Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Grażyna Orzechowska

Protokolant:

st.sekr.sądowy Marzena Głuchowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 584/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. II K 1565/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1. 

A. K.

Choroba psychiczna oskarżonej, upośledzenie umysłowe lub inne zakłócenie czynności psychicznych w rozumieniu art. 31 kk.

Brak zdolności rozpoznania przez oskarżoną znaczenia czynów oraz brak zdolności pokierowania przez nią swoim postępowaniem.

Opinia sądowo-psychiatryczna

139-142

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. 

Opinia sądowo-psychiatryczna

Opinia pełna, jasna, niebudząca wątpliwości co do poprawności sformułowanych w niej wniosków, sporządzona przez doświadczonych w swojej dziedzinie biegłych.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1. 

Raporty Prokuratury Rejonowej w Mińsku Mazowieckim dotyczące oskarżonej – k. 122-124v

- brak znaczenia dla przedmiotowej sprawy;

Informacja z KP w H. z dnia 10.11.2019 r. – k. 129

- brak znaczenia dla przedmiotowej sprawy;

Dokumentacja leczenia szpitalnego – k. 111-112

- brak znaczenia dla przedmiotowej sprawy;

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a.  art. 7 i 410 kpk, poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów i przyjęcie wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, że oskarżona dokonywała dyspozycji z rachunku bankowego pokrzywdzonego bez jego woli i wiedzy oraz, że bez wiedzy oskarżonego weszła w posiadanie danych do logowania do bankowości elektronicznej;

b.  art. 7 i 410 kpk, poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów i oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na zeznaniach pokrzywdzonego oraz członków jego rodziny mimo, że były one niespójne i wewnętrznie sprzeczne, a świadkowie jako osoby najbliższe miały interes, aby zeznawać na korzyść pokrzywdzonego;

c.  art. 7 i 410 kpk, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i błędne uznanie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonej, pomimo tego, że były one wyczerpujące i spójne, a przedstawiony przez nią przebieg wydarzeń uznać należy zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego za wysoce prawdopodobny;

d.  art. 7 i 410 kpk, poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów i błędne uznanie, że doszło do przywłaszczenia przez oskarżoną przedmiotów pozostawionych przez pokrzywdzonego w mieszkaniu przy ul. (...) w W., podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza, aby doszło w ogóle do popełnienia ww. czynu, a już z całą pewnością nie daje podstaw do stwierdzenia, że jego sprawcą mogłaby być oskarżona;

e.  art. 7 i 410 kpk, poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów i danie wiary zeznaniom S. L., który swoją wiedzę o sprawie opierał wyłącznie na słowach pokrzywdzonego, a przedstawiona przez niego wersja wydarzeń przeczy zasadom logiki i doświadczenia życiowego

f.  art. 193 § 1 w zw. z art. 202 § 1 kpk, poprzez niezasięgnięcie opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonej pomimo faktu, że w okresie kiedy dokonano czynu leczyła się ona psychiatrycznie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy podając zaskarżony wyrok kontroli odwoławczej nie stwierdził obrazy przepisów art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk. Sąd Rejonowy zapoznał się ze wszystkimi dowodami, jakie strony mu przedstawiły, zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonej, następnie rozważył je wszystkie w ich całokształcie i wzajemnym powiązaniu oraz dokonał wyboru, którym z nich daje wiarę, a którym tej wiary odmawia i z jakiego powodu. Apelacja, aby była skuteczna, musi wskazywać na konkretne usterki w rozumowaniu, na którym oparty jest zaskarżony wyrok, jeśli skarżący tego nie czyni, a ogranicza się jedynie do zapewnienia, że badane zdarzenia miały inny przebieg, to nie można oczekiwać, że apelacja ta zostanie uwzględniona. Byłoby to bowiem postępowanie dowolne, przenoszące gołosłowne zapewnienia nad działalność racjonalną, opartą na dowodach. W ocenie Sądu Okręgowego, pierwszoinstancyjna ocena dowodów zaprezentowana w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku spełniła wymogi art. 7 kpk, zaś we wniesionym w tej sprawie środku odwoławczym nie przedstawiono argumentów, które by ją skutecznie podważyły.

W pierwszym zarzucie w podpunkcie c. obrońca wskazał, iż przedstawiony przez oskarżoną przebieg wydarzeń uznać należy zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego za wysoce prawdopodobny. Zasady doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania aktualizują się dopiero przy ocenie dowodów. Nie można zasadami doświadczenia życiowego dowodów tych zastępować. Nie można w oparciu o nie czynić niedopuszczalnych domniemań (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2019 r., sygn. II AKa 365/18, Legalis Numer 2257585). Rzecz w tym, iż w niniejszej sprawie twierdzeniom oskarżonej przeczyły wiarygodne dowody, których wzajemne powiązanie (Sąd I instancji zgodnie z art. 410 kpk w polu uwagi miał całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy) i ocena zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego (art. 7 kpk) prowadziła do zgoła odmiennych wniosków, niż płynęły z wyjaśnień A. K..

Linia obrony osoby oskarżonej nie może być oderwana od tego, co ta wyjaśniła w danej sprawie – tymczasem wniesiona w przedmiotowej sprawie apelacja nie uwzględnia tego, iż oskarżona A. K. przyznała, że kartę bankomatową (...) odebraną od ojca pokrzywdzonego, aktywowała samodzielnie już po zatrzymaniu M. L. i to ona nadała jej numer (...). Oskarżona w złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnieniach twierdziła, iż cały czas miała dostęp do konta swojego konkubenta M. L., w czasie kiedy mieszkali razem (tj. marzec, kwiecień, 01-11 maja 2017 r.), aczkolwiek jej twierdzeniom w tym względzie przeczą nie tylko zeznania pokrzywdzonego, ale także wyciąg z jego konta. Sąd Rejonowy wydał prawidłowy wyrok, aczkolwiek w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnym zabrakło analizy i oceny tegoż dowodu. Uzupełniając wywód pierwszoinstancyjny przez pryzmat analizy wyciągu z konta pokrzywdzonego za miesiąc maj 2017 r. zwrócić uwagę należy przed zatrzymaniem M. L. dokonał na konto oskarżonej następujących przelewów:

- 02.05.2017 – na kwotę 1.500 zł tytuł - przelewu „na żarło dla niewyżytych”;

- również 02.05.2017 – kwota 1.000 zł , tytuł przelewu „na pieska”;

- 04.05.2017 – trzy przelewy na kwoty: 500 zł, 500 zł i 2.000 zł, tytuły tychże przelewów: (...), „na jedzenie” i „moja stara”;

- 09.05.2017 r. –1000 zł, tytuł przelewu „0”.

Reasumując, przed zatrzymaniem pokrzywdzony w maju 2017 r. przelał na konto pokrzywdzonej łącznie 5.500 zł i bezspornym pozostawało, iż rozporządzenie tymi środkami finansowymi nastąpiło zgodnie z wolą i wiedzą M. L.. Przed zatrzymaniem opłacił także czynsz najmu za mieszkanie zajmowane wspólnie z oskarżoną. W późniejszym czasie, tj. po zatrzymaniu pokrzywdzonego przelewy na kontro oskarżonej miały miejsce wielokrotnie, niemniej jednak każdorazowo dotyczyły kwot po 50 zł – nie wymagających kodu sms, który przyszedłby na telefon pokrzywdzonego (k. 54, wyjaśnienia oskarżonej). Zwrócenia uwagi wymagało także to, iż oskarżona początkowo chciała oddać pokrzywdzonemu pieniądze, których dotyczył akt oskarżenia wniesiony w tej sprawie i nie uczyniła tego jedynie z uwagi na brak zdolności kredytowej w (...), gdzie starała się o kredyt. Postulat uniewinnienia oskarżonej wyrażony w apelacji pozostawał zatem niegodny z jej uprzednimi działaniami, z których wynikało, iż poczuwa się do winy i chce naprawić szkodę wyrządzoną swoim działaniem. Zasady doświadczenia życiowego przeczą woli spłaty kwoty kilkudziesięciu tysięcy złotych przez osoby nie posiadające stałego zatrudnienia i majątku, w sytuacji, w której rzeczywiście nie doszłoby do bezprawnego rozporządzenia mieniem wbrew woli właściciela rachunku bankowego.

Wersja wydarzeń M. L. odnośnie tego, iż jego konkubina w czasie kiedy przebywał on w areszcie bez jego wiedzy i woli „wyczyściła” jego kontro bankowe i dokonała zaboru w celu przywłaszczenia należący do niego przedmiotów, które znajdowały się we wspólnie wynajmowanym mieszkaniu, wskazanych w pkt IV a/o, znalazła potwierdzenie nie tylko w innych dowodach osobowych, w tym w zeznaniach jego ojca S. L. i byłej żony I. L. (1), ale także potwierdził ją dowód z dokumentu, tj. wyciąg z konta pokrzywdzonego. Wbrew twierdzeniom obrońcy, nie sposób przyjąć, iż S. L. i I. L. (2) wiedzę o zdarzeniu czerpali wyłącznie z przekazu pokrzywdzonego. Weryfikacja ich depozycji prowadzi do wniosku, iż zeznali oni wyłącznie o tym, co mieli okazję zaobserwować osobiście, w tym jak wyglądał ich kontakt z oskarżoną (odebrała ona nieaktywną kartę do bankomatu po zatrzymaniu M. L.) lub jej ojcem P. K. (po wypowiedzeniu umowy najmu przywiózł w imieniu oskarżonej rzeczy pokrzywdzonego do jego byłej żony) po tym, gdy M. L. został tymczasowo aresztowany. Przykładowo z zeznań I. L. (2) wynikało, iż pokrzywdzony gdy wyprowadzał się od żony do wynajmowanego z oskarżoną mieszkania kilkukrotnie kursował, aby zabrać swoje rzeczy, zaś rzeczy przywiezione mu przez ojca oskarżonej zmieściły się do jednego samochodu i praktycznie były to rzeczy bezwartościowe (k. 44). W tym miejscu dodać jedynie można, iż ojciec oskarżonej skorzystał z prawa do odmowy składania zeznań. Wyrażone we wniesionej apelacji obrońcy twierdzenia, iż zeznania powyższych świadków zawierają nieścisłości i kłamstwa pozostawało zdaniem Sądu Okręgowego zupełnie gołosłowne. Wewnętrznych, ani zewnętrznych sprzeczności w tychże depozycjach ani nie stwierdził Sąd Rejonowy, ani ich istnienia nie dopatrzył się Sąd Okręgowy. Odnośnie przywłaszczenia przedmiotów wskazanych w pkt IV a/o kluczowe były zeznania B. K. (właściciela wynajmowanego mieszkania) i I. L. (2), skorelowane z protokołem odbioru wynajmowanego mieszkania, z których Sąd Rejonowy wyciągnął prawidłowe i zgodne z zasadami logiki wnioski.

Wersja wydarzeń, w której pokrzywdzony miał znęcać się nad oskarżoną pojawiła się dopiero na zaawansowanym etapie niniejszego postępowania. Do wniesionej apelacji dołączono dokumentację medyczną oskarżonej dotyczącą hospitalizacji w dniach 25-27.04.2017 r. brak jest jednak podstaw, aby uznać, iż ta okoliczność miała determinujący wpływ na działanie oskarżonej. Zgodnym z dotychczasową praktyką orzeczniczą Sądu Okręgowego pozostaje, iż niejednokrotnie w związki łączą się osoby mające różnego rodzaju problemy, czy to finansowe, czy też osobiste, wchodzące w konflikt z prawem i obciążone uzależnieniami. Obrońca próbował podważyć zeznania pokrzywdzonego M. L. wskazując, iż jest on osobą zdemoralizowaną i wielokrotnie karaną. Przemilczał jednak istnienie Karty Karnej dotyczącej oskarżonej A. K.. W orzecznictwie ugruntowane od lat pozostaje, iż uprzednia karalność świadka sama przez się wiarygodności złożonych przez niego zeznań nie przekreśla. Wartość takiego dowodu, podobnie jak każdego innego, ocenia Sąd na podstawie wewnętrznego przekonania, wysnutego z materiału dowodowego i oceny tegoż dokonanej przy uwzględnieniu wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 1977 r., sygn. V KR 63/77, GP 1977 nr 15, Legalis Numer 20071). Nawet w sytuacji, w której między konkubentami rzeczywiście dochodziłoby do zachowań mogących wejść w skład wieloczynowego przestępstwa znęcania zważenia wymagało, iż sekwencja wydarzeń prowadzi do wnioskowania oskarżona nie rozstała się z M. L. z tego powodu, wręcz przeciwnie, na krótko przed zatrzymaniem M. L. para zamieszkała razem, a pokrzywdzony utrzymywał konkubinę spełniając jej życzenia, m.in. sponsorując jej „pieska”. Jak już wskazano w kilku dniach maja 2017 r. przed zatrzymaniem M. L., które miało miejsce w dniu 11 maja 2017 r. przelał on na kontro oskarżonej łącznie 5.500 zł. Czasookres z aktu oskarżenia dotyczy późniejszych dyspozycji z konta pokrzywdzonego. Oskarżona nie złożyła zawiadomienia o przestępstwie z art. 207 § 1 kk, popełnionym na jej szkodę. Logicznym jest także, że nie musiała obawiać się pokrzywdzonego w czasie, kiedy był on pozbawiony wolności w związku z tymczasowym aresztowaniem. Sprzecznym z doświadczeniem życiowym i liną obrony oskarżonej jest także korzystanie ze środków finansowych konkubenta, którego partnerka się boi, z uwagi na ewentualny gniew takiej osoby i możliwe konsekwencje. Dodatkowo nawet bycie ofiarą przemocy psychicznej (w niniejszej sprawie nawet to stanowi w tym momencie hipotezę) nie uprawnia do dokonywania innych rodzajowo przestępstw, w których pokrzywdzonym byłby były czy też obecny konkubent. Obrońca oskarżonej twierdził, iż oskarżona nie uczestniczyła w pierwszoinstancyjnym postępowaniu sądowym z uwagi na paniczy strach przed oskarżonym. W tym stanie sprawy, przy bezpieczeństwie zapewnionym w budynku sądowym oraz jednoczesnym braku kontaktu między byłymi konkubentami, jak również przy stawieniu się na rozprawę ojca oskarżonej (1 marca 2019 r.), jej motywacja co do braku woli wzięcia udziału w toczącym się przeciwko niej postępowaniu przed Sądem I instancji (czy to z uwagi na strach, czy też z uwagi na wstyd) pozostaje bez wpływu na treść zaskarżonego orzeczenia. Oskarżona stawiła się na dwóch ostatnich rozprawach odwoławczych.

Zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 193 kpk w zw. z art. 202 § 1 kpk zdezaktualizował się całkowicie wraz z uzupełnieniem przez Sąd Odwoławczy postępowania dowodowego i przeprowadzeniem dowodu z opinii sądowo-psychiatrycznej. Z uwagi na sformułowanie przez skarżącego zarzutu obrazy art. 31 § 1 kk, zasadnicza część rozważań w tym względzie znajdzie się w następnej rubryce.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

2.

Naruszenie przepisów praw materialnego, tj. art. 31 § 1 kk, poprzez uznanie jako winnej popełnienia przestępstwa osoby, która z uwagi na chorobę psychiczną lub inne zakłócenie czynności psychicznych nie mogła pokierować swoim postępowaniem;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ustalenia co do poczytalności sprawcy oraz jego zdolności do rozpoznania znaczenia swoich czynów to sfera faktów, a nie prawa materialnego. Niezależnie od braku prawidłowości konstrukcji zarzutu, Sąd Okręgowy odniesie się do esencji zarzucanego uchybienia.

Przepis art. 366 § 1 kpk nakłada na przewodniczącego składu orzekającego obowiązek dbałości, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, w tym również stan zdrowia psychicznego podsądnej. Powyższe oznacza, że przewodniczący zobligowany był do wyjaśnienia kwestii związanych ze stanem zdrowia psychicznego oskarżonej. Sama informacja o uprzednim korzystaniu z pomocy psychologa i leczeniu psychiatrycznym nie prowadzi automatycznie do wystąpienia uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności osób korzystających z pomocy poradni tego typu. To do organu procesowego należy ustalenie przebiegu leczenia, a tym samym ustalenie, czy owe wątpliwości mogły zaistnieć. Z uwagi na uzasadnione wątpliwości co do stanu zdrowia oskarżonej Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii dwóch biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa, którzy wydali stosowną opinię (k. 139-142). Biegli nie rozpoznali u A. K. choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani innych zakłóceń czynności psychicznych w rozumieniu art. 31 kk. Oskarżona w czasie popełnienia zarzucanych jej czynów miała zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynów oraz pokierowania swoim postępowaniem. Opinia ta została sporządzona przez specjalistów posiadających wieloletnie doświadczenie w swojej dziedzinie. Sąd Okręgowy obdarzył ją przymiotem wiarygodności jako pełną, jasną i nie budzącą wątpliwości co do przedstawionych w niej wniosków. Naruszeniem prawa materialnego jest wadliwe zastosowanie lub błędne niezastosowanie normy materialnoprawnej do niekwestionowanego stanu faktycznego. Jako nieskuteczne ocenić należy odwoływanie się do instytucji przewidzianej w art. 31§ 1 kk w sytuacji, gdy w toku procesu nie wykazano wystąpienia okoliczności, które wyłączały lub ograniczały poczytalność podsądnej.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

3.

Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, tj.:

a.  błędne przyjęcie, że oskarżona dokonała dyspozycji z rachunku bankowego pokrzywdzonego bez jego woli i wiedzy oraz, że bez wiedzy oskarżonego weszła w posiadanie danych do logowania do bankowości elektronicznej podczas, gdy w rzeczywistości wszelkich operacji dokonywała ona na wyraźne polecenie pokrzywdzonego;

b.  błędne przyjęcie, że oskarżona przywłaszczyła przedmioty pozostawione przez pokrzywdzonego w mieszkaniu przy ul. (...) w W., podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nasuwa poważne wątpliwości czy w ogóle doszło do popełnienia ww. czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut wtórny, w stosunku do zarzutów naruszenia przez Sąd I instancji przepisów procesowych. Ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego generowała ocena dowodów, która spełniła wymogi art. 7 kpk, zaś tzw. „błąd braku” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. II AKa 256/16, Legalis Numer 1576843), wynikający z nieprzeprowadzenia przez Sąd I instancji dowodu z opinii sądowo-psychiatrycznej został konwalidowany w postępowaniu apelacyjnym. Aby skutecznie wykazać Sądowi orzekającemu poczynienie błędnych ustaleń faktycznych, nie wystarczy jedynie zaprezentowanie przez skarżącego własnej koncepcji co do ustaleń faktycznych, ale powinien on konkretnie wskazać i uzasadnić złamanie przez Sąd orzekający zasad wiedzy czy doświadczenia życiowego. Biorąc pod uwagę, iż w uzasadnieniu apelacji brak jest odrębnej jednostki redakcyjnej odnoszącej się stricte do tegoż zarzutu, Sąd Okręgowy nie dostrzegał potrzeby sztucznego dublowania dotychczasowych rozważań.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

rozstrzygnięcie i winie i karze wymierzonej oskarżonej

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Biorąc pod uwagę trudną sytuację materialną oskarżonej, Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 kpk w zw. z art. 634 kpk, zwolnił oskarżoną z obowiązku poniesienia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, stwierdzając, że wydatki tego postępowania poniesie Skarb Państwa.

7.  PODPIS