Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz

SO Paweł Mądry (spr.)

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 490/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 20 maja 2025 roku sygn. akt II K 32/25

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

-------------------------------------------------------------

----------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

-------------------

-------------------------------------------------------------

----------

----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------

--------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

--------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

zarzut rażącą niewspółmierności orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności polegającej na zastosowaniu zasady asperacji w stopniu zbliżonym do zasady kumulacji, podczas gdy prawidłowa ocena stopnia podobieństwa czynów, jednorodzajowości przestępstw, czasu ich popełnienia oraz postawa skazanego i pozytywne efekty resocjalizacji – uzasadniają wymierzenie istotnie łagodniejszego wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności, z zastosowaniem zasady asperacji w stopniu zbliżonym do zasady absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja obrońcy jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Jako bezpodstawne Sąd II instancji uznał twierdzenia skarżącego, iż zastosowanie przez Sąd I instancji zbyt surowej zasady łączenia kar jednostkowych – tj. zasady asperacji w stopniu zbliżonym do zasady kumulacji, doprowadziło do wymierzenia skazanemu niewspółmiernie surowej kary.

- kara łączna stanowi całościową ocenę zachowań skazanego i powinna być także racjonalną z prewencyjnego punktu widzenia reakcją za popełnione przestępstwa, nie zaś przejawem bliżej nieuzasadnionej i wręcz niezrozumiałej, ze społecznego punktu widzenia, pobłażliwości. Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku łącznego doprowadziła Sąd Okręgowy do przekonania, że Sąd Rejonowy w Siedlcach trafnie ocenił związek czasowy oraz przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy przestępstwami, za które M. K. został skazany prawomocnymi wyrokami podlegającymi łączeniu. Sąd Rejonowy właściwie uwzględnił wszystkie okoliczności wynikające z kodeksowych dyrektyw wymiaru kary łącznej i brak było podstaw do ingerencji w zaskarżone rozstrzygnięcie w postulowanym przez skazanego kierunku,

- nawiązując do dalszych postulatów skarżącego dodać wypada, iż indywidualizacja kary łącznej w każdym konkretnym przypadku należy do ferującego dany wyrok sądu, który orzekając w granicach nakreślonych przez ustawę ram, poza stosowaniem ogólnych dyrektyw i zasad wymiaru kary, uwzględnieniem oceny całokształtu czynów przestępnych i podmiotowo - przedmiotowych relacji między nimi, winien mieć na uwadze okoliczności, które ujawniły się po wydaniu poprzednich wyroków oraz wzgląd na prewencyjne cele karania zarówno w indywidualnym, jak i społecznym aspekcie. Przez powyższe wyraźnie rozumieć należy, iż obowiązujące przepisy prawa nie wprowadzają automatyzmu w zakresie kształtowania kary łącznej i nie dają podstaw w każdej sytuacji do zastosowania zasady pełnej absorpcji (czy też per analogiam pełnej kumulacji), a zwłaszcza tylko dlatego że takie rozstrzygnięcie jawiłoby się jako słuszne w oczach skazanego. Przypomnieć należy, iż naczelną zasadą wymiaru kary łącznej w praktyce jest na ogół zasada asperacji, a zasadę absorpcji, zresztą jak i kumulacji, stosuje się wyjątkowo i tylko w sytuacjach nietypowych, szczególnie uzasadnionych. Sytuacja przedstawiona przez skarżącego, zdaniem Sądu Okręgowego, taką nie jest, a więc nie było powodów, aby Sąd I instancji stosował postulowaną przez skarżącego zasadę asperacji w wymiarze zbliżonym do zasady absorpcji przy wydawaniu zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z 16.12.2020 r., I KK 181/20, LEX nr 3177870).

- nie sposób zgodzić się z twierdzeniami obrońcy, iż Sąd Rejonowy zbagatelizował istotny dla rozstrzygnięcia sprawy fakt, iż skazany M. K. wykazuje postawę przemawiającą za prognozą pozytywnej resocjalizacji. Jak wynika z akt sprawy, pomimo tego, że skazany brał udział w szeregu przedsięwzięć organizowanych w ramach wskazanych w opinii programów, był wielokrotnie nagradzany regulaminowo i przyjmuje regulaminowe postawy wobec przełożonych, to był dwukrotnie karany dyscyplinarnie, zastraszał innych osadzonych i przestrzegał jedynie w umiarkowanym stopniu porządku i dyscypliny. Świadczy to o tym, że pomimo zakończenia przestępczej działalności skazanego – ze względu na osadzenie w zakładzie karnym, dalej nie zostały osiągnięte wobec niego cele resocjalizacji. W konsekwencji prowadzi to do częściowo negatywnej oceny zmiany jego postawy wobec poszanowania norm prawnych i społecznych, która ma się dokonać na skutek zastosowanej wobec skazanego represji prawnokarnej. Ponadto, jak słusznie zauważył Sąd I instancji, dodatkowo analiza danych o karalności prowadzi do przyjęcia negatywnej prognozy kryminologicznej wobec skazanego, gdyż wyroki skazujące dotyczą czynów przeciwko różnym dobrom prawnym, a jak wynika z materiału zgromadzonego w sprawie skazany pomimo odbycia kar nadal naruszał porządek prawny.

- w ocenie Sądu Okręgowego, wykazana wyżej negatywna prognoza kryminologiczna jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej niż wynikającej z zasady asperacji w wymiarze zbliżonym do zasady absorpcji, gdyż wskazuje na daleko posunięty stopień demoralizacji skazanego, dla którego wejście w konflikt z prawem nie miało jednorazowego, przypadkowego charakteru, a niekiedy wręcz przeciwnie stanowi swego rodzaju codzienność. Wymierzenie skazanemu kary łącznej w zaproponowanym przez obrońcę wymiarze zostałoby odczytane jako przejaw pobłażliwości dla sprawców wielokrotnie naruszających porządek prawny,

- odnosząc się do zarzutu niewspółmierności orzeczonej kary należy wskazać, że aby kara rzeczywiście miała taki charakter, musi zachodzić znaczna, wyraźna, nie dająca się zaakceptować dysproporcja między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, zasłużoną na podstawie ustalonych okoliczności sprawy relewantnych dla wymiaru kary. Tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeżeli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska skazanego, iż powyższe pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie o wymiarze kary łącznej spełnia kryteria z art. 438 pkt 4 kpk. Stanowiska tego nie może zmienić okoliczność, iż skazany już po osadzeniu w zakładzie karnym wykazuje się przeważnie właściwym zachowaniem, pracuje, spłaca regularnie swoje zobowiązania finansowe, łoży alimenty na utrzymanie swoich dzieci oraz poszerza swoje kwalifikacje zawodowe. W odniesieniu do powyższego pamiętać należy, iż bezproblemowe funkcjonowanie w warunkach więziennych powinno być normą i wcale nie skutkuje koniecznością obniżenia kary łącznej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 25 stycznia 2018 r., II AKa 215/17, LEX nr 2463383.).

- puentując całość powyższych rozważań stwierdzić należy, iż Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się przesłanek przemawiających za dalszym złagodzeniem orzeczonej wobec skazanego w pierwszoinstnancyjnym postępowaniu kary łącznej. Sankcja karna zaproponowana przez Sąd Rejonowy jest sprawiedliwa, słuszna i nie nosi cech o jakich stanowi art. 438 pkt 4 kpk. Stąd nie było podstaw, by w tym zakresie podjąć ingerencję w treść zaskarżonego wyroku. Kontrola instancyjna nie wykazała również podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania go do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku łącznego poprzez złagodzenie orzeczonej przez sąd pierwszej instancji kary łącznej 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

ewentualnie

o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów, na uwzględnienie nie zasłużyły także sformułowane wnioski apelacyjne

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

--------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy skazanego kwotę 295,20 zł (w tym 55,20 zł podatku VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym na podstawie § 4 ust. 3 i § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. Opłata za obronę w sprawach o wydanie wyroku łącznego wyniosła 240 zł, ponadto została ona powiększona odpowiednio o kwotę podatku od towarów i usług.

III

Sąd Okręgowy, w myśl art. 624 § 1 kpk, pomimo nieuwzględnienia apelacji skazanego w całości, zwolnił go, ze względu na sytuację finansową i wymiar kary pozbawienia wolności, którą będzie wykonywał, od wydatków za postępowanie odwoławcze ustalając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana