Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Krajewska - Sińczuk

Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Wierzbicka

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2015r.

sprawy G. B.

obwinionego o wykroczenie z art. 86 §1 kw

z powodu, apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie

z dnia 31 sierpnia 2015r., sygn. akt II W 519/13

zaskarżony wyrok uchyla i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie w sprawie umarza wobec przedawnienia karalności wykroczenia; stwierdza, że koszty procesu w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 651/15

UZASADNIENIE

G. B. został obwiniony o to, że w dniu 18 października 2013 roku około godz. 20.10 w miejscowości G. gm. Ł. kierując pojazdem marki V. nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania w pojazdem marki F. (...) nr rej. (...) w wyniku czego doszło do zderzenia się pojazdów lusterkami bocznymi,

tj. o czyn z art. 86 § 1 KW

Sąd Rejonowy w Węgrowie wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2015 r., sygn. akt II W 519/13:

1.  obwinionego G. B. w granicach zarzucanego mu czynu uznał za winnego tego, że w dniu 18 października 2013 roku około godz. 20.10 w miejscowości G. gm. Ł. kierując pojazdem marki V. nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru wymijania z pojazdem marki F. (...) nr rej. (...) w wyniku czego doszło do zderzenia się pojazdów, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym tj. dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za ten czyn na podstawie art. 86 § 1 kw skazał go na karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych;

2.  zasądził od obwinionego G. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i obciążył go kosztami postępowania w kwocie 400 (czterysta) złotych w części na niego przypadającej, w pozostałym zakresie zwolnił go od kosztów postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od przedstawionego wyżej wyroku wniósł obrońca obwinionego zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

I.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

1)  naruszenie art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpw poprzez rozstrzygnięcie nie usuniętych w trakcie postępowania wątpliwości na niekorzyść obwinionego, tj. uznanie, że „G. B. postanowił ominąć stojący częściowo na jezdni na jego pasie ruchu pojazd marki M., w wyniku czego przekroczył oś jezdni i częściowo zjechał na przeciwległy pas ruchu” mimo, że zgromadzony w sprawie materiał nie daje podstaw do stwierdzenia, że zdarzenie związane było z omijaniem przez obwinionego pojazdu oraz że obwiniony przekroczył oś jezdni zjeżdżając na przeciwległy pas ruchu;

2)  naruszenie art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów polegające na uznaniu, że „Obwiniony widząc nadjeżdżający z naprzeciwka inny pojazd, pochopnie i bezmyślnie podjął mimo to manewr omijania na wąskiej drodze, czym bezsprzecznie spowodował realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym”, w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w żaden sposób nie daje podstaw do wyprowadzenia tak daleko idących wniosków;

3)  naruszeniu art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw i art. 410 kpk w zw. z art. 82 § 1 kpw poprzez wydanie wyroku na podstawie zeznań świadków tj. M. O. oraz J. T. z pominięciem sprzecznych z nimi zeznań obwinionego;

II.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za jego podstawę i mających wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

1)  uznanie, że obwiniony popełnił wykroczenie z art. 86 kw, pomimo, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie daje podstaw do takich ustaleń;

2)  poprzez uznanie obwinionego za winnego zarzucanego mu czynu na podstawie zeznań świadków M. O. oraz J. T. oraz sporządzonej na podstawie tych zeznań opinii biegłego, mimo, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego brak jest podstaw do przypisania winy obwinionemu, a zwłaszcza, że jego ewentualna winna powinna by rozpatrywana przy uwzględnieniu zasady wyrażonej w art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpw.

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca obwinionego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez odmienne orzeczenie co do istoty sprawy i uniewinnienie obwinionego.

Na rozprawie odwoławczej nikt się nie stawił.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego okazała się o tyle zasadna, o ile doprowadziła do umorzenia postępowania w sprawie G. B. wobec przedawnienia karalności wykroczenia. Z całą stanowczością wskazać przy tym należy, iż w dacie wydania wyroku przez Sądu I instancji oraz w dacie wniesienia przez obrońcę obwinionego środka odwoławczego od tego wyroku, tj. w dniu 01 października 2015 r. (data prezentaty Biura Podawczego Sądu Rejonowego w Węgrowie) karalność wykroczenia jeszcze nie nastąpiła.

Wobec faktu, iż do popełnienia czynu przypisanego G. B. doszło w dniu 18 października 2013 r., zaś postępowanie wszczęto w dniu 18 listopada 2013 r. (k. 1), przyjąć należało, że karalność przypisanego mu wykroczenia ustała z końcem dnia 18 października 2015 r., albowiem z upływem tegoż dnia upłynęło 2 lata od popełnienia tego czynu (art. 45 § 1 kw).

W tym stanie rzeczy, w związku z okolicznością, iż doszło do zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia orzekania (art. 5 § 1
pkt 4 kpw), stanowiącej zarazem bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 104 § 1 pkt 7 kpw, Sąd Okręgowy umorzył postępowanie w sprawie, zaś na podstawie art. 118 § 2 kpw stwierdził, że koszty procesu w tejże sprawie ponosi Skarb Państwa. Powyższe sprawiło, że bezprzedmiotowym stało się poddanie analizie argumentacji wysuniętej przez apelującego.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.