Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

st. sekr. sąd. Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 602/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 25 kwietnia 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 1136/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------

---------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

-----------------------------------

------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut w zakresie czynu z pkt I wyroku

3.1

1. zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 42 § 3 kk poprzez jego błędne zastosowanie i orzeczenie wobec oskarżonego dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, podczas gdy wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 czerwca 2024r. w sprawie o sygn. akt SK 22/21 przedmiotowa norma prawna została uznana za niezgodną z konstytucją w zakresie w jakim obliguje Sąd do orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

2. rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego D. P. kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy, podczas gdy Sąd pominął lub nienależycie ocenił szereg istniejących okoliczności łagodzących dotyczących osoby oskarżonego, takich jak: stosunkowo młody wiek, przyznanie się do winy, złożenie wyjaśnień, wyrażenie skruchy, ustabilizowana sytuacja życiowa, krótka odległość jaką miał do pokonania oskarżony, podjęcie terapii w związku z problemem alkoholowym, co doprowadziło błędnie do orzeczenia rażąco surowej kary w stosunku do oskarżonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzuty dotyczące czynu z pkt I skarżonego wyroku sformułowane w apelacji jako bezzasadne nie zasługiwały na uwzględnienie.

- wbrew twierdzeniom skarżącego, stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone w przywołanym w apelacji wyroku z dnia 4 czerwca 2024 r. o sygn. akt SK 22/21 nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie. Stosownie bowiem do treści przywołanego wyroku, stanowisko Trybunału Konstytucyjnego dotyczy zgodności z Konstytucją RP normy prawnej określonej w art. 42 §3 kk, natomiast jak wynika z wyroku Sądu Rejonowego z dnia 25 kwietnia 2024 roku, sygn. akt II K 1136/23, podstawę prawną orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio stanowi art. 42 § 4 kk, którego zgodność z Konstytucją RP nie została podważona w przywołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Mając na względzie powyższe rozważania, zarzut sformułowany w apelacji, dotyczący potencjalnej niekonstytucyjności zastosowania dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na podstawie art. 42 § 4 kk należało uznać za bezzasadny.

- odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego należy podkreślić, że Sąd I instancji orzekając w zakresie kary i środków karnych wziął pod uwagę wszystkie istotne okoliczności i dokonał ich prawidłowej oceny. Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wówczas, jeżeli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, czyli niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować. Pojęcie rażącej niewspółmierności oznacza zatem znaczną dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

- tymczasem, wbrew odmiennym wywodom apelacji, ferując rozstrzygnięcie w tym zakresie, Sąd Rejonowy uwzględnił wszystkie ustawowe dyrektywy płynące z treści art. 53 kk, właściwie zważył stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, obiektywnie bacząc przy tym na wszelkie okoliczności dotyczące stricte osoby sprawcy, a zatem zarówno te przemawiające na korzyść D. P., jak też te obciążające go. Wbrew twierdzeniom obrońcy, Sąd meriti odniósł się do stosunkowo niedużego stopnia nietrzeźwości oskarżonego oraz jego przyznania się do winy. Jak wynika z rozbudowanego uzasadnienia wymiaru kary, Sąd I instancji zważył, że w przypadku oskarżonego okoliczności obciążające zdecydowanie przeważają te łagodzące, mając na względzie postawę D. P. wobec porządku prawnego, która – jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy – jest rażąco lekceważąca. Oskarżony bowiem, pomimo uprzedniej karalności, konsekwentnie łamie obowiązujące przepisy oraz nałożone na niego zakazy prowadzenia pojazdów.

- w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd meriti w sposób przekonujący uzasadnił wymiar kary wskazując dokładnie jakie przesłanki przemówiły za właściwością, celowością i współmiernością wymierzenia wobec podsądnego mieszczącej się w podstawowych granicach ustawowego zagrożenia czynu z art. 178a § 4 kk kary o charakterze izolacyjnym, dlatego zarzut apelacji dotyczący niewspółmierności orzeczonej kary należało uznać za bezzasadny.

Wniosek w zakresie czynu z pkt I wyroku

wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wydatne złagodzenie orzeczonej w stosunku do D. P. kary i wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosków apelacji

Lp.

Zarzut w zakresie czynu z punktu II Wyroku

3.2

1. zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

- art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zeznań świadków A. P. i J. P. i odebranie im waloru wiarygodności (jedynie z uwagi na fakt, że świadkowie są najbliższą rodziną oskarżonego), w zakresie w jakim świadkowie potwierdzili wyjaśnienia oskarżonego dotyczące sprzedaży samochodu marki F. (...);

- art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę wyjaśnień oskarżonego D. P. i odebranie im waloru wiarygodności w zakresie, w jakim oskarżony nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dacie 20 stycznia 2022r. nie był właścicielem ani użytkownikiem pojazdu F. (...) nr rej. (...), podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego korelują z innymi pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w szczególności z zeznaniami A. P. i J. P., którzy w swoich zeznaniach potwierdzili fakt sprzedaży samochodu przez oskarżonego i co wobec jednoznacznych dowodów wskazujących na sprawstwo oskarżonego winno skutkować jego uniewinnieniem;

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a wyrażającego się wadliwym ustaleniem, iż oskarżony w dniu 20 stycznia 2022r. w miejscowości S. prowadził pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...), co przy prawidłowej ocenie zeznań A. P. i J. P. oraz wyjaśnień oskarżonego winno skutkować uniewinnieniem D. P.;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzuty sformułowane przez skarżącego w apelacji, dotyczące czynu z punku II wyroku, jako bezzasadne nie zasługiwały na uwzględnienie, a przywołana na ich poparcie argumentacja nie stanowiła podstawy do zmiany skarżonego wyroku.

- odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 kpk, Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż Sąd meriti dokonał prawidłowej oceny wyjaśnień oskarżonego, zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Wbrew twierdzeniom skarżącego, ocena ta nie posiadała przymiotu dowolności. Dodać przy tym należy, że obrona oskarżonego od początku polegała na twierdzeniu, iż w dniu 20 stycznia 2022 roku nie mógł prowadzić pojazdu mechanicznego marki F. (...) o nr rej. (...), bowiem samochód ten w dniu 8 stycznia 2022 roku został sprzedany innej osobie, przekładając przy tym umowę sprzedaży. Sąd Okręgowy podziela zdanie Sądu meriti, który stwierdził, że autentyczność przedłożonej umowy jest wątpliwa. Sąd Rejonowy uzasadniając swoje stanowisko w tym zakresie dokonał rozbudowanej analizy kluczowych elementów przedłożonej umowy, zwracając szczególną uwagę na dane osoby oznaczonej jako kupujący, które były niewątpliwie błędne.

- Sąd Rejonowy dokonując oceny zeznań świadków A. P. i J. P., a także wyjaśnień oskarżonego, trafnie zauważył szereg zawartych w nich i pomiędzy nimi sprzeczności i nieścisłości omawiając je szczegółowo w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W ocenie Sądu Okręgowego, świadek A. P. i J. P. ewidentnie składali depozycje mające na celu wspieranie linii obrony oskarżonego. Jednocześnie, między treścią zeznań wyżej wspomnianych świadków, a pozostałym materiałem dowodowym istniały znaczące różnice. Skarżący lakoniczne depozycje świadków usprawiedliwia upływem czasu, natomiast w ocenie Sądu Okręgowego, nie można w ten sposób wyjaśnić pominięcia przez J. P., obecności K. P. przy sporządzaniu przedłożonej umowy, skoro to jej podpis widnieje na dokumencie. Tak samo trafnie Sąd meriti zauważył i ocenił kolejną sprzeczność, a mianowicie to, iż matka oskarżonego wprost zeznała, że jej syn ma orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów, natomiast J. P. – ojciec oskarżonego o takowym nie wiedział, co byłoby nielogiczne wobec treści zeznań A. P., która wskazała, że oskarżony mieszkał w domu świadków. Wobec powyższego, nie można zgodzić się ze skarżącym, iż Sąd Rejonowy oceniając depozycje świadków jako niewiarygodne kierował się jedynie tym, iż są to osoby najbliższe oskarżonemu.

- Sąd Okręgowy nie dopatrzył się w dokonanej przez Sąd Rejonowy ocenie wyjaśnień oskarżonego i świadków A. P. i J. P. naruszenia zasad zawartych w art. 7 kpk podzielając pogląd, iż rozbieżności w depozycjach tych osób, a także wątpliwa autentyczność przedłożonej umowy nie pozwala na dokonanie odmiennej niż Sąd meriti oceny.

Wniosek w zakresie czynu z pkt II wyroku

wniosek o zmianę wyroku poprzez odmienne orzeczenie co do istoty sprawy i uniewinnienie oskarżonego od stawianego mu zarzutu

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Pomimo niezasadności zarzutów podniesionych w apelacji, wniosek sformułowany w zakresie czynu z pkt II wyroku jest zasadny, bowiem niezależnie od argumentacji obrony, Sąd Okręgowy prezentuje stanowisko, iż w przedmiotowej sprawie brak jest dowodu winy oskarżonego w zakresie czynu z pkt II wyroku. Szersze rozważania w tym zakresie zostały podjęte w rubryce 4.1 tabelarycznego uzasadnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

- poza granicami rozważań zaprezentowanymi w apelacji obrońcy oskarżonego należy wskazać, że – wbrew stanowisku Sądu I instancji – ukaranie D. P. wyrokiem nakazowym w sprawie II W 974/22, skuteczne doręczenie oskarżonemu odpisu wyroku nakazowego oraz zapłata przez niego grzywny orzeczonej w/w wyrokiem nie mogło stanowić źródła ustaleń faktycznych, a w efekcie nie mogło stanowić podstawy w przedmiotowej sprawie do uznania oskarżonego D. P. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia i przypisanego w pkt IV wyroku.

- wobec powyższego, Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w ten sposób, że rozwiązał karę łączną pozbawienia wolności oraz łączny środek karny, a następnie uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia i przypisanego w pkt IV wyroku.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

- jak wynika z uzasadnienia skarżonego wyroku, Sąd Rejonowy przy zastosowaniu zasady z art. 8 § 2 kpk uznał, iż wyrok w sprawie II W 974/22 jest dla niego wiążący i stanowi dowód tego, iż oskarżony D. P. w dniu 20 stycznia 2022 roku prowadził pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

- w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd meriti niezasadnie oparł się na treści prawomocnego wyroku nakazowego i arbitralnie przyjął jako wiążące ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd w wyroku w sprawie II W 974/22 bez ich samodzielnego dokonania. W tej kwestii doktryna prawa karnego procesowego niemal zgodnie przyjmuje, że prawomocność (materialna), a więc w konsekwencji powaga rzeczy osądzonej rozciąga się wyłącznie na rozstrzygnięcie, natomiast nie korzystają z niej chociażby ustalenia faktyczne stanowiące jego podstawę, nie stanowi więc ona przeszkody w czynieniu w innej sprawie odmiennych ustaleń faktycznych. Również z faktu, że prawomocne orzeczenie sądu musi być respektowane przez każdy organ i każdego obywatela (tzw. ogólna moc wiążąca) nie wynikają jeszcze dalsze skutki, zwłaszcza związanie ustaleniami faktycznymi. Chodzi tu bowiem wyłącznie o respektowanie faktu wydania orzeczenia.

- trafnie zauważa się, że prawomocność nie jest cechą nadawaną orzeczeniom ze względu na ich słuszność lub prawdziwość ustaleń dotyczących podstawy faktycznej, na której się opierają, lecz z uwagi na dążenie ustawodawcy do osiągnięcia pewności prawnej i ochrony praw jednostki. Wobec powyższego, ukaranie D. P. wyrokiem nakazowym za naruszenia z art. 86 § 1 kw nie stanowi dowodu jego winy w przedmiotowej sprawie. W szczególności mając na względzie fakt, iż wbrew twierdzeniom Sądu meriti, oskarżony również w postępowaniu II W 974/22 nie przyznawał się do winy, a takiego przyznania nie można wywodzić z faktu, iż nie skarżył orzeczenia i zapłacił wymierzoną grzywnę (do czego został nadto przymuszony perspektywą wykonania kary zastępczej).

- z uwagi na fakt, iż w toku postępowania jurysdykcyjnego K. P. skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań, w sprawie niniejszej zabrakło podstawowych dowodów o charakterze osobowym, które zezwoliłyby na dokonanie precyzyjnego ustalenia, że to właśnie D. P. w dniu 20 stycznia 2022 roku prowadził pojazd mechaniczny. Tej swoistej luki dowodowej, wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, nie zdołały wypełnić ustalenia faktyczne zaczerpnięte z treści wyroku wydanego w sprawie II W 974/22.

- uznanie kwestii sprzedania samochodu za niewiarygodną, nie jest wystarczające do przypisania sprawstwa oskarżonemu, bowiem jak wynika z treści zeznań W. A. (k. 4-5), w chwili zdarzenia samochodem F. (...) podróżowało 2 lub 3 mężczyzn i on nie wie, który z nich kierował oraz nie byłby w stanie ich rozpoznać. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd meriti związując się w przedmiotowej sprawie ustaleniami faktycznymi ze sprawy II W 974/22, ograniczył sobie możliwość dotarcia do prawdy materialnej. Tymczasem sąd w jej poszukiwaniu powinien być samodzielny.

- Sąd Okręgowy prezentuje stanowisko, iż w przedmiotowej sprawie zabrakło dowodu winy, który wskazywałby jednoznacznie i nie pozostawiał wątpliwości, że to właśnie D. P. w dniu 20 stycznia 2022 roku w miejscowości S. kierował pojazdem mechanicznym marki F. (...) o nr rej. (...) czym nie zastosował się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Dlatego też wobec braku dowodu winy koniecznym stało się uniewinnienie oskarżonego D. P. od popełnionego czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia i przypisanego w pkt IV wyroku, a co za tym idzie również rozwiązanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt VII wyroku oraz łącznego środka karnego orzeczonego w pkt VIII wyroku.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 25 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 1136/23 w części niewymienionej w podsekcji 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

w zakresie tych rozstrzygnięć zaskarżony wyrok - jako słuszny i odpowiadający prawu - należało utrzymać w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 25 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 1136/23 w ten sposób, że rozwiązał karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną w pkt VII wyroku oraz łączny środek karny orzeczony w pkt VIII wyroku oraz uniewinnił oskarżonego D. P. od popełnionego czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia i przypisanego w pkt IV wyroku

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w opisanej wyżej części z powodów wskazanych w rubryce 4.1.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV,V.

- z uwagi na to, że oskarżony D. P. reprezentowany był przez obrońcę ustanowionego z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. W. kwotę 1033,20 złotych (w tym 193,20 zł podatku VAT) za obronę z urzędu wykonywaną w imieniu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

- w zakresie tej części wyroku, która została zaskarżona apelacją obrońcy i utrzymana w mocy na podstawie wyroku Sądu Okręgowego, oskarżony został zwolniony od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze z uwagi na jego sytuację materialną i konieczność odbycia kary pozbawienia wolności;

- Sąd Okręgowy na podstawie art. 632 pkt 2 kpk ustalił natomiast, że koszty procesu, w części dotyczącej czynu, od którego D. P. został uniewinniony, ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana