Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Sędziowie:

SSO Agata Kowalska (spr.)

SSO Jerzy Kozaczuk

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 458/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 5 marca 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 1241/20.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obraza przepisów postępowania karnego, mająca wpływ na treść orzeczenia, tj.:

⚫

Art. 7 kpk, poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań pokrzywdzonego D. K. (1) i bezpodstawne uznanie ich za konsekwentne i wiarygodne w sytuacji, gdy zeznania te zawierają szereg sprzeczności, a pokrzywdzony miał mocno ograniczone zdolności percepcyjne w związku ze stanem upojenia alkoholowego w jakim się znajdował;

- co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych i ustaleniem, że to oskarżony kopał pokrzywdzonego i dokonał zaboru telefonu i karty bankomatowej, a tym samym miało bezpośredni wpływ na ustalenie winy oskarżonego i wydanie zaskarżonego orzeczenia;

⚫

Art. 7 kpk, poprzez uznanie wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne w sytuacji, gdy były one spójne i miały oparcie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym;

- co skutkowało niesłusznym uznaniem oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty wywiedzione przez obrońcę oskarżonego okazały się pozbawione zasadności.

Nawiązując do problematyki oceny dowodów dokonanej przez Sąd Rejonowy, z którą wyraźnie nie zgodził się apelujący wskazać należy, iż ustanowiony w art. 7 kpk obowiązek dokonania oceny wiarygodności materiału dowodowego w oparciu o wszechstronną, zgodną z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego dotyczy nie tylko Sądu orzekającego, bowiem także odwołujący, podnoszący ów zarzut, nie może ograniczyć się do prostego, subiektywnego zanegowania oceny dowodów przeprowadzonej przez Sąd i arbitralnego stwierdzenia, że walorem wiarygodności nie powinny być obdarzone dowody niekorzystne dla oskarżonego, a wręcz przeciwnie – że na wiarę zasłużyły wyłącznie dowody działające na jego korzyść. Ta metoda kwestionowania trafności zaskarżonego orzeczenia nie mogła zostać uznana za wystarczającą. Obowiązkiem skarżącego jest bowiem skuteczne wykazanie jakich konkretnych uchybień dopuścił się Sąd merytoryczny w kontekście zasad wiedzy, w szczególności logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego przy ocenie materiału dowodowego. Na względzie mieć wypada, iż sama tylko okoliczność, że oceniono poszczególne dowody w aspekcie ich wiarygodności nie w taki sposób, jak życzyłby sobie tego oskarżony czy jego obrońca, nie jest tożsama ze stwierdzeniem, że w procesie ich weryfikacji doszło do naruszenia reguły płynącej z treści art. 7 kpk. Rzecz jasna, odmienna ocena dowodów - korzystna dla oskarżonego – jest naturalnym prawem tak jego jak i jego obrońcy, jednakże nie wynika z niej samo przez się, by analiza dokonana w niniejszej sprawie charakteryzowała się dowolnością.

Tymczasem, na kanwie przedmiotowej sprawy skarżący nie był w stanie skutecznie przekonać Instancji Odwoławczej o słuszności swoich przekonań wyrażonych w treści zarzutów, bowiem te nie zostały w logiczny i racjonalny sposób uargumentowane. Wprawdzie kwestionując prawidłowość pierwszoinstancyjnego postępowania apelujący wskazał jakich rzekomych uchybień w zakresie oceny dowodów tenże Sąd miałby się dopuścić, jednakże wywody te nie mogły znaleźć uznania w oczach Sądu Okręgowego. W istocie bowiem w uzasadnieniu do wywiedzionego środka zaskarżenia obrona przedstawiła jedynie własną – tendencyjną ocenę zgromadzonych w toku sprawy źródeł dowodowych wskazując jedynie, iż niesłusznie Sąd pierwszej instancji zawierzył zeznaniom pokrzywdzonego D. K. (2), odmawiając przy tym wiary konwencji zdarzeń wykreowanej przez Ł. Z.. W ten sposób skarżący poniekąd w sposób nieudolny próbował przeforsować dowolny, wątpliwy pogląd, jakoby każdorazowo kluczowym dla rozstrzygnięcia sprawy miały być wyjaśnienia osoby postawionej w stan zarzutu i to te organ procesowy winien uznać za wiarygodne za wszelką cenę nawet, gdy pozostała część zebranego w sprawie, obszernego i wiarygodnego materiału dowodowemu ewidentnie im przeczy. W rzeczywistości jednak, opisany schemat oceny zebranego w toku postępowania materiału dowodowego prowadziłby do stanu absurdu, zaś wnioski wyprowadzone wskutek takiego procedowania uznać należałoby za zdecydowanie dowolne.

Wiarygodność złożonych przez Ł. Z. wyjaśnień musiała zostać oceniona w kontekście wszystkich okoliczności, w szczególności zaś pozostałych zgromadzonych w sprawie i uznanych za wiarygodne dowodów, zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym. Nie można zaś odgórnie i bezkrytycznie zawierzać prezentowanej przezeń relacji i uznawać ją za dowód niemalże koronny – a taka właśnie była intencja autora apelacji, który pomimo irracjonalności twierdzeń prezentowanych przez swojego klienta przekonywał o jego wiarygodności. Sama tylko okoliczność, że oskarżony konsekwentnie, na każdym etapie niniejszego postępowania negował swoje sprawstwo kreując przy tym własne konwencje zdarzeń, nie mogła stanowić wystarczającej podstawy do przyznania jego twierdzeniom waloru wiarygodności i bezrefleksyjnego uznania, iż to właśnie zaprezentowany przezeń przebieg zdarzeń był prawdziwy.

Dodać należy, iż Sąd Rejonowy poddał wszystkie ujawnione w toku procesu dowody wnikliwej ocenie, ważąc je i konfrontując ze sobą wzajemnie. I tak jak kwestionowane w treści apelacji zeznania D. K. (2) były spójne i konsekwentne oraz znalazły odbicie w pozostałych dowodach zgromadzonych w sprawie, tak wyjaśnienia oskarżonego – wręcz przeciwnie, bowiem tymże dowodom wyraźnie przeczyły i to z tego względu na przyznanie im przymiotu wiarygodności nie zasługiwały. Skoro zaś słusznie za szczere uznano depozycje pokrzywdzonego, to w sytuacji, gdy modyfikowane na poszczególnych etapach postępowania zapewnienia oskarżonego tak znacząco - bowiem stricte co do istoty sprawy - rozmijały się z zaprezentowanym przez świadka obrazem zdarzeń, to analogicznie wiary odmówić należało depozycjom Ł. Z., które nie zostały poparte żadnymi wiarygodnymi i obiektywnymi źródłami dowodowymi. Tym bardziej, iż w przeciwieństwie do Ł. Z. przywołany świadek zeznawał w sposób dokładny, rzetelny i konsekwentny, a zaprezentowany przezeń przebieg zdarzeń okazał się logiczny. Rzecz jasna, pokrzywdzony znajdował się wówczas pod działaniem alkoholu, czego od samego początku nie krył, jednakże opisał niemalże każdy detal dotyczący inkryminowanego zajścia, niezależnie czy mógłby on zostać poczytany na jego korzyść czy też nie, co siłą rzeczy uczyniło jego wersję zdarzeń jeszcze bardziej przekonującą. Z kolei sam fakt, iż bezpośrednio przed zdarzeniem zainicjowanym przez oskarżonego D. K. (2) spożywał alkohol nie może świadczyć o braku jego wiarygodności zwłaszcza, gdy jak wynika z treści jego zeznań, ilość rzeczonego środka nie była na tyle znaczna, by wywrzeć zdecydowany wpływ na jego zdolności percepcyjne i możliwości zapamiętywania. Relacja D. K. (2) zawierała pewne drobne rozbieżności, jednakże te nie dotyczyły okoliczności znamiennych z punktu widzenia wyczerpania przez oskarżonego ustawowych znamion zarzucanego mu czynu. Co do jej meritum D. K. (2) pozostawał jednak konsekwentny, co umożliwiło Sądowi pierwszej instancji odtworzenie przebiegu zdarzeń i poczynienie ustaleń faktycznych m. in. w oparciu o jego relacje. Nie należy także pomijać, że przebieg zdarzenia był dość dynamiczny, wobec czego pewne detale mogły nie dość dostatecznie zapaść w pamięci ofiary, której niewątpliwie towarzyszyło wówczas uczucie lęku. Dokonując oceny wiarygodności przywołanego świadka nie należy nadto pomijać, iż był on osobą obcą dla oskarżonego, nie miałby zatem żadnych racjonalnych powodów, by bezzasadnie posądzać właśnie Ł. Z. o karygodne czyny, których ten miałby się w rzeczywistości nie dopuścić. Stąd, podobnie jak Sąd Rejonowy, tak i Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się podstaw, by skutecznie podważyć wiarygodność, doniosłość i pełnowartościowość rzeczonego źródła dowodowego.

Reasumując stwierdzić należy, iż Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji w zakresie oceny wiarygodności ujawnionego w toku postępowania materiału dowodowego. Skarżący w wywiedzionej apelacji nie wykazał zaś nieprawidłowości procesu pierwszoinstancyjnej oceny dowodów, które skutkowałyby uwzględnieniem przedstawionych zarzutów. Zarzut apelującego, jakoby przebieg zdarzeń w niniejszej sprawie był odmienny od tego ustalonego przez Sąd pierwszej instancji w żadnym zakresie nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował stanowisko Sądu niższej instancji, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanych mu czynów.

Wniosek

Wniosek obrońcy oskarżonego o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów;

Ewentualnie:

- uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów, na uwzględnienie nie zasłużył żaden ze sformułowanych przez obronę wniosków apelacyjnych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 5 marca 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 1241/20.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów i przy jednoczesnym braku przesłanek z art. 440 kpk, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, by podjąć ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk, uznając, że w sprawie nie zachodzą podstawy do zwolnienia oskarżonego od ich zapłaty.

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 29 ust. 2 Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. 2019, poz. 18) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. O. kwotę 516,60 zł (w tym 96,60 zł VAT) za obronę oskarżonego sprawowaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 5 marca 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 1241/20.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana