Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

stażysta Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 663/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie II K 44/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzuty z apelacji obrońcy:

1.  Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i polegającego na bezpodstawnym i błędnym uznaniu, że prognoza społeczno-kryminologiczna wobec oskarżonego M. K. jest negatywna i wymaga on resocjalizacji w warunkach zakładu karnego, co spowodowało orzeczenie wobec oskarżonego kary rażąco niewspółmiernie surowej w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności oraz obowiązek naprawienia szkody, podczas gdy należyte uwzględnienie występujących w sprawie okoliczności dotyczących właściwości osobistych oskarżonego, w szczególności to że oskarżony przyznał się do winy, a jego wina oraz całokształt materiału dowodowego nie budzi wątpliwości powinny skutkować ustaleniem pozytywnej prognozy i orzeczeniem niższej kary pozbawienia wolności;

2.  Zarzut obrazy art. 7 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadków M. S. i D. S. przejawiające się w bezpodstawnym uznaniu, że dowód ten wskazuje na fakt, iż ustalona ilość transakcji była nie do końca jasna, tj. w wyniku zawierania umów przez D. S. na rzecz swojego ojca M. S. i przesyłania kwot pieniężnych na numer rachunku bankowego, który podał oskarżony tym samym wątpliwości te winny zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza akt postępowania w świetle wniesionej apelacji doprowadziła do wniosku o niezasadności sformułowanych w niej zarzutów. Na wstępie zauważyć należy, że opisywane w tych zarzutach okoliczności, w ich istocie odnoszą się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary i jako taki te zarzuty powinny być rozważane, albowiem związane są ze wskazywanym przez skarżącego nieuwzględnieniem okoliczności łagodzących, zwłaszcza przywoływanych warunków osobistych bądź przyznania się do winy lub także nienadaniem im odpowiedniej rangi. Niemniej jednak, Sąd Okręgowy nie dostrzegł, aby rozstrzygnięcie w tej części zostałoby wydane w sposób wadliwy, stan faktyczny we wskazywanym zakresie ustalony by był błędnie, czy doszłoby do obrazy przepisów postępowania, na które wskazuje skarżący. Zdaniem Sądu Okręgowego, wszelkie okoliczności w sprawie mogące mieć wpływ na wymiar kary zostały przez Sąd Rejonowy dostrzeżone i właściwie ocenione. Mając na względzie dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego, w tym już także wymierzanie kar pozbawienia wolności zważyć należało, że bezpodstawnym byłoby przyjęcie, że określenie przez Sąd prognozy kryminologicznej oskarżonego jako negatywnej byłoby nietrafne, skoro oskarżony nie wyciąga wniosków ze swego niewłaściwego zachowania, a obowiązujący porządek prawny traktuje wręcz lekceważąco. Orzeczenie wobec oskarżonego kary o łagodniejszym wymiarze byłoby w tym przypadku nieracjonalne. Choć jak wynika z przytaczanego przez skarżącego stanowiska popartego także orzecznictwem, przyznanie się do winy nie może być eliminowane nawet w sytuacji, gdy zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie przemawia za sprawstwem oskarżonego, toteż w okolicznościach niniejszej sprawy nie należało go również przeceniać, albowiem oskarżony przyznał się do winy dopiero w postępowaniu przed sądem, a samo przyznanie się musi mieć charakter rzeczywisty – co również wynika z przytaczanego przez skarżącego orzecznictwa - przy czym trudno dopatrzeć się w tym przypadku takiego charakteru. Oprócz przyznania się do stawianych zarzutów oskarżony nie urzeczywistnił swojej dobrej woli w wymierny sposób. Brak jest jakichkolwiek informacji, aby oskarżony naprawił bądź chociażby realnie dążył do naprawienia wyrządzonej szkody, choćby w jej części. Drugi z podnoszonych zarzutów skarżącego dotyczy obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 i 5 § 2 k.p.k. Na wstępie zaznaczyć należy, że nieprawidłowe jest równoczesne stawianie zarzutu naruszenia art. 5 § 2 i art. 7 k.p.k., ponieważ o niedających się usunąć wątpliwościach można mówić dopiero po przeprowadzeniu prawidłowej i wszechstronnej oceny dowodów (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2024 r. VIII AKa 224/23). Wskazać także trzeba, że owe wątpliwości muszą być powzięte przez organ orzekający, a nie przez stronę, która ma w tym subiektywny interes. Sąd Rejonowy dostatecznie i trafnie wypowiedział się co do podnoszonej kwestii związanej z ilością przeprowadzonych transakcji i usunięciu wątpliwości w tym zakresie na podstawie zeznań świadka D. S., które Sąd słusznie uwzględnił jako wiarygodne. Świadek ten nie miał powodów, aby zeznawać nieprawdę, skoro wartość poniesionej szkody, która miała wymierne znaczenie przy określeniu stopnia społecznej szkodliwości czynu, wynikającej z niekwestionowanych trzech przelewów nie zmieniłaby się nawet przy przyjęciu wersji oskarżonego. Przechodząc do kwestii stopnia społecznej szkodliwości oraz zawinienia oskarżonego wskazać należy, że Sąd Okręgowy i w tym zakresie zgodził się z decyzją Sądu meriti i przedstawioną na jej poparcie argumentacją. Oskarżony działał w pełnej świadomości, przedsiębrał szereg czynności, które miały utrudnić bądź całkowicie uniemożliwić wykrycie jego przestępczej działalności, a wartość łącznej wyrządzonej przez niego szkody była wysoka. W obydwu apelacjach skarżący nawiązali do wniosku oskarżonego złożonego na rozprawie o dobrowolne poddanie się karze, w myśl art. 387 § 1 k.p.k. Zauważyć jednak należy, że wywody skarżących w tym zakresie są bezcelowe, skoro pokrzywdzeni na rozprawie w dniu 21 września 2023 r. (protokół rozprawy k. 535v) sprzeciwili się temu, a co w myśl § 2 tegoż artykułu stanowi negatywną przesłankę jego uwzględnienia, bez względu na ewentualne stanowisko prokuratora, o którym wspomina obrońca. Wnioskowany zaś wówczas przez oskarżonego wymiar kary w postaci 10 miesięcy pozbawienia wolności nie był w żaden sposób dla sądu wiążący. Reasumując powyższe rozważania należy podkreślić, że żaden z podniesionych zarzutów nie mógł być uznany za zasadny i nie mógł skutkować poczynieniem zmian w zaskarżonym wyroku na korzyść oskarżonego. Sąd Rejonowy orzekając o karze wobec M. K. w sposób adekwatny wykorzystał rozpiętość ustawowych granic kary, dostosowując wymierzoną podsądnemu represję karną do ustalonych okoliczności sprawy, toteż orzeczonej kary 2 lat pozbawienia wolności nie można było uznać za surową, a tym bardziej za rażąco surową, a tylko taka mogłaby stanowić podstawę do ingerencji w zaskarżone rozstrzygnięcie. Zdaniem Sądu II instancji, Sąd Rejonowy orzekając w tym zakresie stosował się do dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k., uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu i zawinienia sprawcy, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary pozbawienia wolności w wysokości 10 miesięcy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek apelacyjny nie był zasadny z uwagi na nieuwzględnienie podniesionych zarzutów.

Lp.

Zarzut

2.

Oskarżony w swej osobistej apelacji nie podniósł konkretnych zarzutów, jednakże wskazał, że orzeczona kara 2 lat pozbawienia wolności jest dla niego karą bardzo surową i niewspółmierną do tego co zrobił. Oskarżony w środku odwoławczym nawiązał m.in. do nie uwzględnienia jego wniosku o dobrowolne poddanie się karze, jak również instytucji recydywy, która jego zdaniem miała zastosowanie przy przedmiotowym rozstrzygnięciu. Pełne, literalne brzmienie apelacji w aktach sprawy na kartach 575-575v.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego jako niezasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Okręgowy bardziej szczegółowo odniósł się do motywów tak wymierzonej kary w części uzasadnienia, w której rozważał zarzuty pochodzące z apelacji obrońcy, toteż z uwagi na tożsamą istotę wniesionych środków odwoławczych w zakresie twierdzeń o jej rażącej surowości, niecelowym byłoby powtarzanie podobnej treści w tymże miejscu. Odnosząc się do pozostałych wywodów oskarżonego zwrócić uwagę należało na to, że Sąd w niniejszej sprawie orzekając w warunkach art. 91 § 1 k.k. nie był władny do jednoczesnego połączenia kar wymierzonych w innych wyrokach zgodnie z oczekiwaniami oskarżonego. Chybionym jest również porównywanie kary wymierzonej w niniejszym postępowaniu z karą wymierzoną w innej sprawie i na tej podstawie wywodzenie jej niesłuszności, albowiem Sąd orzeka w ramach swoich uprawnień i swobody orzeczniczej, kierując się rozpiętością ustawowego zagrożenia za konkretne czyny, jak i dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w art. 53 k.k., mając na względzie okoliczności indywidualne dla każdej sprawy. Skarżący błędnie nawiązuje także do recydywy, która miałaby być brana pod uwagę przez Sąd meriti, co nie ma jednak swego odzwierciedlenia ani w treści zapadłego wyroku, jak również w sporządzonym przez Sąd Rejonowym uzasadnieniu, toteż zarzut ten należało uznać za bezpodstawny.

Wniosek

Wniosek o łagodniejszy wyrok, ponieważ zdaniem skarżącego orzeczona kara jest karą zbyt surową.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek oskarżonego jako niezasadny nie podlegał uwzględnieniu z uwagi na bezzasadność podniesionych zarzutów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wniesione w sprawie apelacje okazały się niezasadne, jednocześnie Sąd nie stwierdził uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II-III.

Z uwagi na to, że w postępowaniu odwoławczym oskarżony miał wyznaczonego obrońcę z urzędu, a koszty obrony nie zostały uiszczone w całości ani w części, Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. 1033,20 złotych (w tym podatku VAT 193,20 zł) tytułem wynagrodzenia za obronę sprawowaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym, zgodnie ze stawką określoną w § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Ponadto, w związku z wystąpieniem przesłanek określonych w art. 624 § 1 k.p.k., mając na względzie w szczególności sytuację materialną oskarżonego oraz długoletnie odbywanie kar pozbawienia wolności, Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za II instancję ustalając, że wydatki tego postępowania ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana