Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołdoziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 702/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 4 lipca 2022 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 2/21.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---

-------------------

-------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

-------------------

-------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

---------------------------------

-------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

---------------------------------

-------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- na podstawie art. 438 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kodeksu postępowania karnego polegającą na przekroczeniu przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny
dowodów poprzez bezzasadne, sprzeczne z logiką oraz doświadczeniem życiowym odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego T. K. w zasadniczej części, w sytuacji gdy wyjaśnienia oskarżonego były w toku prowadzonego postępowania logiczne, jasne i konsekwentne oraz miały pokrycie w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym w sprawie, a tym samym zasługiwały one na
obdarzenie ich w pełni walorem wiarygodności, czego Sąd I instancji bezpodstawnie nie uczynił, co skutkowało bezzasadnym skazaniem oskarżonego w przedmiotowej sprawie, gdyż z wyjaśnień oskarżonego wynikało w sposób bezsprzeczny, iż oskarżony nie dokonał przypisanego mu czynu;

- na podstawie art. 438 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, polegający na błędnym oraz dowolnym przyjęciu, iż oskarżony T.
K. dopuścił się popełnienia przypisanego mu czynu, podczas gdy z prawidłowej analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz ujawnionych okoliczności sprawy wynika, że brak jest podstaw do wskazania jego sprawstwa w przedmiotowej sprawie, co skutkowało bezzasadnym skazaniem
oskarżonego w przedmiotowej sprawie;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty wywiedzione przez skarżącego okazały się bezzasadne.

Na wstępie nadmienić należy, iż apelacja sformułowana została w sposób niezwykle ogólnikowy. Jej autor wprawdzie postawił konkretne zarzuty – przytaczając ich podstawy prawne - jednak były to tak naprawdę jedynie ogólne stwierdzenia, które nie zawierały w swej treści żadnych odniesień do stanu faktycznego niniejszej sprawy. Dopiero w części motywacyjnej wywiedzionego środka zaskarżenia skarżący wyraził – i to dość lakonicznie – przekonanie, jakoby zgromadzony w toku procesu materiał dowodowy w rzeczywistości rzekomo nie dostarczył podstaw do uznania winy oskarżonego w zakresie czynu z art. 302 § 1 kk.

Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie, ugruntowany jest pogląd, że dla skuteczności zarzutu obrazy art. 7 kpk konieczne jest wykazanie przez skarżącego jakich konkretnie uchybień w procesie oceny poszczególnych dowodów dopuścił się Sąd meriti. Omawiany zarzut nie może sprowadzać się tylko do tego, że autor apelacji zakwestionuje sposób oceny określonych dowodów tylko dlatego, że wynik tej oceny nie jest korzystny dla strony skarżącej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2019 r. II AKa 8/19). Obrazy art. 7 kpk nie stanowi także fakt, że w ocenie strony poczynione ustalenia faktyczne i ocena dowodów jest dla skazanego niekorzystna i nie spełnia jego oczekiwań - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2020 r. V KK 263/19).

Apelacja obrońcy oskarżonego w sposób ogólny odnosi się do poszczególnych dowodów i w zasadzie nie zawiera argumentacji, która by skutecznie obaliła ocenę dowodów przeprowadzoną przez Sąd I instancji. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż w każdej sprawie, kiedy oskarżony nie przyznaje się do winy i podaje okoliczności mogące świadczyć o jego niewinności, obowiązkiem organów postępowania przygotowawczego, jak i Sądu rozpoznającego sprawę, jest dokładne sprawdzenie obrony oskarżonego i poddanie ocenie dopiero tak zebranego materiału dowodowego (wyrok SN z 20.07.1987r., II KR 167/87, Inf. Praw. 1-3/1988, poz. 16). Zdaniem Sądu Okręgowego wyjaśnienia oskarżonego nie mogły być przyjęte jako pewnik, jak wskazywał obrońca i podlegały weryfikacji, jak pozostałe dowody, w szczególności w świetle zasad doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Skarżący nie wskazał argumentów dlaczego wyjaśnienia oskarżonego powinny zostać uznane za wiarygodne, nie wskazał też w apelacji dowodów potwierdzających wersję podaną przez oskarżonego. Obrońca podnosił również, że zeznania świadków były zmienne (k.1539v), ale nie wskazał konkretnych osób czy też odmiennych wersji rzekomo zmienianych przez świadków. W tej sytuacji trudno odnieść się rzeczowo do takiej argumentacji, jeżeli brak jest w niej odniesienia do konkretnych okoliczności sprawy. Jak wynika z analizy kryminalnej, której wartość dowodowa nie była kwestionowana, oskarżony w okresie od czerwca 2011 roku do września 2012 roku dokonał szeregu transakcji polegających na dokonaniu przelewów na inne rachunki bankowe firm mających siedziby na Ukrainie i Wielkiej Brytanii. Były to przelewy dotyczące znacznych sum pieniężnych, a takie zachowanie oskarżonego doprowadziło do sytuacji, w której postępowania egzekucyjne prowadzone na rzecz pokrzywdzonych podmiotów okazało się bezskuteczne. Oskarżony próbował wykazać na występowanie niedoborów towaru i konieczność zapłaty za dodatkowe czynności, ale były to tylko gołosłowne twierdzenia, nie mające poparcia w materiale dowodowym i stanowiące przyjętą linię obrony. Świadek N. M. jasno wskazała, że oskarżony nie składał żadnych reklamacji w zakresie przeprowadzonych usług transportowych. Jednocześnie do chwili obecnej oskarżony nie spłacił zaległości na rzecz spółki, choć wielokrotnie informował o gotowości spłaty zadłużenia. Skarżący nie podniósł żadnych konkretnych zarzutów wobec dowodu z zeznań tego świadka, a więc należało przyjąć wiarygodność tych twierdzeń zgodnie z treścią uzasadnienia wyroku Sądu I instancji. Na marginesie należy wskazać, że oskarżony wysuwając konkretne zarzuty co do sposobu przeprowadzenia usługi nie wystąpił na drogę sądową celem realizacji swoich praw. Sąd Okręgowy w pełni podzielił argumentację Sądu Rejonowgo wskazującą, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało dyspozycję art. 302 § 1 kk. Nie ulega wątpliwości, że to zapewnienia oskarżonego o realizacji zobowiązania w całości zdecydowały, że pokrzywdzone spółki dalej kontynuowały współpracę z oskarżonym pomimo zaistnienia opóźnień w płatnościach. W tej sytuacji należy uznać, że oskarżony działał z zamiarem zaspokojenia jedynie wybranych wierzycieli z pokrzywdzeniem podmiotów wskazanych w tym postępowaniu.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie

- o zmianę wyroku, poprzez uniewinnienie oskarżonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności wywiedzionego zarzutu na uwzględnienie nie zasłużył żaden z tak sformułowanych wniosków apelacyjnych.

Lp.

Zarzut

ewentualnie, z najdalej idącej ostrożności procesowej:

na podstawie art. 438 pkt 4 kodeksu postępowania karnego rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary ograniczenia wolności, która to kara nie uwzględnia występujących w sprawie po stronie T. K. okoliczności, takich jak:

a)  pozytywna prognoza kryminologiczna zachodząca wobec oskarżonego,

b)  wykonywanie pracy zarobkowej przez oskarżonego,

c)  właściwości i warunki osobiste oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do wyraźnej dysproporcji pomiędzy charakterem orzeczonej kary oraz karą, jaka powinna zostać orzeczona przy zastosowaniu dyrektyw wymiaru kary i środków określonych w art. 53 § 1 i 2 kodeksu karnego i w art. 56 kodeksu karnego oraz zasad ukształtowanych przez judykaturę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut alternatywnie wywiedziony przez skarżącego okazał się bezzasadny.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż orzeczona wobec T. K. kara w żadnym razie nie nosi cech rażącej niewspółmierności, a tylko tego rodzaju niewspółmierność mogłaby powodować, w myśl art. 438 pkt 4 kpk, wydanie orzeczenia reformatoryjnego. Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wówczas, jeżeli z punktu widzenia nie tylko zainteresowanej strony procesowej, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość bądź przeciwnie – jest karą zbyt łagodną, która nie zdoła spełnić swych ustawowych celów. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, czyli niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować. Pojęcie rażącej niewspółmierności oznacza zatem znaczną dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

Tymczasem, wbrew odmiennym wywodom apelacji, ferując rozstrzygnięcie w tym zakresie, Sąd Rejonowy uwzględnił wszystkie ustawowe dyrektywy płynące z treści art. 53 kk, właściwie zważył stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, obiektywnie bacząc przy tym na wszelkie okoliczności dotyczące stricte osoby sprawcy, a zatem zarówno te przemawiające na korzyść T. K., jak też te obciążające go. Co więcej – swoje stanowisko organ procesowy, wprawdzie zwięźle, acz przekonująco uargumentował w części motywacyjnej wyroku, gdzie dokładnie wskazał jakie przesłanki przemówiły za właściwością, celowością i współmiernością wymierzenia wobec podsądnego mieszczącej się w podstawowych granicach ustawowego zagrożenia czynu z art. 302 § 1 kk kary w postaci ograniczenia wolności. Skarżący wnosił o orzeczenie kary o charakterze wolnościowym i taka kara została przez Sąd I instancji wobec oskarżonego orzeczona. Sąd Rejonowy słusznie uznał, że w realiach niniejszej sprawy nie wystąpiły okoliczności przemawiające za szczególnym, uprzywilejowanym potraktowaniem sprawcy i wymierzeniem względem niego jedynie kary grzywny. Ponadto orzeczenie takiej kary, mając na uwadze wysokość ciążących na oskarżony zobowiązań finansowych, wydaje się niecelowe. Sąd I instancji miał na uwadze, że oskarżony ma uregulowaną sytuację osobistą, żonę oraz dzieci, nie jest osobą zdemoralizowaną i właśnie dlatego orzeczono wobec oskarżonego karę ograniczenia wolności.

Wniosek

Analiza wywiedzionej apelacji nakazuje przyjąć, iż skarżący domagał się wymierzenia oskarżonemu kary grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności wywiedzionego zarzutu wniosek apelacyjny tego rodzaju nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 4 lipca 2022 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 2/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów i przy jednoczesnym braku przesłanek podlegających uwzględnieniu z urzędu, Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw, ażeby powziąć ingerencję w treść zaskarżonego orzeczenia.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

--------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk uznając, że w sprawie nie zachodzą podstawy do zwolnienia oskarżonego od ich zapłaty – oskarżony osiąga dochód oraz posiada majątek.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 4 lipca 2022r. sygn. akt II K 2/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana