Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 568/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 13 maja 2024 r. w sprawie II K 196/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu polegająca na wymierzeniu mu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, cele zapobiegawcze kary, jak również te w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej, a także stopień winy D. K. uzasadniały wymierzenie mu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej D. K. zaskarżonym wyrokiem kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy był niezasadny i nie mógł zostać uwzględniony.

Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, iż rażąca niewspółmierność kary, uzasadniająca zarzut z art. 438 pkt 4 kpk, występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną, a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 5 lipca 2023 r., II AKa 166/23, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2021 r., II DOW 15/21).

W przedmiotowej sprawie, Sąd I instancji uwzględnił prawidłowo wszystkie istotne okoliczności, zarówno te przemawiające na korzyść sprawcy, jak też obciążające go, mające znaczenie dla wymiaru sankcji karnej, nadając im odpowiednią rangę i znaczenie, co skutkowało słusznym rozstrzygnięciem o karze. Skarżący zaś, argumentując swoje stanowisko, przecenia przywoływane okoliczności, w sytuacji gdy ich znaczenie w sprawie było marginalne, w szczególności na tle okoliczności obciążających. Analizując wymiar kary, należało przede wszystkim rozważyć kwestię społecznej szkodliwości czynu i wziąć pod uwagę to, że swym nagannym zachowaniem oskarżony D. K. stwarzał poważne i jednocześnie
realne zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Znajdując się w znacznym, bo przekraczającym ponad czterokrotnie ustawowy próg stanie nietrzeźwości, stracił panowanie nad prowadzonym przez siebie samochodem, zjechał na pobocze, a następnie dachował.
Tym samym, Sąd meriti słusznie uwypuklił znaczny stopień jego winy. Wymiar kary został w tej sprawie również zdeterminowany uprzednią karalnością sprawcy. Jak wynika z akt sprawy, niewiele ponad miesiąc przed zdarzeniem, będącym przedmiotem osądu w niniejszej sprawie, został on skazany za tożsamy czyn (k. 10-10v, 157-157v). Oskarżony pomimo świadomości swej uprzedniej karalności, a także obowiązującego wobec niego sądowego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (za wyjątkiem pojazdów kategorii „T”), bez konkretnego powodu, zasługującego na szczególne uwzględnienie, nie zważając na poprzednie orzeczenie Sądu, powtórnie dopuścił się podobnego czynu, co świadczy o jego lekceważącej postawie wobec obowiązującego porządku prawnego. Uprzednio wymierzona wobec oskarżonego kara grzywny nie spełniła swoich celów w aspekcie wychowawczym i prewencyjnym, podobnie jak wspomniany powyżej środek karny, orzeczony wówczas na okres 4 lat. Biorąc pod uwagę powyższe, trudno doszukiwać się w tych okolicznościach podobnej rangi do znaczenia tych, wskazywanych przez obrońcę. Przyznanie się oskarżonego do winy i złożenie przez niego szczegółowych wyjaśnień, nieutrudnianie postępowania i wyrażenie skruchy, nie miały tak dużego znaczenia w sprawie, jakie przypisuje temu obrońca, zważywszy chociażby na okoliczności ujawnienia przestępstwa. Materiał dowodowy zebrany w postępowaniu był wyczerpujący i dostatecznie wyjaśnił wszelkie zaistniałe okoliczności, a sprawstwo oskarżonego ustalone na jego podstawie nie budziło żadnych wątpliwości.

Podsumowując niniejsze rozważania należy podkreślić, iż Sąd Okręgowy nie stwierdził, aby orzeczenie o karze wymierzonej D. K. przez Sąd Rejonowy nosiło cechy rażącej surowości, a zatem brak było podstaw do przychylenia się do wniosku obrońcy odnoszącego się do modyfikacji rozstrzygnięcia na korzyść oskarżonego co do jej wymiaru. Nie sposób zgodzić się bowiem z obrońcą, że kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 miesięcy, równa ustawowemu minimum, zaproponowana na łamach wywiedzionego środka zaskarżenia, spełni swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego i powstrzyma go od popełniania przestępstw w przyszłości. Taka kara miałyby też niewłaściwy wpływ na świadomość prawną społeczeństwa i mogłyby zostać odebrana jako przyzwolenie na łamanie prawa.

Wniosek

o zmianę wyroku w zakresie orzeczonej kary i wymierzenie D. K. kary 3 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutu podniesionego przez obrońcę oskarżonego, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 13 maja 2024 r. w sprawie II K 196/22 –
w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego, na podstawie art. 636 § 1 kpk, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana