Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2023r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		sędzia (del.) Paweł Mądry
Protokolant:	sekr. sąd. Beata Wilkowska

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2023 r.

sprawy S. S.

obwinionego o czyn z art. 86 § 1 kw i in.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim

z dnia 23 maja 2023 r. sygn. akt II W 270/22

w zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy;

zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 130 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt II Ka 590/23

UZASADNIENIE

S. S. został obwiniony o to, że

I. w dniu 27 czerwca 2021 r. około godziny 10:00 na trasie relacji S. P.. – N., powiat (...), woj. (...), prowadząc na drodze publicznej samochód ciężarowy marki R. (...) nr rej. (...), nie zachował należytej ostrożności polegającej na zachowaniu bezpiecznej odległości od poprzedzającego go pojazdu marki V. (...) nr rej. (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia z tym pojazdem, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw;

II. w miejscu i czasie jak w punkcie pierwszym, prowadząc na drodze publicznej samochód ciężarowy marki R. (...) nr rej. (...), przewoził ładunek, którego ciężar powodował przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej kierowanego pojazdu, tj. o wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o Ruchu Drogowym.

Sąd Rejonowy w Sokołowie Podlaskim wyrokiem z dnia 23 maja 2023r. w sprawie II W 270/22 uznał S. S., w ramach czynu z pkt I wniosku o ukaranie, za winnego tego, że dniu 27 czerwca 2021 r. na trasie relacji S. – N., pow. (...), woj. (...), prowadząc na drodze publicznej samochód ciężarowy marki R. (...) nr rej. (...), nie zachował należytej ostrożności w ten sposób, iż nieprawidłowo ocenił sytuację na drodze przed prowadzonym pojazdem i zbyt późno wdrożył manewr hamowania, skutkiem czego doprowadził do uderzenia w poprzedzający go pojazd marki V. (...) nr rej. (...) prowadzony przez M. K., w wyniku czego ten doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy i skręcenia kręgosłupa szyjnego, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw w zw. z art. 2 § 1 kw oraz uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II wniosku, wyczerpującego dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 450 z późn. zm.) i za te czyny na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 2 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 800,00 zł. Nadto Sąd Rejonowy w pkt II wyroku zasądził od obwinionego S. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80,00 zł tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami postępowania w ½ części, tj. w kwocie 994,36 zł, w pozostałym zakresie obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożyła obrońca obwinionego zaskarżając wyrok w całości w stosunku do S. S. i podnosząc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez uznanie, iż obwiniony dokonał zarzucanego mu czynu pomimo, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, a w szczególności zeznania świadków nie daje podstaw do takich ustaleń. Podnosząc ten zarzut obrońca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu.

Na rozprawie apelacyjnej obwiniony poparł apelację wniesioną przez jego obrońcę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez obrońcę obwinionego nie jest zasadna, a zawarty w niej wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Obrońca ograniczając zakres zarzutów apelacji jedynie do błędu w ustaleniach faktycznych zaakceptowała tym samym ocenę dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy. Z uzasadnienia wyroku wynika zaś, że zeznania syna obwinionego, tj. P. S., zostały uznane za wiarygodne jedynie w tej części, która pozostaje zgodna z innymi wiarygodnymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Zatem argument obrońcy, że zeznania P. S. i wyjaśnienia obwinionego pozostają w sprzeczności z zeznaniami innych świadków, nie stanowi podstawy do zmiany ustaleń faktycznych w zgodzie z ich wersją, gdyż właśnie ta część zeznań P. S. została odrzucona przez Sąd Rejonowy jako niewiarygodna, zatem nie może stanowić podstawy do czynienia odmiennych ustaleń faktycznych w sprawie, postulowanych przez obrońcę. Podobnie Sąd Rejonowy nie dał wiary obwinionemu, który twierdził, że pokrzywdzony wyprzedził pojazd obwinionego w bardzo bliskiej odległości, w obszarze oznakowanym znakiem poziomym – linią podwójną ciągłą, a następnie gwałtownie zahamował, doprowadzając w ten sposób do kolizji pojazdów. Nieskuteczne jest zatem cytowanie niewiarygodnych fragmentów wyjaśnień obwinionego jako argumentu przemawiającego za słusznością podnoszonego zarzutu, gdyż stan faktyczny w sprawie nie został przyjęty na podstawie cytowanego wyżej fragmentu wyjaśnień obwinionego. Ten sam sposób argumentowania obrońcy, w zakresie czynu z pkt II wniosku o ukaranie, także nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż Sąd Rejonowy odrzucił jako niewiarygodne wyjaśnienia obwinionego co do okoliczności załadunku towaru przewożonego w samochodzie kierowanym przez S. S..

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nie zasługuje na uwzględnienie wniosek apelacji o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie S. S. od popełnienia zarzuconych mu czynów. Kwestionowane przez obrońcę ustalenia faktyczne Sądu Rejonowy zostały dokonane na podstawie uznanego za wiarygodny materiału dowodowego, zatem nie są obarczone błędem opisanym w zarzucie apelacji.

O kosztach sądowych Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 8 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 121 § 1 kpw.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.