Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2024r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:		sędzia (del.) Paweł Mądry
Protokolant:	stażysta Kinga Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2024 r.

sprawy A. S.

obwinionego z art. 86b § 1 pkt 3 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim

z dnia 5 kwietnia 2024 r. sygn. akt II W 427/23

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 220 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt II Ka 655/24

UZASADNIENIE

A. S. został obwiniony o to, że w dniu 14 lipca 2023 r. około godziny 17:10 na ulicy (...) w S., prowadząc na drodze publicznej samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) naruszył zakaz wyprzedzania pojazdu na oznakowanym przejściu dla pieszych, tj. o czyn z art. 86b § 1 pkt 3 kw.

Sąd Rejonowy w Sokołowie Podlaskim wyrokiem zaocznym z dnia 05 kwietnia 2024r. w sprawie II W 427/23 uznał obwinionego A. S. za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu wnioskiem o ukaranie, czym wyczerpał dyspozycję art. 86b § 1 pkt 3 kw i za to na podstawie art. 86b § 1 pkt 3 kw Sąd wymierzył mu karę 1.700 złotych grzywny oraz na podstawie 119 § 1 kpw zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 170 złotych tytułem opłaty.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył obrońca obwinionego zaskarżając wyrok w całości i podnosząc:

I. zarzut obrazy przepisów art. 7 kpk w zw. z art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpw w zw. z art. 410 kpk w z w. z art. 82 § 1 kpw poprzez dowolną, a nie swobodną, ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, z pominięciem wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego oraz naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania wyrażającą się bezkrytycznym zaaprobowaniem dowodów obciążających obwinionego z jednoczesnym pominięciem dowodów przemawiających na jego korzyść, negujących sprawstwo, mianowicie nagrania z drona znajdującego się w aktach sprawy i niezasadnym uznaniu, że A. S. wbrew obowiązującemu zakazowi wyprzedzał inny pojazd na oznakowanym przejściu dla pieszych, w sytuacji gdy z przedmiotowego nagrania wynika, iż wykonany manewr primo został rozpoczęty i zakończony przed przejściem dla pieszych, secundo został przeprowadzony w sposób pozwalający obwinionemu na zatrzymanie się, gdyby sprzed wyprzedzanego pojazdu wyszedł pieszy, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych,

II. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, polegającego na przyjęciu, iż A. S. naruszył zakaz wyprzedzania pojazdu na oznakowanym przejściu dla pieszych, w sytuacji gdy wykonywany przez kierującego manewr wyprzedzania nie miał miejsca na oznakowanym przejściu dla pieszych, lecz był rozpoczęty i zakończony przed przejściem dla pieszych w sposób pozwalający obwinionemu na zatrzymanie się gdyby sprzed wyprzedzanego pojazdu wyszedł pieszy, co wyłącza jego karalność.

Mając na uwadze powyższe obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie A. S. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez obrońcę obwinionego jest bezzasadna, zaś w sprawie nie zachodzą podstawy do zmiany wyroku zgodnie z wnioskiem apelacji.

Mimo sformułowania dwóch odrębnych zarzutów apelacyjnych, z uzasadnienia apelacji wynika, iż, zdaniem skarżącego, prawidłowa ocena zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku o tym, że A. S. nie naruszył zakazu wyprzedzania pojazdu na oznakowanym przejściu dla pieszych, ponieważ „ wykonywany przez kierującego manewr wyprzedzania nie miał miejsca na oznakowanym przejściu dla pieszych, lecz był rozpoczęty i zakończony przed przejściem dla pieszych w sposób pozwalający obwinionemu na zatrzymanie się gdyby sprzed wyprzedzanego pojazdu wyszedł pieszy”.

Przystępując do oceny zarzutów apelacyjnych należy zgodzić się ze skarżącym, że kluczowym dowodem w sprawie jest nagranie wideo zabezpieczone w sprawie, sporządzone przez funkcjonariusza policji przy użyciu drona. Analiza zapisu wideo potwierdza słuszność tezy obrońcy o tym, że do rozpoczęcia przez obwinionego manewru wyprzedzania innego samochodu osobowego, poruszającego się wówczas prawnym pasem ruchu, doszło przed oznakowanym przejściem dla pieszych. Jednakże Sąd Okręgowy nie zgadza się ze stwierdzeniem, iż do zakończenia tego manewru doszło przed przedmiotowym przejściem dla pieszych. Otóż w tym miejscu należy odwołać się do rozważań natury ogólnej związanych z manewrem wyprzedzania. Wprawdzie sam manewr jest częściowo regulowany przez przepisy prawa, w tym głównie Prawo o ruchu drogowym, to jednak brak jest legalnej definicji tego manewru. Jednakże bez wahania należy stwierdzić, że manewrem wyprzedzania w przypadku pojazdów jest nie tylko moment, gdy pojazdy będą znajdować się równolegle do siebie w czasie poruszania się po jezdni, lecz także pojęciem manewru wyprzedzania należy objąć czas, gdy kierujący pojazdem zbliża się do wyprzedzanego pojazdu oraz gdy oddala się od tego pojazdu. Zagadnienie to szczególnie plastycznie można przedstawić w przypadku drogi dwukierunkowej jednojezdniowej. Wówczas manewr wyprzedzania rozpoczyna się od zmiany pasa ruchu, chociaż pojazdy nie znajdują się obok siebie na drodze. Analogicznie manewr wyprzedzania nie kończy się z momentem, gdy pojazd wyprzedzający całą długością minął pojazd wyprzedzany, lecz dopiero z momentem powrotu na właściwy pas ruchu. Innymi słowy, wyprzedzanie to manewr, w którego trakcie jeden uczestnik ruchu przejeżdża obok drugiego, jadącego w tym samym kierunku, zaś manewr kończy się w momencie, gdy wyprzedzający pojazd znajdzie się przed pojazdem wyprzedzanym. Przenosząc te rozważania do ustaleń faktycznych przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że z nagrania wideo wynika, iż obwiniony zakończył manewr wyprzedzania na przejściu dla pieszych. Otóż w momencie gdy przednią krawędzią pojazd wyprzedzany znajdował się na linii wyznaczającej początek przejścia dla pieszych wówczas tylna krawędź pojazdu kierowanego przez obwinionego znajdowała się drugiej krawędzi przejścia dla pieszych. W tych zaś okolicznościach obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przypisanego mu wykroczenia, gdyż obwiniony zakończył manewr wyprzedzania na przejściu dla pieszych. Bez znaczenia zatem dla rozstrzygnięcia sprawy mają uwagi obrońcy co do potrzeby ustalenia za pośrednictwem opinii biegłego czy obwiniony miał możliwość zatrzymania pojazdu przed przejściem dla pieszych w przypadku gdyby przez to przejście przechodził pieszy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nie zasługuje na uwzględnienie wniosek apelacji o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie A. S. od popełnienia zarzuconego mu czynu.

O kosztach sądowych Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 8 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 121 § 1 kpw.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.