Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 494/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 12 maja 2025 roku, sygn. akt II K 692/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

--------------------------

-------------------------------------------------------------------------

-----------------

-----------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-----------

--------------------------

--------------------------------------------------------------------------

----------------

-----------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------------

-------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------------

--------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego podniósł zarzut rażącej niewspółmierności

(surowości) kary przy zastosowaniu wadliwych kryteriów jej wymiaru.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wówczas, jeżeli z punktu widzenia nie tylko sprawcy czy jego obrońcy, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa – rażąco niewspółmierną, czyli niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza zatem znaczną dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

Na tym etapie rozważań przypomnieć należy, iż w myśl regulacji zawartych w art. 53 k.k. sąd wymierzając karę, winien baczyć, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy sprawcy, uwzględnić stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a także mieć na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze, które winna realizować kara, jak również potrzeby wynikające z dyrektywy prewencji ogólnej. Nadto, Sąd wymierzając karę powinien zwrócić uwagę na właściwości i warunki osobiste sprawcy.

Obrońca oskarżonego G. K. skierował w apelacji zastrzeżenia przeciwko rozstrzygnięciu co do wymierzonej kary i orzeczonych środków karnych, dopatrując się ich rażącej niewspółmierności (surowości). Skarżący podnosząc przedmiotowe zarzuty dotyczące zarówno kary grzywny, jak i orzeczonych środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, swoje stanowisko argumentował przede wszystkim trudną sytuacją osobistą i rodzinną, lekami przyjmowanymi w związku z leczeniem. Skarżący w środku odwoławczym nawiązał także do tego, że wprawdzie oskarżony naruszył w rażący sposób podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jednak motywy jego działania i okoliczności czynu przemawiały za uznaniem jego czynu za nieprzekraczającego znacznego stopnia społecznej szkodliwości w tych konkretnych okolicznościach w postaci ciężkiej sytuacji osobistej i rodzinnej oskarżonego. Obrońca ponadto wskazał na takie kwestie jak przyznanie się do winy, złożenie przez oskarżonego wiarygodnych wyjaśnień oraz pozytywne wnioski płynące z postawy oskarżonego z toku postępowania.

Biorąc pod uwagę powyższe zauważyć należało, że wskazywane przez obrońcę oskarżonego okoliczności choć winny być dostrzeżone, to nie mogły być nadto przecenione i nie mogły skutkować złagodzeniem orzeczonej kary i zasądzonych środków karnych. Orzekając w kwestionowanym przez skarżącego zakresie, w polu widzenia trzeba było mieć zwłaszcza okoliczności obciążające, w tym znaczny stopień społecznej szkodliwości zarzuconego czynu, za którym przemawiał wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego (wyniki badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu I - 0,93 mg/l, II – 0,95 mg/l), który niewątpliwie miał wpływ na percepcję i taktykę jazdy oskarżonego, stwarzając realne zagrożenie w ruchu lądowym. Ponadto, jak wynika z informacji o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego, oskarżony wielokrotnie dopuścił się wielu wykroczeń drogowych, w postaci np. znacznego przekroczenia prędkości jazdy. Tłumaczenie się oskarżonego, że nabył na własną rękę alkomat, którego wynik w dniu 20 września 2023 wskazywał 0,00 jest całkowicie bezzasadne, jeżeli stężenie alkoholu podczas badania rosło. Na względzie mieć należy, że nawet niewielki przejechany dystans nie eliminuje ryzyka spowodowania wypadku, niosącego ze sobą poważne skutki. Odpowiadając zaś na wskazywane przez oskarżonego jego okoliczności osobiste, zważyć trzeba przede wszystkim na to, że winny być one w pierwszej kolejności czynnikiem motywacyjnym do postępowania zgodnie z prawem, a nie podnoszone dopiero przy wniosku o zmniejszenie orzeczonych sankcji prawnych za postępowanie wbrew niemu. Przyznanie się oskarżonego do winy i złożenie wyjaśnień nie mogło mieć większej wartości jako okoliczność łagodząca z tego względu, że w sprawie był zgromadzony materiał dowodowy, który wyczerpująco i jednoznacznie przemawiał za sprawstwem oskarżonego, czego G. K. miał świadomość.

Ponadto, w toku postępowania nie udało się ustalić żadnego zdarzenia, które wymagało szybkiej interwencji i udziału oskarżonego, a co za tym idzie użycia przez niego samochodu. Oskarżony jako dorosła osoba z doświadczeniem życiowym miał pełną świadomość negatywnych skutków spożywania alkoholu w nadmiernych ilościach i wynikających z tego faktu zagrożeń, jakie może za sobą pociągać dla niego, jak i innych uczestników ruchu drogowego, prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Wiedzę tę zlekceważył i mimo to podjął się prowadzenia pojazdu mając świadomość, że stwarza niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia swojego i innych osób.

Biorąc pod uwagę ustawowe zagrożenie wskazane w art. 178a § 1 k.k., tj. karę pozbawienia wolności do 3 lat, orzeczonej kary 200 stawek dziennych nie można poczytywać za karę surową, a tym bardziej rażąco surową. Tożsame okoliczności należało odnieść do orzeczonego środka karnego w postaci świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 zł. Oskarżony posiada zawód, osiąga dochód w kwocie 3000 zł brutto i ma możliwości uregulowania należności.

Podsumowując powyższe rozważania wskazać należy, że orzeczona wobec oskarżonego kara, jak również środki karne odpowiadają prawu, są sprawiedliwie i adekwatne do okoliczności sprawy. Sąd Rejonowy rozstrzygając w tym zakresie miał na względzie dyrektywy z art. 53 k.k., dostosowując orzeczoną karę i środki karne do stopnia społecznej szkodliwości czynu, stopnia zawinienia oraz do zrealizowania stawianych im celów, w tym prewencji ogólnej i indywidualnej.

Na koniec zaznaczyć trzeba, że podstawę ingerencji w rozstrzygnięcie sądu I instancji co do kary (i środków karnych) może stanowić jedynie ustalenie, że jej wymiar nie uwzględnia wszystkich okoliczności wiążących się z ustawowymi dyrektywami jej wymiaru bądź też wykracza poza granice swobodnego uznania sędziowskiego. Rażąca niewspółmierność kary, uzasadniająca jej zmianę, może zachodzić tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, że zachodziła wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji, a karą, która byłaby prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 10 lipca 2024 r. II AKa 111/24).

Z przepisów kodeksu postępowania karnego wynika, że regułą powinno być obciążenie skazanych kosztami sądowymi, zaś czymś wyjątkowym – zwolnienie z ponoszenia tych kosztów. Zwolnienie takie może nastąpić jedynie przy zaistnieniu przesłanek wskazanych w art. 624 § 1 kpk, gdy istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie tych kosztów byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności (por. wyrok SA we Wrocławiu z 28.06.2012 r., II AKa 98/12, LEX nr 1217813).W tej sprawie brak było podstaw do zwolnienia od kosztów sądowych, gdyż oskarżony posiada majątek i stały dochód.

Zgodnie z tym co już wykazano, w niniejszej sprawie nie zachodziła konieczność ingerencji w treść pierwszoinstancyjnego wyroku, nie było ku temu podstaw, co czyni środek odwoławczy oskarżonego niezasadnym.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez znaczne złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary w pkt. I, II i III, IV i V oraz zwolnienie oskarżonego z ponoszenia kosztów procesu i przyjęcie ich na rachunek Skarbu Państwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut apelacyjny okazał się niezasadny, co spowodowało nieuwzględnienie przedmiotowych wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego nie była zasadna i tym samym nie zasługiwała na uwzględnienie. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd orzekł od oskarżonego kwotę 620 zł (600 zł opłaty i 20 zł wydatków) zgodnie z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wobec braku podstaw do zwolnienia, gdyż oskarżony posiada majątek i stały dochód.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 12 maja 2025r. sygn. akt II K692/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana