Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 496/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 29 kwietnia 2025 r., sygn. II K 566/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--

----------

--------------------------------------------------------------

------------

--------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

1)  na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ treść wyroku tj. art. 22 § 1 i 2 k.p.k. w zw. art. 6 k.p.k. w zw. poprzez wydanie postanowienia w przedmiocie zawieszenia postępowania i jego nieuwzględnienie, zaniechanie odroczenia rozprawy, przeprowadzenie rozprawy i jej zamknięcie w dniu wpłynięcia wniosku obrońcy oskarżonego o zawieszenie postępowania, tym samym pozbawienie możliwości wniesienia zażalenia na przedmiotowe postanowienie, co skutkowało pozbawieniem prawa do obrony oskarżonego i doprowadziło do wydania wyroku skazującego,

2)  na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ treść wyroku tj. art. 22 § 1 k.p.k. w zw. 193 § 1 k.p.k. w zw. art. 6 k.p.k. poprzez wydanie postanowienia w przedmiocie zawieszenia postępowania i jego nieuwzględnienie, poczynienie własnych ustaleń na temat zdrowia oskarżonego wymagających wiadomości specjalnych, co skutkowało pozbawieniem prawa do obrony oskarżonego, uniemożliwieniem mu złożenia wyjaśnień i doprowadziło do wydania wyroku skazującego,

3)  na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ treść wyroku tj. art. 170 § 3 k.p.k. w zw. 193 § 1 k.p.k. w zw. art. 6 k.p.k. poprzez zaniechanie wydania postanowienia w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii sądowo-lekarskiej, na okoliczność czy stan zdrowia oskarżonego pozwala na jego uczestnictwo w postępowaniach sądowych, poczynienie własnych ustaleń na temat zdrowia oskarżonego wymagających wiadomości specjalnych, co skutkowało pozbawieniem prawa do obrony oskarżonego, uniemożliwieniem mu złożenia wyjaśnień i doprowadziło do wydania wyroku skazującego,

4)  na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na treść wyroku tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, polegającej na wybiórczej i jednostronnej ocenie zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa Powiatowego Lekarza Weterynarii wraz z załącznikami, nieuwzględniającej okoliczności na korzyść oskarżonego, przypisanie mu zamiaru bezpośredniego bez wszechstronnej analizy materiału dowodowego, co miało istotny wpływ na wydanie wyroku skazującego.

5)  na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na stwierdzeniu przez Sąd, iż oskarżony posłużył się dokumentem handlowym zawierającym nieprawdziwe dane z uwagi na podmienienie kolczyka identyfikacyjnego ze sztuką bydła należącą do oskarżonego, w sytuacji gdy z dowodów przeprowadzonych przez Sąd nie wynika, iż to oskarżony dokonał podmiany kolczyka ani, że padłe bydło należało do oskarżonego, w związku z tym Sąd I instancji nieprawidłowo ustalił, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 272 k.k.

6)  na podstawie art. 438 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k. naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 170 § 3 k.p.k. poprzez bezzasadne pominięcie, bez wydania postanowienia o oddaleniu dowodu z zeznań świadka W. S., z akt sprawy C 335/21 upr, akt sprawy II Sa/Lu 293/23, akt sprawy Zak. 1410.1.17.2023.6 akt spraw PIW. Zak. 4200.1BR.2022.M.Ł, PIW. Zak.4200.1.2023.RS, akt spraw II K 33223, K 712/22 co miało wpływ na treść orzeczenia.

Ewentualnie, w razie nieuwzględnienia zarzutów 1-6)

na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. poprzez rażące naruszenie prawa materialnego i błędną kwalifikację prawną czynu tj. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 272 k. k. poprzez niezastosowanie w przedmiotowej sprawie art. 13 § 2 k.k. w sytuacji, gdy wyłudzenie poświadczenia nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd przez oskarżonego było niemożliwe ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego, a w związku z tym prawidłowa kwalifikacja prawna czynu winna być z art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obraza przepisów procesowych może stanowić podstawę zarzutu odwoławczego, ale tylko wówczas, gdy zarzucane uchybienie mogło mieć wpływ na treść orzeczenia. Chodzi tu o ustalenie hipotetycznego związku pomiędzy uchybieniem, a treścią zaskarżonego orzeczenia. Nie zawsze bowiem naruszenie przepisów procesowych odbija się negatywnie na treści orzeczenia. Mogą zaistnieć uchybienia, które nie mają takiego wpływu. Nie jest natomiast konieczne stwierdzenie, że obraza przepisów procesowych rzeczywiście miała wpływ na treść orzeczenia (por. Grajewski, Paprzycki, Steinborn, Kodeks, t. 2, 2013, s. 88).

Skarżący wskazał na liczne uchybienia procesowe, głównie związane z podjętymi czynnościami procesowymi na rozprawie sądowej w dniu 29 kwietnia 2025 roku. W ocenie Sądu Okręgowego istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie miały również okoliczności zaistniałe przed tym terminem. W świetle art. 374 § 1 kpk oskarżony ma prawo, a nie obowiązek brać udział w rozprawie. Tylko w sprawach o zbrodnie obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa z mocy prawa (art. 374 § 2 kpk). Wyeliminowanie przez ustawodawcę totalnego obowiązku obecności oskarżonego na rozprawie i związanych z tym powinności spoczywających na Sądzie służy eliminacji źródła przewlekłości postępowania sądowego. Oskarżony nie stawił się na rozprawę sądowa wyznaczoną w dniu 28 stycznia 2025 roku, nie przedstawił żadnych okoliczności uniemożliwiających mu stawiennictwo, Sąd uznał, że obecność oskarżonego nie jest niezbędna, odczytano akt oskarżenia oraz wyjaśnienia oskarżonego. W ten sposób oskarżony zrezygnował ze złożenia wyjaśnień w tym dniu oraz osobistego ustosunkowania się do zgromadzonych i przeprowadzonych dowodów. Nie sygnalizował w sposób procesowy woli złożenia wyjaśnień na kolejnym terminie rozprawy. Należy podkreślić, że na rozprawie był obecny obrońca oskarżonego, który aktywnie uczestniczył w przesłuchaniu świadków i zapewniał mu realną obronę. Na rozprawę w dniu 25 lutego 2025 roku nie stawił się oskarżony i podczas sprawdzania obecności stron obrońca nie przedstawił zaświadczenia wystawionego przez lekarza sądowego, a uczynił to dopiero na zakończenie rozprawy, wnosząc o jej odroczenie z uwagi na to, że oskarżony chciał złożyć wyjaśnienia. Sąd uwzględnił wniosek obrońcy i rozprawę odroczył do 29 kwietnia 2025 roku. W tym dniu na rozprawę nie stawił się oskarżony i obrońca, a przed terminem rozprawy złożono wniosek o zawieszenie postępowania ewentualnie dopuszczenie dowodu z opinii biegłego czy stan zdrowia oskarżonego pozwala na udział oskarżonego w rozprawie. W ocenie Sądu Okręgowego załączona opinii dotycząca innej sprawy nie mogła być podstawą do zawieszenia postepowania, gdyż ocena stawiennictwa oskarżonego na rozprawie i uczestniczenia w niej powinna być odnoszona do konkretnej sprawy, etapu postępowania, ilości czynności, które wymagają jeszcze podjęcia na rozprawie. W przedmiotowej sprawie jedyną czynnością pozostawało ewentualne złożenie wyjaśnień przez oskarżonego. Sąd I instancji nie uwzględnił wniosku o zawieszenie postępowania i nie było przeszkód do złożenia zażalenia na taką decyzję przez oskarżonego czy jego obrońcę. Być może decyzja ta wymagała głębszej analizy w uzasadnieniu orzeczenia w odniesieniu do realiów przedmiotowej sprawy, ale w ocenie Sądu Okręgowego nie miało to wpływu na treść orzeczenia. Obrońca nie stawił się na tej rozprawie, być może z góry zakładając, że wniosek o zawieszenie zostanie uwzględniony. Należy przyjąć, że Sąd I instancji w uzasadnieniu odmowy zawieszenia postępowania, nie wskazując tego wprost, ale odniósł się również do potrzeby dopuszczenia dowodu z opinii biegłych (również w treści uzasadnienia wyroku). Należy podkreślić, że obrońca i oskarżony nie stawili się także na rozprawie odwoławczej i nie były znane tego przyczyny (k. 353). Na rozprawie odwoławczej również była możliwość złożenia wyjaśnień przez oskarżonego, tak aby przedstawić swoje stanowisko wobec postawionego zarzutu. Ponadto skarżący nie wskazał jakie nowe okoliczności chciał przedstawić oskarżony, który składał wyjaśnienia na etapie postępowania przygotowawczego, a istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ewentualne wnioski dowodowe mogły zostać złożone w formie pisemnej. W orzecznictwie wskazuje się, iż zgodnie z art. 117 § 2a kpk usprawiedliwienie niestawiennictwa na rozprawę z powodu choroby powinno każdorazowo następować na podstawie zaświadczenia wystawionego przez lekarza sądowego, co nie oznacza niedopuszczalności przedłożenia stosownego dokumentu w terminie późniejszym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. II KK 237/17, Prok. i Pr. 2017 nr 10, poz. 7, KZS 2017 nr 11, poz. 19, Legalis Numer 1650952). W kontekście tychże okoliczności, Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż nie może powoływać się na naruszenie jego prawa do obrony ten, kto sam zrezygnował z przysługujących mu uprawnień procesowych – postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2001 r. II KKN 96/01 - nie może się powoływać na pogwałcenie swego prawa do obrony ten, kto świadomie i z własnego wyboru nie korzysta nawet z tych form umożliwiających realizację tego prawa, które zostały mu udostępnione. Oskarżony mógł stawić się na pierwszą rozprawę przed sądem I instancji czy rozprawę odwoławczą celem złożenia wyjaśnień, a z tej możliwości nie skorzystał i nie podał przyczyn takiego stanu.

