Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 671/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 21 czerwca 2022 r. sygn. akt II K 78/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1) rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec Oskarżonego kary tj. art. 32 pkt 1 KK, w wymiarze 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych, w sytuacji gdy kara ta nie uwzględnia występujących w sprawie okoliczności, takich jak dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonego,

2) rażącej niewspółmierności orzeczonego wobec Oskarżonego środka karnego tj. art. 39 pkt 3 KK w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 4 lat, który to nie uwzględnia występujących w sprawie okoliczności łagodzących takich jak dotychczasowa niekaralność Oskarżonego, wyrażenie skruchy a także stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa oraz w relacji do celów jakie kara ta winna spełniać w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty skarżącego okazały się bezzasadne i to w stopniu, który określić należy jako oczywisty. Sąd I instancji przy wymiarze kary grzywny (zarówno ilości stawek dziennych, jak i wysokości jednej stawki) oraz wymiaru obligatoryjnego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów miał na uwadze wszystkie okoliczności, co do których skarżący twierdził, że Sąd ich należycie nie uwzględnił. Jest oczywiste, że wymierzona za przestępstwo kara winna być adekwatna do wagi czynu, a więc zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Oskarżony kierował samochodem ciężarowym, choć nie o wielkiej masie, będąc w stanie znacznej nietrzeźwości, blisko czterokrotnie przekraczającej granicę między stanem po użyciu alkoholu a stanem nietrzeźwości właśnie. Sąd ustalił jedynie przemieszczenie się oskarżonego w tych warunkach na odcinku ok. 5 km, jak również pełnienie w pracy dyżuru wyjazdowego w tym stanie, pomijając w rozważaniach wynikające z dowodów okoliczności, że już wcześniej nieustalona osoba obserwowała działania oskarżonego, który kierując pojazdem potencjalnie bardziej niebezpiecznym, bo koparką, wywołał u niej wątpliwości co do stanu trzeźwości na tyle zdecydowane, że osoba ta postanowiła stanowczo, choć anonimowo, zażądać od przełożonych oskarżonego podjęcia zdecydowanych, natychmiastowych działań, mających ukrócić karygodne, a więc długotrwałe i powtarzające się, postępowanie oskarżonego. Na tym tle żądanie skarżącego, by za słuszną, wystarczająco dolegliwą i adekwatną do wagi czynu uznać karę grzywny w kwocie (w przeliczeniu) 100 (słownie – stu!) złotych, jawi się jako absurdalne, oderwane od jakiejkolwiek europejskiej rzeczywistości. Kwestia, dlaczego taka kara nie może zostać uznana za odpowiednią, nie wymaga zdaniem Sądu żadnego dalszego, pogłębionego argumentowania.

Podobnie nie można było uznać za zasadny zarzutu, że i wymiar środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów był rażąco surowy. Przypomnieć skarżącemu należy, że zakaz prowadzenia pojazdów w sytuacji, z jaką mamy do czynienia w niniejszej sprawie, orzekany jest obligatoryjnie w wymiarze od 3 do 15 lat, w pełnych latach. Mając na uwadze, że postulowany w apelacji wymiar 3 lat zakazu jest wymiarem minimalnym, należy zwrócić uwagę na potrzebę orzekania kar i środków karnych w sposób racjonalny, proporcjonalny, adekwatny do okoliczności czynu. Mając na uwadze możliwe spektrum przypadków kierowania pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwości należy pamiętać, że znamiona występku z art. 178a § 1 kk wypełni nie tylko prawie nieprzytomny od alkoholu kierowca ciągnika siodłowego z naczepą wypełnioną materiałami niebezpiecznymi, pędzący na długiej trasie z nadmierną prędkością w ruchu ulicznym i powodujący liczne zagrożenia bezpieczeństwa w tym ruchu, ale i kierowca niewielkiego skutera, mający w organizmie niewiele ponad 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, który bezkolizyjnie przejeżdża krótki odcinek np. z domu do sklepu. To dla tego ostatniego na skali możliwych naruszeń przewidziana jest sankcja najłagodniejsza (dla pierwszego rzecz jasna najsurowsza). Oskarżony R. G. na powyższej skali z pewnością nie sytuuje się na równi z kierowcą skutera, i choć oczywiście nie może się też równać z potencjalnym sprawcą katastrofy w ruchu lądowym, zdecydowanie wykroczył swym czynem ponad minimum stopnia społecznej szkodliwości czy zawinienia, które uprawniałyby go do ubiegania się o minimalny wymiar środka karnego.

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez obniżenie orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny do wysokości 10 stawek dziennych po 10 zł oraz obniżenie wymiaru środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych do 3 lat

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutów skutkowała nietrafnością wniosku o jakąkolwiek zmianę wyroku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku, tak w części zaskarżonej, jak i w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej wyłącznie przez oskarżonego (jego obrońcę), koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. Na koszty postępowania odwoławczego składają się zaś opłata w wysokości należnej za I instancję oraz ryczałt za doręczenia korespondencji – w kwocie 20 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o karze grzywny i środku karnym zakazu prowadzenia pojazdów

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana