Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 600/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 26 kwietnia 2023 r., sygn. akt II K 1124/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżona

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

----------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------

------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

---------------------------------

--------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego

1

• obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj. art. 4 k.pk. i art. 7 k.p.k.

- poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów i bezpodstawne odmówienie pełnej wiarygodności wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w zakresie popełnienia przez niego zarzucanych mu czynów podczas gdy oskarżony w sposób konsekwentny i spójny opisał okoliczności sprawy, jego relacje z poszczególnymi osobami, a nadto mając na uwadze okoliczności faktyczne sprawy, a zwłaszcza niespójne zeznania świadków, jego wyjaśnienia winny stanowić pełnowartościowy dowód w sprawie,

•

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj. art. 7 k.p.k.

-

poprzez przyznanie waloru wiarygodności zeznaniom świadków M. C. i M. B. w zakresie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, podczas gdy przedstawiana przez te osoby wersja zdarzeń nie jest spójna, świadkowie ci w sposób odmienny zeznają odnośnie najistotniejszych w sprawie okoliczności, wbrew ustaleniom Sądu świadkowie ci znają się, a świadek M. B. z uwagi na konflikt z oskarżonym miał powody, aby przedstawić go w jak najgorszym świetle,

•

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj. art. 7 k.p.k.

-

poprzez przyznanie waloru wiarygodności zeznaniom świadków K. M., A. S., L. M. i J. R. w zakresie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, podczas gdy przedstawiana przez te osoby wersja zdarzeń nie jest spójna, świadkowie ci w sposób odmienny zeznają odnośnie najistotniejszych w sprawie okoliczności,

•

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj. art. 7 k.p.k.

-

poprzez odmówienie waloru wiarygodności zeznaniom świadków A. Ż. oraz R. Z. w zakresie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, podczas gdy świadkowie ci w sposób konsekwentny wskazali, iż w styczniu 2022r., kiedy miało dojść rzekomo do kradzieży, przebywali z oskarżonym w Szwajcarii.,

w konsekwencji obrazy w/ w przepisów postępowania zarzucam także:

•

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku poprzez dowolne, jednostronne i bezpodstawne przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w sytuacji gdy brak było wystarczających i jednoznacznych dowodów, ponad wszelką wątpliwość świadczących o sprawstwie oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do jego bezpodstawnego skazania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy zachowując nakazany ustawą obiektywizm i wykorzystując wrażenia wynikające z realizacji zasady bezpośredniości, z całokształtu ujawnionych w toku przewodu sądowego okoliczności wyprowadził racjonalne wnioski, kierując się przy tym wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i zasadami logicznego rozumowania i nie naruszył art. 7 kpk. Miał przy tym w polu uwagi także te zagadnienia, które stanowią oś wniesionej apelacji obrońcy oskarżonego. Odnosząc się bezpośrednio do zarzutów o charakterze proceduralnym, na które powołał się skarżący, w pierwszej kolejności wskazać należy, iż w przekonaniu Sądu Odwoławczego, orzekając w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy w Siedlcach - wbrew odmiennym wywodom zawartym w apelacji - przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób prawidłowy i wnikliwy. Przede wszystkim, w toku procedowania Sąd pierwszej instancji wyczerpał wszystkie dostępne możliwości dowodowe w celu ustalenia, czy istnieją podstawy do przypisania oskarżonemu sprawstwa zarzucanych mu czynów, respektując przy tym naczelne zasady procesowe, a w tym: prawdy materialnej (art. 2 § 2 k.k), bezstronności (art. 4 kpk), regułę in dubio pro reo (art. 5 kpk.) oraz zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 7 kpk.), w konsekwencji czego dokonane w wyroku ustalenia faktyczne wolne są od błędów i uwzględniają całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy (art. 410 kpk).

Na względzie mieć bowiem wypada, iż sama tylko okoliczność, że oceniono poszczególne dowody, w aspekcie ich wiarygodności, nie w taki sposób, jak życzyłby sobie tego oskarżony czy obrońca, nie jest tożsame ze stwierdzeniem, że w procesie ich weryfikacji doszło do naruszenia reguły płynącej z treści art. 7 kpk. Rzecz jasna, odmienna ocena dowodów - korzystna dla oskarżonego - jest naturalnym prawem, jednakże nie wynika z niej samo przez się, by analiza dokonana w niniejszej sprawie charakteryzowała się dowolnością, w sytuacji gdy wszystkie przedstawione powyżej wymogi Sąd pierwszej instancji spełnił. Wywody apelującego stanowią jedynie alternatywną wersję oceny dowodów, wobec czego należy je uznać wyłącznie za werbalną i bezowocną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego. W przekonaniu Sądu drugiej instancji, dokonana przez Sąd meriti ocena dowodów zarówno osobowych, jak i nieosobowych, które zostały dokładnie omówione i przeanalizowane w pisemnych motywach wyroku, w pełni zasługuje na aprobatę.