Sąd Rejonowy rozważył wszystkie dowody zgromadzone w sprawie wszechstronnie. Wybór wersji wiarygodnej został przez Sąd Rejonowy przekonująco umotywowany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Warto zwrócić uwagę, co postuluje obrońca we wniesionej apelacji w kontekście oceny dowodów – obdarzenie wiarą wyłącznie wersji zdarzenia oskarżonego, z jednoczesnym odrzuceniem wszystkiego tego, co go obciąża. W tym miejscu podkreślenia wymaga, iż Sąd Rejonowy słusznie obdarzył wiarą dowody w postaci zeznań R. S., z którymi korelowały złożone dokumenty wraz z zawiadomieniem Powiatowego Inspektoratu Weterynaryjnego. Niewątpliwie oskarżony podejmował działania związane z wydaniem decyzji o cofnięciu zawieszenia uznania stada zwierząt za wolne od wskazanych chorób oraz zakazującej przemieszczania zwierząt do stada i z tego stada. Treść pisma skierowanego przez oskarżonego do Powiatowego Inspektoratu Weterynaryjnego z dnia 15 lutego 2023 roku jest jednoznaczna i wskazuje, że składając dokument handlowy (k.17) zmierzał do uchylenia decyzji z dnia 5 grudnia 2022 roku. To właśnie brak właściwego oznakowania bydła był jedną z podstaw do wydania decyzji niekorzystnej dla oskarżonego. Organy weterynaryjne wzywały oskarżonego do wyjaśnienia tych wątpliwości. Niewątpliwie oskarżony był zainteresowany jak najszybszym uzyskaniem uchylenia decyzji, co dawało mu możliwość dalszej sprzedaży mleka. Odnośnie zawiadomienia złożonego 17 lutego 2023 roku to A. S. szczegółowo odniósł się w nim do sytuacji związanej z ostatnim padnięciem bydła. To on właśnie podniósł wątpliwości co do prawidłowości oznaczenia bydła, a w szczególności wyglądu kolczyka i wkrętu. Umieszczając kolczyk od innego bydła należącego do A. S. w uchu padłego zwierzęcia oskarżony miał wykazać, że niezidentyfikowane u niego zwierzę należało do stada A. S., czego był świadomy działając w zamiarze bezpośrednim. Niewątpliwie oskarżony doskonale wiedział, które bydło było jego własnością, a które syna. W toku przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego naleziono szereg kolczyków od bydła należącego do oskarżonego, ale też jego syna. Większość z nich nie powinna znajdować się w posiadaniu oskarżonego, powinny być zniszczone w rzeźni lub siedzibie stada. Oskarżony miał w tym interes osobisty, aby negatywna decyzja został uchylona, a wbrew twierdzeniom skarżącego, decyzje stosownych organów zawierały wprost wskazanie, że brak identyfikacji zwierząt był podstawą wydania decyzji z 5 grudnia 2022 roku. Uporządkowanie, wyjaśnienie tych okoliczności było niezbędne i konieczne, niezależne od kwestii weterynaryjnych. Usiłowanie udolne to takie, które, obiektywnie rzecz biorąc, jest w stanie doprowadzić do dokonania, czyli pełnej realizacji znamion ustawowych charakteryzujących dany typ przestępstwa usytuowanego w części szczególnej lub części wojskowej kodeksu karnego albo poza kodeksem karnym. Dokładne oznaczenie zwierząt, złożenie stosownych wyjaśnień i wyodrębnienie stada oskarżonego i A. S. było pierwotną, niezbędną czynnością umożliwiającą następnie ustalenie okoliczności w teście porównawczym, dlatego nie można było przyjąć kwalifikacji z art. 13 § 2 kk.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy oceniając zgromadzone w sprawie dowody, analizując je i konfrontując ze sobą wzajemnie, nie naruszył art. 7 kpk. Dowody obciążające oskarżonego były wystraczające, aby stwierdzić jego winę.

Zdaniem Sądu Okręgowego orzeczona wobec oskarżonego kara nie nosi cech rażąco niewspółmiernej. W tej konkretnej sprawie, Sąd Odwoławczy stoi na stanowisku walor wychowawczy dla oskarżonego (prewencja indywidualna) i społeczne przekonanie o nieuchronności poniesienia realnych konsekwencji za czyn zabroniony (prewencja generalna) będzie miała dla oskarżonego kara grzywny. Oskarżony jest sprawcą niepoprawny, był już karany na kary pozbawienia wolności, w tym za czyn z art. 278 § 1 kk. We wniesionym środku odwoławczym brak było zarzutu dotyczącego niewspółmierności pierwszoinstancyjnego rozstrzygnięcia o karze. W ocenie Sądu Okręgowego nie zaistniały także przesłanki z art. 440 kpk, które uprawniałyby do ingerencji w tą cześć wyroku. Dlatego też, przy wyczerpującym wywodzie Sądu Rejowego w części dotyczącej kary, odstąpiono od zupełnie abstrakcyjnego i szczegółowego omawiania tej kwestii w niniejszych rozważaniach, podzielając w tym względzie stanowisko proceduralne Sądu Apelacyjnego w Lublinie wyrażone w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. II AKa 275/17 (Legalis Numer 1728581).

Wniosek

zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu, ewentualnie w razie nieuwzględnienia zarzutów 1-6, zmianę wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 272 k.k. na czyn z art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k. i odstąpienie przez Sąd od wymierzenia kary z uwagi na niski stopień szkodliwości społecznej ewentualnie w przypadku uznania przez Sąd, iż nie zachodzą przesłanki do odstąpienia od wymierzenia kary, wnoszę o nadzwyczajne złagodzenie kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zasądzając od oskarżonego 300 zł tytułem opłaty oraz na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym – zasądzając kwotę 20 zł tytułem ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism (oskarżony posiada majątek i stały dochód) – art. 636 § 1 kpk .

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 29 kwietnia 2025r. sygn. akt II K 566/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana