Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 595/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 30 marca 2022r. w sprawie II K 61/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----

----------------------

-----------------------------------------------------------

-----------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------

---------------------

------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

`

Prokurator wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia,
a mianowicie:

- art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 366 § 1 k.p.k. polegającą na wybiórczej i dowolnej, a nie swobodnej, ocenie zebranych
w sprawie dowodów w postaci, zarówno pisemnej jak i ustnej opinii biegłej z zakresu budownictwa (...) i zakwestionowaniu jej wniosków jako niejasnych, nielogicznych, nieprzekonujących, dowolnych i nie znajdujących oparcia w materiale dowodowym i nie dającej podstaw do stwierdzenia w sposób niebudzący wątpliwości sprawstwa oskarżonych Z. S. (1) i S. S. w zakresie zarzucanych im czynów, przy jednoczesnym bezkrytycznym uznaniu jako jasnej i pełnej
lakonicznej opinii biegłego Z. S. (2) z Ośrodka Rzeczoznawstwa i Techniki Budowlanej Oddziału Warszawskiego Polskiego Związku Inżynierów i
Techników Budownictwa w Warszawie, dającej podstawy do uniewinnienia oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów, w sytuacji, gdy prawidłowa
ocena wniosków tychże opinii powinna prowadzić do przyjęcia, iż obie wydane opinie znajdujące się w aktach sprawy są względem siebie sprzeczne w zakresie
określenia przyczyny przedmiotowego wypadku, zaś sprzeczności te nie zostały przez Sąd wyjaśnione, wbrew obowiązkowi, zarówno w toku złożenia uzupełniającej opinii ustnej przez biegłą M. D., jak i pisemnego uzupełnienia do oceny technicznej nr (...) sporządzonego przez biegłego Z. S. (2), gdyż biegli podtrzymali swoje dotychczasowe wnioski, co nie
mogło stanowić podstawy rozstrzygnięcia w sprawie bowiem nie wykluczyło jednoznacznie sprawstwa oskarżonych w zakresie zarzucanych im przestępstw z
art. 160 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;

- art. 201 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. polegającą na zaniechaniu przez Sąd, wbrew obowiązkowi kierowania rozprawą i wyjaśnienia wszystkich istotnych
okoliczności sprawy, wyjaśnienia sprzeczności co do przyczyn zaistnienia wypadku z udziałem oskarżycielki posiłkowej, wynikających z dwóch odrębnych
opinii biegłych z zakresu budownictwa, co skutkowało błędnym oddaleniem na podstawie art. 201 k.p.k. wniosków dowodowych o dopuszczenie dowodu z
opinii nowego biegłego bądź z ustnej opinii uzupełniającej biegłego Z. S. (2), a w konsekwencji uwzględnieniem wyłącznie opinii korzystnej dla
oskarżonych Z. S. (1) i S. S. oraz niesłusznym ich uniewinnieniem od popełnienia zarzucanych im przestępstw, podczas gdy art.201 kpk nakazuje Sądowi weryfikację sprzecznych opinii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy podnieść, iż w ocenie Sądu Okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd I instancji z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala zatem przyjąć, iż w niniejszej sprawie Sąd przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia. Sąd I instancji w prawidłowy sposób zebrał i ocenił dowody oraz okoliczności ujawnione w toku postępowania, a na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Nie budzi także wątpliwości, że postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało przeprowadzone starannie, a ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji jest dokładna, nie wykazuje błędów logicznych i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów chronionej przepisem art. 7 kpk. Ponadto uzasadnienie zaskarżonego wyroku odpowiada wymogom art. 424 kpk i pozwala na kontrolę odwoławczą prawidłowości rozstrzygnięcia. Tamże Sąd I instancji szczegółowo wskazał dowody, którym dał wiarę oraz wyjaśnił z jakich powodów na taką jego ocenę zasłużyły. Również szczegółowo wskazał dowody, którym waloru wiarygodności odmówił i precyzyjnie oraz przekonywująco wyjaśnił, z jakich przyczyn na wiarę nie zasługują.

W sytuacji, gdy opinia biegłego jest pełna - dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie należycie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka nie spełnia oczekiwań uczestników postępowania, nie jest przesłanką dopuszczenia kolejnej opinii ( post. SN z 17.12.2015r., III KK 448/15, LEX nr 1956352). Opinię biegłego ocenia sąd i sąd decyduje, czy jest ona dla niego zrozumiała i przekonywająca, czy odpowiada na pytania zakreślające jej przedmiot i granice, czy jest wewnętrznie spójna i niesprzeczna, czy nie rodzi wątpliwości co do jej merytorycznej trafności. Jeśli w którejś z powyższych kwestii sąd poweźmie uzasadnione wątpliwości (w szczególności pod wpływem argumentacji stron postępowania) to wówczas sąd decyduje - zgodnie z dyrektywą art. 201 kpk - o wezwaniu tych samych biegłych, skonfrontowaniu biegłych lub o powołaniu innych biegłych. Strona domagająca się wydania opinii uzupełniającej, powinna wykazać, w jakim zakresie ekspertyza złożona na piśmie jest niepełna lub niejasna czy wewnętrznie sprzeczna, albo na czym polega jej sprzeczność z inną opinią wydaną w tej sprawie, a więc uprawdopodobnić zaistnienie sytuacji wskazanych w art. 201 kpk ( wyrok SA we Wrocławiu z 17.02.2016r., II AKa 13/16, LEX nr 2023599). ). Tymczasem skarżący w swoim zarzucie ponowił jedynie swoje ogólne wątpliwości wyrażone już na etapie przewodu sądowego przeprowadzonego przez Sąd I instancji, które Sąd ten uznał za chybione, co skutkowało nieuwzględnieniem jego wniosku dowodowego, które to stanowisko w tym względzie Sąd Odwoławczy podzielił w całej rozciągłości.

Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował stanowisko, że wydanie opinii przez biegłą M. D. bez zapoznania się z projektem budynku i innymi wymaganymi dokumentami budzi zasadnicze wątpliwości co do rzetelności opinii. Biegła nie widziała nawet potrzeby zapoznania się z projektem budynku i uznała, że jest w stanie wydać opinię bez tego dokumentu. Opinia ta w formie pisemnej została wydana w toku postępowania przygotowawczego, a więc to prokurator decydował z jakim materiałem dowodowym biegła powinna się zapoznać, a więc sam również nie widział konieczności, aby biegła zapoznała się z projektem budynku. Należy podkreślić, że biegła na rozprawie w dniu 25 maja 2021 roku wprost wskazała, że prokuratura nie udostępniła jej projektu budynku. Gdyby biegła posiadała projekt budowalny czy instalacji elektrycznej to w jej ocenie opinia mogła być inna. Po takim stanowisku biegłej zaprezentowanym na rozprawie prokurator nie składał żadnych wniosków dowodowych, nie widział konieczności wydania opinii uzupełniającej po zapoznaniu się z biegłą z szerszą dokumentacją. Inicjatywą w tym zakresie wykazał się pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej oraz obrońca oskarżonego, co doprowadziło do wydania postanowienia z dnia 7 września 2021 roku o dopuszczeniu dowodu z opinii Ośrodka Rzeczoznawstwa i Techniki Budowlanej Oddziału Warszawskiego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa w Warszawie. Po zgłoszeniu przez wskazane wyżej strony - wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego prokurator nie zajął stanowiska - czy przyłącza się do wniosku i nie zajął żadnego innego stanowiska. Po wydaniu opinii, po zapoznaniu się z nią przez strony, na rozprawie w dniu 26 listopada 2021 roku prokurator nie składał żadnych wniosków dowodowych, nie widział sprzeczności czy niepełności tej nowej opinii, nie widział też sprzeczności między opiniami. Tym razem również pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej wykazał się inicjatywą dowodową i Sąd skierował pytania do biegłego, na które biegły udzielił odpowiedzi w dniu 13 stycznia 2022 roku. Prokurator nie miał żadnych wątpliwości co do wydanej opinii, nie kwestionował jej na etapie wydania opinii uzupełniającej, nie miał pytań do biegłego Z. S. (2). Nie ulega wątpliwości, że dopiero opinia wydana przez biegłego z Ośrodka Rzeczoznawstwa i Techniki Budowlanej Oddziału Warszawskiego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa w Warszawie oparta była na dokumentacji projektowej (k.1484). Dopiero po wydaniu opinii uzupełniającej prokurator na rozprawie w dniu 16 marca 2022 roku wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego w związku z rozbieżnościami w dotychczasowych opiniach. Należy jeszcze raz podkreślić, że prokurator nie składał wniosku, aby biegła M. D. wydała opinię uzupełniającą po zapoznaniu się z dokumentacją projektową, nie widząc takiej potrzeby. Wobec powyższego wątpliwe są zarzuty skierowane wobec rozstrzygnięcia, a sprawdzające się do konieczności wydania opinii przez biegłą M. D. po zapoznaniu się z całością dokumentacji, czego w ocenie prokuratora nie uczynił Sąd I instancji. Ponadto należy wskazać, że wbrew twierdzeniom skarżącego, prokurator miał możliwość zadania pytań biegłemu wydającemu drugą opinię, ale tego nie uczynił, na tamtym etapie postępowania nic nie budziło wątpliwości oskarżyciela publicznego i nie wymagało uzupełnienia.

Jednocześnie należy wskazać, że w toku postępowania Sąd miał obowiązek rozstrzygnąć o odpowiedzialności oskarżonych Z. S. (1) i S. S., nie zaś poszukiwać wszelkich przyczyn zaistniałego zdarzenia i ewentualnej odpowiedzialności innych osób. Sąd Okręgowy podziela wątpliwości Sąd I instancji co do rzetelności opinii wydanej przez biegłą M. D., w szczególności po stwierdzeniu biegłej „skoro doszło do takiego zdarzenia, to te roboty były wykonywane niezgodnie z projektem”. Sąd I instancji miał bezpośredni kontakt z biegłą, ale zawarte stwierdzenia w protokole dyskredytują wydaną opinię, która miała wskazywać, że „jeżeli doszło do zdarzenia to zapewne z powodu niewykonania tych robót prawidłowo”, w zakresie nadzoru i realizacji. Biegła po zapoznaniu się z atestami opraw nie zmodyfikowała opinii, nie odniosła się do sposobu montażu lamp nawet po zapoznaniu się z instrukcją montażu. Trudno też przyjąć, że brak wpisów o realizacji procesu budowy miał wpływ na zaistnienie zdarzenia, jeżeli biegła nie próbowała nawet ustalić w jaki sposób nadzór przez inżyniera budownictwa branży elektrycznej był wykonywany i z jaką częstotliwością. Biegła nie widziała projektu budowlanego, a więc nie mogła się wypowiedzieć, czy prace elektryczne została wykonane zgodnie z projektem. Wątpliwe jest opiniowanie, jeżeli biegły nie posiada instrukcji montażu, a wypowiada się kategorycznie w zakresie prawidłowości zamocowania lampy (k.1386). Należy też wskazać, że nielogiczne wydają się zarzuty dotyczące braku uzyskania przez oskarżonych pisemnego zapewnienia wykonawcy stropu, że konstrukcja stropu jak i sam podwieszany stropu przeniosą obciążenia instalowanych opraw oświetleniowych. Biegła M. D. nie wskazała podstawy prawnej z której wynika konieczność uzyskania takiego pisemnego zapewnienia, a wskazała jedynie, że zapewnienie takie uzyskuje się dla zabezpieczenia własnego. Nie jest to więc dokument wymagany w procesie budowlanym, a jedynie stanowi swoiste zabezpieczenie w przypadku pojawienia się nieprawidłowości.

Wobec powyższego zasadna była decyzja Sądu I instancji o powołaniu innego biegłego, jeżeli przesłuchanie biegłej M. D. wykazało, że istnieją wątpliwości co do rzetelności wydanej opinii nawet po ewentualnym zapoznaniu się z całością dokumentacji. Trudno było przyjąć, że w sprawie pojawiły się różne wersje co do przyczyn zaistniałego wypadku, jeżeli wersja przedstawiona przez M. D. została odrzucana wobec wątpliwości co do wydanej opinii. Biegły Z. S. (2) nie tylko zapoznał się z projektem budynku, dokumentacją powykonawczą oraz świadectwem dopuszczenia oraz instrukcją montażu lampy, ale również przeprowadził wizję lokalną. Wnioski opinii były jasne, oparte na analizie akt sprawy, po przeprowadzonych oględzinach i po odniesieniu się do dokumentacji powykonawczej. Również uzasadnienie wniosków wydaje się logiczne i adekwatne do tego, co biegły zaobserwował na miejscu zdarzenia. Prokurator nie postawił rzeczywistych i zasadnych zarzutów wobec opinii biegłego Z. S. (2), nie wskazał na jakie pytania biegły nie odpowiedział (str. 8 opinii), co jest niejasne w wydanej opinii i na czym polega jej niepełność. Logiczne są twierdzenia, że brak pęknięć czy odkształceń w miejscu montowania lampy świadczą, że podwieszany sufit przeniósł obciążania jakie stanowiła lampa. Z załączonej dokumentacji wynika, że brak jest przeciwskazań do zamontowania przedmiotowych lamp w przedsionku. W ocenie biegłego przyczyną upadku lampy było zerwanie mocowania obudowy, co jednoznacznie wskazuje na wadę fabryczną tego elementu. Prokurator miał możliwość zadania pytań biegłemu w formie pisemnej w ramach opinii uzupełniającej, ale nie skorzystał z tej możliwości, wobec powyższego należy odrzucić zarzut kierowany przez skarżącego, iż nie dopuszczono dowodu z ustnej opinii uzupełniającej biegłego Z. S. (2). Sąd I instancji nie dlatego dokonał ustaleń faktycznych na podstawie tej opinii, gdyż była ona korzystana dla oskarżonych, ale dlatego, że była jasna, logiczna, kompletna i wydana przez biegłego gwarantującego podstawowe zasady profesjonalizmu.

Nadmienić należy, że „stan nie dających się usunąć wątpliwości”, o jakich stanowi przepis art. 5 § 2 kpk, dotyczy wątpliwości, które ma i których nie jest w stanie rozstrzygnąć Sąd rozpoznający sprawę merytorycznie. Przepis ten nie dotyczy wątpliwości prokuratora co do stanu dowodów. W przedmiotowej sprawie ma to o tyle doniosłe znaczenie, o ile argumentacja prokuratora, popierającego podniesione zarzuty obrazy prawa procesowego, w tym właśnie art. 5 § 2 kk sprowadza się w istocie do zanegowania pierwszoinstancyjnej oceny dowodów. W przekonaniu Sądu Okręgowego, pierwszoinstancyjna ocena dowodów spełnia wymóg z art. 7 kpk, dlatego też, w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw, aby stwierdzić obrazę przepisu art. 5 § 2 kpk.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż z całą pewnością ocena zgromadzonego w tejże sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych poczyniona przez Sąd Rejonowy nie charakteryzuje się niepewnością. Ocena ta, zdaniem Sądu Odwoławczego, była wnikliwa i oparta na kompletnym materiale dowodowym, nie zawiera zatem wad o jakich podnosi w swojej apelacji prokurator, a jako taka nie pozwoliła przypisać oskarżonym zarzucanych im przestępstw, co skutkować musiało ich uniewinnieniem od zarzucanych aktem oskarżenia czynów, co słusznie uczynił Sąd Rejonowy, a Sąd Okręgowy podzielił jego stanowisko w tym zakresie, utrzymując zaskarżony wyrok w mocy.

Wniosek

Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Sokołowie Podlaskim do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim dnia 30 marca 2022 roku sygn. akt II K 61/19 utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutu powodowała bezzasadność wniosku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach postępowania odwoławczego rozstrzygnięto na podstawie art. 632 pkt 2 kpk uznając, iż wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 30 marca 2022r. w sprawie II K 61/19.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana