Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant: stażysta Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 518/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 6 czerwca 2024 r. sygn. akt II K 594/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

P. B. (1)

U. B. spłaca w ratach zobowiązania za faktury, objęte zarzutami i w okresie od 1 lutego 2024 r. do 14 czerwca 2024 r. spłaciła 7500 zł

Dowody wpłat

445-450

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

P. B. (1)

Brak zamiaru pokrzywdzenia A. M.

Dowody wpłat

445-450

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody wpłat

Niezakwestionowane przez strony, brak wątpliwości co do prawdziwości, nawet przy uwzględnieniu, że to kserokopie dokumentów

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Dowody wpłat

Dowody wpłat z 2024 r. nie są przydatne dla ustalenia zamiaru, jaki towarzyszył oskarżonemu przy zaciąganiu zobowiązań w 2021 r.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońcaoskarżonego zarzucił:

1. Mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia obrazę przepisów postępowania, a mianowicie:

a) art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk polegającą na zaniechaniu dokonania kompleksowej oceny zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, a nadto na niezastosowaniu wyrażonej zasady obiektywizmu zobowiązującej Sąd do uwzględniana okoliczności świadczących również na korzyść oskarżonego, poprzez:

- błędne przyjęcie, że to oskarżony działając z góry powziętym zamiarem doprowadził pokrzywdzonych do niekorzystanego rozporządzenia mieniem, podczas gdy dłużnikiem pokrzywdzonego jest spółka (...) Ltd sp. k. a nie oskarżony osobiście (w jego przypadku można byłoby mówić jedynie co najwyżej o nienależytym prowadzeniu spraw spółki, czemu oskarżony również zaprzecza),

- nieuwzględnienie przez Sąd I Instancji, iż w niniejszej sprawie dłużnikiem była spółka komandytowa - spółka (...) Ltd sp. k. w S., w której oskarżony sprawował funkcję komandytariusza co oznacza, że odpowiada on za zobowiązania spółki jedynie do sumy komandytowej (4 000,00 zł), komplementariuszem zaś, czyli wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania spółki w pełni jest zaś spółka (...) Ltd z siedzibą w L. i jedynie z racji tego, że oskarżony sprawuje w tej spółce funkcję dyrektora, to reprezentował również i spółkę komandytową (...), jednak nie może to po jego stronie rodzić odpowiedzialności karnej za zobowiązania spółki,

- nieuwzględnienie przez Sąd, że pokrzywdzony w ogólnie nie zainicjował sprawy cywilnej o zapłatę, która początkowo winna być skierowana przeciwko spółce komandytowej (...) Ltd sp. k, a następnie na podstawie art. 22 § 2 ksh - przeciwko wspólnikom tej spółki, czyli przede wszystkim przeciwko komplementariuszowi (...) Ltd., co miało wpływ na brak spłaty zobowiązań,

- nieuwzględnienie bierności pokrzywdzonego w niniejszym postępowaniu, polegającej na: niewykazaniu daty doręczenia spółce (...) spornych faktur wraz z kompletną dokumentacją przewozową (wymagalność roszczeń pokrzywdzonego następowała od daty doręczenia faktur wraz z pełną dokumentacją przewozową, a nie od wystawienia faktury), co miało wpływ na błędne ustalenie terminów wymagalności faktur,

- uznanie, że skoro pokrzywdzony zlecił wykonanie usług w okresie luty - kwiecień 2021 to oskarżony wprowadził pokrzywdzonego w błąd co do możliwości zapłaty, albowiem pojawił się problem ze spedytorami, podczas gdy z zeznań świadków wynika, że spedytorzy odeszli na przełomie kwietnia i maja, a zlecenie usługi miało miejsce przed tymi wydarzeniami, więc zlecając usługę firma (...) nie mogła przewidzieć trudności w uregulowaniu faktur,

- nieuwzględnienie bierności pokrzywdzonego również i we wszczętym postępowaniu restrukturyzacyjnym (mimo wniosku obrony nie zażądano od pokrzywdzonego wyjaśnienia czy odesłał kartę do głosowania), które przerodziło się w postępowanie sanacyjne ze względu na zbyt małą ilość odesłanych kart do głosowania przez wierzycieli (w tym pokrzywdzonego i jego spółkę),

- błędne ustalenie, że oskarżony miał zamiar niewywiązania się z zobowiązań względem pokrzywdzonego już w dacie udzielania mu zlecenia (luty - kwiecień 2021 r.) podczas gdy istniejące w tej dacie zadłużenie wobec ZUSU nie powodowało stanu niewypłacalności spółki przy tak dużym obrocie, jaki spółka generowała, a problemy z płatnościami pojawiły się w zasadzie w maju i czerwcu 2021 r., kiedy to odeszła grupa pracowników spółki, a następnie - na początku czerwca dokonano aresztowania oskarżonego w innego sprawie (prowadzenie działalności na automatach),

- nieuwzględnienie tego, że o zamiarze dłużnika (a dłużnikiem była spółka komandytowa a nie oskarżony osobiście) zapłaty zobowiązań względem pokrzywdzonego świadczy podjęcie działań związanych z wszczęciem postępowania restrukturyzacyjnego po opuszczeniu przez oskarżonego aresztu śledczego, albowiem tylko takie postępowanie mogłoby doprowadzić do spłaty dłużników (nie tylko urzędów jak ma to miejsce zazwyczaj w przypadku upadłości) oraz umożliwienie firmie dalsze prowadzenie działalności,

- nieuwzględnienie tego, że zobowiązanie względem pokrzywdzonego jest regularnie spłacane wobec zawarcia z pokrzywdzonym ugody, co również świadczy o braku zamiaru jego pokrzywdzenia w dacie zlecania usług,

- danie wiary opinii biegłego sądowego z zakresu księgowości, który opierał się jedynie na sprawozdaniach finansowych spółki i nie ocenił jej faktycznego stanu finansowego na podstawie obrotów,

ewentualnie:

2. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary w sytuacji, gdy biorąc pod uwagę warunki osobiste oskarżonego, obecny ustabilizowany tryb życia, ścisłą współpracę z organami ścigania w innym postępowaniu karnym (prowadzonym przez Prokuraturę Regionalną w S. w ramach którego oskarżony był aresztowany w czerwcu 2021 r.), podjęcia próby ratowania firmy i spłacenia wierzycieli (postępowanie restrukturyzacyjne zostało zamienione na sanacyjne wyłącznie ze względu na bierność wierzycieli - nieodesłanie kart do głosowania), dokonanie regularnych spłat zobowiązania względem pokrzywdzonego - Sąd winien byt rozważyć warunkowe umorzenie postępowania karnego względem oskarżonego, ewentualnie zastosować art. 37a kk celem wymierzenia oskarżonemu kary grzywny.

Oskarżyciel publiczny zarzucił:

naruszenie przepisu prawa materialnego pod postacią artykułu 69 § 1 Kodeksu karnego, poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego P. B. (2) kary 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata, pomimo braku spełnienia określonej w tym przepisie przesłanki, aby sprawca w czasie popełnienia przestępstwa podlegającego osądowi nie był skazany na karę pozbawienia wolności, gdyż oskarżony został uprzednio skazany za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszącym 5 lat. które to skazanie nie uległo zatarciu z uwagi na ośmiokrotne skazanie P. P. B. (1) w okresie próby i po tym okresie na kary grzywny i pozbawienia wolności, które nie uległy zatarciu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezasadne były zarzuty apelacji obrońcy, zasadny zaś był zarzut apelacji oskarżyciela publicznego.

Obrońca oskarżonego kwestionował dokonaną przez Sąd I instancji ocenę materiału dowodowego, prowadzącą do dokonania ustaleń, dających podstawy do uznania, że oskarżony jest winien zarzuconego mu czynu. Owe ustalenia sprowadzać się zaś mają do uznania, że to oskarżony jako komplementariusz spółki, a nie spółka, miałby odpowiadać karnie, że spółka w dacie dokonywania zleceń była w złej kondycji finansowej, nadto miały wynikać z nieuwzględnienia, że pokrzywdzony sam spowodował dla siebie szkodę, nie występując z powództwem o zapłatę, nie uczestnicząc aktywnie w postępowaniu windykacyjnym czy restrukturyzacyjnym, a także że zobowiązanie w ramach ugody jest spłacane. Z dowodów wprost kontestowanych wskazano w apelacji jedynie opinię biegłego z zakresu księgowości, ale w tym zakresie trudno zarzut uznać za poważny w sytuacji, gdy skarżący domaga się, by biegły nie bazował na całokształcie dostępnej dokumentacji finansowej, ale jedynie na bieżących obrotach spółki. Te ostatnie bowiem nigdy nie są w stanie oddać sytuacji finansowej spółki, skoro nie uwzględniają np. zobowiązań długoterminowych. Skarżący myśli ujętej w tym zarzucie szerzej nie rozwinął, opinia nie była też kwestionowana w toku postępowania przed Sądem I instancji. Argument o bieżących obrotach nie przekonuje, że byłyby one w stanie zniwelować utrzymujące się przez kilka kolejnych lat zobowiązania na kilkaset tysięcy złotych, przewyższające majątek spółki. Nie sposób więc uznać opinii, wskazującej na zaistnienie przesłanek do wystąpienia o otwarcie postępowania upadłościowego spółki, reprezentowanej przez oskarżonego, już w styczniu 2020 r. a więc ponad rok przed datą początkową czynu, za niepełną i nietrafną. Sytuacja finansowa spółki niewątpliwie (i w niekwestionowany sposób) znana była oskarżonemu jako osobie, która fizycznie podejmowała decyzje, zajmowała się bieżącymi sprawami firmy (jak w niekwestionowanych zeznaniach świadków). Oskarżony, mając świadomość istniejących zaległości, składając sprawozdania, w których utrzymywała się nadwyżka zobowiązań nad majątkiem spółki w latach 2018 i 2020 (i później również), musiał mieć wiedzę w przedmiocie braku możliwości spłaty wszystkich należności, a mimo to podejmował decyzje o dokonywaniu zleceń transportowych, w tym firmie pokrzywdzonego. Za nieuznające rozdziału prawa karnego i cywilnego należy uznać zarzuty apelacji, w których skarżący wywodzi, że sprawcą przestępstwa miałaby być osoba prawna, a osoba fizyczna, o ile występuje w imieniu i na rzecz osoby prawnej, popełnić przestępstwa nie może. Wbrew tej śmiałej, acz nieuzasadnionej tezie, sprawcą przestępstwa oszustwa może być również ten, kto nie uzyskuje z czynu żadnej korzyści, ale doprowadza pokrzywdzonego (niezależnie od tego, pod szyldem jakiej formy prawnej działa) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - na rzecz sprawcy lub innej osoby, bowiem przyświecający sprawcy cel w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej może dotyczyć tak jego samego, jak i innej osoby (niezależnie od formy prawnej) – art. 115 § 4 kk. Dlatego też niezależnie od tego, kogo w wyniku działania oskarżonego obciąża dług w sensie cywilnym, oskarżony odpowiada za swoje działanie, wyrządzające szkodę w mieniu pokrzywdzonego. Działanie to, przypomnieć należy, nie musi być osobiste – wystarczy, gdy sprawca poleci innym osobom (pracownikom) podjęcie działań, prowadzących do tego, że inna osoba – kontrahent - przyjmie zlecenie (transportu) w zamian za zobowiązanie zapłaty umówionej należności. Jeśli sprawca zlecający ma świadomość braku możliwości płatniczych, to świadomości takiej nie musi nawet mieć pracownik, za pomocą którego sprawca wprowadza kontrahenta w błąd w zakresie możliwości i zamiaru zapłaty. Najistotniejsze z punktu widzenia prawa karnego dla zaistnienia przestępstwa są procesy myślowe i działania, prowadzące go do tego, że inna osoba (pokrzywdzony) niekorzystnie rozporządzi swoim mieniem (przyjmie to właśnie, a nie inne zlecenie i je wykona, tracąc nie tylko zarobek, ale i wszystkie poniesione w związku z jego wykonywaniem koszty). Istotne dla zawarcia umów z pokrzywdzonym decyzje zapadały zaś w umyśle oskarżonego, który mimo zaistnienia przesłanek do upadłości nadal kontynuował działalność spółki i polecał pracownikom składanie zleceń transportowych. Pokrzywdzony przyjęte zlecenia wykonał bez zastrzeżeń, natomiast zapłaty nie otrzymał, wobec czego swoim mieniem rozporządził w sposób niekorzystny. Zaskakującym jest, że owa niekorzystność wg skarżącego miałaby być wynikiem późniejszych zaniechań pokrzywdzonego w dochodzeniu tego, co mu się należy – czas ani forma popełnienia przestępstwa oszustwa nie dotyczy ani podejmowania przez pokrzywdzonego wszelkich możliwych prób odzyskania należności, ani tego, czy szkoda została następnie naprawiona. Nawet całkowita zapłata należności nie niweluje przecież znamion przestępstwa, które, jak już wspomniano, materializują się z chwilą, gdy sprawca wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do swej rzetelności (zwłaszcza zamiaru i możliwości zrealizowania swojej części umowy, w tym w ustalonym terminie) doprowadza go do tego, że ten niekorzystnie rozporządza swoim mieniem (niekorzystnie w tym sensie, że gdyby wiedział o nierzeczywistości owej rzetelności, umowy by nie zawarł, oceniając ją jako zbyt ryzykowną). Wszystko, co dzieje się później, nie ma żadnego znaczenia dla znamion przestępstwa, a co najwyżej dla wymiaru kary. W szczególności dla ustaleń zamiaru, przyświecającego oskarżonemu w dacie czynu nie ma znaczenia to, czy pokrzywdzony był aktywny w warstwie cywilnoprawnej, nawet to, czy jego roszczenia formalnie stały się wymagalne ani też to, że w późniejszym czasie doszło do uznania ich wymagalności oraz zawarcia i realizowania porozumienia z pokrzywdzonym.

Nie można było uznać za trafiony również zarzutu rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary. Zaskakujące było mające chyba w tym zarzucie oparcie żądanie zmiany wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania – mimo iż nie jest to kwestia wymiaru kary, ale ustaleń faktycznych – jako że oskarżony w dacie czynu był już wielokrotnie karany za umyślne przestępstwo i przestępstwa skarbowe i takie rozstrzygnięcie byłoby na tle art. 66 § 1 kk prawnie niedopuszczalne. Przypisany mu czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat, tymczasem wymierzono mu zań karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd nieznacznie więc tylko wykroczył ponad ustawowe minimum, słusznie uwzględniając wskazane w uzasadnieniu wyroku okoliczności tak łagodzące, jak i obciążające. Ogólnie ujęte warunki osobiste oskarżonego czy jego obecnie ustabilizowany tryb życia nie mogą przełamywać wcześniejszej wielokrotnej karalności, w tym za przestępstwa podobne i przemawiać za wymierzeniem mu w kolejnym, już dziesiątym wyroku skazującym, postulowanej w apelacji obrońcy kary nie przewidzianej w ustawowym zagrożeniu, tj. najłagodniejszej z przewidzianych w kodeksie karnym kary grzywny. Sąd należycie uwzględnił tu sytuację rodzinną i zawodową oskarżonego, jak też działania podjęte w celu naprawienia szkody (p. k. 428 – str. 6 uzasadnienia). Współpraca z organami ścigania w innym postępowaniu karnym może być przedmiotem rozważań w tamtym postępowaniu karnym, w zależności od jego ustaleń, ale nie może mieć bezpośredniego przełożenia na wszystkie inne postępowania, dotyczące oskarżonego.

Zasadna natomiast (co przyznał już Sąd I instancji) okazała się apelacja oskarżyciela publicznego z uwagi na to, że oskarżony w dacie czynu był już karany za umyślne przestępstwo podobne i skazany na karę pozbawienia wolności – w sprawie IV K 178/10 Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie, gdzie za przestępstwo z art. 291 § 1 kk wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia wolności i mimo warunkowego zawieszenia jej wykonania w świetle art. 108 kpk i art. 76 § 1b kpk skazanie to nie uległo jak dotąd zatarciu. Ze względu na to w świetle art. 69 § 1 kk warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności było w niniejszej sprawie bezwzględnie niedopuszczalne.

Wniosek

Niezasadne – z apelacji obrońcy - o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego lub

- o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania ewentualnie

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania

Zasadny – z apelacji oskarżyciela publicznego – o zmianę wyroku poprzez orzeczenie bezwzględnej kary 10 miesięcy pozbawienia wolności

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów apelacji obrońcy (lub niedopuszczalność instytucji postulowanej w ostatnim z nich) skutkowała nietrafnością wniosku o jakąkolwiek zmianę wyroku na korzyść oskarżonego. Całkowicie niezasadny był wniosek alternatywny o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. W obecnie obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z treścią art. 437 § 2 kpk, uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art. 439 § 1 kpk (zaistnienie bezwzględnej przesłanki odwoławczej), art. 454 kpk (przy potrzebie kasacji wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie) lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości. Żadnej z tych przesłanek skarżący nie przywołał, wobec czego złożenie takiego wniosku nie mogło spotkać się z aprobatą Sądu odwoławczego.

Całkowicie zasadny był zarzut apelacji oskarżyciela publicznego, wobec czego trafny był też jej wniosek.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku co do winy i samego wymiaru kary - tak w części zaskarżonej, jak i w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Warunkowe zawieszenie wykonania kary i związane z tym rozstrzygnięcia probacyjne

Zwięźle o powodach zmiany

Zasadność zarzutu o niedopuszczalności warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności – i w konsekwencji niedopuszczalność orzekania o środkach probacyjnych przy braku probacji

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej przez oskarżonego (jego obrońcę) – przy uwzględnieniu apelacji oskarżyciela publicznego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. Na koszty postępowania odwoławczego składają się zaś wydatki oskarżyciela posiłkowego na ustanowienie pełnomocnika z wyboru, opłata w wysokości należnej za I instancję oraz ryczałt za doręczenia korespondencji – w kwocie 20 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Warunkowe zawieszenie wykonania kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana