Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant: stażysta Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 661/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

6.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 06 czerwca 2024r. w sprawie II K 516/23

6.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

6.3.  Granice zaskarżenia

6.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

6.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

6.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

6.5.  Ustalenie faktów

6.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

-------------------

----------------------------------------------------------

-------------

---------------

6.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-------------------

----------------------------------------------------------

-------------

--------------

6.6.  Ocena dowodów

6.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

--------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

6.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

-------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. zarzuty apelacji obrońcy w zakresie oskarżonego P. K.:

1) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk i art. 92 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego P. K. i ocenę tych wyjaśnień w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającej na:

a) niezasadnym uznaniu, że wyjaśnienia oskarżonego P. K., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazał, że nabył legalnie pojazd m-ki T. (...), jak również, że nie miał świadomości, iż zakupiony przez niego pojazd pochodzi z nielegalnego źródła są niewiarygodne, w sytuacji, gdy relacja oskarżonego P. K. w rzeczonym zakresie jest w pełni spójna i wiarygodna oraz brak jest jakiegokolwiek dowodu, który mógłby jej przeczyć, zwłaszcza że:

i. mężczyzna, od którego nabył samochód nie budził żadnych wątpliwości (zachowywał się spokojnie) oraz tydzień przed zakupem okazał P. K. zdjęcia tego samego samochodu (jako jego własności),

ii. oskarżony przed zakupem pytał sprzedającego o pochodzenie pojazdu i był zapewniany, że pojazd jest w pełni legalny,

iii. samochód nie miał żadnych oznak, które wskazywałyby, że może pochodzić z przestępstwa,

iv. w czasie demontażu pojazdu, oskarżeni zrobili przerwę na sen, co świadczy o tym, że nie spieszyli się - gdyby wiedzieli, że samochód pochodzi z przestępstwa, za wszelką cenę chcieli jak najszybciej zdemontować pojazd i nie robiliby odpoczynku,

v. P. K. już wcześniej nabywał samochody (w tym uszkodzone), które naprawiał lub sprzedawał na części z zyskiem - nie była to pierwsza i jedyna transakcja oskarżonego dotycząca samochodów,

vi. podczas przeszukania posesji oskarżonych Policja zabezpieczyła także części od innych samochodów, które po sprawdzeniu zostały im zwrócone - nie budziły podejrzeń co do ich legalnego pochodzenia co z kolei utwierdziło P. K. w przekonaniu, że pojazd jest legalny i transakcja nie może budzić jakichkolwiek wątpliwości,

b) niezasadnym uznaniu, że wyjaśnienia oskarżonego P. K., w których wskazał, że samochód posiadał kluczyk, nie zasługują na uwzględnienie z uwagi na treść zeznań świadka A. W. oraz oględzin posesji i zabezpieczonych rzeczy (na terenie posesji i w garażu znajdowało się bardzo dużo części z różnych samochodów, wobec czego funkcjonariusze Policji mogli to przeoczyć), w sytuacji, gdy doświadczenie zawodowe (obrońcy oraz Sądu) prowadzi do uznania, że osoby dokonujące kradzieży z włamaniem samochodów, są w stanie zaprogramować kluczyki przy użyciu odpowiedniego oprogramowania, co z kolei utwierdziło P. K. w przekonaniu o legalnym pochodzeniu pojazdu,

c) niezasadnym uznaniu, że wyjaśnienia oskarżonego P. K., w których wskazał, że garaż użytkowali też inni domownicy oraz M. S. razem z ojcem mieli zająć na dłuższy czas miejsce z podnośnikiem (które było niezbędne do demontażu pojazdu), a następnie przeprowadzić remont garażu, co powodowało konieczność niezwłocznego demontażu pojazdu, aby odzyskać pieniądze wyłożone na jego zakup i zarobić na tym, są niewiarygodne, w sytuacji, gdy wyjaśnienia te były logiczne i konsekwentne oraz spójne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym między innymi wyjaśnieniami M. S., a zatem winno to skutkować uznaniem ich za wiarygodne, zwłaszcza w kontekście tego, iż oskarżony P. K. me mógł przypuszczać, że samochód może pochodzić z nielegalnego źródła, co potwierdza także fakt, że Oskarżeni wpuścili funkcjonariuszy Policji na teren posesji i nie próbowali uciekać czy ukrywać się, gdyż mieli pewność, że działają w sposób całkowicie legalny,

d) niezasadnym uznaniu, że nieujawnienie sprzedawcy samochodu przez P. K. stanowiło o niewiarygodności jego zeznań, w sytuacji, gdy opisał on wygląd mężczyzny, który przywiózł rzeczony samochód oraz okoliczności zakupu, jak również spisał jego imię i numer telefony na kartce, która została w garażu, a na skutek interwencji Policji i przekładania wielu części została utracona,

2) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk i art. 92 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego P. K. i ocenę tych wyjaśnień w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającej na niezasadnym uznaniu, że wyjaśnienia oskarżonego P. K., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazał, że nabył legalnie pojazd m-ki T. (...), jak również, że nie miał świadomości, iż zakupiony przez niego pojazd pochodzi z nielegalnego źródła, są niewiarygodne, w sytuacji, gdy:

a) wszelkie zdemontowane części miały pełne oznaczenia i oskarżeni nie usuwali żadnych znaków identyfikacyjnych, co świadczy o tym, że nie wiedzieli, że pochodzi z kradzieży, jak również nie chcieli tych części ukryć, tak aby nikt w przyszłości ich nie odnalazł oraz nie posiadali żadnych sprzętów, które świadczyłyby o ich przestępczej działalności (np. tzw. żaglu szarki lub innych elektronarzędzi służących do kradzieży samochodów),

b) oskarżony nigdzie nie ukrywał zdemontowanych części, gdyż miał świadomość, że nabył legalny samochód,

3) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk i art. 92 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego P. K. i ocenę tych wyjaśnień WT sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającej na niezasadnym (nieuprawnionym) uznaniu, że P. K. na początku kwietnia 2023 roku nawiązał kontakt z nieustaloną osobą deklarując, że po dokonaniu kradzieży z włamaniem samochodu osobowego marki T. (...) dokona jej szybkiego demontażu w celu ukrycia auta i sprzedaży części, gdy żaden dowód (w tym przede wszystkim wyjaśnienia P. K.) nie uprawniają do takich wniosków, zwłaszcza że to sam Oskarżony ujawnił przed organami ścigania, że wcześniej doszło do rozmowy z nieznanym mężczyzną, a niewątpliwie, gdyby była to dla niego okoliczność niewygodna (w razie dokonania rzekomych ustaleń), nie dzieliłby się takimi informacjami podczas przesłuchania,

4) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk, art. 92 kpk i art. 410 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego M. S. i ocenę tych wyjaśnień w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oraz pominięcie istotnych okoliczności z nich wynikających, które stanowiły o tym, że:

a) samochód wyglądał na w pełni legalny (nie nosił żadnych śladów kradzieży),

b) M. S. został poproszony przez P. K. już po nabyciu samochodu o pomoc w jego demontażu i z uwagi na inne plany M. S. (co do używania garażu z podnośnikiem przez jego i ojca) przystąpili do demontażu jeszcze tego samego dnia,

c) nie spieszyli się i nie ukrywali nigdzie części, gdy nie mieli świadomości co do nielegalnego pochodzenia samochodu,

d) M. S. i P. K. pomagali już sobie wcześniej przy innych pracach związanych z samochodami,

e) M. S. i P. K. dowiedzieli się, że pojazd pochodzi z kradzieży dopiero w momencie, kiedy następnego dnia rano przyjechała Policja i ich o tym poinformowała,

5) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 kpk poprzez pominięcie istotnych treści wynikających z zeznań K. S., z których wynika, że nie było słychać dochodzących z garażu odgłosów działania szlifierki bądź piły, co świadczy o tym, że oskarżeni nie podejmowali jakichkolwiek działań mających na celu ingerencję w pola identyfikacyjne samochodu T. (...), co z kolei przekłada się na uznanie, że oskarżeni mieli pewność, iż działają w sposób całkowicie legalny dokonując demontażu samochodu i nie mogli przypuszczać, że samochód pochodzi z nielegalnego źródła,

6) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 kpk poprzez pominięcie istotnych treści wynikających z zeznań M. K., z których wynika, że z tego, co świadek kojarzyła, jej partner mówił, że P. K. kupił samochód marki T. (...)-4, co prowadzi do uznania, że oskarżony P. K. nabył rzeczony samochód w sposób legalny i jako jego właściciel mógł go zdemontować,

7) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 kpk poprzez pominięcie istotnych treści wynikających z zeznań A. W., J. W. oraz historii trasy pojazdu, z których wynika, że pojazd T. (...) został skradziony w dniu 13 kwietnia 2023 roku około godziny 4:20 i przejechał na ulicę (...) w W., gdzie pozostawał zaparkowany w garażu aż do godziny 15:19, a więc przez około 11 godzin, co nie pozwala na uznanie, że P. K. przyjął przedmiotowy pojazd bezpośrednio po dokonanej kradzieży i tym ułatwił jej dokonanie,

8) zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegającego na błędnym przyjęciu, że oskarżony P. K. przed kradzieżą samochodu T. (...) zadeklarował nieustalonemu mężczyźnie gotowość do przyjęcia pojazdu, dokonania jego szybkiego demontażu i sprzedaży części, jak również, że Oskarżony miał świadomość o nielegalnym pochodzeniu pojazdu, bowiem żaden dowód zgromadzony w niniejszej spawie nie uprawnia do takich przypuszczeń,

a w konsekwencji:

9) zarzut błędu w ustaleniach taktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegającego na błędnym przyjęciu, że oskarżony P. K. w okresie od dnia 12 kwietnia 2023 r. do dnia 14 kwietnia 2023 r. w B. udzielił pomocnictwa nieustalonym sprawcom kradzieży z włamaniem samochodu osobowego marki T. (...), nr VIN (...), rok prod. 2020 o wartości 150.000 zł, dokonanej w okresie od 12 kwietnia 2023 r. do 13 kwietnia 2023 r. w W. przy al. (...), po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń fatycznych w nieustalony sposób, w ten sposób, że w celu jego ukrycia bezpośrednio po kradzieży przyjął przedmiotowy pojazd na teren posesji pod adresem (...), (...)-(...) Ł. oraz wspólnie z M. S. dokonał jego demontażu, czym ułatwił popełnienie tego przestępstwa, powodując straty w wysokości 150 000 zł na szkodę (...) sp. z o.o., tj. iż dopuścił się popełnienia czynu z art. 18 § 3 Kodeksu karnego (dalej: „kk”) w zw. z art. 279 § 1 kk, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego skazania P. K. za ten czyn,

10) zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 kpk poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, gdy w sprawie wystąpiły okoliczności, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym, gdyż żaden z dowodów nie potwierdził, aby P. K. zapewnił nieznanego mężczyznę o tym że przyjmie pojazd i dokona jego demontażu, a więc, aby dopuścił się pomocnictwa przy kradzieży z włamaniem samochodu osobowego marki T. (...);

2. zarzuty apelacji obrońcy w zakresie oskarżonego M. S.:

1) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk i art. 92 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego M. S. i ocenę tych wyjaśnień w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającej na niezasadnym uznaniu, iż:

a) nie sposób dać wiaty wyjaśnieniom Oskarżonego, że nie wiedział, iż samochód, który wspólnie z P. K. demontował, pochodził z przestępstwa, albowiem pojazd nie nosił śladów uszkodzeń, w sytuacji, gdy wyjaśnienia M. S. były logiczne, spójne i konsekwentne, a ponadto korespondowały z wyjaśnieniami P. K., co winno skutkować uznaniem ich za wiarygodne, zaś z samego taktu, iż demontowany samochód był jedynie 3detni nie można czerpać przeświadczenia, że nie mógł pochodzić z legalnego źródła, a tym samym, że M. S. nie mógł po prostu pomagać P. K. w demontażu pojazdu, co potwierdza także fakt, że Oskarżeni wpuścili funkcjonariuszy Policji na teren posesji i nie próbowali uciekać czy ukrywać się, gdyż mieli pewność, że działają w sposób całkowicie legalny,

b) wyjaśnienia oskarżonego M. S., w których wskazywał, że szybki demontaż pojazdu konieczny był z uwagi na fakt, że garaż użytkowali również inny domownicy oraz M. S. razem z ojcem mieli zająć na dłuższy czas miejsce z podnośnikiem (które było niezbędne do demontażu pojazdu), a następnie przeprowadzić remont garażu, co powodowało konieczność niezwłocznego demontażu pojazdu, aby P. K. mógł odzyskać pieniądze wyłożone na zakup samochodu i zarobić na tym, nie zasługują na przyznanie im przymiotu wiary, w sytuacji, gdy wyjaśnienia te były spójne, logiczne, konsekwentne i korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami oskarżonego P. K. oraz zeznaniami K. S.,

2) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk, art. 92 kpk i art. 410 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego M. S. i ocenę tych wyjaśnień w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oraz pominięcie istotnych okoliczności z nich wynikających, które stanowiły o tym, że:

a) samochód wyglądał na w pełni legalny (nie nosił żadnych śladów kradzieży),

b) M. S. został poproszony przez P. K. już po nabyciu samochodu o pomoc w jego demontażu i z uwag na inne plany M. S. (co do używania garażu z podnośnikiem przez jego i ojca) przystąpili do demontażu jeszcze tego samego dnia,

c) w czasie demontażu pojazdu, Oskarżeni zrobili przerwy na sen, co świadczy o tym, że nie spieszyli się - gdyby wiedzieli, że samochód pochodzi z przestępstwa, za wszelką cenę chcieli jak najszybciej zdemontować pojazd i ukryć części, a co za tym idzie nie robiliby odpoczynku,

d) M. S. i P. K. pomagali już sobie wcześniej przy innych pracach związanych z samochodami,

e) M. S. już wcześniej nabywał samochody (w tym uszkodzone), które naprawiał z zyskiem,

f) M. S. i P. K. dowiedzieli się, że pojazd pochodzi z kradzieży dopiero w momencie, kiedy następnego dnia rano przyjechała policja i ich o tym poinformowała,

g) Policja podczas przeszukania posesji Oskarżonych zabezpieczyła także części od innych samochodów, które po sprawdzeniu zostały im zwrócone — nie budziły podejrzeń co do ich legalnego pochodzenia,

3) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk i art. 92 kpk poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonych P. K. oraz M. S. i ocenę tych wyjaśnień w sposób dowolny, z przekroczeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, polegającą na nieuwzględnieniu, że:

a) wszelkie zdemontowane części miały pełne oznaczenia i Oskarżeni nie usuwali żadnych znaków identyfikacyjnych, co świadczy o tym, że nie wiedzieli, że pochodzi z kradzieży, jak również nie chcieli tych części ukryć, tak aby nikt w przyszłości ich nie odnalazł oraz nie posiadali żadnych sprzętów, które świadczyłyby o ich przestępczej działalności (np. tzw. zagłuszarki lub innych elektronarzędzi służących do kradzieży samochodów),

b) P. K. i M. S. nigdzie nie ukrywali zdemontowanych części, gdyż P. K. poinformował, że kupił rzeczony samochód, a co za tym idzie M. S. miał świadomość, że pojazd jest w pełni legalny,

4) zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 kpk poprzez pominięcie istotnych treści wynikających z zeznań K. S., z których wynika, że nie było słychać dochodzących z garażu odgłosów działania szlifierki bądź piły, co świadczy o tym, że Oskarżeni nie podejmowali jakichkolwiek działań mających na celu ingerencję w pola identyfikacyjne samochodu T. (...), co z kolei przekłada się na uznanie, że Oskarżeni mieli pewność, że działają w sposób całkowicie legalny dokonując demontażu samochodu i nie mogli przypuszczać, że samochód pochodzi z nielegalnego źródła,

5) zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawy wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegającego na błędnym przyjęciu, że oskarżony M. S. wiedział, że pojazd pochodzi z przestępstwa i przyjął go na posesję, gdy żaden dowód zgromadzony w niniejszej spawie nie uprawnia do takich przypuszczeń, zwłaszcza wobec spójnych relacji Oskarżonych, z których wynika, że M. S. został jedynie poproszony przez P. K. o pomoc w demontażu samochodu marki T. (...) i nie był obecny przy jego zakupie oraz P. K. nie informował go o żadnych okolicznościach dotyczących pojawienia się pojazdu na posesji,

a w konsekwencji:

6) zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawy wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegającego na błędnym przyjęciu, że oskarżony M. S. WT okresie od dnia 13 kwietnia 2023 r. do dnia 14 kwietnia 2023 r. w B. pomógł P. K. w ukryciu skradzionego przez nieustalonych sprawców samochodu osobowego marki T. (...), nr VIN (...), rok prod. 2020 o wartości 150.000 zł w ten sposób, że przyjął przedmiotowy pojazd na teren posesji pod adresem B. 107, (...)-(...) Ł. oraz dokonał jego demontażu, powodując straty w wysokości 150 000 zł na szkodę (...) Sp. z o.o., tj. iż dopuścił się popełnienia czynu z art. 291 § kk, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego skazania oskarżonego M. S. za ten czyn,

7) zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 kpk poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, gdy w sprawie wystąpiły okoliczności, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym, gdyż żaden z dowodów nie potwierdził, aby M. S. miał świadomość, że pojazd pochodzi z kradzieży z włamaniem i przyjął go na teren posesji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzuty sformułowane w apelacji obrońcy, mimo rozbudowanej treści, dotyczą tego samego materiału dowodowego w zakresie jednego zdarzenia, zatem łączne rozpoznanie zasadności tych zarzutów będzie sprzyjać przejrzystości treści uzasadnienia.

- obrońca w uzasadnieniu apelacji za podstawowy zarzut przyjęła obrazę przepisów postępowania z zakresu gromadzenia i oceny dowodów (w tym art. 7 kpk i art. 410 kpk, których łączne wskazywanie, na marginesie rozważań, należy uznać za błędne), podczas gdy sama sformułowała wiele hipotez nie mających potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, stanowiących przejaw fragmentarycznej oceny tego materiału przez skarżącą. Przykładem takiego działania jest argument obrońcy, iż wyjaśnienia P. K. są logiczne, konsekwentne, nie zawierają sprzeczności i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Na uzasadnienie tej tezy obrońca cytuje wybrane fragmenty z wyjaśnień tego oskarżonego nie zauważając, że wyjaśnienia oskarżonego ewoluowały skutkując tym, że wyjaśnienia złożone na rozprawie różnią się do pierwszych wyjaśnień. Dla przykładu należy wskazać, że oskarżony na rozprawie w dniu 15 lutego 2024r. podał, że w dniu 13 kwietnia 2023 r., po obejrzeniu przyprowadzonego samochodu T., próbował targować cenę tego samochodu ze sprzedawcą, a z uwagi na nieugiętą postawę sprzedawcy przystał na umówioną wcześniej cenę, lecz nie miał wystarczającej gotówki. Wówczas umówił się ze sprzedawcą, że zostawi oskarżonemu samochód bez dokumentów i w kolejnym tygodniu, po otrzymaniu pozostałej kwoty gotówki, przekaże mu dokumenty samochodu (k. 250). Tymczasem z pierwszych wyjaśnień wynika, iż oskarżony w dniu dostarczenia samochodu „ zapłacił mężczyźnie wyżej wskazaną kwotę, której dokładnie nie pamiętam, potwierdzając, że w przyszłym tygodniu przywiezie dokumenty” (k. 84). Końcowy fragment wypowiedzi oskarżonego dotyczył wcześniejszych jego słów, iż ów mężczyzna „ oświadczył, że dokumenty oraz umowę sprzedaży T. (...) dostarczy w przyszłym tygodniu, przywiezie i dostarczy”. W sposób oczywisty przedstawione obie wersje zdarzenia różnią się od siebie, zaś różnic tych nie da się wytłumaczyć upływem czasu. Interesujący przy tym jest wątek dostarczenia przez sprzedawcę dokumentów samochodu i umowy sprzedaży. Oskarżony z jednej strony deklarował w swych wyjaśnieniach, że kupując przedmiotowy samochód nie potrzebował umowy sprzedaży („ nabyłem samochód (…) na podstawie umowy ustnej”), a z drugiej strony dopytywał się sprzedawcy, czy dostarczy mu w późniejszym terminie zarówno umowę sprzedaży jak i dokumenty samochodu. Trafnie nadto zauważył Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku, iż nielogicznym postępowaniem ze strony oskarżonego byłoby dokonywanie demontażu samochodu przed całkowitym rozliczeniem się ze sprzedawcą (w wersji zdarzenia prezentowanej na rozprawie) i przed otrzymaniem dokumentów samochodu i umowy sprzedaży, na których oskarżonemu zależało (wersja zdarzenia prezentowana podczas pierwszego przesłuchania).

- Sąd Rejonowy dokonując oceny wartości dowodowej wyjaśnień oskarżonego zasadnie uznał ten dowód za częściowo pozbawiony waloru wiarygodności. Nie powielając wszystkich argumentów zawartych w uzasadnieniu, które Sąd Okręgowy podziela w całości, należy na ich podstawie uznać, że stanowisko obrońcy o pełnej wiarygodności wersji zdarzenia prezentowanej przez P. K. nie wytrzymuje konfrontacji ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Znamienne jest to, że obrońca z jednej strony kwestionowała ocenę Sądu I instancji, który uznał działanie oskarżonych za podejmowane w pośpiechu (stanowiące dla tegoż Sądu dowód winy) i nieudolnie próbowała wykazać, że demontaż samochodu do późnych godzin w dniu 13 kwietnia 2023r. oraz nad ranem, jeszcze nawet przed godziną 6.00 kolejnego dnia, nie przemawia za pośpiechem w działaniu oskarżonych, a z drugiej strony argumentowała, że oskarżeni działali pod presją czasu, gdyż chcieli zakończyć demontaż samochodu jak najszybciej, aby zwolnić podnośnik w celu wykonania prac zaplanowanych przez M. S. i jego ojca przy innym samochodzie. Nieprzekonywujące są argumenty obrońcy, iż wiarygodne są zapewnienia oskarżonego P. K. o tym, że otrzymał kluczyk od samochodu T. od sprzedawcy (sugerując, że kluczyk mógł zostać przeoczony przez policjantów podczas przeszukania garażu) oraz o tym, że oskarżony zapisał na kartce dane tożsamości sprzedawcy (mimo że żadna kartka nie została ujawniona w toku procesu). Obrońca podkreślała, że oskarżeni nie zacierali śladów pochodzenia części samochodowych („ nie podejmowali jakichkolwiek działań mających na celu ingerencję w pola identyfikacyjne samochodu T. (...)”), gdy tymczasem z protokołu oględzin rzeczy z dnia 08 maja 2024r. wynika, iż „ w miejscu gdzie powinien znajdować się VIN, tj. podszybie – brak oznaczeń” (k. 285v) .

- obrońca argumentując o pozostawaniu przez 11 godzin samochodu T. na ulicy (...) w W. usiłowała zakwestionować ustalenie Sądu I instancji o tym, że P. K. przyjął przedmiotowy samochód bezpośrednio po dokonanej kradzieży. Zdaniem Sądu Okręgowego, okoliczności dokonania kradzieży tego samochodu uzasadniają przyjęcie tezy o pomocnictwie P. K. do dokonania kradzieży samochodu. Kwestią nie wymagającą posiadania wiedzy specjalistycznej jest stwierdzenie, że na obecnym etapie rozwoju motoryzacji dokonanie kradzieży samochodu takiego jak przedmiotowa T. (...) obarczona jest dużym ryzykiem wykrycia położenia samochodu po ewentualnej kradzieży właśnie z uwagi na różnego rodzaju systemy antykradzieżowe takie jak zainstalowane w tym samochodzie. Należy przyjąć, że sprawca lub sprawcy kradzieży również zakładali możliwość ujawnienia położenia samochodu po kradzieży, zatem samochód tuż po dokonaniu kradzieży był przetrzymywany bez ruchu w bliskiej odległości od miejsca kradzieży w celu ustalenia, czy samochód zostanie namierzony przez policję lub właściciela. Kolejnym zaś etapem działania było szybkie dokonanie demontażu samochodu w celu uniknięcia ewentualnego ujawnienia położenia samochodu i tożsamości sprawcy kradzieży i osób zaangażowanych w ten proceder. Tego rodzaju działalność nie jest spontaniczna, lecz zaplanowana. Słusznie zatem dając wiarę oskarżonemu, iż pierwszą rozmowę z osobą, która dostarczyła pojazd, odbył tydzień przed dokonaniem kradzieży samochodu, Sąd Rejonowy ustalił, że rozmowa ta dotyczyła poczynienia ustaleń co do tego, że w przypadku dokonania kradzieży tego samochodu, P. K. wspólnie ze wspólnikiem M. S. dokona niezwłocznego demontażu tego samochodu, zaś co najmniej część przedmiotów w postaci części samochodowych wywiezie z posesji. Innymi słowy, kradzież takiego rodzaju samochodu miała jedynie sens w przypadku wcześniejszego zaplanowania miejsca i czasu dokonania demontażu tego samochodu. Słusznie zatem na podstawie okoliczności sprawy Sąd Rejonowy uznał, że dokonanie kradzieży samochodu warunkowane było zgodą P. K. na wykonanie demontażu tego samochodu. Z tych powodów Sąd Okręgowy nie zgadza się z argumentem obrońcy, iż na realizację kradzieży samochodu nie miało wpływu późniejsze przywiezienie samochodu na posesję oskarżonych.

- z powyższych powodów nieuzasadnione są alternatywne rozważania obrońcy o tym, że działanie P. K. mogłoby zostać zakwalifikowane jako czyn z art. 292 § 1 kk. W tym zakresie Sąd Okręgowy podziela w całości argumentację Sądu Rejonowego, z której wynika jednoznacznie, iż oskarżony nie tylko wiedział o dokonanej kradzieży samochodu T., to przede wszystkim zgodził się udzielić pomocy i w konsekwencji ułatwił sprawcy dokonanie tej kradzieży.

- Sąd Okręgowy, także w zakresie czynu przypisanego M. S., nie podziela zapatrywania obrońcy zawartego w apelacji. Zdaniem skarżącej, oskarżony M. S. nie miał wiedzy co do czasu nabycia samochodu T. przez P. K., co do osoby sprzedającego czy ceny zakupu. Jednakże, zdaniem Sądu Okręgowego, okoliczności te w realiach tej sprawy nie mają istotnego znaczenia. Jak trafnie wskazał Sąd I instancji, stan technicznych pojazdu T., jego rok produkcji, pośpiech oskarżonych w demontażu samochodu przemawiają za przyjęciem ustalenia o tym, że M. S. miał świadomość, że samochód T. pochodzi z kradzieży. Sąd Okręgowy zgadza się z Sądem meriti, iż nawet okoliczność podnoszona przez oskarżonego w wyjaśnieniach (tj. przystąpienie do demontażu pojazdu wspólnie z M. S. bez zadawania pytań o sens demontażu sprawnego i wartościowego samochodu) wskazuje na to, iż oskarżony miał wiedzę co do pochodzenia pojazdu. Ze zdziwieniem należy przyjąć argument obrońcy, iż z faktu demontażu 3 letniego samochodu nie można „ czerpać przeświadczenia, że nie mógł pochodzić z legalnego źródła”. Obrońca szermując takiego rodzaju stwierdzeniem nie przedstawiła jakiegokolwiek dowodu, np. w postaci ogłoszenia, z którego wynikałoby że możliwe jest zakupienie na rynku wtórnym sprawnej technicznie, nieuszkodzonej 3 letniej T. (...) za 40.000 – 50.000 zł z przeznaczeniem na części. Sąd Okręgowy nie zgadza się z zarzutem apelacji, iż „ nie wiadomo na jakiej podstawie i w oparciu o jakie ustalenia” Sąd I instancji uznał M. S. za winnego popełnienia czynu z art. 291 § 1 kk. W tym zakresie Sąd Okręgowy wskazuje na uzasadnienie zaskarżonego wyroku, w którym w sposób kompleksowy, szczegółowy i przekonywujący wskazano rozważania i ustalenia Sądu I instancji, które Sąd Okręgowy przyjmuje w całości za prawidłowe.

- Sąd Okręgowy nie znajduje nadto w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym podstaw do przyjęcia, iż M. S. działał w sposób nieumyślny, tj. nie przewidywał, że samochód T. pochodzi z przestępstwa. Jak wyżej wskazano, okoliczności sprawy stanowią dostateczną podstawę do zrekonstruowania zamiaru i świadomości oskarżonego w chwili czynu.

- niezrozumiały jest także zarzut obrońcy dotyczący rzekomej obrazy przepisu art. 5 § 2 kpk w sytuacji, gdy „ w sprawie wystąpiły okoliczności, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym”. Należy przypomnieć, że zarzut obrazy wskazanego przepisu procedury staje się aktualny jedynie wówczas, gdy występują takie wątpliwości co do stanu faktycznego, którym można przypisać cechę nieusuwalności. Obrońca w apelacji nie wykazała, aby owe nieusuwalne wątpliwości w sprawie pojawiły się, zaś Sąd I instancji rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonych. Wręcz przeciwnie, Sąd I instancji dokonując oceny materiału dowodowego zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 7 kpk dokonał pełnych ustaleń faktycznych uzasadniających skazanie obu oskarżonych.

Wniosek

1) w zakresie czynu przypisanego P. K. wniosek o zmianę wyroku poprzez:

a) uniewinnienie oskarżonego P. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie

b) przyjęcie, że czyn oskarżonego stanowił przestępstwo z art. 292 § 1 kk i wymierzenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia,

ewentualnie,

c) przyjęcie, że czyn oskarżonego stanowił przestępstwo z art. 291 § 1 kk i wymierzenie — przy zastosowaniu art. 37a § 1 kk - kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia,

ewentualnie,

d) uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

2) w zakresie czynu przypisanego M. S. wniosek o zmianę wyroku poprzez:

a) uniewinnienie oskarżonego M. S. od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie,

b) przyjęcie, że czyn oskarżonego stanowił przestępstwo z art. 292 § 1 kk i wymierzenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, ewentualnie,

c) uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów apelacji warunkowała brak podstaw do uwzględnienia któregokolwiek z wniosków

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

6.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność zarzutów apelacji i brak okoliczności uwzględnianych przez sąd odwoławczy z urzędu uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku

6.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

6.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

apelacja obrońcy oskarżonych okazała się bezzasadna, zatem z mocy art. 636 § 2 kpk i art. 633 kpk oskarżeni ponoszą w równych częściach wydatki za postępowanie odwoławcze oraz opłaty. Na zasądzone koszty składają się opłaty (art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych) oraz kwoty po 10 zł tytułem wydatków (ryczałt za doręczenia pism sądowych w postępowaniu odwoławczym). Wobec oskarżonych nie zachodzą nadto podstawy do zwolnienia od zapłaty kosztów sądowych.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana