Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 695/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie II K 570/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

Z apelacji prokuratora:

obrazy przepisów postępowania, który mógł mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk polegający na błędnej i dowolnej - zamiast swobodnej, opartej o wskazania wiedzy, logiki i doświadczenie życiowe - ocenie materiału dowodnego, w szczególności wyjaśnień oskarżonych D. B. (1) i D. O., która doprowadziła do błędnych ustaleń faktycznych, że oskarżony D. B. (1) nie dopuścił się czynu z art. 279 § 1 kk w jakiejkolwiek formie stadialnej, w sytuacji gdy analiza całego materiału dowodowego w szczególności wyjaśnienia S. Z. (1), w których wskazywał na wcześniejsze umówienie się z B. na udostępnienie stodoły, wyjaśnienia D. B. (1) złożone przed prokuratorem, w powiązaniu z zeznaniami K. T., zeznaniami M. L., zabezpieczonego moni­toringu (k. 104-105) w zakresie w jakim widać moment odjazdu pojazdu z parkingu (godz. 17:42:46), danych z GPS (k. 16-18) w zakresie w jakim jest wskazanie z jaką prędkością poruszał się sprawca skradzionym samochodem Jaka trasą się poruszał, w odniesieniu do położenia Stacji Benzynowej, z której później przedłożono nieprocesowe zabezpieczony monitoring , w jakim czasie pokonał odległość, co wskazuje, że D. B. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Z apelacji obrońcy oskarżonego:

I.  naruszenia przepisów postępowania, mogący mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, tj.:

1.  art. 5 par. 2 kpk polegający na rozpoznawaniu przez Sąd sprawy w granicach wyłącznie dwóch wersji zdarzeń (kradzież oraz „zlecenie kradzieży”, str. 3 uzasadnienia: „Druga wersja zdarzeń to taka, że D. B. (1) zlecił innej osobie kradzież samochodu, jest to w istocie pierwsza wersja zdarzeń, podana przez oskarżonego rozpytującym go policjantom w dniu 7 grudnia 2021 roku (k. 92)”, str. 6 uzasadnienia: „Zdaniem Sądu wersja zdarzeń, według której D. B. (1) był nabywcą skradzionego przez inną osobę pojazdu, a nie sprawcą kradzieży z włamaniem jest o wiele bardziej prawdopodobna”) oraz wybranie mniej korzystnej wersji, opartej tylko na Notatce Urzędowej z rozpytania D. B. z dn. 01.12.2021 r. objętej zakazem dowodowym, podczas gdy z zebranych dowodów (pozyskanych i utrwalonych zgodnie z procedurą i w formie przewidzianej prawem) nie wynika, żeby oskarżony popełnił przestępstwo z art. 279 kk, dlatego Sąd, na podstawie dokumentu nie stanowiącego dowodu, najpierw wykreował alternatywną wersję (rozbieżność), a później rozstrzygnął ją na niekorzyść oskarżonego, zmieniając zupełnie opis czynu i przypisując oskarżonemu sprawstwo przestępstwa paserki umyślnej polegającej na „zleceniu kradzieży";

2.  art. 6 w zw. z art. 424 par. 1 pkt 2 kpk polegający na zaniechaniu wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku, tj. skazania za czyn z art. 291 par. 1 kk, co w znacznym stopniu naruszyło prawo oskarżonego do obrony, a konkretnie uniemożliwiło to poznanie toku rozumowania Sądu oraz dokonanie kontroli instancyjnej jego prawidłowości. Sąd zwięźle uzasadnił powody przyjętej kwalifikacji prawnej, wskazując na str. 6 uzasadnienia, że oskarżony „nabywając samochód pochodzący z przestępstwa- kradzieży z włamaniem, ze świadomością źródła jego pochodzenia, pomagając przez to w jego ukryciu, a następnie uczestnicząc w jego demontażu, oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art 292§1 k.k." uzasadniając w dalszej części te twierdzenia, ale nadal nie sposób odgadnąć, dlaczego w takim razie został on skazany za przestępstwo z art. 291 par 1 kk.

3.  art. 7 kpk polegający na dokonaniu sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania i dowolnej ocenie dowodów zgromadzonych w sprawie, w szczególności:

- wyjaśnień D. B.

- wyjaśnień współoskarżonych

- zeznań K. C. (pracownik stacji)

- nagrania z monitoringu stacji paliw wraz z informacjami

- zeznań Ł. D. (funkcjonariusz zatrzymujący)

-zeznań K. T. (właściciel pojazdu)

- zeznań M. L. (funkcjonariusz przesłuchujący)

- protokołów oględzin, zatrzymania i przeszukania

- opinii z badań nośników danych

- pozostałych, pisemnych dowodów sprawy

czyli wszystkich dowodów przyjętych za podstawę ustaleń faktycznych (str. 3-6 uzasadnienia, rub. 1.1.) w zakresie, w jakim:

- Sąd uznał, że stanowią one wiarygodną podstawę do ustalenia, że "D. B. (1) w nieustalonym czasie zlecił kradzież samochodu nieustalonej osobie, z zamiarem późniejszego rozebrania go na części", podczas gdy z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego nie wynika, aby oskarżony nakłaniał kogokolwiek do czegokolwiek, bądź nabył skradziony pojazd. Jedynie Notatka Urzędowa z rozpytania D. B. z dn. 07.12.2021 r., która objęta jest bezwzględnym zakazem dowodowym, stanowi potwierdzenie tezy przyjętej z góry przez Sąd,

- Sąd ocenił dowody te tendencyjnie, w sposób nakierowany na potwierdzenie wykreowanej tezy o sprawstwie oskarżonego, z pominięciem wniosków z nich płynących, a przemawiających na korzyść oskarżonego, jak chociażby fakt, że żaden dowód - przeprowadzony w sprawie z zachowaniem właściwej procedury i w formie przewidzianej prawem (nie notatki urzędowe) - nie świadczy o tym, aby "D. B. (1) w nieustalonym czasie zlecił kradzież samochodu nieustalonej osobie, z zamiarem późniejszego rozebrania go na części",

- Sąd ustalił na podstawie powyższych dowodów, że oskarżony „nabył samochód pochodzący z przestępstwa- kradzieży z włamaniem, ze świadomością źródła jego pochodzenia, pomagając przez to w jego ukryciu" (str. 6 in fine uzasadnienia), podczas gdy z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego nie wynika, aby oskarżony w ogóle nabył samochód. Jedynie Notatka Urzędowa z rozpytania D. B. z dn. 07.12.2021 r., która objęta jest bezwzględnym zakazem dowodowym, stanowi potwierdzenie tezy przyjętej z góry przez Sąd,

4.  art. 174 kpk poprzez zastąpienie dowodu (wyjaśnień oskarżonego - wbrew ustawowemu zakazowi - treścią pisma/zapisku sporządzonego w innej formie niż przewidziana przepisami procedury (notatka urzędowa z rozpytania D. B. z dn. 07.12.2021 r.) i wykorzystanie tego źródła do dokonywania ustaleń faktycznych będących podstawą przypisania winy i skazania, tj. Sąd meriti wyciągnął negatywne dla oskarżonego wnioski na podstawie Notatki Urzędowej z rozpytania D. B. (1) z dn. 07.12.2021 r. (str. 3 uzasadnienia: „Druga wersja zdarzeń to taka, że D. B. (1) zlecił innej osobie kradzież samochodu, jest to w istocie pierwsza wersja zdarzeń, podana przez oskarżonego rozpytującym go policjantom w dniu 7 grudnia 2021 roku (k. 92)"), która nie może być dowodem, czym naruszył bezwzględny zakaz dowodowy;

5.  art. 399 §1 kpk, poprzez brak uprzedzenia obecnych na rozprawie stron o możliwości zakwalifikowania czynu zarzucanego oskarżonemu jako występku z art. 291 par. 1 kk, przy czym zarzut ten ogranicza się wyłącznie do braku uprzedzenia stron, że w ocenie Sądu „nakłanianie do kradzieży" stanowi jedną z przesłanek przestępstwa paserki umyślnej, co miało wpływ na treść wyroku w zakresie ustaleń faktycznych odnośnie popełnienia przez oskarżonego czynu opisanego w części dyspozytywnej wyroku, który to opis Sąd zmienił w zasadniczy sposób i daleki jest od opisu czynu z części wstępnej wyroku,

6.  art. 399 par. 1 kpk poprzez brak uprzedzenia obecnych na rozprawie stron o możliwości zakwalifikowania czynu zarzuconego oskarżonemu jako występku z art. 292 par. 1 kk, na który powołuje się Sąd uzasadniając powody przyjęcia takiej właśnie kwalifikacji prawnej, wbrew sentencji wyroku,

7.  art. 413 par 2 pkt. 1) kpk polegający na niejednoznacznym i dającym możliwość jego różnych interpretacji opisie czynu w części dyspozytywnej wyroku, który w istotny sposób różni się od opisu czynu w części wstępnej wyroku i nie zawiera wszystkich relewantnych dla przypisania popełnienia przestępstwa paserki przesłanek, natomiast zawiera przesłanki nie należące do znamion przestępstwa z art. 291 par. 1 kk. Opisem winny być objęte wszystkie te elementy, które mają znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji prawnej, a zmieniony w części dyspozytywnej wyroku opis czynu w żaden sposób nie konkretyzuje zachowań oskarżonego wypełniających znamiona przestępstwa z art, 291 par. 1 kk, co budzi uzasadnione wątpliwości, za jaki czyn sąd skazał oskarżonego niezasadnie ustalając, że „zlecił on kradzież".

II.  w konsekwencji powyższego, zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, jakoby:

a. „D. B. (1) w nieustalonym czasie zlecił kradzież samochodu nieustalonej osobie, z zamiarem późniejszego rozebrania go na części" (str. 1 uzasadnienia)

b. oskarżony „nabywając samochód pochodzący z przestępstwa- kradzieży z włamaniem, ze świadomością źródła jego pochodzenia, pomagając przez to w jego ukryciu, a następnie uczestnicząc w jego demontażu, oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art 292§1 k.k." (str. 6 uzasadnienia)

c. oskarżony „pełnił dominującą rolę - w stosunku do pozostałych współsprawców- w popełnieniu czynu. To oskarżony był głównym organizatorem, który już na kilka dni wcześniej organizował miejsce demontażu pojazdu, jaki miał zostać skradziony" (str. 6 in fine uzasadnienia),

d. oskarżony „musiał wcześniej zlecić kradzież pojazdu na konkretny dzień, on także zorganizował inne osoby- D. O. i S. Z. (1) do uczestnictwa w demontażu pojazdu" (str. 7 uzasadnienia) podczas gdy z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego (z pominięciem dokumentów objętych bezwzględnym zakazem dowodowym) i rzetelnie ustalonego stanu faktycznego nie wynika, aby:

- oskarżony dopuścił się kradzieży samochodu, co dostrzega Sąd zmieniając kwalifikację prawną czynu

- oskarżony nakłaniał kogokolwiek do czegokolwiek, bądź nabył skradziony pojazd. Jedynie Notatka Urzędowa z rozpytania D. B. z dn. 07.12.2021 r., która objęta jest bezwzględnym zakazem dowodowym, stanowi potwierdzenie tezy przyjętej z góry przez Sąd

ewentualnie

w przypadku nieuwzględnienia powyższych zarzutów i wniosków zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. art. 69 kk polegające na jego niewłaściwym zastosowaniu poprzez zaniechaniu warunkowego zawieszenia wykonania kary 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec D. B., podczas gdy:

- przepis ten daje sądowi taką możliwość, gdyż D. B. w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i warunkowe zawieszenie kary byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec niego kary,

- Sąd zaniechał wskazania, z jakich przyczyn nie było możliwe i zasadne warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary, co uniemożliwia obrońcy precyzyjniejsze skonstruowanie zarzutu, - Sąd wymierzając D. B. karę pozbawienia wolności wziął pośrednio pod uwagę, w sposób nieuprawniony, że oskarżony wiódł dominującą rolę oraz zlecił rzekomo uprzednio kradzież pojazdu. Gdyby Sąd spojrzał na postawę D. B. bez widma „podżegania, nakłaniania i nabywania skradzionego pojazdu" z pewnością uznałby za właściwe warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary,

- tym bardziej, że właściwie oceniony materiał dowodowy zgromadzony w sprawie przemawia na korzyść D. B.: jego udział był równorzędny, ograniczający się do pomocy ukryciu i demontażu samochodu pochodzącego z przestępstwa kradzieży.

☒ zasadny prokuratora

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne obrońcy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora okazała się co do zasady słuszna. Podniesiona w niej argumentacja doprowadziła do zmiany wyroku na niekorzyść oskarżonego i zmiany kwalifikacji prawnej czynu.

Wskazać należy, że aktem oskarżenia zarzucono D. B. (1) dokonanie kradzieży z włamaniem samochodu marki K. (...) o nr rej. (...). Sąd I instancji w toku procedowania w niniejszej sprawie doszedł do uznania, iż zachowanie oskarżonego D. B. (1) nie wypełniło znamion przestępstwa kradzieży z włamaniem, a jedynie paserstwa umyślnego i dokonał zmiany opisu czynu oraz kwalifikacji prawnej czynu. W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy wskazał, że oskarżony nabywając samochód pochodzący z przestępstwa - kradzieży z włamaniem, ze świadomością źródła jego pochodzenia, pomagając przez to w jego ukryciu, a następnie uczestnicząc w jego demontażu, oskarżony wyczerpał znamiona czynu z art. 291 § 1 kk. Należy podkreślić, że w samym opisie czynu Sąd I instancji zawarł również stwierdzenie, że oskarżony w nieustalonym dniu nieustalonej osobie zlecił dokonanie kradzieży z włamaniem dokonanej w dniu 6 grudnia 2021 roku. Okoliczność ta została podniesiona przez skarżących – prokuratora, jak i obrońcę wskazując na niekonsekwencję dokonanych ustaleń i w tym zakresie uwagi te były zasadne, choć nie mogły spowodować zmiany w postulowanych kierunkach.

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu analizy akt w ramach kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku doszedł do wniosku, że Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy wskazanych przez skarżącego oskarżyciela publicznego w petitum apelacji przepisów proceduralnych, a dokonana ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności wyjaśnień oskarżonego D. B. (1), jest dowolna i sprzeczna z regułami określonymi w art. 7 kpk.

Odnosząc się do przytoczonych wywodów skarżącego, należy stwierdzić, iż Sąd Okręgowy dysponował z jednej strony wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi na początkowym etapie postępowania przygotowawczego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Z drugiej zaś strony wyjaśnieniami oskarżonego, w których nie przyznał się do winy i odwołał wcześniej złożone wyjaśnienia. Wskazać należy, że Sąd Rejonowy w sposób dowolny oparł swoje ustalenia na wyjaśnieniach oskarżonego, w których nie przyznawał się do kradzieży z włamaniem i twierdził, że był zastraszany i bał się zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Nie sposób podzielić oceny Sądu I instancji, iż wskazane przez oskarżonego okoliczności mające uzasadnić zmianę wyjaśnień są wiarygodne. Przypomnieć w tym miejscu trzeba, że oskarżony podnosił, iż w trakcie przesłuchania przeprowadzonego na etapie postępowania przygotowawczego, przyznał się do zarzucanych, choć niepopełnionych czynów, bo chciał jak najszybciej wyjść do domu. Oskarżony wskazywał, że był to czas przed świętami, a policja namawiała go, żeby się przyznał, wywierano na nim presję i straszono aresztem. W tym miejscu należy wskazać, że analiza protokołu przesłuchania z dnia 8 grudnia 2021 roku wskazuje, że oskarżony składał wyjaśnienia w obecności obrońcy z wyboru i w sposób stanowczy nie przyznawał się do popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk. Nie zgłaszał żadnych uwag co do czynności przesłuchania, nie składał skarg na czynności funkcjonariuszy policji. Istotne znaczenie ma notatka służbowa odnosząca się do przebiegu tej czynności. Trudno przyjąć, że to prokurator podczas przesłuchania dokonanego tego samego dnia kilka godzin później miał wpływać na postawę procesową oskarżonego, taka okoliczność nie wynika z wyjaśnień oskarżonego. To właśnie podczas tego przesłuchania oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony nie składał żadnych zastrzeżeń co do tej czynności, nie składał skarg do prokuratora na działania funkcjonariuszy policji. Oskarżony nie ograniczył się tylko do werbalnego przyznania się, lecz szczegółowo opisał przebieg zdarzenia. Wskazywał, że umawiał się z oskarżonym D. O. kilka dni wcześniej, że ten pomoże mu rozebrać samochód, a z oskarżonym S. Z. (1) ustalił warunki udostępnienia stodoły. Ponadto wskazywał, że do M. pojechał z kolegą, a samochód otworzył za pomocą maszynki do dekodowania zamków. Ciężko zatem zgodzić się z twierdzeniami oskarżonego, że podane przez niego wcześniej okoliczności były jedynie wymyślone na potrzebę chwili i szybszego zakończenia przeprowadzanych czynności procesowych, podczas gdy, wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia przypisanego mu czynu, znajdują potwierdzenie w innych zebranych w sprawie dowodach. Takim właśnie dowodem są depozycje świadka S. Z. (2), z których wynika, że oskarżony umawiał się z nim na 6 grudnia 2021 r. na udostępnienie przez świadka stodoły. Ponadto świadek wskazywał, że w samochodzie znajdowało się urządzenie, które leżało na siedzeniu kierowcy i było podłączone do prądu, a jak się później okazało było to urządzenia do zagłuszania sygnału GPS. Zdaniem Sądu Okręgowego oskarżony miał możliwość dokonania kradzieży nawet przebywając na stacji paliw w S.. Z wydruków GPS wynika, że średnia prędkość skradzionego pojazdu, to 61 km/h - przy czym maksymalna to 141 km/h, pokonana odległość to 40 km, czas 46 minut. Jeśli te dane porównać z czasem odjazdu po­jazdu z parkingu (17:42), to spokojnie, a nawet z zapasem czasowym, sprawca mógł ze S. (ze stacji paliw na której widnieje na nagraniu z monitoringu) przyjechać do M. M. (1) i dokonać kradzieży.

Nadmienić należy, że oskarżony, jako osoba posiadająca wcześniej styczność z sądem powinien mieć na uwadze, iż przyznanie się do winy nie jest okolicznością uchylającą ewentualne przesłanki stosowania środków zapobiegawczych, podobnie jak nieprzyznanie nie jest okolicznością uzasadniającą stosowanie tymczasowego aresztowania. Powinien również otrzymać takie informacje od swojego obrońcy. Nie można stracić z pola widzenia, iż D. B. (1) był w prokuraturze w dniu 13 grudnia 2021 r. - wpłata poręczenia majątkowego - gdzie nie miał już się czego obawiać, bowiem środki zapobiegawcze wolnościowe zostały już zastosowane i mógł wskazać, nawet złożyć pismo, że wycofuje swoje wyjaśnienia złożone przed prokuratorem i że nie przyznaje się do kradzieży z włamaniem oraz złożyć wniosek dowodowy, załączając nośnik z monito­ringiem, który w tej dacie już posiadał, co z uwagi na krótki czas od zdarzenia umożliwiłoby jeszcze, zabezpieczenie procesowe tego monitoringu. Taka postawa wydaje się logiczna, tym bardziej, że zapis monitoringu mógł mieć zasadnicze znaczenia dla biegu postępowania przygotowawczego. Po ustanowieniu obrońcy w dniu 19 kwietnia 2022 roku oskarżony odwołał składane wcześniej wyjaśnienia, a zapis monitoringu złożył dopiero na rozprawie w dniu 13 września 2022 roku, a więc taka linia obrony powinna być potraktowana jako wątpliwa i stworzona na potrzeby zmniejszenia zakresu odpowiedzialności karnej.

Z powyższych przyczyn wyjaśnienia oskarżonego złożone na etapie postępowania przygotowawczego, w których przyznał się i opisał przebieg inkryminowanego czynu, w ocenie Sądu Okręgowego niesłusznie zostały uznane przez Sąd Rejonowy za niewiarygodne, co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia błędnych ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie. Jak wyżej wskazano, oskarżony D. B. (1) nie potrafił w przekonujący sposób wyjaśnić sprzeczności w swoich wyjaśnieniach. Wyjaśnienia złożone na etapie postępowania przygotowawczego, a następnie zmienione, stanowią dowód w sprawie, który tak jak inny dowód, podlega swobodnej, ale nie dowolnej ocenie sądu. Zmiana wyjaśnień przez oskarżonych w procesie karnym należy niemal do porządku dziennego, co nie oznacza, że którekolwiek z nich są „lepsze” lub „gorsze”. W takich wypadkach żadne wyjaśnienia nie tylko nie mogą być pomijane czy lekceważone, lecz wręcz powinny być traktowane jako źródło informacji wymagających starannego rozważenia jako umożliwiających dokonanie istotnych ustaleń. Jest oczywiste, że wyjaśnienia oskarżonego zawsze wymagają wnikliwej i krytycznej analizy, niezależnie od tego, czy potwierdzają czy zaprzeczają treści zarzutu aktu oskarżenia. Samo zaś odwołanie wyjaśnień przyznających fakty obciążające oskarżonego nie może automatycznie powodować wyeliminowania ich z materiału dowodowego, bez wniknięcia w konkretne okoliczności zawarte w tych wyjaśnieniach. Obowiązkiem sądu w takiej sytuacji jest natomiast ustosunkowanie się, którą ze sprzecznych wersji uznaje za wiarygodną, a decyzja w tej kwestii powinna być oparta na rozważeniu konkretnych okoliczności danej sprawy. Sąd Okręgowy uznał, że przedawnione przez oskarżonego argumenty dotyczące przyczyn złożenia wyjaśnień, w których przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowią jedynie przyjętą linię obrony, która została przez Sąd II instancji odrzucana w całości. Dlatego też wobec uznania odpowiedzialności oskarżonego z art. 279 § 1 kk brak było podstaw do dokonywania rozważań w zakresie zarzutów obrońcy, co do modyfikacji przypisanego czynu z art. 291 § 1 kk.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, iż przestępstwo kradzieży z włamaniem polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, natomiast środkiem do tego prowadzącym jest włamanie. Wprawdzie ustawodawca nie wyjaśnił, na czym polega istota włamania, jednakże dogłębnej interpretacji tego pojęcia dokonano w doktrynie prawa karnego i orzecznictwie Sądu Najwyższego. I tak przez pojęcie włamania, rozumiemy wdarcie się do pomieszczenia przez usunięcie przeszkody materialnej i przy użyciu siły fizycznej - w celu kradzieży (por. wyrok SN z 17 lipca 1972 r., I KR 137/72). Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż D. B. (1) posiadając zamiar zaboru samochodu pokonał zabezpieczenie w postaci zamka w drzwiach, które otworzył przy pomocy maszynki do dekodowania zamków i tym samym wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 kk. Przyjmując nadto, że włamanie jest środkiem wiodącym do celu, zamiar zaboru powinien istnieć równocześnie (jeśli nie z wyprzedzeniem czasowym) z podjęciem czynności polegających na pokonywaniu przeszkód w dostępie do mienia (por. wyrok SN z 9 września 1996 r., III KKN 58/96, OSNKW 1996, nr 11–12, poz. 81), stwierdzić należy, iż oskarżony otwierając zamek przedmiotowego samochodu miał określony cel jakim był jego zabór. Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oskarżonego D. B. (1) uznał za winnego popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk zarzucanego aktem oskarżenia i wymierzył mu karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę 200 dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 40 złotych, na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. w W. kwoty 45 000 złotych. Wymierzając sankcję karną za popełnienie tego przestępstwa Sąd Okręgowy działał w oparciu o art. 53 kk, a także art. 279 § 1 kk. Sąd przy rozważeniu wszelkich okoliczności, zarówno tych łagodzących odpowiedzialność D. B. (1), jak dotychczasowa niekaralność, jak i obciążających, choćby wartość skradzionego samochodu oraz jego dominującą rolę w popełnieniu czynu uznał, że kara pozbawienia wolności w wymiarze roku i 2 miesięcy oraz kara grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 40 złotych, spełni cele, jakie stawia się karze. Oskarżony działał w sposób zaplanowany, przygotował przestępstwo zaopatrując się w specjalistyczne urządzenie do dekodowania zamków i urządzenie do zagłuszania sygnału GPS, ale również ustalił miejsce przechowywania skradzionego pojazdu i zorganizował osoby do demontażu pojazdu, wybrał nowy, kilkumiesięczny samochód. Nie można pominąć, że nagminność tego rodzaju przestępstw musi spowodować odpowiednią reakcję wymiaru sprawiedliwości i wskazanie nieopłacalności działań zmierzających do naruszania prawa. Orzeczona kara grzywny jest nadto dostosowana do jej aktualnych dochodów, warunków osobistych i rodzinnych, stosunków majątkowych i możliwości zarobkowych. Oskarżony pracuje i osiąga dochód w wysokości 2000 zł miesięcznie. Kara pozbawienia wolności i grzywny są współmierne do wagi popełnionego przestępstwa, stopnienia zawinienia sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych i zarazem wystarczające, by pozytywnie wpłynąć na przyszłe zachowania oskarżonego i podziałać na niego w ten sposób, by w przyszłości powstrzymał się od zachowań sprzecznych z prawem. Oskarżony działał w celu uzyskanie bezpodstawnej korzyści majątkowej, a jego argumenty o trudnej sytuacji majątkowej i osobistej nie przekonały Sądu Okręgowego Ponadto Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę pokrzywdzonego (...) S.A. w W. kwoty 45 000 złotych. Wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności pozwala na odbywanie jej w systemie dozoru elektronicznego.

Apelacja obrońcy oskarżonego, która odnosiła się do popełnienia przestępstwa z art. 291 § 1 kk i wnosi o przyjęcie, że oskarżony działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami pomógł w ukryciu pochodzącego z kradzieży z włamaniem dokonanej w dniu 6 grudnia 2021 roku w miejscowości M. samochód marki K. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność K. T. o wartości 92.000 zł, a następnie dokonał jego demontażu na części, wiedząc o tym, że pochodzi on z czynu zabronionego, nie była zasadna. Sąd Okręgowy przedstawił powyżej argumenty przemawiające za przypisaniem oskarżonemu czynu z at. 279 § 1 kk i argumenty za orzeczeniem kary pozbawienia wolności. Wobec powyższego również zarzuty obrońcy oskarżonego zaniechania wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku, tj. skazania za czyn z art. 291 § 1 kk były bezprzedmiotowe. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony ukrywał skradziony pojazd i demontował go na części, ale ponosi za to odpowiedzialność w ramach czynu z art. 279 § 1 kk. Wobec powrotu do kwalifikacji prawnej czynu przyjętej w akcie oskarżenia niekatulane były zarzuty z pkt d do g pkt I, gdyż Sąd Okręgowy nie opierał się przy ustaleniach faktycznych na notatce służbowej z dnia 7 grudnia 2021 roku i nie było podstaw do stosowania art. 399 kpk. Sąd Okręgowy oceniając odmiennie materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego D. B. (1) dokonał odmiennych ustaleń faktycznych, które zostały przedstawione powyżej. Ocena wyjaśnień współoskarżonych, zeznań K. C., nagrania z monitoringu stacji paliw wraz z informacjami, zeznań Ł. D., K. T., M. L. dokonana przez Sąd I instancji nie budziła wątpliwości Sądu Okręgowego i została uwzględniona jako zasadna.

Wniosek

Z apelacji prokuratora:

w zakresie pkt I zaskarżonego wyroku o zmianę poprzez uznanie D. B. (1) za winnego czynu z art. 279 § 1 k.k. zarzucanego aktem oskarżenia i wymierzenie mu kary jednego roku i 6 miesięcy pozbawiani wolności, grzywny w wysokości 350 sta­wek po 50 zł , nałożenia obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz podmiotu, który pokrył szkodę tj. ubezpieczyciela oraz obciążenia kosztami postępowania.

Z apelacji obrońcy oskarżonego:

o zmianę wyroku poprzez zmianę opisu czynu w ten sposób, że: „oskarżony w dniu 6 grudnia 2021 roku, w miejscu bliżej nieustalonym, a ujawnionym w miejscowości N., powiat (...), województwo (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami pomógł w ukryciu pochodzącego z kradzieży z włamaniem dokonanej w dniu 6 grudnia 2021 roku w miejscowości M. samochód marki K. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność K. T. o wartości 92.000 zł, a następnie dokonał jego demontażu na części, wiedząc o tym, że pochodzi on z czynu zabronionego, tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 291§1 k.k." oraz wymierzenie oskarżonemu kary grzywny w wymiarze orzeczonym pozostałym oskarżonym, bądź wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny wniosek apelacji prokuratora

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wskazanych powyżej nastąpiła konieczność zmiany zaskarżonego wyroku, ale jedynie częściowo poprzez uznanie oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk zarzucanego aktem oskarżenia i wymierzenie mu kary roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 40 złotych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie II K 530/22 w części niewymienionej w podsekcji 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

w zakresie tych rozstrzygnięć zaskarżony wyrok - jako słuszny i odpowiadający prawu - należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

w pkt I w ten sposób, że oskarżonego D. B. (1) uznał za winnego popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk zarzucanego aktem oskarżenia i za to skazał go i na podstawie art. 279 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę 200 (dwieście) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 40 (czterdziestu) złotych, na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego D. B. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. w W. kwoty 45 000 (czterdzieści pięć tysięcy) złotych

Zwięźle o powodach zmiany

częściowe uwzględnienie apelacji prokuratora doprowadziło do uznania oskarżonego winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 279 § 1 kk i wymierzenia kary pozbawienia wolności ww. wymiarze. Szerzej o powodach zmiany w rubryce 3.1.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 § 1 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 3 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późń. zm.), zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1900 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 20 złotych tytułem wydatków za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana