ślad za nim Sąd Okręgowy, nie znalazł powodów, aby kwestionować twierdzenia tego pokrzywdzonego co do utraconych wskutek kradzieży przedmiotów. Okoliczność, że zazwyczaj sprawcy kradli przedmioty małych rozmiarów nie wyklucza tego, że tym razem zabrali dodatkowo aparat czy tablet (pomijając fakt, że aparat można zmieścić do tzw. nerki). Sprawstwa oskarżonych nie wyklucza także to, iż w czasie omawianego włamania sprawcy zbili szybę w oknie. Nie są znane szczegóły pokonania przez sprawców zabezpieczenia w postaci drzwi, zatem nie można wykluczyć, iż do stłuczenia szyby doszło w czasie próby siłowego wejścia do domu. Odłamki szkieł mogły znajdować się na zewnątrz budynku chociażby w sytuacji, gdy na szybę działała siła skierowana na zewnątrz budynku.

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego J. J. od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I-VII;

- uznanie oskarżonego za winnego czynu z pkt VIII i przy zastosowaniu kwalifikacji prawnej z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie na podstawie art. 46 § 1 kk do zapłaty na rzecz I. Ś. kwoty 31.000 zł oraz na rzecz P. Ś. (2) kwoty 4500 zł tytułem całkowitego naprawienia szkody;

- ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku zgodnie z wnioskiem apelacji

3.2.

(zarzut z pkt II apelacji obrońcy)

zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4 kpk, art. 5 kpk i art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, prowadzącą do uznania, że:

1) dowodem popełnienia przez J. J. wskazanych w wyroku czynów jest to, że należący do oskarżonego telefon logował się w okolicach popełnienia wskazanych czynów, z pominięciem tej okoliczności, że w tym okresie nieograniczony dostęp do tego telefonu miał również brat oskarżonego - P. J.;

2) dowodem popełnienia przez J. J. wskazanych w pkt I, II i VII wyroku czynów jest to, że należące do oskarżonego samochody marki F. (...) nr rej. (...) i D. (...) nr rej. (...) pojawiły się na nagraniach związanych z tymi zdarzeniami z pominięciem tej okoliczności, że w tym okresie posługiwał się tymi samochodami również brat oskarżonego, P. J..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- argumentacja obrońcy dotycząca omawianego zarzutu, podobnie jak w przypadku zarzutu z pkt I apelacji, opiera się wyłącznie na nieudowodnionych poszlakach. Z żadnego dowodu zgromadzonego w aktach sprawy nie wynika, aby P. J., mając dostęp do telefonu oskarżonego J. J., używał tego telefonu w ten sposób, że logował się, zamiast brata, w miejscach i czasie popełnienia czynów zarzuconych J. J.. Podobnie należy uznać za bezpodstawne sugestie obrońcy, iż P. J. posługiwał się w tym czasie i miejscu samochodem, którego użytkownikiem i jedynym kierowcą był wyłącznie J. J.

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego J. J. od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I-VII;

- uznanie oskarżonego za winnego czynu z pkt VIII i przy zastosowaniu kwalifikacji prawnej z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie na podstawie art. 46 § 1 kk do zapłaty na rzecz I. Ś. kwoty 31.000 zł oraz na rzecz P. Ś. (2) kwoty 4500 zł tytułem całkowitego naprawienia szkody;

- ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku zgodnie z wnioskiem apelacji

3.3.

(zarzut z pkt III apelacji obrońcy)

zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 167 kpk w zw. z art. 170 § 2 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk - poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów polegającej na oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego antropologa na okoliczność przeprowadzenia porównania wizerunków utrwalonych na zabezpieczonych w toku postępowania nagraniach z wizerunkiem oskarżonego J. J. celem stwierdzenia, czy na zabezpieczonych nagraniach utrwalono wizerunek oskarżonego, na podstawie uznania przez nieposiadającą wiedzy specjalistycznej Przewodniczącą, że rozpoznaje na nagraniach oskarżonego, z pominięciem tej okoliczności, że włamań z P. Ś. (1) dokonywać mógł podobny do oskarżonego jego brat P. (k. 1394), zaś wskazane nagrania są nagraniami słabej jakości, co potwierdza opinia wydana na podstawie przeprowadzonych badań antroposkopijnych (k. 1705-1709), wykonanymi z oddalenia i nie widoczne są na nich szczegóły anatomiczne pozwalające na dokonanie rozpoznania uwidocznionych osób bez posiadania specjalistycznej wiedzy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- odnosząc się do zasadności postawionego zarzutu należy na wstępie rozważań zauważyć, że przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, a zatem osoby posiadającej wiedzę nieprzeciętną, specjalistyczną, jest uzasadnione jedynie wówczas, gdy danej okoliczności nie sposób ustalić bez wiedzy takiego specjalisty. Analiza materiału wideo oraz wydruków znajdujących się w aktach sprawy prowadzi do wniosku, że zabezpieczony materiał był dostatecznie czytelny, aby możliwe było ustalenie, czy w tym materiale zarejestrowano wizerunek J. J.. Z tych względów bezpodstawne i zmierzające wyłącznie do przedłużenia postępowania karnego były wnioski obrońcy o to, aby w tym zakresie zasięgnąć opinii biegłego. Należy przypomnieć, że dwóch świadków, zeznając oddzielnie, zgodnie rozpoznało na monitoringu wizerunek J. J.

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego J. J. od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I-VII;

- uznanie oskarżonego za winnego czynu z pkt VIII i przy zastosowaniu kwalifikacji prawnej z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie na podstawie art. 46 § 1 kk do zapłaty na rzecz I. Ś. kwoty 31.000 zł oraz na rzecz P. Ś. (2) kwoty 4500 zł tytułem całkowitego naprawienia szkody;

- ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku zgodnie z wnioskiem apelacji

3.4.

(zarzut z pkt IV apelacji obrońcy)

zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 167 kpk w zw. z art. 170 § 2 kpk w zw. z art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów polegającej na oddaleniu wniosku o ponowne przesłuchanie świadka M. C. (2), po uzyskaniu fotografii brata oskarżonego - P. J., na tej wyłącznie podstawie, że świadek nie miał wątpliwości co do rozpoznania J. J., co jest wnioskiem co najmniej przedwczesnym

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

decyzja Sądu Rejonowego o zaniechaniu ponownego przesłuchaniu świadka M. C. (2) była słuszna, gdyż wynik okazania świadkowi wizerunku brata oskarżonego byłby pozbawiony waloru poznawczego. Okazanie wizerunków osób, w tym wizerunku sprawcy, ma znaczenie procesowe jedynie na początkowym etapie postępowania, gdy świadek odnosi się do zdarzeń z nieodległej przeszłości. Oczekiwanie obrońcy, że świadek będzie mógł odnieść się do kwestii wizerunku sprawcy po upływie prawie 5 lat od zdarzenia było bezpodstawne, zaś wniosek zmierzał jedynie do przedłużenia postępowania karnego w sprawie

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego J. J. od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I-VII;

- uznanie oskarżonego za winnego czynu z pkt VIII i przy zastosowaniu kwalifikacji prawnej z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie na podstawie art. 46 § 1 kk do zapłaty na rzecz I. Ś. kwoty 31.000 zł oraz na rzecz P. Ś. (2) kwoty 4500 zł tytułem całkowitego naprawienia szkody;

- ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku zgodnie z wnioskiem apelacji

3.5.

(zarzut z pkt V apelacji obrońcy)

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mającego wpływ na treść orzeczenia poprzez uznanie, że J. J. popełnił czyny zabronione wskazane w pkt. I-VII

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzut bezpodstawny, gdyż zaskarżone orzeczenie nie zostało dotknięte brakami w zakresie gromadzenia i oceny dowodów (postulowanymi przez obrońcę w poprzednich zarzutach). Zdaniem Sądu Okręgowego, ustalenia faktyczne poczynione w sprawie, stanowiące podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, zostały poczynione w wyniku swobodnej oceny dowodów, dokonanej w zgodzie z art. 7 kpk. Na szczególne podkreślenie zasługuje także szczegółowość i drobiazgowość sporządzonego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w którym wyczerpująco wskazano dowody stanowiące podstawę do przyjętych ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa J. J..

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego J. J. od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I-VII;

- uznanie oskarżonego za winnego czynu z pkt VIII i przy zastosowaniu kwalifikacji prawnej z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie na podstawie art. 46 § 1 kk do zapłaty na rzecz I. Ś. kwoty 31.000 zł oraz na rzecz P. Ś. (2) kwoty 4500 zł tytułem całkowitego naprawienia szkody;

- ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do zmiany lub uchylenia wyroku zgodnie z wnioskiem apelacji

3.6.

(zarzut z pkt VI apelacji obrońcy)

zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego, tj. art. 626 § 1 kpk poprzez nieorzeczenie o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie dokonał zmiany wyroku w zakresie kosztów obrony sprawowanej przez obrońcę z urzędu w postępowaniu przed Sądem I instancji, gdyż z protokołu rozprawy z dnia 31 stycznia 2023r. (k. 2068) wynika wprost, że Sąd Rejonowy zamierzał wnioski obrońców w zakresie należnego im wynagrodzenia rozpoznać na odrębnym posiedzeniu niejawnym. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika, aby Sąd Rejonowy negatywnie ocenił wnioski obrońców, w tym obrońcy J. J., zatem należy uznać, że Sąd Rejonowy przeoczył treść wydanego zarządzenia i brak wydania odpowiedniego postanowienia wynika wyłącznie z tego faktu. W tej sytuacji nie ma potrzeby, aby Sąd Okręgowy, jako Sąd II instancji, zastępował Sąd Rejonowy i orzekał co do wynagrodzenia obrońców za reprezentowanie oskarżonych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Nadal w tym zakresie właściwy jest Sąd Rejonowy (art. 626 § 2 kpk), także po wydaniu wyroku w sprawie przez sąd odwoławczy.

Wniosek

wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej w całości, ani w części, pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w obu instancjach

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek w zakresie kosztów obrony sprawowanej z urzędu w postępowaniu przed Sądem Rejonowym podlega rozpoznaniu przez ten Sąd

3.7.

(zarzut z pkt VII apelacji obrońcy)

(z ostrożności procesowej) zarzut obrazy przepisów prawa karnego procesowego mającej wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 167 kpk w zw. z art. 170 § 3 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk i art 7 kpk w zw. z art 410 kpk - poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów polegająca na oddaleniu wniosku oskarżonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ds. szacowania wartości ruchomości na okoliczność wartości przedmiotów, których zaboru dokonać miał oskarżony, na tej podstawie, że wystarczające ma być ustalenie ich wartości na podstawie oświadczeń pokrzywdzonych, w sytuacji, gdzie wedle wiedzy powszechnej wskazane wartości szkód zostały przez pokrzywdzonych zawyżone;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zasadnie Sąd Rejonowy w toku postępowania sądowego nie przeprowadził dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy, gdyż biegły ten nie dysponowałby dostateczną wiedzą (pozyskaną od pokrzywdzonych), aby dokonać oszacowania mienia skradzionego pokrzywdzonym. Niemniej, zeznania pokrzywdzonych, w których opisali oni skradzione mienie i przedstawili jego wartość, jest dowodem, na podstawie którego dokonuje się ustaleń faktycznych w postępowaniu karnym. Sąd Rejonowy, a także Sąd Okręgowy, nie znalazł żadnych podstaw do tego, aby kwestionować wiarygodność zeznań świadków w tym zakresie. Obrońca był obecny na rozprawie podczas odbierania zeznań od pokrzywdzonych, lecz nie wykorzystał tej możliwości, aby dążyć do pełniejszego wyjaśnienia sprawy. Stawianie natomiast następnie w apelacji zarzutu, iż „ wskazane wartości szkód zostały przez pokrzywdzonych zawyżone” wskazuje jedynie na polemiczny charakter tego zarzutu. Znamienne jest natomiast to, że obrońca we wnioskach apelacji nie kwestionował wartości szkody w przypadku szkody P. Ś. (2) czy I. Ś., mimo iż także w ich przypadku wartość szkody została ustalona jedynie na podstawie ich zeznań

Wniosek

brak wniosku apelacji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.8.

(zarzut z pkt VIII apelacji obrońcy)

(z ostrożności procesowej) zarzut obrazy prawa karnego materialnego, tj. art. 46 § 1 kk poprzez nałożenie na oskarżonego w pkt. VI-XIII wyroku obowiązku naprawienia szkód w całości, które nie zostały w sposób prawidłowy wykazane

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

w sprawie nie doszło do obrazy przepisu prawa materialnego w sposób opisany w zarzucie. Uzasadnienie zarzutu wskazuje na to, że w istocie obrońca nie kwestionuje wadliwego zastosowania przepisu art. 46 § 1 kk w sprawie, a jedynie kwestionuje ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego co do faktu zaistnienia i wysokości szkody majątkowej po stronie pokrzywdzonych. W tym zaś zakresie Sąd Okręgowy wypowiedział się powyżej.

Wniosek

brak wniosku apelacji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.9.

(zarzut z pkt II apelacji prokuratora)

II. w zakresie oskarżonego J. J. - rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec J. J. jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz łącznej kary pozbawienia wolności w stosunku do winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów zabronionych, podczas gdy wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów zabronionych, właściwości i warunki osobiste J. J., sposób życia przed popełnieniem zarzucanych mu czynów zabronionych i zachowanie po ich popełnieniu, jak również dyrektywy prewencji indywidualnej i generalnej nakazywały orzeczenie surowszych jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd Okręgowy podziela twierdzenie prokuratora zawarte w apelacji, iż Sąd Rejonowy rozstrzygając kwestie kary dla J. J. nie uwzględnił w pełni wszystkich dyrektyw kary, opisanych w art. 53 i in. kk. Należy zgodzić się z prokuratorem, iż całokształt okoliczności czynów popełnionych przez tego oskarżonego (w tym rozmiar wyrządzonych szkód czy zuchwały sposób działania), wysoki stopień winy oskarżonego, brak skruchy czy woli naprawienia wyrządzonej szkody, wcześniejsza karalność oraz działanie w warunkach art. 64 § 1 kk uzasadniają zarzut rażącej niewspółmierności kar pozbawienia wolności.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego J. J. poprzez:

a) rozwiązanie orzeczenia o karze łącznej,

b) skazanie oskarżonego za czyn zarzucany mu w pkt I aktu oskarżenia na karę 1 jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

c) uznanie oskarżonego za winnego popełnienia czynów zabronionych mu w pkt II-VII aktu oskarżenia, przyjmując w ramach czynu z pkt VI, że wysokości strat wyniosła 2.200 zł, ustalając, że czyny z pkt II, III, IV, VI i VIII wyczerpały znamiona z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, a czyn z pkt V - art. 279 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i czyn z pkt VII - art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, przyjmując, że wyżej wymienione czyny zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw skazanie oskarżonego i wymierzenie mu na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk kary 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności,

d) na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk orzeczenie wobec J. J. kary łącznej 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności i utrzymanie w mocy wyroku w pozostałym zakresie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wnioski prokuratora okazały się zasadne w części, tj. Sąd Okręgowy uznał, że odpowiednimi karami będą kara 6 lat pozbawienia wolności za czyny z pkt II wyroku i w konsekwencji kara łączna 7 lat pozbawienia wolności

3.10.

(zarzut z pkt I apelacji prokuratora)

w zakresie oskarżonego D. D. (1) - obrazę przepisów prawa karnego procesowego, która miała wpływ na treść wyroku - a mianowicie art. 4 kpk, art. 7 kpk oraz art. 410 kpk, polegającą na jednostronnej, dowolnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonanej z przekroczeniem przez Sąd granic swobodnej oceny dowodów, przeprowadzonej tylko i wyłącznie na korzyść oskarżonego, bez uwzględnienia okoliczności przemawiających na jego niekorzyść oraz dokonaniu oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, następstwem, czego było uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów zabronionych zarzucanych mu w pkt I i II aktu oskarżenia

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy w całości podziela argumentację zawartą w apelacji dotyczącą podniesionego zarzutu. Bez potrzeby powielania każdego z tych argumentów należy wskazać, że Sąd Rejonowy w sprawie wykazał się niezrozumiałą niekonsekwencją w ocenie wartości dowodowej zabezpieczonego w sprawie monitoringu. Z jednej bowiem strony uznał, że zabezpieczony materiał wideo jest na tyle wyraźny, iż możliwe jest rozpoznanie wizerunku J. J., lecz jednocześnie jest zbyt słabej jakości, aby rozpoznać wizerunek D. D. (1). Dodatkowo Sąd Rejonowy bezpodstawnie odmówił wiarygodności zeznaniom P. Ś. (1), który rozpoznał na monitoringu tego oskarżonego. Sąd Rejonowy nie uwzględnił dostatecznie faktu, iż świadek ten doskonale znał także drugiego z oskarżonych, zatem znał nie tylko jego rysy twarzy, posturę, czy sposób chodzenia, ale także styl ubierania się, czy mimikę twarzy. Tego rodzaju rozpoznanie jest zatem bardziej wiarygodne, niż wnioski biegłego antropologa, który nie znalazł w materiale źródłowym dostatecznej ilości danych badawczych, aby na ich podstawie dokonać identyfikacji sprawcy. Sąd Okręgowy miał, podobnie jak Sąd I instancji, możliwość zapoznania się osobiście z osobą D. D. (2). Porównanie wizerunku sprawcy zabezpieczonego w sprawie poprzez zapis monitoringu z wizerunkiem oskarżonego na rozprawie prowadzi Sąd Okręgowy do wniosku odmiennego, niż Sąd Rejonowy, a mianowicie do wniosku, iż sprawcą czynów z 30 sierpnia 2018r., obok J. J., jest D. D. (1).

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej czynów zarzucanych oskarżonemu D. D. (1) (pkt V i VI części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku) i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

w sprawie zebrane dowody wskazują na to, że D. D. (1), obok J. J., dokonał czynów opisanych w pkt I i II aktu oskarżenia

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

6.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- kwestia winy J. J.,

- rozstrzygnięcie o obowiązku naprawienia szkody

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność zarzutów apelacji i brak okoliczności uwzględnianych przez sąd odwoławczy z urzędu

6.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- wysokość kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec J. J. w pkt II wyroku

- wymiar kary łącznej pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

jak wyżej

6.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

6.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

w sprawie zachodzą podstawy do skazania D. D. (1)

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

w sprawie zachodzą podstawy do skazania D. D. (1) za popełnienie czynów zarzuconych mu w pkt I i II aktu oskarżenia, lecz z uwagi na ustawowy zakaz, Sąd Okręgowy nie mógł w sprawie wydać wyroku skazującego wobec tego oskarżonego

6.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy przeprowadzi postępowanie dowodowe jedynie w ograniczonym zakresie, tj. w zakresie niezbędnym do dokonania ustaleń faktycznych w zakresie czynów zarzuconych D. D. (2). Sąd Rejonowy ferując wyrok w sprawie winien uwzględnić argumenty przedstawione przez Sąd Okręgowy, przemawiające za skazaniem oskarżonego za zarzucone mu czynu.

6.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

V

VI

- Sąd Okręgowy uwzględnił wnioski obrońców i zasądził od Skarbu Państwa na ich rzecz kwoty po 840 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie odwoławcze ustalając należne kwoty na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. (Dz.U. 2015, poz. 1800 ze zm.) uznając, że znajduje ono zastosowanie w sprawie z uwagi na treść wyroku TK z dnia 20 grudnia 2022r. w sprawie SK 78/21

- J. J. przebywa w ZK, z akt sprawy nie wynika, aby miał możliwości zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zatem Sąd Okręgowy zwolnił go w całości od zapłaty wydatków tego postępowania (które poniesie Skarb Państwa) i od zapłaty opłaty za II instancję

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie z pkt V i VI wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana