Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 490/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 31 marca 2023 r. sygn. II K 317/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

-

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

----------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na:

bezpodstawnym i nieuzasadnionym przyjęciu przez Sąd I instancji, iż zachowanie oskarżonego charakteryzowała wysoka społeczna szkodliwość czynu, w sytuacji gdy prawidłowa ocena okoliczności newralgicznego zdarzenia pretenduje do zajęcia stanowiska, iż istniało niskie ryzyko spowodowania zagrożenia w ruchu lądowym przez oskarżonego, bowiem poruszał się on pojazdem osiągającym prędkość maksymalną oscylującą w granicach 30 km/h, przy czym Sąd w toku niniejszego postepowania zaniechał poczynienia ustaleń w zakresie rzeczywistej możliwej prędkości, jaką mógł osiągnąć prowadzony przez oskarżonego pojazd przyjmując a priori niekorzystne z perspektywy podsądnego założenie, co pozwala na przyjęcie, iż zachowanie podsądnego charakteryzowało się niską społeczną szkodliwością czynu wbrew ustaleniom poczynionym przez Sąd I instancji;

braku uwzględnienia nadzwyczajnych okoliczności analizowanego zdarzenia, tj. zaistnienia stanu wyższej konieczności w postaci konieczności udania się przez oskarżonego po leki przy jednoczesnym przyznaniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom podsądnego w całości, gdzie wskazywał, iż miał dreszcze i udał się do sklepu, bowiem po operacji często miał gorączkę i niezbędnym było przyjęcie medykamentów, których nie posiadał w domu, a jak wskazywał – co również zostało ocenione przez organ sprawiedliwości za jasne i spójne – udał się do sklepu quadem bowiem ma problemy z poruszaniem się po przebytej operacji kolana;

bezpodstawnym i nieuzasadnionym przyjęciu przez Sąd I instancji, iż oskarżony „jechał chodnikiem przy drodze asfaltowej o znacznym natężeniu ruchu bowiem do zdarzenia doszło po godzinie 18:00 w porze letniej kiedy to zarówno ruch pojazdów jak i pieszych się zwiększa”, a nadto przyjęcie, iż „Quad jest mało stabilny i zdaniem sądu biorąc pod uwagę znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego, stanowił on duże zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego, w tym pieszych”, w sytuacji gdy niniejsze rozważania Sądu I instancji stanowią jedynie subiektywne dywagacje, bowiem niepoparte są jakimkolwiek materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania potwierdzającym rzeczone ustalenia, a organ przyjął powyższe za wiedzę notoryjną, co w konsekwencji spowodowało brak możliwości odniesienia się do powyższych twierdzeń, nieznanych stronie przed wydaniem orzeczenia Sądu przez oskarżonego w toku postępowania dowodowego;

braku uwzględnienia przez Sąd I instancji sposobu zachowania sprawcy, jego właściwości oraz warunków osobistych, jak również postawy oskarżonego w trakcie postępowania, w sytuacji gdy jak wskazano w uzasadnieniu skarżonego wyroku, J. B. przyznał się do popełnienia zarzuconego czynu, wyraził skruchę, a nadto jest osobą prezentującą nienaganną postawę życiową, poszanowanie dla prawa oraz podstawowych norm społecznych, bowiem nigdy nie był karany chociażby za inne przestępstwo niż zarzucane mu w niniejszym postępowaniu, a dopuszczenie się przez niego czynu przypisanego w niniejszym procesie miało charakter wyłącznie incydentalny i wynikało jedynie ze stanu wyższej konieczności, tj. kupna leków;

braku uwzględnienia przez Sąd I instancji, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu miała znaczną tendencję spadkową (fazę eliminacji) co przemawiać winno na korzyść oskarżonego, bowiem potwierdza to twierdzenie, iż zaistniałe zdarzenie nie było przez J. B. planowane, a jedynie wynikało z faktu, iż w/wymieniony musiał niezwłocznie udać się po leki;

braku uwzględnienia przez Sąd I instancji faktu, że sposób jazdy podsądnego nie stwarzał żadnego zagrożenia, bowiem zatrzymany został do rutynowej kontroli, z uwagi na fakt poruszania się quadem w ruchu drogowym, co stanowi okoliczność łagodzącą dla podsądnego,

- wskazane w punktach a)-f) uchybienia w zakresie ustalenia stanu faktycznego w konsekwencji skutkowały uznaniem przez Sąd a quo, iż w realiach niniejszej sprawy nie zostały spełnione przesłanki pretendujące do warunkowego umorzenia postępowania, podczas gdy prawidłowo dokonana ocena okoliczności analizowanego zdarzenia jednoznacznie przemawia za faktem, iż wina i społeczna szkodliwość inkryminowanego czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego, który dotychczas nie był karany, jak również jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego jako bezzasadne nie zasługiwały na uwzględnienie. Wbrew twierdzeniom skarżącego zawartym w złożonym środku odwoławczym, analiza materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy oraz pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia wskazuje, że Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny i nie dopuścił się błędów, o których wspomina w swojej apelacji obrońca. W postępowaniu pierwszoinstancyjnym właściwie ustalono okoliczności mające wpływ na stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień winy sprawcy i poddano je należytej ocenie, zasadnie przyjmując, że są one w niniejszej sprawie znaczne.

Sąd Rejonowy słusznie przyjął, iż brak jest podstaw do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania w skonkretyzowanej sytuacji podsądnego J. B.. Zgodnie z art. 66 § 1 kk Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Przekładając ten przepis na realia tej sprawy, Sąd I instancji zasadnie wskazał, iż stwierdzone u oskarżonego 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu to odpowiednik ponad 1,24 promila alkoholu we krwi. Oskarżony wartość progową stanu nietrzeźwości z art. 115 § 16 kk przekroczył ponad 2-krotnie. W tej sytuacji, tendencja spadkowa stężenia alkoholu w jego organizmie, przy pełnej świadomości oskarżonego, że spożywał alkohol w tym dniu, nie mogła wpłynąć w sposób znaczący na odmienną ocenę stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Jeszcze raz podkreślić należało w jakich dokładnie okolicznościach ujawniono prowadzenie przez oskarżonego pojazdu mechanicznego typu Quad w stanie nietrzeźwości – oskarżony jechał chodnikiem, pojazdem niedopuszczonym do ruchu, w niedzielę, w godzinach popołudniowych, w porze wzmożonego ruchu pieszych z uwagi na pobliski zamek w L., który stanowi atrakcję turystyczną. Stopień zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego był zatem znaczny, nawet przy przyjęciu, że pojazd, którym poruszał się oskarżony rozwijał prędkość do 30 km/h. Nie można zgodzić się z autorem apelacji, aby powyższe ustalenia były dowolne. Stanowią ono bowiem fakty powszechnie znane, podobnie jak ustalenie, iż Quad jest pojazdem mało stabilnym. Stwierdzeniem tego typu okoliczności nie wymaga prowadzenia postępowania dowodowego, a także wiadomości specjalnych.

Nic nie umniejszało również winy oskarżonego. J. B. zdawał sobie sprawę, że w dniu zdarzenia spożywał alkohol, zaś uwypuklana przez niego i reprezentującego go obrońcę konieczność udania się po leki przeciwgorączkowe, nie stanowi okoliczności, która mogłaby usprawiedliwiać jego działanie, do czego prawidłowo odniósł się Sąd Rejonowy. W związku z tym nie ma potrzeby powielania argumentacji w tym zakresie. Nie przekonał Sądu Okręgowego również argument obrońcy, iż w trakcie przedmiotowego zdarzenia oskarżony nie stworzył swoim zachowaniem żadnego zagrożenia, gdyż został zatrzymany do rutynowej kontroli, a ponadto wyraził żal z powodu zaistniałej sytuacji. Po pierwsze – gdyby doszło do ewentualnego zdarzenia drogowego, stanowiłoby to w zależności od skutków, odrębne wykroczenie lub nawet przestępstwo z innym zagrożeniem ustawowym. Po drugie zaś – wyrażenie skruchy w związku z zaistniałą sytuacją, przy okolicznościach obciążających oskarżonego, to stanowczo za mało, aby warunkowo umorzyć wobec niego postępowanie karne. Nie można też przeceniać przyznania się oskarżonego do popełnienia czynu i wyrażenia skruchy w sytuacji, gdy został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa.

Przy prawidłowym uznaniu, że wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego w tej konkretnej sprawie były znaczne, zastosowanie tej instytucji pozostawało wykluczone, mimo spełnienia pozostałych przesłanek, m.in. braku uprzedniej karalności za przestępstwo umyślne oraz właściwości osobistych i dotychczasowego trybu życia sprawcy. Reasumując, w części dotyczącej ustaleń faktycznych co do braku podstaw zakończenia postępowania poprzez jego warunkowe umorzenie wobec oskarżonego, zaskarżony wyrok był w pełni prawidłowy.

Wniosek

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

I. warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres próby 2 lat na podstawie art. 66 § 1 kk oraz art. 67 § 1 kk;

II. orzeczenie na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk oraz art. 43a § 1 kk środka karnego w postaci obowiązku świadczenia pieniężnego poprzez zapłatę kwoty 5 000,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej;

III. orzeczenie na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby;

IV. zobowiązanie oskarżonego na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

V. obciążenie oskarżonego J. B. kosztami postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), obciążono oskarżonego kosztami sądowymi za II instancję, na które składały się: 300 zł opłaty od kary oraz 20 zł ryczałtu za doręczenia pism w postępowaniu apelacyjnym.

PODPIS