W przekonaniu Sądu Okręgowego, w przedmiotowej sprawie nie mogło być mowy o bezkrytycznym i bezrefleksyjnym obdarzeniu wiarą zeznań M. C. i M. B.. Uzupełniając wywód pierwszoinstancyjny, warto zwrócić uwagę, iż stanowcze i konsekwentne przedstawienie przez świadka M. B. zachowania oskarżonego w lesie i jego nie budzące wątpliwości rozpoznanie oskarżonego wskazuje na jego sprawstwo. Świadek nie miał żadnych podstaw, aby składać nieprawdziwe zeznania i bezpodstawnie oskarżać R. B. narażając się na konsekwencje usunięcia ze służby. W zasadzie skarżący nie wskazał na czym miała konkretnie polegać niespójność zeznań wskazanych wyżej świadków i w jaki sposób ta niespójność miała znaczenie przy wydaniu wyroku. Niewątpliwie M. B. zauważył kradzież w styczniu 2021 roku i nie kontaktował się z pokrzywdzonym, a wiadomość przekazał znajomym. Nie ulega wątpliwości, że po pewnym czasie skontaktował się z nim pokrzywdzony telefonicznie, a następnie obaj udali się do lasu. Rozbieżności czasowe nie mają w tym zakresie zasadniczego znaczenia, a wynikają z faktu, że pokrzywdzony był w lesie dwukrotnie, a gdy dowiedział się, że jest świadek tego zdarzenia, umówił się z B. i pojechali do lasu obejrzeć miejsce zdarzenia. Trudno, aby świadek M. B. precyzyjnie wskazał ile i jakie gatunki drzew zostały wycięte, jeżeli przebieg granic znany był pokrzywdzonemu, a dokładną ilość i gatunki ściętych drzew zostały ustalone podczas oględzin policji (k.8-15).

Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia, o wartości procesowej poszczególnych dowodów przesądziła wyłącznie ich treść w aspekcie wewnętrznej spójności oraz konfrontacji z treścią innych dowodów (spójność zewnętrzna), zaś ocena dokonana przez Sąd Rejonowy wbrew twierdzeniom apelującego, nie odbyła się wybiórczo poprzez aprioryczne preferowanie lub dyskwalifikowanie jednych dowodów na rzecz drugich, według klucza najkorzystniejszego dla jednej ze stron procesowych, lecz stanowiła wynik dogłębnej analizy i swobodnej oceny, następnie odpowiednio uargumentowanej. Oskarżony sam wskazał, że ze świadkiem M. C. miał obojętne stosunki, zaś rzekome konflikty miał mieć drugi ze świadków z bratem oskarżonego około 15 lat temu, ale nie znał przyczyn konfliktu. Skarżący nie podał na czym miał polegać ostry konflikt pomiędzy wskazanymi osobami tj. oskarżonym i M. B.. Skarżący nie wskazał z jakich okoliczności wywodzi, że M. B. i pokrzywdzony bardzo dobrze się znają, co mogło wpływać na treść zeznań M. B.. Stawiając pewne tezy należy wskazać na podstawę faktyczna takich ustaleń, a w tym zakresie zarzuty skarżącego nie znalazły potwierdzenia. Słusznie Sąd I instancji uznał twierdzenia oskarżonego za nieudolną linię obrony. Żaden przeprowadzony w sprawie dowód nie może być oceniany w oderwaniu od wymowy wszystkich pozostałych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt II AKa 47/15, OSA 2015 nr 7, poz. 17, str. 13, Legalis Numer 1213436). Odrzucenie wyjaśnień oskarżonego stanowiło naturalną konsekwencję obdarzenia wiarą dowodów o całkowicie przeciwstawnej wymowie.

Zarzut naruszenia przepisu art. 7 k.p.k. nie może ograniczać się do odmiennej oceny materiału dowodowego przez skarżącego, a oczekiwanie uznania go za skuteczny warunkuje konieczność wykazania, jakich konkretnie uchybień w świetle wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się Sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego. Tymczasem takich argumentów skarżący nie przedstawił. Nie mogą nimi być przecież twierdzenia kwestionujące trafność oceny Sądu tylko na podstawie selektywnie wybranych fragmentów materiału dowodowego, jak to uczynił obrońca oskarżonego. K. M. w pierwszych zeznaniach wskazał wyraźnie, składając zeznania 27 stycznia 2022 roku, że wycięte drzewa zauważył, gdy był z potencjalnym kolejnym nabywcą lasu. Wtedy też rozmawiał z A. S., który przekazał mu to co zaobserwował w lesie. Pierwsze zawiadomienie złożone 9 listopada 2021 roku przez J. R. nie dotyczyło wycięcia i kradzieży drzewa, a zatrzymania przez R. B. należących do niej dokumentów. O okolicznościach związanych z wycięciem drzew w swoich zeznaniach mówiła pokrzywdzona w dniu 6 grudnia 2021 roku i miało to mieć miejsce około 2 tygodni wcześniej. Oczywiście podane daty nie są precyzyjne, ale nie wykluczają, aby A. S. widział wycinanie lasu przez oskarżonego na początku grudnia, tym bardziej, zże oskarżony wycinał drzewa przez kilkanaście dni. Zeznania tego świadka nie budziły wątpliwości, świadek nie tylko rozpoznał oskarżonego, ale przytoczył też okoliczności z jego życia prywatnego, wskazał, że rozmawiał z nim co najmniej dwa razy i nie było wątpliwości co do dokonanego rozpoznania, a szczegóły i dane personalne przekazał K. M. po pewnym czasie, gdy ustalił dokładnie te dane. Należy podkreślić, że oskarżony nie negował, że był w lesie i rozmawiał ze świadkiem A. S., choć neguje okoliczności rozmowy (k.67-69). Nie można również pominąć zeznań L. M., który również widział oskarżonego w lesie, planował on wycięcie drzew na opał i wskazywał, że las kupił od pokrzywdzonej (k.74). Mając bezpośredni kontakt z oskarżonym podczas konfrontacji, nie miał wątpliwości coś do dokonanego rozpoznania. Sąd Okręgowy w całości podzielił stanowisko Sądu I instancji co do oceny zeznań A. Ż. i R. Z., a argumenty przedstawione w apelacji nie podważyły skutecznie tej oceny.

W doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż jeśli Sąd meriti nie naruszył żadnego z przepisów ze sfery gromadzenia i oceny dowodów, to brak jest podstaw do kwestionowania ustaleń faktycznych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II AKa 171/15). Nadto, zgodnie z powszechnie akceptowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania odzwierciedleniem, którego powinno być uzasadnienie orzeczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 roku w sprawie o sygnaturze akt II KR 114/74). Stanowiska przedstawione w powyższych judykatach w pełni zaaprobował także Sąd Okręgowy w Siedlcach, stwierdzając, iż ustalenia faktyczne dokonane w niniejszej sprawie przez Sąd pierwszej instancji są pozbawione jakiegokolwiek błędu, trafne, prawidłowe oraz mające pełne i mocne oparcie w wiarygodnym materiale dowodowym, a zatem nie mogą być uznane za błędne. W świetle całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie budzi wątpliwości, iż oskarżony popełnił czyny z art. 278 § 1 kk.

Sąd Okręgowy w pełni zaakceptował decyzję o wymierzeniu oskarżonemu kar pozbawienia wolności uznając, że kary jednostkowe, ale i kara łączna są to kary sprawiedliwe i adekwatne do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynów. We wniesionym środku odwoławczym brak było wprost zarzutu dotyczącego niewspółmierności pierwszoinstancyjnego rozstrzygnięcia o karze. W ocenie Sądu Okręgowego nie zaistniały także przesłanki z art. 440 kpk które uprawniałyby do ingerencji w tą cześć wyroku. Dlatego też, przy wyczerpującym wywodzie Sądu Rejowego w części dotyczącej kary, odstąpiono od zupełnie abstrakcyjnego omawiania tej kwestii w niniejszych rozważaniach, podzielając w tym względzie stanowisko proceduralne Sądu Apelacyjnego w Lublinie wyrażone w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. II AKa 275/17 (Legalis Numer 1728581). Okoliczność dotychczasowej niekaralności oskarżonego miała decydujące znaczenia przy orzeczeniu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Deklarowane miesięczne dochody 200 zł i brak majątku, sprzeciwiały się orzeczeniu kary grzywny, przy uwzględnieniu wysokości orzeczonych nawiązek.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 26 kwietnia 2022r. sygn. akt II K 1124/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku o zmianę wyroku .

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i art.636 § 1 kpk i art. 634 kpk zasądził od oskarżonego koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, gdyż ma możliwości uregulowania należności.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 26 kwietnia 2023r. sygn. akt II K 1124/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana